Εδώ ...γελάμε

 

                                                                                                                (Χρ.Παπανίκος- "Ελλάδα 24") 

Την τρίτη φορά... την «έβαψες»

«Το κοινό περί δικαίου αίσθημα, το οποίο υποτίθεται απηχεί η νομοθεσία, λέει πως ένας υπότροπος σε κάποιο αδίκημα θα πρέπει να τιμωρείται αυστηρότερα από αυτόν που το διαπράττει για πρώτη φορά. Και για κάποιους που έχουν κάνει το έγκλημα επάγγελμα, η Πολιτεία πρέπει να σκέφτεται περισσότερο την προστασία των νομοταγών πολιτών παρά το, πολύ θαμπό και πολύ αισιόδοξο, σενάριο του δικού τους σωφρονισμού. Δεν έχω βρει ούτε έναν να διαφωνεί με αυτή την άποψη. Περιέργως, όμως, διαφωνεί η νομοθεσία μας! 

Ο "παλιός" Ποινικός Κώδικας προέβλεπε βαρύτερες ποινές σε περιπτώσεις υποτροπής, περιγράφοντας (άρθρα 88-93) την έννοια και τις υποκατηγορίες της και αναγνωρίζοντας ότι κάποιοι εγκληματούν καθ’ έξιν ή κατ’ επάγγελμα, καθιστάμενοι επικίνδυνοι για τη δημόσια ασφάλεια. Ήρθε όμως η μεταρρύθμιση του ΣΥΡΙΖΑ (Ν. 4619/2019) και κατάργησε εντελώς την υποτροπή ως νομική έννοια και φυσικά ως επιβαρυντικό στοιχείο στην προσμέτρηση της ποινής. Είτε τρίτη φορά σε πιάνουν να κλέβεις, είτε εκατοστή, η ποινή θα είναι ίδια. 

Με αυτή την αντίληψη συμφώνησε και η ΝΔ, η οποία στη δική της μεταρρύθμιση (Ν. 4855/2021) δεν επανέφερε τις περί υποτροπής διατάξεις. Δεν τις επανέφερε ούτε ο Φλωρίδης στην πρόσφατη μεταρρύθμιση του ΠΚ (Ν.5090/2024), που υποτίθεται ότι τον κάνει αυστηρότερο.  

Όμως, υπάρχουν ειδικοί νόμοι (για εμπορία ναρκωτικών, για οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ) που τιμωρούν αυστηρότερα τον υπότροπο. Εκεί τι γίνεται; Συνεχίζουν να ισχύουν ή όχι; "Όχι" απάντησε ο Άρειος Πάγος και δικαίωσε κάποιον που, ενώ από το 2009 μέχρι το 2018 καταδικαζόταν για εμπόριο και παραγωγή ναρκωτικών (2.071 χασισόδεντρα καλλιεργούσε όταν τον "τσάκωσαν την τελευταία φορά) έκανε αναίρεση, ισχυριζόμενος ότι κακώς η ποινή του προσαυξήθηκε λόγω υποτροπής, αφού αυτή η έννοια δεν υπάρχει πια!

Είναι ανατριχιαστικό το σκεπτικό του νόμου για την κατάργηση της υποτροπής. Αποδεικνύει την απόλυτη αντιστροφή των αξιών που έχει επικρατήσει στη χώρα μας και τη μετατόπιση του ενδιαφέροντος των νομοθετών, από τη διαφύλαξη της τάξης και της ασφάλειας, στη φροντίδα για τον εγκληματία. 

Η αμερικάνικη απάντηση σ΄ αυτήν την παράνοια λέγεται "three strikes and you’re out".  Δηλαδή: την τρίτη φορά που εγκλημάτησες, την έβαψες! Η σχετική νομοθεσία αναφέρεται ως "three-strikes laws". Μολονότι υπάρχουν διαφοροποιήσεις στην εφαρμογή του νόμου από Πολιτεία σε Πολιτεία, η φιλοσοφία του είναι ίδια: 

Την πρώτη φορά, η Πολιτεία θα σε αντιμετωπίσει με επιείκεια, δίνοντάς σου την δυνατότητα να σωφρονιστείς. Τη δεύτερη, θα σου βγάλει "κίτρινη κάρτα". Αν παρανομήσεις και τρίτη φορά, αποβάλλεσαι από την κοινωνία. Θα μπεις στη φυλακή, ανάλογα με τη σοβαρότητα του εγκλήματος, από 25 χρόνια μέχρι ισόβια. 

