Άβολες αλήθειες...

 

«Η εικόνα που κυριαρχεί στον δημόσιο λόγο για τη Γάζα είναι σχεδόν πάντα η ίδια: μια περιοχή αποκλεισμένη, με πληθυσμό σε απόγνωση, που ζει κάτω από βομβαρδισμούς και στερήσεις. Σπάνια όμως συζητιέται το άλλο μισό της πραγματικότητας, ότι την ίδια στιγμή, στην κορυφή της Χαμάς, υπάρχει μια τάξη ηγετών που ζει μακριά από τη Γάζα, σε βίλες και σε πολυτελή ξενοδοχεία, με περιουσίες που ανταγωνίζονται εκείνες προσώπων σε εύπορα κράτη.

Σύμφωνα με αναφορά του Mackenzie Institute, ο μακαρίτης Ισμαήλ Χανίγια και ο Χαλέντ Μασάλ (πολιτικός ηγέτης του συριακού τμήματος της Χαμάς) εκτιμάται ότι διαθέτουν 4 δισεκατομμύρια δολάρια ο καθένας, ενώ ο Μούσα Αμπού Μαρζούκ (τον διαδέχτηκε ο Χανίγια στην ηγεσία) περίπου 3 δισεκατομμύρια. 

«Ο Μασάλ και ο Χανίγια […] ζουν ανάμεσα σε Ντόχα και Τουρκία, σε πολυτελή καταλύματα, μακριά από τη φτώχεια που επικαλούνται», αναφέρει το ρεπορτάζ, δίνοντας την εικόνα μιας πολιτικής ελίτ αποκομμένης από τον ίδιο το λαό της. Από το 2023 που ξέσπασε ο πόλεμος διαμένει στην Ντόχα του Κατάρ, θλιμμένος βαθιά για το λιμό που μαστίζει τον παλαιστινιακό λαό. 

Όταν ρωτήθηκε γιατί η Χαμάς κατασκεύασε 500 χιλιόμετρα σηράγγων αλλά όχι καταφύγια για τους αμάχους στη Γάζα, ο Αμπού Μαρζούκ απάντησε ότι οι σήραγγες κατασκευάζονται για την προστασία των μαχητών της Χαμάς, ενώ είναι ευθύνη του ΟΗΕ να προστατεύει τους αμάχους. η Χαμάς κατατάσσεται μεταξύ των τρομοκρατικών οργανώσεων δεύτερη μόνο μετά το Ισλαμικό Κράτος, το οποίο έχει εκτιμώμενο διπλάσιο έως τριπλάσιο κύκλο εργασιών. Σημειώνει ότι η Χαμάς χρησιμοποιεί τα κεφάλαιά της για την κατασκευή σηράγγων  αντί για βασικές υποδομές, όπως πηγάδια και επεξεργασία νερού, με αποτέλεσμα το 12% των θανάτων παιδιών στη Γάζα να οφείλονται σε μολυσμένο νερό.

Αν τα ποσά αυτά μοιάζουν υπερβολικά, αρκεί να τα συγκρίνει κανείς με τα νούμερα της ανθρωπιστικής βοήθειας: η UNRWA λαμβάνει κάθε χρόνο περίπου 1,6 δισ. δολάρια από ΗΠΑ, ΕΕ και άλλους μεγάλους δωρητές για να καλύψει τις ανάγκες των παλαιστίνιων προσφύγων.. Η ιρανική στήριξη παραμένει σημαντική —δισεκατομμύρια σε στρατιωτική και οικονομική ενίσχυση— αλλά το εσωτερικό «φορολογικό σύστημα» της Χαμάς δείχνει τον απόλυτο έλεγχο που ασκεί στους κατοίκους.

Παράλληλα, το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ έχει επιβάλει κυρώσεις σε «φιλανθρωπικές» οργανώσεις-βιτρίνες που, όπως σημειώνει η ανακοίνωση του OFAC το 2025, λειτουργούσαν «υπό το πρόσχημα ανθρωπιστικού έργου», ενώ στην πραγματικότητα χρηματοδοτούσαν τη στρατιωτική πτέρυγα της Χαμάς..Η UNRWA, από την πλευρά της, βρέθηκε το 2024 στο επίκεντρο ενός σκανδάλου, όταν το Ισραήλ κατήγγειλε ότι 12 υπάλληλοί της στη Γάζα είχαν συμμετάσχει στις επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου. Το γεγονός προκάλεσε «πάγωμα» της χρηματοδότησης από περισσότερες από δώδεκα χώρες, ανάμεσά τους ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο και Γερμανία. 

Η αλήθεια που σπανίως χωρά στα διεθνή δελτία είναι άβολη: πίσω από τα αραβικά συνθήματα και τα τηλεοπτικά δάκρυα υπάρχει μια ηγετική τάξη που πλουτίζει πάνω στα ερείπια της ίδιας της κοινωνίας της. Στα σοκάκια της Γάζας, τα παιδιά πίνουν μολυσμένο νερό· στα ρετιρέ της Ντόχα, οι «εκπρόσωποί» τους διαπραγματεύονται επενδυτικά χαρτοφυλάκια. 

Και όσο η Δύση αναμασά την ποίηση της «αντίστασης», τόσο τα πραγματικά θύματα —οι ίδιοι οι Παλαιστίνιοι— παραμένουν δεμένοι στο άρμα μιας οργάνωσης που έκανε το όραμα της ελευθερίας επιχείρηση πολλών δισεκατομμυρίων. Αυτή είναι η αλήθεια που δεν χειροκροτείται στις πλατείες, γιατί χαλάει το θέατρο».

(Απόσπασμα άρθρου του Ξ. Α. Μπρουντζάκη από το Thebooksjournal.gr)