Απόψεις...

 

«Μια ορδή από κότες είναι σήμερα πιο μαχητική από την ΕΕ»: Στις 7 Μαΐου του 2015 αυτή η δήλωση του Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ είχε θεωρηθεί από προκλητική ως υπερβολική. Δέκα χρόνια μετά, μπορούμε να του βγάλουμε το καπέλο. Αν σήμερα η ΕΕ είχε ευρωστρατό ΔΕΝ θα χρειαζόταν καν να τον χρησιμοποιήσει. Γιατί ο Πούτιν θα την υπολόγιζε. Δεν είχε περιοριστεί σ’ εκείνη την δήλωση. Είχε προσθέσει: «Μια ορδή από κότες είναι ένας σχηματισμός μάχης σώμα με σώμα, αν συγκριθεί με την εξωτερική πολιτική και την πολιτική ασφάλειας της ΕΕ». 

Το 2000 η συζήτηση επανήλθε για να μην καταλήξει πουθενά. Αιτία και τότε η στάση της Τουρκίας, που επέμενε στην εξ ολοκλήρου συμμετοχή της στη λήψη αποφάσεων και σχεδιασμού του ευρωστρατού - με το επιχείρημα ότι θα παρέχονταν δυνάμεις του ΝΑΤΟ σε επιχειρήσεις της ΕΕ - και με την Ελλάδα να αντιδρά, χωρίς να μπορεί να επιβάλει τις απόψεις της. «Το λέω απλά: Οι 28 στρατοί δεν βρίσκονται στο ύψος των περιστάσεων», είχε πει τον Μάιο του 2015 ο Γιουνκέρ, αναφερόμενος και στην πατρίδα του, το Λουξεμβούργο, λέγοντας πως… «διαθέτει έναν στρατό 771 προσώπων, του υπουργού Αμύνης περιλαμβανομένου»! 

Είχε, όμως, πει και κάτι ακόμη πιο προφητικό:«Ένας κοινός στρατός όλων των Ευρωπαίων θα έκανε τη Ρωσία να καταλάβει ότι είμαστε σοβαροί όταν πρόκειται να υπερασπίσουμε τις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης», είχε εξηγήσει τον Μάρτιο του 2015 στη γερμανική εφημερίδα Welt am Sonntag.Είχε προηγηθεί η προσάρτηση της Κριμαίας από την Ρωσία, που η Ευρώπη είχε τότε αντιμετωπίσει μόνο με οικονομικές κυρώσεις».

                                                                                 (Σ.Βούλτεψη-liberal.gr) 

«Οταν ολοκληρωθούν οι χαλαρές κουβέντες του καλοκαιριού και επιστρέψουμε στην καθημερινότητα θα σκεφτούμε ίσως ξανά γιατί δεν γίνεται να ζήσουμε με ένα μέτρο αλληλοσεβασμού, ξεκινώντας από τον δημόσιο χώρο. Την απάντηση βέβαια τη ξέρουμε και θα τη συζητάμε και το επόμενο καλοκαίρι. Είναι προφανής: Δεν θα γίνουμε ίσως ποτέ «κανονική χώρα» γιατί δεν θέλουμε. Ή, σωστότερα, γιατί η μεγάλη πλειοψηφία ανάμεσά μας δεν το θέλει. Σταθερά και απερίφραστα εδώ και δεκαετίες. Και επειδή η Ελλάδα είναι ευτυχώς δημοκρατία, η πλειοψηφία επιβάλλει, όπως είναι αυτονόητο, τη θέλησή της. 

Δεν αλλάζουμε, είναι ζήτημα δημοκρατίας. Αν κάποια στιγμή ζορίσουν πολύ τα πράγματα, θα τραβήξουμε ένα χαρτί απο το συρτάρι με τα επιχειρήματα για τέτοιες περιπτώσεις. Θα λέει ότι φταίνε αυτοί που ψηφίσαμε ή ακόμα καλύτερα αυτοί που ψήφισαν οι άλλοι. Λογικό συμπέρασμα. 

                                                                   (Αργ.Παπαστάθης-protagon.gr)

«Ποιος διαπαιδαγωγεί σήμερα; Η σημερινή ρήξη στο συνεχές της διαπαιδαγώγησης δεν έχει προσωρινό χαρακτήρα. Η σταδιακά αυξανόμενη αντικατάσταση γονέων και σχολείου, ως φορέων αγωγής, από τις οθόνες έχει σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις -πέρα από την καθαυτή υγεία των νέων - στη νοητικοψυχοκοινωνική τους οργάνωση».

                                                                            (N.Σαλτερής-protagon.gr)