Απόψεις...

 

«Οι φωτιές στη Μεσόγειο (και στην Καλιφόρνια) είναι πρωτίστως ανθρωπογενείς: συμβαίνουν από αμέλεια, από σφάλματα υποδομών κι από εμπρησμούς πυρομανών. Το κλίμα —οι υψηλές θερμοκρασίες, οι ισχυροί άνεμοι— πολλαπλασιάζει τους κινδύνους. Η Πολιτική Προστασία αναφέρει στις αιτίες γύρω 35% «αμέλεια» (αγροτικές καύσεις, μελισσοκομία, μηχανήματα με σπινθήρες, υποδομές ενέργειας, ρίψη τσιγάρων, ψησταριές), 20% «πρόθεση» και 45% «άγνωστες», οι οποίες τυπικά επιμερίζονται μεταξύ αμέλειας και πρόθεσης. 

Σε ημέρες ακραίου δείκτη, γραμμές ηλεκτρικού ρεύματος και μετασχηματιστές αυξάνουν τον κίνδυνο της ανάφλεξης. Οι κεραυνοί, αν και σπανιότεροι, μπορούν να δημιουργήσουν μεγάλα μέτωπα σε συνθήκες ξηρασίας και ανέμου. Εξάλλου, όπως παντού, η κλιματική αλλαγή είναι πολλαπλασιαστής κινδύνου: στην Ελλάδα, σε όλη τη Νότια Ευρώπη, οι μελέτες δείχνουν σημαντική αύξηση των ημερών υψηλού κινδύνου από το 1950 και προβλέπουν επιδείνωση τα επόμενα είκοσι πέντε χρόνια.

Γιατί δεν συλλαμβάνονται και δεν καταδικάζονται οι εμπρηστές;Διότι είμαστε η χώρα της Φαιδράς Πορτοκαλέας. Αν και κατά καιρούς έχουν γίνει συλλήψεις για εμπρησμούς ή αμέλεια, η καταδίκη για δόλο είναι δύσκολη γενικά και σχεδόν αδύνατη για μας στην Ελλάδα: οι φωτιές εξαπλώνονται ταχύτατα, το αποτύπωμα της καύσης καταστρέφει τεκμήρια και μεγάλο μέρος περιστατικών καταγράφονται ως «άγνωστης αιτίας». 

Τα άρθρα 264-265 του Ποινικού Κώδικα προβλέπουν αυστηρές ποινές για εμπρησμό δάσους (έως ισόβια όταν προκαλεί θάνατο), αλλά, εκτός της παροιμιώδους χαλαρότητας της ελληνικής Δικαιοσύνης, συνήθως λείπουν οι αδιάσειστες αποδείξεις. Επιπλέον υπάρχουν αντιστάσεις σε οποιαδήποτε πολιτική επιτήρησης: σε κάμερες, drones και τα τοιαύτα. Οι Έλληνες προτιμούν να ζήσουν στην έρημο παρά να παρακολουθούνται οι υπέροχες, μυστηριώδεις τους δραστηριότητες — πράγμα παράδοξο σε μια χώρα όπου, μέχρι πρότινος, δεν υπήρχε λέξη για την έννοια της privacy».

                                                          (Σώτη Τριανταφύλλου-ΑΤΗensvoice)

«Για την πατρίδα μας ήταν μονόδρομος η καταδίκη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και η ενεργητική συμπαράσταση προς το θύμα της εισβολής. Οταν ο ελληνισμός καταγγέλλει την εισβολή και κατοχή της Κύπρου από την Τουρκία, δεν μπορεί να προσπερνά αδιάφορα ένα ανάλογο γεγονός στην καρδιά της Ευρώπης. Ούτε μπορεί να αποδεχθεί τις δικαιολογίες της Ρωσίας για την εισβολή που είναι παρεμφερείς με τις αιτιάσεις των Τούρκων για την άμυνα των νησιών του Αιγαίου. Απέναντι σε παρόμοιες αντιλήψεις η αντίθεση της Ελλάδας οφείλει να είναι ξεκάθαρη, όπως και ήταν.Η πατρίδα μας –που την κατηγορεί για τη στάση της στο ουκρανικό η ρωσόφιλη Δεξιά–συντάχθηκε με το σύνολο σχεδόν των κρατών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αυτή είναι η μεγάλη μας οικογένεια, με όλα τα προβλήματά της. 

Για λόγους αρχών, όσο και ιστορικής μνήμης, η Ευρώπη στάθηκε αρωγός στην προσπάθεια της Ουκρανίας να αποκρούσει τη στρατιωτική εισβολή μιας υπερδύναμης η οποία δεν αναγνώριζε στο θύμα ούτε καν λόγο εθνικής υπόστασης. Η δε βοήθεια που προσέφερε η Ευρωπαϊκή Ενωση μαζί με τις Ηνωμένες Πολιτείες μετέτρεψε έναν στρατιωτικό περίπατο σε μια κόλαση 3,5 ετών για τους εισβολείς.

Συνεπώς, υπήρχε σωστή πλευρά της Ιστορίας και η Ελλάδα καλώς την υπηρέτησε αδιαπραγμάτευτα και χωρίς αστερίσκους. Και κάτι τελευταίο. Τι θα έλεγαν οι υπερπατριώτες που λοιδορούν τον Ζελένσκι αν ο Ιωάννης Μεταξάς, τις πρώτες πρωινές ώρες της 28ης Οκτωβρίου 1940, έλεγε στον Εμμανουέλε Γκράτσι, αντί για το «ΟΧΙ», «πολύ ευχαρίστως, περάστε»;

                                                                  (Σ.Μουμτζής-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Η Ιστορία είναι αμείλικτη με όσους πιστεύουν σε «εγγυήσεις»:  Το 1938 οι Δυτικοί πούλησαν την Τσεχοσλοβακία στον Χίτλερ για μια ψεύτικη ειρήνη. Το 1939 κήρυξαν πόλεμο για την Πολωνία, μόνο και μόνο για να την παραδώσουν στον Στάλιν μετά.Το 1994 οι ΗΠΑ πίεσαν την Ουκρανία να παραδώσει τα σοβιετικά πυρηνικά με αντάλλαγμα «εγγυήσεις» ασφάλειας. Σήμερα βλέπουμε το αποτέλεσμα.Όσοι μιλούν για «αλληλεγγύη» και «φίλους» καλό είναι να θυμούνται: οι χώρες έχουν μόνο συμφέροντα».

                                                                           (Σ.Μουμτζής-liberal.gr)