Συρία- πριν και μετά..

Τοπικές ειδήσεις..

Ο Δήμος Ιωαννίνων ανακοίνωσε την πρόσληψη οχτώ (8) ατόμων για την κάλυψη αναγκών των υπηρεσιών του, οι έξι (6) από τους οποίους θα απασχοληθούν στον τομέα της καθαριότητας. 

Ας ελπίσουμε ότι θα καθαρίζουν κιόλας γιατί αν κρίνουμε από την κατάσταση στην πόλη είναι ν' απορεί κανείς πραγματικά. Μπροστά στο ΚΕΠΑΒΙ για παράδειγμα και σε όλο το μήκος του πεζοδρομίου αν δει κανείς μέσα στα παρτέρια θα φρίξει από το σκουπιδαριό. Το  ίδιο και πίσω από το Πολυκλαδικό ή στα Λιθαρίτσια και τα πέριξ. Τόσος κόσμος απασχολείται στην καθαριότητα, ( κάποιους τους βλέπει κανείς για καμιά ωρίτσα τα πρωινά και μετά ..εξαφανίζονται) γιατί όμως το αποτέλεσμα δεν είναι  το επιθυμητό και η πόλη δίνει την εικόνα μιας βρώμικης πόλης προς τα έξω;

"Η πρόσφατη επίσκεψή μου σε δύο καταστήματα των Ελληνικών Ταχυδρομείων στην πόλη μας για την αποστολή ενός συστημένου εγγράφου, με εξόργισε, όπως παρόμοια εξόργισε και τους υπόλοιπους πελάτες τoυς" γράφει σε ανοιχτή επιστολή την οποία δημοσίευσε ο Π.Λ ένας συμπολίτης μας.

"Το χαρτί γράφει «σημεία εξυπηρέτησης 3» αλλά μόνο μία κυρία εξυπηρετεί. Και η πρώτη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν την στιγμή που μια «ελεύθερη» υπάλληλος φωνάζει:- Κάποιος που θέλει να πάρει συστημένο ή δέμα, μπορεί να περάσει δίπλα και ένας πελάτης ανακουφίστηκε που δεν θα περιμένει άλλο. Σε λίγο και ενώ η άλλη ουρά υπομονετικά περίμενε να εξυπηρετηθεί, βγαίνει άλλος υπάλληλος «ελεύθερος» και λέει τα ίδια με την προηγούμενη, εισπράττοντας τις απαντήσεις:
- Κύριε; Δεν είναι καλύτερα να κάτσεις στο γκισέ και να πάρεις μερικά φάκελα να τελειώνουμε…. (ένας)
- Γιατί λέτε τρία σημεία εξυπηρέτησης και λειτουργεί ένα; (άλλος)
- Δεν σβήνετε και τους αριθμούς να μην καίνε ρεύμα; (ένας τρίτος)"

Την έχουμε ζήσει την κατάσταση πριν λίγο καιρό και από ότ,ι φαίνεται συνεχίζεται απαράλλακτη. Ελληνικό Δημόσιο, στα χειρότερά του χωρίς να ιδρώνει το αυτί κανενός.

"Μέρα-νύχτα στο... τιμόνι είναι αντιδήμαρχος του δήμου Ιωαννιτών Δ.Νάστος όχι για να λύνει τα προβλήματα των συνδημοτών αλλά για να...παραγοντίζει υπέρ συγκεκριμένης υποψηφιότητας στο γκάλοπ για τον επικεφαλής της παράταξης "Ενότητα Πολιτών-Νέα Γιάννενα". Και η βενζίνη φυσικά... τζάμπα! Όπως μας καταγγέλλουν αρκετοί γείτονές του, το κρατικό όχημα του δήμου Ιωαννιτών το οποίο καθημερινά χρησιμοποιεί, βρίσκεται τα βράδια συνέχεια παρκαρισμένο στην οικία του!!! Αλήθεια από πότε επιτρέπεται το κρατικό όχημα να χρησιμοποιείται ιδιωτικά -σε ώρες μη λειτουργίας των υπηρεσιών του δήμου- όλο το 24ωρο από έναν αντιδήμαρχο;"  διαβάζουμε στο epirusgate. 
Γιατί δεν μάς κάνει καμία εντύπωση;

"Από την Τρίτη 4 Μαρτίου 2014, ενεργοποιούνται από τις Διευθύνσεις Δημόσιας Υγείας των Περιφερειακών Ενοτήτων της Περιφέρειας Ηπείρου, οι διατάξεις του Νόμου για την απαγόρευση του καπνίσματος στους δημόσιους χώρους και στα καταστήματα Υγειονομικού Ενδιαφέροντος σε εφαρμογή εγκυκλίου του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης" μαθαίνουμε από τις τοπικές εφημερίδες.

Ίσως επειδή έρχεται άνοιξη και ο κόσμος θα βγει προς τα έξω είπαν να εφαρμόσουν τώρα - στα χαρτιά φυσικά- το νόμο για το κάπνισμα. Πρέπι όμως να μας δουλεύουν κιόλας;

  

"Ομάδες Ρομά, Ρουμάνων και φυσικά Αλβανών δεν αφήνουν τίποτε στο πέρασμά τους από χωριά της ευρύτερης περιοχής, αλλά και σε οικισμούς του ίδιου του Λεκανοπεδίου Ιωαννίνων"  διαβάζουμε στον Π.Λ

