«Πριν από είκοσι χρόνια το Ισραήλ, σε μια χειρονομία καλής θέλησης, παραχώρησε τη Γάζα στην Παλαιστινιακή Αρχή. Ως γνωστόν, μέχρι τον «πόλεμο των 6 ημερών» του Ιουνίου 1967, η Γάζα ανήκε στην Αίγυπτο και οι κάτοικοί της, περίπου 370.000, δεν αποκαλούνταν Παλαιστίνιοι αλλά Αιγύπτιοι. Άλλαξαν ονομασία εν μια νυκτί. Για λόγους που δεν είναι του παρόντος κειμένου, το Ισραήλ με τη συνθήκη του Καμπ Ντέιβιντ δεν επέστρεψε τη Γάζα στην Αίγυπτο, όπως έγινε με τη χερσόνησο του Σινά.
Η Χαμάς, η οποία κέρδισε τις εκλογές στη Γάζα, ήταν και παραμένει μια πολιτική οργάνωση που διέθετε ένα επιχειρησιακό σκέλος περίπου 35.000 ενόπλων-σήμερα τους υπολογίζουν περίπου στις 12.000 - καθώς και έναν μηχανισμό διαχείρισης των δισεκατομμυρίων δολαρίων που εισέρρεαν και εξακολουθούν να εισρέουν στους λογαριασμούς που διαθέτει σε διάφορες μουσουλμανικές χώρες. Όμως η κύρια δραστηριότητά της αφορούσε στη συντήρηση και προστασία των ενόπλων Παλαιστινίων. Ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε για την ανάπτυξη του κράτους της Γάζας διότι θεωρούσε αυτήν την κατάσταση μεταβατική προς την ολοκληρωτική νίκη, δηλαδή την εξαφάνιση του Ισραήλ και την ίδρυση Παλαιστινιακού κράτους «από το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα» με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ.
Να υπενθυμίσω για πολλοστή φορά ότι το πρώτο θύμα της ειρήνης Ισραήλ-Αράβων ήταν ο ηγέτης της Αιγύπτου Ανουάρ Σαντάτ που δολοφονήθηκε τον Οκτώβριο του 1981 από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, την οργάνωση που ανέδειξε τον Μόρσι στην ηγεσία της Αιγύπτου και είναι το πολυπλόκαμο στήριγμα της Χαμάς. Ο Αραφάτ το 2000 στο Καμπ Ντέιβιντ νούμερο 2, ενώ είχε πάρει το 95% των όσων ζητούσε, δεν υπέγραψε διότι όπως είπε αν γυρίσει στην Παλαιστίνη θα τον σκοτώσουν. Η δολοφονία του Α. Σαντάτ ήταν ένα σαφές, διαχρονικό μήνυμα.
Να κάνω τη σούμα: όταν η χειρονομία του ισχυρού εκλαμβάνεται
ως αδυναμία, η συνέχεια είναι γνωστή. Τον χάρτη και την Ιστορία τη διαμορφώνει
ο νικητής. Δεν είναι τυχαίο το vae victis ( ουαί τοις ηττημένοις)».
(Σ.Μουμτζής-liberal.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου