Υπάρχουν Δήμοι που λύνουν τα προβλήματά τους. Και υπάρχουν κι εκείνοι που τα εκθέτουν περήφανα, σαν τουριστικό αξιοθέατο. Στον δικό μας, το σκουπιδαριό είναι δημόσιο αγαθό: στήνεται σε κάθε γωνία, απλώνεται στις πλατείες, μοσχοβολάει καλοκαιρινή ζέστη και αδιαφορία. Πάντως όχι πολιτισμό...
Και δεν μιλάμε πια για «λίγα σκουπίδια που ξέμειναν». Μιλάμε για μόνιμες εστίες βρωμιάς με ανοιχτούς κάδους παντού, με βουνά από σακούλες, σπασμένα έπιπλα και στρώματα που στολίζουν κάθε γωνία. Και ο Δήμος; Με τις ίδιες δικαιολογίες: «Δεν έχουμε προσωπικό, δεν έχουμε οχήματα, δεν έχουμε χρήματα». Έχουν όμως για άλλα... Αυτό όμως δεν είναι τοπική αυτοδιοίκηση, είναι τοπική εγκατάλειψη.
Αλήθεια, με τι ωράριο εργάζονται οι υπάλληλοι καθαριότητας; Γιατί δεν βλέπουμε
κανέναν μετά τις εννιά το πρωί να κάνει τη δουλειά του; Γιατί δεν βγαίνουν και
λίγο πιο έξω από τους λίγους δρόμους του κέντρου και τον παραλίμνιο, αφού τα σκουπίδια είναι παντού στην πόλη; Δεν
δικαιούνται εκείνοι που με τον μηνιαίο οβολό τους συνεισφέρουν στον μισθό τους να γνωρίζουν; Όποιος το μάθει ας το πει και σε μας.
Ένα μικρό δείγμα από το ιστορικό κέντρο και πέριξ του Πανηπειρωτικού, μπροστά από δρόμους από όπου περνούν καθημερινά χιλιάδες άνθρωποι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου