Ενα νέο είδος εξτρεμισμού...

 

« Η Τουρκία υποκινεί τη διεθνή εκστρατεία εναντίον του Ισραήλ, για όσα κάνει στη Γάζα. Όπου εκατοντάδες χιλιάδες κάτοικοι χρησιμοποιούνται ως "ασπίδες" από τη Χαμάς. Η οποία με βάση τη νομοθεσία της Δύσης (όλης της Δύσης με εξαίρεση τη Νορβηγία μόνο) είναι τρομοκρατική οργάνωση. Το Ισραήλ, από την άλλη πλευρά, είναι η μοναδική σύμμαχος που μας έχει μείνει κατά της Τουρκίας. Η μοναδική χώρα που παρεμβαίνοντας με το λόμπυ της στις ΗΠΑ εμποδίζει να αρθούν οι αμερικανικές κυρώσεις για πολεμικά αεροσκάφη F-35. 

Kι όταν ξέσπασαν αυτές οι οργανωμένες και υποκινούμενες εκδηλώσεις κατά των Ισραηλινών στην Ελλάδα, το Ισραήλ έβγαλε τουριστική οδηγία κατά της Ελλάδας. Ένας σύμμαχος μας είχε απομείνει και τώρα κοντεύουμε να τον χάσουμε...Διότι οι ομάδες αυτές δεν νοιάζονται για όσα γίνονται εδώ. Δεν ενδιαφέρονται για τα κρίσιμα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας. Ψάχνουν πρόσχημα να απομονώσουν την Ελλάδα διεθνώς...

Κανείς δεν χαίρεται για όσα γίνονται στην Γάζα. Κανείς!Αλλά και κανείς δεν ξεχνάει ότι διαδηλώσεις για τους 1200 νεκρούς ισραηλινούς από την επίθεση της Χαμάς πριν ενάμιση χρόνο δεν είδαμε. Ούτε καμία διαδήλωση για τους 250 ομήρους (από τους οποίους 50 εξακολουθούν να κρατούνται ζωντανοί ή νεκροί από τη Χαμάς).Ούτε θυμήθηκε κανείς πως όταν έγινε "καραβάνι αλληλεγγύης" για την στήριξη της Γάζας που θα πέρναγε από την Αίγυπτο, οι αιγυπτιακές αρχές το σταμάτησαν και οι αιγύπτιοι πολίτες τους προπηλάκισαν!Γιατί άραγε; Κάτι ξέρουν οι Αιγύπτιοι για όλους αυτούς τους "αλληλέγγυους". Και τους κυνηγάνε όπου τους βρουν. Ενώ εμείς εδώ τους αφήσαμε ασύδοτους...

Δεν ήταν «τυχαία» η επιλογή της Σύρου. Δεν ήταν «τυχαίο» ότι χτύπησαν καλοκαίρι. Δεν ήταν «απλό» ότι χρησιμοποίησαν συνθήματα κατά της Αστυνομίας και υπέρ της «ανομίας». Και βεβαίως, κατά του Ισραήλ!Δεν ήταν καν «πρωτοφανές»: νησίδες ανομίας υπήρχαν από χρόνια στην Αθήνα. "Καταδρομικές επιχειρήσεις" με συνθήματα κατά του Ισραήλ είχαν γίνει τις προηγούμενες εβδομάδες στην Αθήνα. Απλώς τώρα, έφτασαν και στις Κυκλάδες. Στο νησί του Πολιτισμού. Στη Σύρο του Μάρκου Βαμβακάρη. Εκεί που δεν είχαν ξαναπατήσει – τώρα εμφανίστηκαν απροειδοποίητα. Για να κάνουν επίδειξη δύναμης. Για να δείξουν ότι... «δεν υπάρχει κράτος»!

Η «απο-ανάπτυξη» της Αθήνας – από τα Εξάρχεια ως τα Πατήσια – έχει ολοκληρωθεί. Οι ομάδες αυτές έχουν πια την υλικοτεχνική δυνατότητα να «μετακινούνται». Δεν περιμένουν «εξέγερση». Δεν ψάχνουν «μαζικό κίνημα». Δεν περιμένουν «πολιτική αλλαγή» από εκλογές. Παίζουν το δικό τους παιγνίδι: επιθέσεις, προκλήσεις, καταδρομικές επιχειρήσεις, συνθήματα, ξύλο, βία, καταλήψεις, τρομοκρατία. Τους αρκεί να εκβιάζουν. Να εκφοβίζουν. Να τραμπουκίζουν. Κι όταν βρίσκουν κενό εξουσίας – το γεμίζουν!

Είναι ένα διαφορετικό είδος εξτρεμισμού. Δεν χτυπάει την εξουσία για να την αλλάξει.  Χτυπάει την κοινωνία για να τη διαλύσει εσωτερικά. Εκθέτει τη χώρα διεθνώς για να την απομονώσει εντελώς...Είναι ένας «πολιτισμικός αναρχο-μηδενισμός» - με γεωπολιτική στόχευση. Χωρίς θέσεις, αλλά με σκοτεινούς «στόχους».  Τώρα και με έξωθεν υποκίνηση.

Χωρίς κόμμα, αλλά με ισχυρή οργανωτική διάταξη. Χωρίς πρόσωπα, αλλά με χρηματοδότηση και προστασία. Χωρίς λαϊκή απήχηση, αλλά με ακτιβισμό στα social media. Και με ερείσματα σε χώρους που δεν θα φανταζόταν κανείς: πανεπιστήμια, δημοτικά συμβούλια, δημοσιογραφικές συντεχνίες, ακόμα και μέρη του «πολιτικού φάσματος» που... αυτοσυστήνονται ως «δημοκρατικά». Τώρα και με έξωθεν καθοδήγηση...

Δεν είναι ιδεολογική «πλατφόρμα», είναι παρακμιακή «μόδα». Που εισάγεται. Και επιβάλλεται με φόβο και τραμπουκισμό.Το κράτος δείχνει ανήμπορο να αντιδράσει. Ή – χειρότερα – φοβισμένο να αντιδράσει. Δεν θέλει «να το κάνει θέμα». Δεν θέλει «να δώσει έκταση». Δεν θέλει «να δυναμιτίσει το κλίμα». Λες κι αν τους αγνοήσει, θα εξαφανιστούν! Λες κι αν δεν απαντήσει, θα... τους ξεχάσει η κοινωνία.Όχι! 

Όταν δεν απαντάς στη βία – την νομιμοποιείς. Όταν δεν τιμωρείς τους τραμπούκους – τους επιβραβεύεις. Τους δίνεις πολιτικό χώρο. Και τελικά, τους επιτρέπεις να γίνουν απειλή για όλους!Γιατί τέτοιες ομάδες δεν περιορίζονται. Επεκτείνονται. Δεν «κάνουν ένα χτύπημα και φεύγουν». Παραμένουν. Δοκιμάζουν. Μετρούν αντιδράσεις. Και ετοιμάζονται για το επόμενο βήμα.

Πίσω από όλα αυτά, βλέπεις πια καθαρά το μίσος κατά της ίδιας της Πατρίδας. Δεν μισούν απλώς την «εξουσία». Μισούν την Ιστορία της χώρας. Την ταυτότητα του τόπου. Την Πίστη του λαού. Τον ίδιο τον λαό!Σε προηγούμενη φάση κραύγαζαν: το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του. Τώρα πια βοηθούν όσους θέλουν να υφαρπάξουν το Αιγαίο».

                  (Απόσπασμα άρθρου του Θανάση Κ. από το lastpoint.gr)