Απόψεις...

  

«Τα έχω λίγο μπερδέψει με τους μήνες. Το υπουργείο Παιδείας είχε ανακοινώσει ότι έως τον Ιούλιο τα πανεπιστήμια θα είχαν παρουσιάσει τα σχέδιά τους για την ασφάλεια των χώρων τους. Επρόκειτο περί τελεσιγράφου. Κάτι σαν τα τελεσίγραφα που στέλνει ο Τραμπ στον Πούτιν. Ομως ο Ιούλιος πέρασε και το τελεσίγραφο παρέμεινε τελεσίγραφο. Λογικό. Τον Ιούλιο μας ταλαιπώρησαν οι καύσωνες, ακραίες μετεωρολογικές συνθήκες οι οποίες δεν επιτρέπουν την ολοκλήρωση τόσο σοβαρών σχεδίων. Βλέπετε η κλιματική αλλαγή επηρεάζει ακόμη και την ασφάλεια των πανεπιστημιακών χώρων. 

Εμαθα ότι παρ’ όλα αυτά, καταβάλλοντας υπεράνθρωπες προσπάθειες κάποια σχέδια παρουσιάστηκαν, τα οποία όμως δεν ήσαν ολοκληρωμένα. Τι σημαίνει αυτό; Ισως ότι θα εγκατασταθούν τουρνικέ, τα οποία όμως δεν θα λειτουργούν σε συνθήκες καύσωνα, οπότε οι διοικήσεις των πανεπιστημίων ζήτησαν παράταση για να αντιμετωπίσουν το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής. Νέο τελεσίγραφο από το υπουργείο. Ο Ιούλιος έγινε Αύγουστος, χωρίς όμως να ληφθεί υπόψη ότι ο Αύγουστος είναι ο μήνας με τις άδειες και είναι τουλάχιστον απάνθρωπο να αναγκάσεις ανθρώπους επιστήμονες να ασχοληθούν με τουρνικέ, ενώ απολαμβάνουν το ελληνικό καλοκαίρι. 

Γι’ αυτό και ο Αύγουστος πλησιάζει προς το τέλος του και ακολουθεί ο Σεπτέμβριος, όπου υποθέτω ότι το υπουργείο θα αντιμετωπίσει το ζήτημα με ένα ακόμη τελεσίγραφο. Ο πληροφοριοδότης μου με ενημερώνει ότι αυτό θα είναι το τελευταίο και οριστικό, πριν το νέο τελεσίγραφο που θα σταλεί για τον Οκτώβριο. 

Κοστίζει η ασφάλεια, λένε. Εχουν υπολογίσει αν κοστίζει περισσότερο από τις καταστροφές που προκαλούνται από την έλλειψη μέτρων ασφαλείας; Ομως, τις καταστροφές τις αντιμετωπίζουμε σαν φυσικό φαινόμενο, όπως την κλιματική αλλαγή. Ας το παραδεχθούμε επιτέλους να τελειώνουμε. Οι διοικήσεις δεν θέλουν μέτρα ασφαλείας. Αν ήθελαν θα τα είχαν ήδη οργανώσει. Φοβούνται τις αντιδράσεις των κουκουλοφόρων ή μήπως πολλοί απ’ αυτούς θεωρούν ότι έτσι πρέπει να λειτουργεί το πανεπιστήμιο;»

                                                       (Τ. Θεοδωρόπουλος-KAΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Ο Μάριο Ντράγκι στο Ρίμινι έκανε μια τομή: μίλησε ξεκάθαρα για «Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης». Το επιχείρημά του είναι ότι η εποχή των εθνών-κρατών έχει περάσει και μόνο μια ενιαία Ευρώπη μπορεί να σταθεί απέναντι σε ΗΠΑ, Κίνα και τις νέες γεωπολιτικές καταιγίδες. 

Τέσσερις βασικοί άξονες της πρότασης: Κοινή Άμυνα: συγκέντρωση πόρων για έρευνα & ανάπτυξη στην άμυνα. Κοινή Ενέργεια: ευρωπαϊκά δίκτυα και υποδομές. Κοινή Τεχνολογία: επενδύσεις σε chips & AI για ανταγωνιστικότητα. Κοινό Χρέος: κοινή χρηματοδότηση στρατηγικών έργων, όπως έγινε με το Ταμείο Ανάκαμψης.

Ουσιαστικά ζητά το «άλμα» που ποτέ δεν τόλμησε η Ε.Ε.: να περάσει από μια χαλαρή ένωση κρατών σε πολιτική και οικονομική ομοσπονδία. Το όραμα είναι να πάψει η Ευρώπη να είναι κατακερματισμένος παίκτης, που παρακολουθεί αδύναμη, και να αποκτήσει στρατηγική ανεξαρτησία.

Το ερώτημα όμως είναι διπλό:  Έχουν οι λαοί διάθεση να παραχωρήσουν εθνική κυριαρχία;  Ή μήπως η κρίση (πόλεμοι, ενεργειακή ανασφάλεια, κινεζο-αμερικανική σύγκρουση) θα τους αναγκάσει; Εσείς; Θα προτιμούσατε μια Ευρώπη-υπερδύναμη ή κρατίδια που κρέμονται από τις διαθέσεις Ουάσιγκτον και Πεκίνου;»

                                                                                 (Κ.Στούπας- liberal.gr)