"Είναι παλιά υπόθεση ο καταυλισμός στο Πέραμα, κοντά στον Βιολογικό Καθαρισμό, όπου Ρομά έκαιγαν ανεξέλεγκτα, κυρίως τα βράδια, λάστιχα αυτοκινήτων, στρώματα, καλώδια κ.α. για να εμπορευθούν το χαλκό που θ’ απομείνει, ενώ πολύ πρόσφατος είναι ο εντοπισμός παράνομου «εργαστηρίου» διάλυσης και ανακύκλωσης οχημάτων στην Μπάφρα, το οποίο μάλιστα αποτελούσε παράρτημα επιχείρησης ανακύκλωσης σιδήρου και μεταλλικών αντικειμένων, που βρίσκεται στον Τύρναβο!
Μια… πολυεθνική σπείρα πιθανώς να βρίσκεται πίσω από τους τρεις Ρουμάνους οι οποίοι ξεγύμνωσαν αυτές τις ημέρες από καλώδια και εξοπλισμό έναν μετασχηματιστή της ΔΕΗ, προκαλώντας ζημιά που αγγίζει τα 100.000 ευρώ (!). Όπως απέδειξε η αστυνομική έρευνα που ακόμα βρίσκεται σε εξέλιξη, οι δράστες είχαν πρόσφατα αδειάσει από καλώδια και δύο επιχειρήσεις στην περιοχή μας ένα εργοστάσιο παραγωγής σκυροδέματος και ένα εργοστάσιο κοπής και επεξεργασίας μαρμάρων στην Κληματιά!

Πάντως οι μηχανές των αστυνομικών που ανά 3-4 μαζί αράζουν σε διάφορα σημεία της πόλης για ώρα, δεν δείχνουν εικόνα ανησυχίας. 

Απορούν στον Η.Α γιατί δεν μαζεύουν - παρότι έγινε θέμα - τα σκουπίδια από τον παρακάτω κάδο. Εμείς πάλι δεν απορούμε. 

Σύνταγμα 1953..

                                                                                                                                   ( Photo by Clarence Morgan)       

Το ποτάμι..

Ο γνωστός δημοσιογράφος Σταύρος Θεοδωράκης ανακοίνωσε την ίδρυση ενός νέου πολιτικού κόμματος το οποίο θα λάβει μέρος στις επερχόμενες ευρωεκλογές. Μέχρι να δούμε και τις "λεπτομέρειες"  πρέπει να πούμε ότι νέες κινήσεις από ανθρώπους που και το αντικείμενο κατέχουν και η εργασία δεν είναι γι' αυτούς άγνωστη λέξη  είναι ευπρόδεκτες . Το ότι μάλιστα δεν ανήκουν και σε κομματικούς πυρήνες  είναι ακόμη ένα πλεονέκτημα. Και από ό,τι φαίνεται, ο κόσμος, η σιωπηρή αυτή καθημερινή πλειοψηφία βλέπει με ενδιαφέρον τέτοιες κινήσεις. 
Από την αρκετά μεγάλο κείμενο της πρώτης γνωριμίας δημοσιεύουμε κάποια αποσπάσματα. Μπορεί κανείς να το βρει ολόκληρο εύκολα, παντού στο διαδίκτυο. 

" Δεν ξέρω πώς να αρχίσω. Όσο κι αν έχω προετοιμαστεί γι’ αυτή τη στιγμή, νιώθω μια αμηχανία. Ας ξεκινήσω λοιπόν από το τέλος. Μπορεί να υπάρξει πολιτική χωρίς κομματικό παρελθόν; Να βγω εγώ, να βγεις εσύ, να βγούμε πολλοί, να γίνουμε ένα ΠΟΤΑΜΙ που θα αλλάξει την Ελλάδα;

Ας τα πάρουμε ένα ένα. Η ιδέα δεν είναι μόνο δική μου. Κάθε πρωί, κάθε βράδυ, η δεύτερη φράση που λένε οι άνθρωποι που συναντώ είναι «τι θα κάνουμε;». Πολλές φορές η αφορμή είναι κάτι που έγραψα ή κάτι που έδειξα στην τηλεόραση. Άλλες πάλι είναι τα πρωτοσέλιδα, οι κυβερνητικές αποφάσεις και οι πολιτικοί καυγάδες. Όλοι σ’ ένα αδιέξοδο. Ακόμη κι αυτοί που έχουν αποφασίσει τι θα ψηφίσουν, μετά από δυο- τρεις κουβέντες αναρωτιούνται «έχουμε άλλη λύση;».

Η ιδέα λοιπόν είναι δική σας. Των φοιτητών που με βρήκαν στη Λέρο. Της παρέας που με σταμάτησε στον Βόλο. Των πιτσιρικάδων που μου τηλεφωνούν απ' τα Χανιά. Του συνεταιρισμού που επισκέφθηκα στα Γιάννενα. Αυτών που με φώναξαν στην Αριστοτέλους. Ίσως βέβαια και να τους παρεξήγησα κιόλας και να κατάλαβα λάθος. Γιατί κανείς από αυτούς δεν μου είπε να κάνουμε κόμμα. Μου είπαν όμως ότι οι πολιτικοί μας ζουν σε άλλον κόσμο, ότι τους ενδιαφέρει μόνο η εξουσία, ότι έχουν πάρει διαζύγιο από τη λογική. Ότι η ζωή πρέπει να προχωρήσει κι αυτοί – οι πολιτικοί δηλαδή- είναι μονίμως στα χαρακώματα να σκιαμαχούν με το παρελθόν.[..]

Τα τελευταία χρόνια με φωνάζουν συχνά οι μαθητές στα λύκεια. Να τους μιλήσω για τη ζωή «εκεί έξω». Στη Θεσσαλονίκη, στη Ρόδο, στο Περιστέρι, στη Νέα Ιωνία, στο Πόρτο Ράφτη. Συζητάμε. Ε, λοιπόν σας λέω ότι τα έχουν καταλάβει όλα. Τα λάθη των πατεράδων τους, τα λάθη όλων μας. Ότι σκεφτόμαστε το συμφέρον για την ομάδα, το σπίτι, το κόμμα κι όχι το δημόσιο συμφέρον.[..]

Θα το έχετε μάθει. Μέχρι και στα Τίρανα άρχισαν να πηγαίνουν Έλληνες φοιτητές. Αντί λοιπόν να κάνουμε εδώ τις σχολές, δίπλα σε καλά, ισχυρά, δημόσια πανεπιστήμια, προτιμάμε να στέλνουμε τα παιδιά μας στη Ρουμανία. Ο κατάλογος με τα παράλογα είναι ατέλειωτος. Στο Λεκανοπέδιο της Αττικής έχουμε είκοσι στρατόπεδα. Γιατί; Πέρα από το να υπηρετούν τα παιδιά των υπουργών και των υποστηρικτών τους, σε τι άλλο χρησιμεύουν τόσα στρατόπεδα στην Αθήνα; Οι δικαστικές αποφάσεις καθυστερούν 5,7,10 χρόνια – οι φτωχοί δεν μπορούν να βρουν το δίκιο τους - και οι ελληνικές φυλακές είναι γεμάτες με προφυλακισμένους.

Είμαστε η χώρα με τα περισσότερα θανατηφόρα ατυχήματα στον δυτικό κόσμο. Τις περισσότερες καισαρικές. Τα περισσότερα φροντιστήρια. Και από την άλλη ανοίγουμε τα λιγότερα βιβλία, έχουμε τους λιγότερους εθελοντές αιμοδότες, τους λιγότερους πλέον, ευεργέτες. Και στο κέντρο της Αθήνας κάθε πρωί έχει δύο τουλάχιστον συγκεντρώσεις. Κλείνουν οι συγκοινωνίες, σταματά η ζωή, για να πιέσουν ποιον; Τον υπουργό που τους βλέπει πίσω από τα φιμέ τζάμια; Πολίτες σε απόγνωση μπροστά σ' ένα κράτος κουφό.

 Έχει επικρατήσει η άποψη ότι αν δεν παραβιάσεις εσύ τον νόμο κάποιος άλλος θα βρεθεί να τον παραβιάσει και θα κερδίσει απ’ αυτό. Θα πρέπει λοιπόν να γυρίσουμε στην αρχή και να κάνουμε μια νέα κοινωνική συμφωνία. Δικαιοσύνη στα μικρά και τα μεγάλα. Δικαιοσύνη, αξιολόγηση και αξιοκρατία. Αυτό θα κρατήσει εδώ τα νέα μυαλά που σήμερα φεύγουν σαν κυνηγημένα γιατί ξέρουν ότι δουλειές στην Ελλάδα κάνουν οι «κολλητοί» και τα «λαμόγια». Αυτός ο φαύλος κύκλος όμως πρέπει να σπάσει.[..]

Να δούμε τα κοινωνικά προβλήματα με τη λογική, χωρίς δογματισμούς και αγκυλώσεις.[..] 

Γι’ αυτό λοιπόν αποφασίσαμε να κάνουμε «ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ». Ποιοι το αποφασίσαμε; Άνθρωποι με τα ίδια ερωτήματα. Επαγγελματίες της ζωής – νέοι στην πολιτική. Κανείς από εμάς δεν έχει υπηρετήσει σε υπουργεία, υφυπουργεία ή γραφεία αρχηγών. Φοιτητές, διανοούμενοι, οικονομολόγοι, εργάτες, καλλιτέχνες, άνεργοι, έμποροι, γιατροί, αρχιτέκτονες. Μια ομάδα που έχει μυαλό και δύναμη – τη δύναμη της λογικής και του δίκιου. Τις επόμενες ώρες θα βγάλετε και εσείς μόνοι σας τα συμπεράσματά σας.[..]

Δεν είναι εύκολο, το ξέρω, να αλλάξουμε συνήθειες. Αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να αλλάξουμε ζωή.

Καλημέρα λοιπόν και ελπίζω να συναντηθούμε. Τολμήστε το."

Αρκεί να..

                                                                 (του Α.Πετρουλάκη από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ")

Στρουθο-καμηλισμός..

Κι ενώ το χρονικό διάστημα μέχρι τις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές μειώνεται επικίνδυνα, αυτό που συμπεραίνει ο πολίτης σήμερα στη πόλη μας είναι το "μία από τα ίδια." 'Ιντριγκες, "μαχαιρώματα", κομματικά και παραταξιακά παρασκήνια, συμμαχίες και χτυπήματα κάτω από τη μέση, ονοματολογία.. τα γνωστά δηλαδή.

Αυτό που δεν ακούμε και δεν βλέπουμε είναι οι προτάσεις για την πόλη και την περιοχή μας. Οι εφαρμόσιμες, ρεαλιστικές, απαραίτητες προτάσεις. Κάτι ακούσαμε από έναν υποψήφιο ότι θα λύσει το πρόβλημα της επισκεψιμότητας με έκκληση στις αδελφοποιημένες πόλεις του Δήμου να ..βοηθήσουν,  άλλος μίλησε για την Ανάβρα Μαγνησίας (Κάπως αργά την ανακάλυψε πάντως αν και πάλι, τι να συγκρίνεις; Ένα χωριό στο Πήλιο με τις ανάγκες μιας μεγαλούπολης;)  άλλος είπε για τα open mall που θα λύσουν το πρόβλημα της τοπικής οικονομίας. Ο πρώην Δήμαρχος είναι σχετικά ..απών και  ο νυν έχει βάλει στόχο να γκρεμίσει τα στέγαστρα στο μώλο και να φέρει Τούρκους τουρίστες για να πιουν τον καφέ τους στο νέο-παλιό δηλαδή σκηνικό. Από τη παράταξη "Γιάννενα τώρα" δεν μάθαμε κάτι καινούριο ακόμα.

Στο θέμα όμως που αναδείξαμε προ ημερών και το οποίο άπτεται και του Συντάγματος και των νόμων αλλά έχει και την ηθική του διάσταση (και αναφερόμαστε στην άνοδο της Δωδώνης από το Πολυκλαδικό μέχρι την πλατεία Πολυτεχνείου) και για το οποίο ζητήσαμε να πάρουν θέση οι φορείς και τα ΜΜΕ της πόλης μας (για το οποίο αλλού θα ξεσηκώνονταν και οι πέτρες) εδώ .. τσιμουδιά. Έχουμε μάθει ως φαίνεται να κρύβουμε κάτω από το χαλί τα προβλήματά μας ή να κάνουμε ότι δεν τα βλέπουμε.  

Τα προβλήματα όμως δεν λύνονται με το να τα αγνοείς.

Oυκρανία..

"Μετά τα τελευταία γεγονότα στην Ουκρανία, ίσως ένας χάρτης δείχνει καλύτερα τις αιτίες. Στο χάρτη βλέπουμε τα αποτελέσματα των τελευταίων προεδρικών εκλογών, που είχαν φέρει τον κ. Γιανουκόβιτς στην εξουσία (αυτόν που ανατράπηκε και ήδη καταζητείται).

Παρατηρούμε ότι το ανατολικό, το προς τη Ρωσία τμήμα, έχει ψηφίσει ολόκληρο το φιλορώσο Γιανουκόβιτς. Αντίθετα, το δυτικό τμήμα έχει ψηφίσει ολόκληρο τον φιλοδυτικό Βίκτορ Γιουσένκο. Αυτό ισχύει και το μεγάλο κόκκινο κύκλο στα δυτικά (Κίεβο, η πρωτεύουσα) και για το μικρότερο στα νότια (Σεβαστούπολη, ο ναύσταθμος του ρωσικού στόλου). 

Ο διαχωρισμός είναι πλήρης. Καμιά από τις επαρχίες δεν αποτελεί «νησίδα» του ενός στο έδαφος του άλλου.

Αλλά «καλοί» και «κακοί» στο συγκεκριμένο διαχωρισμό δεν υπάρχουν.

Κι αυτό γιατί στο ανατολικό τμήμα, μαζί με τους φτωχούς εργάτες και αγρότες, υπάρχουν επίσης παλιοί καγκεμπίτες, απαράτσνικ του κομμουνιστικού κόμματος, θρησκόληπτοι ορθόδοξοι παπάδες – πιστοί και άλλοι συναφείς. Στο δε δυτικό τμήμα δεν υπάρχουν μόνο πεισμένοι φιλoευρωπαϊστές, αλλά επίσης απόγονοι υποστηρικτών του Χίτλερ, σημερινοί φασίστες, θρησκόληπτοι καθολικοί και ουνίτες, και άλλοι ανάλογοι. Αντισημίτες,  βεβαίως, υπάρχουν και στις δυο πλευρές.

Κατάσταση, φυσικά, όχι καλή. Περίεργο θα είναι αν διατηρηθεί αυτή η συγκολλημένη χώρα."

                                       (Άρθρο του Δ. Φύσσα από την Athens Voice)

Αισθητική..

Δηλαδή, για να καταλάβουμε κι εμείς, τα στέγαστρα που ξηλώνονται τώρα στη Μαβίλη δεν ήταν όμορφα ενώ μια κατάσταση σαν κι αυτή που βλέπουμε στη Γαριβάλδη θα ήταν αισθητικά προτιμότερη ας πούμε.

Κι αν πάμε λίγο πιο πίσω ακόμη,  στρώνουμε και τραπεζοκαθίσματα πάνω στο χαλίκι , ξηλώνουμε και το κάγκελο από τη λίμνη για να έχουμε άμεση επαφή με το νερό ( κι αυτό ακουγόταν κάποτε ως επιχείρημα για να μη μπουν κάγκελα στη λίμνη ) και βάζουμε την όπισθεν κανονικά.. 

Η "Σχολή Φίλιου" δημιουργεί..

                ΜΑΒΙΛΗ 2005                       (Photo από περιοδικό "ΕΠΙΛΟΓΕΣ")

ΜΑΒΙΛΗ 2014

                                    ΓΑΡΙΒΑΛΔΗ

Ζητούνται πελάτες..

'Ηπειρος..

Και μπορεί το Σουφαρί Σeράι να άνοιξε και πάλι (για λίγο) τις πύλες του για την έκθεση φωτογραφίας που μας μεταφέρει στον καιρό που ο κ. Παπούλιας ήταν Υπουργός Εξωτερικών και είχε φέρει τους ομολόγους του υπουργούς της Ε.Ε στην Ήπειρο όμως η πραγματικότητα που ζει η χώρα σήμερα είναι αποτέλεσμα και της πολιτικής που το κόμμα το οποίο ο ίδιος υπηρέτησε, άσκησε τόσα χρόνια.

Μένοντας με την απορία για την συγκεκριμένη επιλογή της έκθεσης (ποια ανάγκη ακριβώς έρχεται να καλύψει σε έναν τόσο εντυπωσιακά παροπλισμένο χώρο) πρέπει να πούμε ότι η Ήπειρος σήμερα εξακολουθεί να είναι μια από τις φτωχότερες περιφέρειες της Ευρώπης, με τον υψηλότερο δείκτη ανεργίας στη χώρα, το χαμηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα, και σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή πύλη για την επαγγελματική κινητικότητα αποτελεί μία από τις λιγότερο αναπτυγμένες Περιφέρειες της χώρας, εφ' όσον κατατάσσεται σε μία από τις χαμηλότερες βαθμίδες του κατά κεφαλήν Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος και συγκεντρώνει υψηλό ποσοστό ανεργίας.

Και όπως πολύ εύστοχα θίγει και το άρθρο της epiruspost :

"Κι όμως η Ήπειρος, εξακολουθεί να είναι μια από τις φτωχότερες περιφέρειες της Ευρώπης, με τον υψηλότερο δείκτη ανεργίας στη χώρα, το χαμηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα, και σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή πύλη για την επαγγελματική κινητικότητα EURES, "Η Περιφέρεια Ηπείρου αποτελεί μία από τις λιγότερο αναπτυγμένες Περιφέρειες της χώρας, εφ ' όσον κατατάσσεται σε μία από τις χαμηλότερες βαθμίδες του κατά κεφαλήν Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος και συγκεντρώνει υψηλό ποσοστό ανεργίας".

Γιατί άραγε; Γιατί σε μια Περιφέρεια με ένα από τα καλύτερα Πανεπιστήμια της χώρας και ένα Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα που δραστηριοποιείται και στους τέσσερις νομούς να υπάρχει στην πλειοψηφία του ανειδίκευτο εργατικό δυναμικό χαμηλών προσόντων;;;

Στον αντίποδα αυτής της ερώτησης, έρχεται η αυτονόητη ίσως, απάντηση.

Γιατί παρά τα μεγαλόσχημα εδώ και δεκαετίες λόγια για άρση της απομόνωσης της Ηπείρου, αυτή – πέρα από την Εγνατία, που κι αυτή στην Ήπειρο παραμένει... λειψή κατά μια γέφυρα...- κανένα άλλο έργο που θα συνέβαλλε ουσιαστικά στην ανάπτυξη διεξόδων για την επιχειρηματική δραστηριότητα δεν έχει ολοκληρωθεί.

Το αεροδρόμιο των Ιωαννίνων παραμένει τυφλό, αν και 3 τουλάχιστον Ηπειρώτες βουλευτές είχαν την ευθύνη τα τελευταία χρόνια για τις υποδομές και τα δημόσια έργα. Η Ιόνια οδός /Δυτικός άξονας, παραμένουν ημιτελής. Ο κάθετος άξονας Κακαβιά – Ιωάννινα, δεν υπάρχει ούτε στα χαρτιά.

Ακόμα κι αυτή η Εγνατία, καταλήγει σε ένα ημιτελές λιμάνι, του οποίου η ολοκλήρωση της Γ' Φάσης (εμπορικό λιμάνι ) εξαρτάται από την... φιλοτιμία της αναδόχου εταιρείας!

Το φυσικό αέριο τραβάει για Αλβανία μεριά και το τρένο στην Ήπειρο σφυρίζει μόνο προεκλογικά ως υπόσχεση επίδοξων πολιτευτών...

Η Ήπειρος λοιπόν παράγει ανθρώπους. Και πέτρες. Κάποτε τις σμίλευαν για να φτιάξουν γεφύρια. Να ενώσουν κόσμους.

Σήμερα ακόμη κι αυτό, το σμίλεμα της πέτρας, όνειρο μένει, όπως και η Πολυτεχνική Σχολή.

Η Ήπειρος παράγει και πολιτικούς. Προφανώς κάτι θα ξέρουν για όλα αυτά. Κάποια ευθύνη θα έχουν...."

Όμορφα παραμύθια..

Είχαμε από την αρχή να αντιμετωπίσουμε τρία παραμύθια, τρεις ελληνικούς μύθους να ξεπεράσουμε για να μπορέσουμε να αντιδράσουμε.

Ο πρώτος ήταν η ολοκληρωτική άρνηση της πραγματικότητας: δεν υπάρχει κρίση, είναι παραμύθι χωρίς δράκο. Δεν χρωστάμε, δεν πληρώνουμε. Είναι κόλπο των τοκογλύφων να πάρουν τα λεφτά μας, των ξένων να πάρουν την Ακρόπολη, των Ευρωπαίων που μας ζηλεύουν γιατί είμαστε ατίθασοι και περνάμε καλά. Σήμερα κανένας απατεώνας δεν λέει τέτοια πράγματα, εκτός από κάποιους ξεχασμένους ψεκασμένους. Σήμερα όλοι ξέρουμε ότι το κράτος μας ξόδευε 24 δις περισσότερα από τα έσοδά του, τα οποία σταμάτησαν να μας δανείζουν. Κανείς δεν μιλάει για χούντες και δυνάμεις κατοχής και προδότες. Ακόμα και η αντιπολίτευση ζητάει «μη δανειακή χρηματοδότηση», 4 χρόνια δηλαδή μετά, ύστερα από τόσες οδυνηρές περικοπές, ζητάμε ακόμα λεφτά, χρειαζόμαστε ακόμα λεφτά για να ζήσουμε. Σκέψου πόση βοήθεια χρειαζόμαστε στην αρχή από τους εταίρους μας. Τότε, αναρωτιέμαι, γιατί αιματοκυλιστήκαμε τόσο μεταξύ μας; Και άραγε, αναρωτιέμαι ακόμα, θα ζητήσει ποτέ κανείς συγνώμη για όλη αυτή την παράνοια που διέλυσε την κοινωνία μας και καθυστέρησε τόσα χρόνια την προσπάθεια εξόδου από την κρίση;

