Πεφτοσυννεφάκηδες...

  

«Οι σχέσεις Ελλάδaς και Τουρκίας πλέουν σήμερα σε ήρεμα νερά, είναι γιατί η έγνοια της Τουρκίας είναι το Ισραήλ. Μόνο που διστάζει, διότι δεν είναι του χεριού της. Δεν το έχει. Οι ίδιοι «πεφτοσυννεφάκηδες» νόμιζαν παλιότερα ότι η βοήθεια του ΟΗΕ, αξίας πολλών εκατομμυρίων δολαρίων, πήγαινε στους κατοίκους της Γάζας και όχι στον οπλισμό, τα πολεμοφόδια και τα τούνελ των τρομοκρατών, εν γνώσει βεβαίως των αποστολέων. Και ότι εκείνο  το «ένα καράβι για τη Γάζα» δεν ήταν παρά μια καλοστημένη μιλιταριστική προπαγάνδα. 

Οι πρώτοι φονιάδες του πληθυσμού της Γάζας είναι οι ίδιοι οι Χαμασίτες τρομοκράτες και όλο το ισλαμικό δίκτυο που τους χρηματοδοτεί και τους στηρίζει. Και θα συνεχίσει να το κάνει για πάντα. Μέχρι να καταστραφεί το κράτος του Ισραήλ. Διότι αυτός είναι ο μόνος στόχος. 

Και μόλις η Γαλλία, η Βρετανία, η Γερμανία και ο Καναδάς φανέρωσαν διάθεση να αναγνωρίσουν παλαιστινιακό κράτος, δείχνοντας τον δρόμο της διαπραγμάτευσης, ώστε να επιφέρουν μια κάποια εξομάλυνση στην περιοχή, έσπευσε η Χαμάς να τους κόψει το βήχα. Και να δηλώσει παρούσα και την επόμενη μέρα. Λες και υπάρχει σήμερα στη Γάζα καμιά άλλη εξουσία. 

Λες και ο στόχος δεν παραμένει πάντα ο ίδιος, δηλαδή η διάλυση του κράτους του Ισραήλ και η εξόντωση και του τελευταίου Εβραίου. Και για να σιγουρέψει τη συνέχεια των εχθροπραξιών, φρόντισε να ανεβάσει και τη φωτογραφία του αποστεωμένου ομήρου, ακριβώς για να προκαλέσει τον Νετανιάχου και τους ακραίους φονταμενταλιστές που τον στηρίζουν, τον εκβιάζουν αλλά και τον καθοδηγούν. Για έναν νέο κύκλο αιματηρών εργασιών. Ή την εξαφάνιση των αντιπάλων διά του λιμού. Διότι για τους ακραίους, εχθρός είναι και το ξυπόλυτο παιδάκι. 

Όσοι αγωνίζονται για την ολοκληρωτική καταστροφή του Ισραήλ δίνουν ζωή και δύναμη στους ακραίους Ισραηλινούς και όσοι συνεχίζουν τους εποικισμούς και σήμερα τους βομβαρδισμούς δίνουν ζωή και δύναμη στους τρομοκράτες. Κανείς δεν νοιάζεται πόσοι θα ζήσουν και πόσοι θα πεθάνουν. Ο λαός, οι πολίτες, οι άνθρωποι είναι απλώς ένα ντεκόρ πολέμου. Αναλώσιμοι και για τις δύο ακραίες πλευρές. Εδώ τα άκρα αποφασίζουν. 

Και οι λεγόμενες «Συμφωνίες του Αβραάμ» του 2020, μεταξύ Ισραήλ, ΗΑΕ, Μπαχρέιν και Μαρόκου, υπό την υψηλή εποπτεία των ΗΠΑ, ήταν προς αυτή την κατεύθυνση. Και είχαν δώσει βάσιμες ελπίδες για μια νέα, ειρηνική εποχή στην πολύπαθη αυτή περιοχή. Αλλά το Ιράν, η Χεζμπολάχ και η Χαμάς είχαν διαφορετική άποψη. Και τα κατάφεραν με τη σφαγή της 7ης Οκτωβρίου του 2023. Και η δραματική αυτή εξέλιξη έδωσε το δικαίωμα στους ακραίους του Ισραήλ να επιδιώκουν την τελική λύση. Δηλαδή την εξολόθρευση των παλαιστινίων της Γάζας και την προσάρτηση της περιοχής στο Ισραήλ. 

Διότι πώς μπορείς να ζεις δίπλα σε ένα κράτος που επιδιώκει νυχθημερόν την καταστροφή σου. Το καταστρέφεις εσύ πρώτος, πριν προλάβει να σε καταστρέψει. Αυτό είναι το δόγμα των ακραίων του Ισραήλ. Και αυτό που φοβάται ο Νετανιάχου είναι ότι οποιαδήποτε διαπραγμάτευση που οδηγεί σε παλαιστινιακό κράτος διατηρεί ζωντανή την απειλή κατά της χώρας του. Και η Χαμάς φροντίζει να του το υπενθυμίζει. 

Το Ισραήλ αποχώρησε από την Γάζα το 2005 με απόφαση της κυβέρνησης Σαρόν, με αποτέλεσμα την επικράτηση της Χαμάς που ‘κυβερνά’ τα τελευταία χρόνια δίχως εκλογές με τα όπλα και την τρομοκρατία. Δεν είναι τυχαίο που η παλαιστινιακή αρχή και πολλές αραβικές χώρες ζητούν σήμερα ανοιχτά τον αφοπλισμό της Χαμάς. Έτσι οργανώθηκαν τα τούνελ εκατοντάδων χιλιομέτρων των ρουκετών κατά του Ισραήλ κάτω από σχολεία και νοσοκομεία, προωθήθηκε η καθοδήγηση των παλαιστίνιων από τους θεοκράτες μουλάδες του Ιράν, συντελέστηκε η διασπάθιση της οικονομικής βοήθειας των τεράστιων διεθνών κονδυλίων αραβικών και ευρωπαϊκών κρατών προς όφελος του πολέμου κατά του Ισραήλ αλλά και την υποστήριξη της καλοζωίας των στελεχών της Χαμάς σε Κατάρ και Τουρκία. 

Είναι θλιβερό που οι Ευρωπαίοι «ηγέτες» αδυνατούν να «διαβάσουν» αυτές τις αλήθειες πιεζόμενοι από το ισλαμικό ακραίο στοιχείο στις χώρες τους. Εάν όμως δεν αλλάξει η κατάσταση στη Γάζα κινδυνεύουν σε λίγα χρόνια να δουν να φουντώνει η ισλαμοφασιστική τρομοκρατία μέσα στις χώρες τους, με τη στήριξη πάντα της επισπεύδουσας κατά της κανονικότητας αναχρονιστικής αριστεράς. Μεγάλο δώρο στα ευρωπαϊκά ακροδεξιά κόμματα που πλησιάζουν επικίνδυνα την εξουσία».

                         (Aπόσπασμα άρθρου του Αχ. Γραβάνη από το liberal.gr)