Το έγκλημα στην Ελλάδα είναι η πιο αποδοτική επαγγελματική δραστηριότητα. Ελάχιστο ρίσκο, μεγάλο εισόδημα, μηδέν φορολογία! (Και όλα τα επιδόματα παντελονιασμένα!) Πρέπει να πάψει να είναι. Και προς αυτή την κατεύθυνση, ένας "three strikes law" θα έκανε θαύματα. Προϋπόθεση βέβαια, να ψηφιστούν πολιτικοί που έχουν τα κότσια να τον εφαρμόσουν. 

Δυστυχώς, το πολιτικό σύστημα, στο σύνολό του, λειτουργεί καθ’ έξιν και κατ’ επάγγελμα εναντίον των συμφερόντων του νομοταγούς, φιλειρηνικού πολίτη. Ο οποίος, όμως, είναι συνένοχος, καθώς το νομιμοποιεί με την ψήφο του. Και μάλιστα σ’ αυτό είναι βαριά υπότροπος».

                           (Απόσπασμα άρθρου του Θ. Tζήμερου από το capital.gr)

Από το ζωϊκό βασίλειο...

 

Εύθυμα και ...σοβαρά

 

                                                                                                                       (ευρωπαϊστές f/B)

Απόψεις...

 

«Οταν συμβαίνει ένα περιστατικό βίας σε σχολείο, η αντίδραση των γονιών των εμπλεκομένων, και κυρίως του θύτη, είναι η προσπάθεια συγκάλυψής του. Φυσικά η αντιμετώπιση του ζητήματος εξαρτάται από τη βαρύτητα ή την επαναληπτικότητά του. Πρέπει να συνεκτιμηθούν όλα για την αξιολόγηση της στάσης του παιδιού (π.χ. οικονομικά προβλήματα, ανεργία, διαζύγιο). Συνήθως όμως οι γονείς αναζητούν ελαφρυντικά για το παιδί τους, προσπαθούν να μεταθέσουν την ευθύνη του παιδιού σε κάποιον άλλον, είναι επιθετικοί με τους εκπαιδευτικούς, τους ψυχολόγους, τους κοινωνικούς λειτουργούς που συνδράμουν στην αντιμετώπισή του.

Η καραντίνα, και ό,τι προκάλεσε σε ψυχολογικό και κοινωνικό πλαίσιο, ενίσχυσε την παρεμβατικότητα των γονιών στην εκπαιδευτική διαδικασία. Συχνότερο είναι το να αξιολογούν τους εκπαιδευτικούς έχοντας γνώμη για όλα. Από το εάν ο εκπαιδευτικός δίνει ασκήσεις στους μαθητές, κάνει τυχόν λάθη, από το πώς διδάσκει, πώς συμπεριφέρεται και (κυρίως) πώς βαθμολογεί. Και στην πλειονότητα των περιπτώσεων παραπονιούνται ότι το σχολείο δεν αναδεικνύει τις δεξιότητες του παιδιού, και αυτό αδικείται. Στοιχεία που ουσιαστικά κρύβουν την έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους εκπαιδευτικούς – κατάσταση διαλυτική για οποιαδήποτε σχέση, η οποία εν προκειμένω επηρεάζει τη σχέση του εκπαιδευτικού με τον μαθητή.

Είναι ενδεικτικό ότι μεταξύ των κυβερνητικών μέτρων που εξαγγέλθηκαν από το υπουργείο Παιδείας είναι ότι οι γονείς καλούνται να υπογράψουν τον εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας του σχολείου του παιδιού τους, αναλαμβάνοντας ευθύνη για τις πράξεις του. Και εάν αρνηθούν, το σχολείο θα μπλοκάρει την εγγραφή του παιδιού στο σχολείο. Ενα μέτρο αληθινά πρωτοφανές για τα εκπαιδευτικά ήθη της Ελλάδας, αλλά απόλυτα σωστό, το οποίο, ας μη γελιόμαστε, υποδηλώνει το κλίμα που υπάρχει σήμερα στις σχέσεις γονιών – εκπαιδευτικών.

Η ανάπτυξη θετικού σχολικού κλίματος αποτελεί σημαντικό παράγοντα της πρόληψης και αντιμετώπισης των φαινομένων βίας, παρενόχλησης και σχολικού εκφοβισμού, και χαρακτηριστικά του υγιούς σχολικού κλίματος είναι ο αμοιβαίος σεβασμός και η συνεργασία σχολείου – οικογένειας, λέει το υπουργείο Παιδείας. 