Όμως η παράνοια της «συνωμοσίας εναντίον μας» ήταν το παραμύθι για να χτιστεί ο δεύτερος μύθος, ο «αγώνας ενάντια στη λιτότητα». Τώρα, 4 χρόνια μετά, ξέρουμε τι σήμαινε. Το έλλειμμα σχεδόν εκμηδενίστηκε πια, μειώθηκε κατά 25% το εθνικό προϊόν. Όμως δεν χάσαμε όλοι 25%. Ένα εκατομμύριο άνθρωποι έγιναν άνεργοι, έχασαν τα πάντα. Εκατοντάδες χιλιάδες πληρώνονται έναντι, όταν υπάρχουν λεφτά στο ταμείο, με 500 ευρώ. Εκατοντάδες χιλιάδες δεν έχουν πια ασφάλιση, έκλεισαν τα μαγαζιά, τις επιχειρήσεις τους, δεν έχουν να πληρώσουν τα ταμεία, είναι στο έλεος του θεού. Κάποιοι έχασαν τα πάντα για να χάσουν οι άλλοι όσο το δυνατόν λιγότερα. Ο αγώνας ενάντια στη λιτότητα ήταν εξαρχής παραπειστικός. Όταν δεν σου δανείζουν και έχεις έλλειμμα, τότε από κάπου θα κοπούν λεφτά. Η αντιμνημονιακή άρνηση της πραγματικότητας είχε σκοπό αυτό ακριβώς: να προστατεύσει τα πιο ισχυρά στρώματα της κοινωνίας και να μεταφέρει τα βάρη στα ασθενέστερα. Τώρα κανείς δεν υπόσχεται μαγικές λύσεις. Ούτε Ζάππεια, ούτε λεφτά από τη Ρωσία και πετρέλαια από τον Τσάβες. Τώρα ακόμα και η αντιπολίτευση μιλάει για «πλεονασματικούς προϋπολογισμούς». Τι άλλο να πεις άμα δεν σου καλύπτει κανένας τα ελλείμματά σου με δανεικά; Δεν είναι μόνο αναπόφευκτο. Είναι και η μίνιμουμ κοινωνική ευθύνη. Πόσο δίκαιο είναι να ζεις υπεράνω των δυνατοτήτων σου χρεώνοντας τα παιδιά σου; Ο αγώνας ενάντια στη λιτότητα ήταν αγώνας για να μην είναι η λιτότητα δίκαιη.

       (Απόσπασμα άρθρου του Φ. Γεωργελέ από την Athens Voice)

Καυτή πατάτα..

                                                                                 (του Ηλία Μακρή από την " ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ")

Προεκλογική περίοδος..

Έλληνας πρώην βουλευτής πεθαίνει και καθώς ανέρχεται προς τα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας τον περιμένει ο Άγιος Πέτρος που του εξηγεί ότι  θα τον αφήσει να επιλέξει ο ίδιος αν θα πάει στον παράδεισο ή στην κόλαση. 
"Πριν επιλέξεις όμως, θα πάρεις μια ιδέα από κόλαση και μια από παράδεισο και μετά θα  αποφασίσεις" του λέει. Ο βουλευτής  συμφωνεί και την πρώτη ημέρα επισκέπτεται την κόλαση.
Όταν ανοίγει η πόρτα, βρίσκεται σ' ένα φοβερό μπαρ με ωραίες  γυναίκες και κόσμο με ποτά να διασκεδάζει στο τσακίρ κέφι.  Γενικά η ατμόσφαιρα ήταν εκρηκτική.

Την επόμενη  μέρα επισκέφτηκε τον παράδεισο. Εκεί βρέθηκε  μπροστά σ'ένα πολύ μεγάλο λιβάδι όπου επικρατούσε  μια γαλήνη, μια ηρεμία και ακουγόταν μια υπέρκοσμη, χαλαρωτική μουσική που του άρεσε.

Τη νύχτα ήταν σε δίλημμα για το τι να επιλέξει. Το επόμενο πρωί ο Άγιος  Πέτρος τον ρώτησε τι αποφάσισε τελικά.
Διστακτικά του απάντησε ότι αποφάσισε να πάει στην κόλαση. "Πολύ καλά" λοιπόν του λέει ο Άγιος Πέτρος και τον οδηγεί  στην είσοδο.
Μόλις μπαίνει όμως διαπιστώνει ότι η κατάσταση καθόλου δεν θύμιζε την προχθεσινή. Φωτιές , καπνοί,  φωνές, βογκητά,  ζέστη αφόρητη. Πιο κει ένας γεροδεμένος τύπος του κάνει νόημα να πλησιάσει.  Ο βουλευτής  διαμαρτύρεται. "Προχτές" του λέει  "ο κόσμος εδώ γιόρταζε και διασκέδαζε, τι έγινε τώρα;"

"Προχθές φίλε μου" του απαντάει εκείνος "ήταν προεκλογική περίοδος. Σήμερα ψήφισες.."

Oυκρανία..

Λαζο-πουλειάδα..

"Περίμενα να δω τι σόι σκληράδα θα ήταν αυτή που απειλούσε στο σχετικό δελτίο τύπου ότι θα εξέπεμπε ο Λάκης Λαζόπουλος με το έκτακτο Αλτσαντίρι από το Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά.

Υπέθετα ότι ήθελε να προδιαθέσει για μια φρέσκια πολιτική σάτιρα που θα έσπαγε κόκαλα. Όσοι όμως από εσάς είχατε την υπομονή να τον παρακολουθήσετε όπως εγώ, φαντάζομαι πως θα συμφωνήσετε ότι πρόκειται για την πιο απογοητευτική εμφάνιση που πραγματοποίησε ποτέ.

Βαρύς, κουρασμένος και κυρίως χωρίς έμπνευση, προσπαθούσε να βγάλει μια πρόχειρη παράσταση με χαζά σκετσάκια, χοντροκομμένα βιντεοκολάζ και «ρεπορτάζ λαϊκής», όπου τη θέση του χιούμορ είχαν καταλάβει σαχλές κοινότοπες ατάκες, που υποτίθεται καυτηρίαζαν τη «μνημονιακή πολιτική». Το θέμα δεν είναι αν συμφωνείς ή δεν συμφωνείς με τη σάτιρα του Λαζόπουλου από πολιτική άποψη. Άλλωστε η πολιτική σάτιρα είναι κατά κανόνα «αντικυβερνητική». Το θέμα ήταν ότι η χθεσινή εμφάνιση εξέθεσε τον Λαζόπουλο και σαν καλλιτέχνη και σαν επαγγελματία.

