Απόψεις...

 

«Στην περίπτωση της Ουκρανίας, πρωτίστως θα πρέπει να απαντήσουμε στο ερώτημα: ο μεσολαβητής, δηλαδή ο πρόεδρος Τραμπ, είναι ένας έντιμος διαιτητής ή κάτι σαν τους διαιτητές της αλήστου μνήμης «παράγκας»;Εμένα μου δίνει την εντύπωση ότι βρίσκεται πιο κοντά στον Ρώσο ομόλογό του, παρά στο θύμα του και στους Δυτικούς υποτιθέμενους συμμάχους του. Αυτή την εντύπωση τη σχημάτισα όταν αυτός, ένας μεγάλος επιχειρηματίας, έμπειρος στα παζάρια, από την αφετηρία της «διαπραγμάτευσης» με τον Πούτιν, όχι μόνον είχε φροντίσει να αποδυναμώσει την πλευρά της Ουκρανίας, αλλά προκαταβολικά είχε υιοθετήσει σχεδόν όλες τις θέσεις του εισβολέα. Οταν αποδυναμώνεις τη μια πλευρά που είναι και η πλευρά που αμύνεται και ουσιαστικά ενισχύεις την άλλη, τότε δεν είσαι ένας έντιμος μεσολαβητής.

Το καλό σενάριο λέει πως ο πλανητάρχης θα ηρεμήσει, σίγουρος πλέον για το πολυπόθητο Νομπέλ Ειρήνης. Και μαζί του θα ηρεμήσει και ο κόσμος όλος.

Υπάρχει όμως και το κακό σενάριο. Ο πλανητάρχης μας, θέλοντας να αναδιατάξει και ολόκληρη την Ευρώπη, πρώτα πρώτα να υποβαθμίσει το ΝΑΤΟ, μέχρι συρρικνώσεώς του. Συνειδητά ή ασυνείδητα θα συμβάλει με αυτόν τον τρόπο στην ανασύσταση του σοβιετικού imperium. Διότι χωρίς το ΝΑΤΟ, τα κράτη της Βαλτικής θα έχουν την τύχη της Ουκρανίας. Ας μην έχουμε καμιά αμφιβολία περί αυτού. 

Οσοι έχουν επίγνωση για τη δυναμική της Ιστορίας στο σύγχρονο γίγνεσθαι, κρούουν ήδη τον κώδωνα του κινδύνου. Αλλά ο Ντόναλντ Τραμπ, παντελώς ανιστόρητος, κινείται σε άλλο μήκος κύματος. Το αξιακό του επίπεδο αρχίζει και τελειώνει στις δουλειές που θα κλείσει με τους κάθε λογής ηγέτες. Συνεπώς, είναι μέσα στη λογική των πραγμάτων να δούμε το φιλμ της Ιστορίας με μια αντίθετη φορά».

                                                                (Σ. Μουμτζής-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

 «Το ερώτημα που απασχολεί αυτή την περίοδο πολλούς Έλληνες (και όχι μόνο) είναι: Αν στη θέση της Ουκρανίας βρισκόταν η Ελλάδα και στη θέση της Ρωσίας η Τουρκία, τι θα έπρατταν οι σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ και οι εταίροι στην ΕΕ; Θα ανάγκαζαν τον εισβολέα να αποχωρήσει στο πεδίο, θα επέβαλλαν ασφυκτικές κυρώσεις ή θα περιορίζονταν σε ανώδυνα ψηφίσματα; Η Κύπρος αποτελεί οδυνηρή υπενθύμιση ενοχής και απραξίας της Δύσης, ακόμη και αν παραδεχτούμε ότι η χούντα των Αθηνών έδωσε την αφορμή για την τουρκική εισβολή το 1974».

                                                                         (Κ. Στούπας-liberal.gr)

 «Το δεύτερο τρίμηνο (Q2) του 2025 υπήρξε ιστορικό για τις εταιρείες εξόρυξης χρυσού. Με τις μετοχές τους να παραμένουν, ωστόσο, παράδοξα υποτιμημένες παρά τα εντυπωσιακά θεμελιώδη οικονομικά δεδομένα τους. Οι τιμές του χρυσού εκτοξεύτηκαν κατά +40,6% σε ετήσια βάση, φτάνοντας τα $3.285/oz (ανά ουγκιά), οδηγώντας τις μεγάλες εταιρείες εξόρυξης σε πρωτοφανή έσοδα, εντυπωσιακές λειτουργικές ταμειακές ροές και εκρηκτικά κέρδη».

                                                                     (Κ. Χαροκόπος-liberal.gr)