Ο βασικός κρίκος για την επιτυχία των κυβερνητικών μέτρων περί την ενδοσχολική βία είναι η οικογένεια. Διότι από εκεί ξεκινάει το πρόβλημα και μεταφέρεται στο σχολείο. Και η στάση των γονιών σε ένα περιστατικό βίας μπορεί να οξύνει την κατάσταση, να δυσχεράνει το έργο των εκπαιδευτικών, των ψυχολόγων, των κοινωνικών λειτουργών.Δεν μπορεί η οικογένεια να αρνείται πως είναι η μόνη υπεύθυνη για την ανατροφή του παιδιού της. Εκείνη, πρώτη όλων, πρέπει να κοιτάξει κατάματα το πρόβλημα».

                                                                       (Απ. Λακασάς-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ) 

«Το Ισραήλ είναι η μοναδική δημοκρατία της Μέσης Ανατολής. Είναι η μοναδική χώρα της περιοχής στην οποία η γυναίκα δεν είναι ένα αντικείμενο που καθορίζεται από τις ορέξεις του άντρα αφέντη. Το 1969 απέκτησε γυναίκα πρωθυπουργό και η στράτευση δεν είναι μόνο αντρική υποχρέωση. Είναι η μοναδική χώρα στην περιοχή που η ομοφυλοφιλία δεν είναι έγκλημα αλλά μια αποδεκτή σεξουαλική επιθυμία. 

Το Ισραήλ είναι πολυπολιτισμικό και ανεξίθρησκο. Εξασφαλίζει στους κατοίκους του ελευθερία πολιτική, θρησκευτική, σεξουαλική, καλλιτεχνική και γενικά κάθε ελευθερία που στην υπόλοιπη Ανατολή την ψάχνουν με το μικροσκόπιο.αι γύρω της έχει μόνο σκοτάδι.

Στυγνές δικτατορίες και μοναρχίες στις οποίες η θέση των πολιτικών αντιπάλων είναι σε αίθουσες βασανιστηρίων, κελιά και τάφους. Θεοκρατικά ισλαμικά καθεστώτα στα οποία μια γυναίκα τιμωρείται μέχρι και με θάνατο γιατί αρνείται να φορέσει τη μαντήλα, το σύμβολο της αντρικής καταπίεσης (ναι, αυτό που υπερασπίζονται οι κατά φαντασία και ηλιθιότητα προοδευτικοί στη Δύση). Κοινωνίες τόσο βάρβαρες που αρκεί η υποψία ότι κάποιος είναι ομοφυλόφιλος για να τον οδηγήσει σε δημόσιο λιντσάρισμα και ελεύθερη πτώση από ταράτσα. 

Χώρες που οι λέξεις ελευθερία , ανεξιθρησκεία, γυναικεία χειραφέτηση, ανθρώπινα δικαιώματα χρησιμεύουν μόνο ως υλικό για πικρά ανέκδοτα.Όταν λοιπόν το Ισραήλ δέχεται επίθεση από τους βάρβαρους γείτονες του των οποίων το μοναδικό αίτημα είναι να μην υπάρχει μια τέτοια χώρα δίπλα τους (και δέχεται τέτοιες επιθέσεις κυριολεκτικά από την πρώτη μέρα της ύπαρξης του) δεν είναι απλώς ένα κράτος που δέχεται επίθεση από άλλα κράτη. 

Είναι η δημοκρατία και η ελευθερία που δέχονται επίθεση από το σκοτάδι της μισαλλοδοξίας και της στυγνής καταπίεσης. Πράγμα που σημαίνει ότι ένας εχθρός της δημοκρατίας, ένας φασίστας ή ένας κομμουνιστής, ένας θρησκόληπτος που ονειρεύεται θεοκρατικά καθεστώτα να φυλακίζουν και να εκτελούν απίστους, ένας ούγκανος που ονειρεύεται στρατόπεδα συγκέντρωσης για ομοφυλόφιλους, ένας μισογύνης που αντιλαμβάνεται τις γυναίκες ως όντα που η μόνη τους επιθυμία είναι η ικανοποίηση των ανδρικών επιθυμιών δεν μπορεί παρά να βαράει παλαμάκια στην επίθεση».

                                                                     (Μ.Βουλαρίνος-ΑΤΗensvoice)

 

Ρήσεις...

 

Απόψεις...

  

«Μπορούν να δοθούν συντάξεις 3.000 ευρώ έως και 4.000 ευρώ σε βάθος οκτώ ή εννέα μηνών», είπε χωρίς να κοκκινίσει ο πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης, Κυρ. Βελόπουλος, ισχυριζόμενος ότι η χώρα έχει τη δυνατότητα σε ρυθμούς «ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε» να εντοπίσει τα χρυσοφόρα κοιτάσματα, να ξεπεράσει τις αντιδράσεις της Τουρκίας, να προχωρήσει σε γεωτρήσεις, την εξόρυξη και την πώληση φυσικού αερίου για να κερδίσει εκατοντάδες δισ. ευρώ, τα οποία θα τα δώσει όλα στους… συνταξιούχους.

Οποιος ξέρει απλή αριθμητική σκάει στα γέλια και οργίζεται συγχρόνως. Σήμερα, το ελληνικό κράτος δαπανά περίπου 2 δισ. ευρώ τον μήνα για συντάξεις – 800 ευρώ κατά μέσον όρο για 2,6 εκατ. συνταξιούχους. 24 δισ. το έτος.υστυχώς και σήμερα, η δημαγωγία καλά κρατεί. Και οι τερατολόγοι της πολιτικής συνεχίζουν ακάθεκτοι, προσπαθώντας να πείσουν τον κόσμο τους.Με 3.000 ευρώ τη σύνταξη Βελόπουλου, η δαπάνη σχεδόν τετραπλασιάζεται: 7,8 δισ. τον μήνα, 93,6 δισ. ευρώ τον χρόνο μόνο για συντάξεις. 

Για να καταλάβει κανείς πόσο δημαγωγική είναι η υπόσχεση, να θυμίσω ότι το κράτος εισπράττει κάθε χρόνο περίπου 55 δισ. από φόρους, με τα οποία πληρώνει εκτός από τις συντάξεις, μισθούς δημοσίων υπαλλήλων, δαπάνες υγείας και παιδείας, δημόσια έργα, εξοπλιστικά, τόκους κ.λπ. Ο Βελόπουλος, όμως, υπόσχεται 100 δισ. τον χρόνο μόνο για συνταξιούχους. Για να μη μιλήσει κανείς για τα χρονοδιαγράμματά του όσον αφορά το φυσικό αέριο, που απέχουν από την πραγματικότητα όσο και ο ισχυρισμός του ότι κατέχει επιστολές του Ιησού. 

Η Κυπριακή Δημοκρατία έβγαλε άδειες για τα κοιτάσματά της το 2007, έκανε γεωτρήσεις στα μέσα του 2010 κι ελπίζει να αρχίσει εξόρυξη το 2026. Αλλά κανείς δεν μιλάει για έσοδα εκατοντάδων δισ. και κανείς δεν ετοιμάζεται να φορέσει κελεμπίες».

                                                              (Ν.Παπαδόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Μην πανικοβάλλεστε! Η ψυχολογική αντοχή στην πίεση της μεταβλητότητας δεν είναι κάτι εύκολο, σας το γράφει αυτό κάποιος που έκανε πολλές φορές το λάθος. Ωστόσο, τα γεγονότα σπάνια κλιμακώνονται προς το χειρότερο, ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος είχε τις τελευταίες δεκαετίες πολλές αφορμές να ξεκινήσει αλλά κάτι συνέβη και η ανθρωπότητα προχώρησε μπροστά πάντα μέσα από μια συνεχή ροή γεωπολιτικών εντάσεων: Βιετνάμ, Κούβα, Δίδυμοι Πύργοι, Αραβική άνοιξη, Βόρεια Κορέα, Ταιβάν κλπ. ήταν καταστάσεις που μπορεί να φορτίστηκαν από ένταση, ωστόσο το τέλος του κόσμου πήρε παράταση αφού για μια παρεκτροπή απαιτούνται δύο μέρη που να είναι αποφασισμένα να πάνε στα άκρα. 

Απόνερα φυσικά και θα υπάρξουν, ορισμένες εταιρίες στο Χρηματιστήριο Αθηνών θα επηρεαστούν βραχυπρόθεσμα από το ενεργειακό κόστος, τα υψηλά επιτόκια και πιθανές ανωμαλίες στην εφοδιαστική αλυσίδα. Όμως μια στιγμή: 

Μιλάμε για τις ίδιες εταιρίες που για κάποια πολλά χρόνια αναπτύσσονταν χωρίς τραπεζική ρευστότητα και σε συνθήκες περιορισμού κίνησης κεφαλαίων. Και αφού κατάφεραν και βγήκαν αλώβητες από κρίσεις που απειλούσαν την ίδια τους την ύπαρξη είναι μάλλον απίθανο να τους συμβεί κάτι εξαιρετικά δυσάρεστο τώρα. Υπομονή επομένως, ψυχραιμία και όχι πολύ τηλεόραση».

                                                                            (Μ. Χατζηδάκης - Liberal.gr)