Ακόμη και στο συνήθως πρόθυμο και καλόβολο κοινό του στο κατάμεστο θέατρο, μπορούσες να διακρίνεις την αμηχανία μέσα από το σχεδόν χαριστικό χειροκρότημά του και τη χλιαρή συμμετοχή του.

Το θέμα, επαναλαμβάνω, δεν είναι αυτό που επιθυμεί πολιτικά να περάσει ο Λαζόπουλος, ή το ότι «κάνει την πάπια για τον Κοντομηνά», όπως έγραψαν πολλοί. Είναι η αλαζονική του αντίληψη ότι μπορεί στο διηνεκές να αναμασάει τα ίδια κοινότοπα αντιμνημονιακά μπινελίκια, ανακατεμένα με νεκραναστημένους «Μήτσους» και άλλες σαχλαμάρες και να τα μοσχοπουλάει σαν πολιτική σάτιρα ή ακόμη χειρότερα σαν προτροπή πολιτικής ανατροπής. Για το τελευταίο δεν χρειάζεται να προσπαθεί άλλωστε. Οι περισσότεροι έχουμε πειστεί από την συνολική πορεία του ότι πρόκειται για έναν αυθεντικό, ανιδιοτελή αριστερό καλλιτέχνη, απόλυτα αφοσιωμένο στην υπεράσπιση των φτωχών ανθρώπων.  

Κατά τ' άλλα, ούτε ο Γιώργος Μαργαρίτης, ούτε η επίκληση του Κλούνεϊ και το μελό των Μαρμάρων με την Μελίνα, ούτε οι έπαινοι για το ανακαινισμένο Δημοτικό Θέατρο -που μεταξύ μας δεν το τίμησε με την παράστασή του- μπόρεσαν να σώσουν την κατάσταση;"

(Άρθρο του Θ.Σκόκου στο protagon.gr)

'Oπως σχολίασαν και κάποιοι στα στο διαδίκτυο..

• Α, ρε κατακαημένο Δημοτικό Θέατρο τι σου ΄μελλε να πάθεις ...
• Τέτοια θλιβερή προπαγάνδα που κάνει ο Λαζόπουλος, ειλικρινά ούτε ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ την έχει ανάγκη...
• Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο Λάκης Λαζόπουλος. Καληνύχτα σας
• Ο Λαζόπουλος σήμερα μίλησε για όλα εκτός από την περίπτωση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και του Κοντομηνά. Λες να είναι σύμπτωση;
• Τσου ρε Λάκη Λαζόπουλε

Πάλι καλά που έστω και αργά όλο και πιο πολύ αντιλαμβάνονται το παιχνίδι του κ. Λαζόπουλου από τη στιγμή που απώλεσε την αθωότητα της πρώτης περιόδου της "καριέρας" του. 

Τα πήραμε τα Γιάννενα..

Τσικνοπέμπτη..

                                                                      (του Δ.Χαντζόπουλου από "ΤΑ ΝΕΑ")

Κρίσιμη καμπή του ελληνικού προβλήματος..

Σε κρίσιμη καμπή βρίσκεται η διαχείριση του ελληνικού προβλήματος, την οποία καθιστούν δυσκολότερη οι ευρωεκλογές, αλλά και η συσσωρευμένη δυσπιστία που υπάρχει έναντι της αναγγελίας καλών ειδήσεων από την Αθήνα, όπως αυτή του πρωτογενούς πλεονάσματος.

Σε αυτό το συμπέρασμα τουλάχιστον φαίνεται να καταλήγει ο σχολιαστής τηςWestfalen Blatt μετά το χθεσινό Eurogroup των Βρυξελλών. «Όσο τίποτα άλλο θα ήθελε να πιστέψει η Ευρώπη τα θετικά νούμερα από την Ελλάδα, αλλά η πικρή εμπειρία των τελευταίων χρόνων δείχνει ότι απέναντι σε δημοσιονομικά στοιχεία ή υποσχέσεις για μεταρρυθμίσεις των Ελλήνων ενδείκνυνται αρετές όπως αυτοσυγκράτηση και 

νηφαλιότητα».

Ο γερμανός σχολιαστής χαρακτηρίζει ως χαστούκι στο πρόσωπο των εταίρων το ότι η χώρα εκπλήρωσε μόνο το 53% των υπεσχημένων μεταρρυθμίσεων. «Αντί η Ελλάδα να καταβάλει προσπάθειες να εξυγιάνει τη χώρα, αποδόμησε την τρόικα ως δικτατορική, χωρίς δημοκρατική νομιμοποιητική βάση. Θα μπορούσε να επενδύσει αυτήν την ενέργεια στο να επιβάλει τις μεταρρυθμίσεις».

Στη συνέχεια, ο αρθρογράφος περιγράφει την κατάσταση στη χώρα με τις γνωστές της παθογένειες στη δημόσια διοίκηση, αλλά και τις θυσίες στις οποίες υποβάλλονται χιλιάδες άνθρωποι. 

Και καταλήγει: «Η ελληνική τραγωδία δεν ονομάζεται Ευρώπη αλλά Αθήνα. Εκεί αγνοήθηκαν οι συνταγές εξυγίανσης, εκεί αναβλήθηκαν επ' αόριστον λύσεις και δεν υλοποιήθηκαν υποσχέσεις. (...) Η ελληνική κυβέρνηση παίζει διπλό παιχνίδι. Σπρώχνει την ενοχή για τα μέτρα λιτότητα στις Βρυξέλλες για να εμφανιστεί ως φύλακας-άγγελος του λαού με υπεκφυγές, μισές αλήθειες και προεκλογικές κραυγές δεν θα ορθοποδήσει η χώρα. Χρειάζεται μια αποφασισμένη και αξιόπιστη κυβέρνηση ως εταίρος στην ευρωζώνη, η οποία από την πλευρά της βγήκε από τη σκιά της περισσότερο από όσο θεωρούσαν πολλοί σωστό».

                                             (Άρθο από την ηλεκτρονική "εφημερίδα")

'Eξυπνες διαφημίσεις..

Tρόι- κα..

"Θέλω να καταγγείλω την Τρόικα. Θα μου πείτε: σπουδαία τα λάχανα. Όλη η Ελλάδα την καταγγέλλει. Η διαφορά είναι πως εγώ δεν θέλω να την καταγγείλω γι αυτά που έκανε – αλλά γι αυτά που ΔΕΝ έκανε.

Η τρόικα και τα μνημόνια είχαν διπλό σκοπό. Αφενός να επιβλέψουν την διαχείριση των δανεικών. Αφετέρου (το πιο σημαντικό) να εκσυγχρονίσουν και εξορθολογήσουν τους κρατικούς και άλλους μηχανισμούς, ώστε για γίνουμε ένα οργανωμένο και αποτελεσματικό κράτος. Το οποίο θα διαχειρίζεται σωστά τα οικονομικά του, θα παράγει, θα εξάγει, θα αποταμιεύει και δεν θα ζει με δανεικά.

Αυτόν τον εκσυγχρονισμό τον περιμένουμε από την εποχή του Καποδίστρια. Προσπάθησαν ο Τρικούπης ο Βενιζέλος, ο Καραμανλής (θείος) αλλά πέτυχαν ελάχιστα. Ακόμα και η Χούντα είχε εξαγγείλει στην αρχή εκσυγχρονιστικά μέτρα (π. χ. άρση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων) που σύντομα τα ξέχασε.

Η μόνιμη και σημερινή μας Κρίση οφείλεται στο ότι παραμένουμε ένα καθυστερημένο, σχεδόν τριτοκοσμικό κράτος, υποδουλωμένο στο λαϊκισμό και τις πελατειακές σχέσεις. Κι όποιος έχει αντίρρηση, ας μου εξηγήσει γιατί μόλις κουνηθήκαν τα τρακτέρ η κυβέρνηση έκανε γαργάρα όλα τα σωστά μέτρα για την φορολόγηση των αγροτών. Κι όποιος θεωρεί υπερβολικό τον όρο «τριτοκοσμικό», ας μου αναλύσει γιατί είμαστε το μόνο ευρωπαϊκό κράτος που δεν μπορεί να διαχειριστεί τα σκουπίδια του.

Η αντίσταση στην τρόικα δεν γίνεται από τον λαό. Γίνεται από τους πολιτικούς και τους συνδικαλιστές ενάντια στο πραγματικό λαϊκό συμφέρον. Κανένα κλειστό επάγγελμα δεν άνοιξε. Καμία αγορά δεν απελευθερώθηκε. Το γάλα είναι τέλειο παράδειγμα.

Εκεί λοιπόν απέτυχε η Τρόικα. Όλες οι θυσίες που μας επέβαλε, πήγαν στο «πρωτογενές πλεόνασμα». Αλλά αυτά – περικοπές και οικονομίες – είναι μέτρα αρνητικά. Η λιτότητα δεν παράγει. Στα θετικά, στην αναδιοργάνωση του κράτους και της κοινωνίας («επανίδρυση» την έλεγε ο Ανεπρόκοπος) η τρόικα απέτυχε παταγωδώς. Και την βρίζουμε για λάθος λόγους.

Φυσικά δεν απέτυχε μόνη της. Βοηθήσαμε κι εμείς – όσο μπορούσαμε. Κι έτσι, φεύγοντας θα μας αφήσει εκεί που μας βρήκε. Μόνο φτωχότερους.

Μήπως θα μπορούσαμε να κάνουμε μία δική μας καλύτερη Τρόικα;"

                                                                      (Άρθρο του Ν.Δήμου στο protagon.gr)

Πατέντες..

Τα επόμενα 500 μέτρα της ντροπής..

Η περιφρόνηση των δικαιωμάτων των πολιτών κατά τον τρόπο που γίνεται στην πόλη μας είναι κάτι που πρέπει να προβληματίσει πολίτες,  φορείς  και ΜΜΕ. 

Εκλογές για την τοπική Αυτοδιοίκηση σημαίνει προβληματισμός και προτάσεις. Και δύσκολες ερωτήσεις σαν κι αυτές που δυστυχώς δεν ακούσαμε στις μέχρι τώρα προεκλογικές συνεντεύξεις των υποψηφίων οι οποίοι αρέσκονται να μιλούν γενικά και αόριστα για πολλά.

Όμως η καθημερινότητα έχει τα δικά της προβλήματα που δεν περιμένουν. Όπως αυτά που φαίνονται στις παρακάτω φωτογραφίες. Η οδός Δομπόλη που περνάει μπροστά από το παλιό Πανεπιστήμιο (και τώρα Εφορία κατά ένα μέρος- το άλλο παραμένει ένα άθλιο ερείπιο) είναι μια βασική οδός της πόλης. Και όμως. Δείτε χάλι. Είναι δυνατόν; ΚΑΙ ΟΜΩΣ είναι. Ως πότε; 'Αγνωστο. 

Κάλεσε κάποιο τοπικό κανάλι ή εφημερίδα το Δήμαρχο να βαδίσουν μαζί λίγο αυτόν το δρόμο και να κατέβουν μετά και τη Δωδώνης; Και να έχουν κι έναν συμπολίτη μας με καροτσάκι μαζί. Κι ας τους πει εκείνος από πού θα περάσουν.

Η αδιαφορία πρέπει κάποτε και σ' αυτόν εδώ τον τόπο να μην γράφεται με ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΑΛΦΑ.  

ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΛΛΟΥ;