Αντί του Ερντογάν, Ουκρανία...

 «Η απάντηση των Βρυξελλών στον Πούτιν αλλά και στον Τραμπ πρέπει να είναι η ένταξη «εδώ και τώρα» της Ουκρανίας στην ΕΕ, με fast track διαδικασίες. Διότι η Ουκρανία μάχεται για την Ευρώπη, για την ελευθερία και τη δημοκρατία σε όλη τη γηραιά ήπειρο. 

Η Ουκρανία είναι η ψυχή και η καρδιά της Ευρώπης. Αν ηττηθεί η Ουκρανία θα έχει ηττηθεί η Ευρώπη, η Δύση, η ελευθερία, η δημοκρατία. Και «η ψευδαίσθηση ότι η οικονομική διάσταση από μόνη της εξασφαλίζει οποιαδήποτε μορφή γεωπολιτικής ισχύος», όπως είπε ο Μάριο Ντράγκι, όχι μόνο θα διαλυθεί, αλλά θα διαπιστώσουν σύντομα και τη ραγδαία συρρίκνωση της οικονομικής ισχύος. 

Ούτε η αχαρακτήριστη εκ μέρους του Τραμπ αντιμετώπιση της Ευρώπης και όλης της Δύσης τους χάλασε τον quiet sleep: συνεχίζουν να κινούνται με τους γραφειοκρατικούς ρυθμούς των Βρυξελλών. Οι μετριότητες της ΕΕ δεν καλούν λ.χ. τον Μάριο Ντράγκι να ηγηθεί, αφού οι πολιτικοί τύπου Κόστα εξασφαλίζουν την ψευδαίσθηση της διαρκούς ειρήνης και τον quiet sleep, ενώ οι ευρωδίαιτες ΜΚΟ θα συνεχίσουν να μας διδάσκουν τις ανθρώπινες αξίες. 

Δεν διανοούνται να εκφράσουν, με πράξεις ένα «Whatever it takes» προς τον δικτάτορα του Κρεμλίνου. Δεν διανοούνται να χρησιμοποιήσουν τα δεσμευμένα στην Ευρώπη 300 δισ. κρατικών περιουσιακών στοιχείων της Ρωσίας για τον στρατιωτικό εξοπλισμό της Ουκρανίας και εν συνεχεία για την ανοικοδόμησή της. Δεν διανοήθηκαν να επιβάλουν τις κυρώσεις με τρόπο που θα στραγγάλιζαν την ετοιμόρροπη ρωσική οικονομία, αλλά ανέχθηκαν τη συστηματική παραβίαση και ακύρωσή τους μέσω Τουρκίας! 

Δεν διανοούνται να συγκροτήσουν ένα έκτακτο νέο όργανο, ένα Πανευρωπαϊκό Πολεμικό Συμβούλιο (ή αν το προτιμούν Αμυντικό), στο οποίο να μετέχει οπωσδήποτε η Μεγάλη Βρετανία.Oι ευρωπαϊκές χώρες oφείλουν τώρα να «χτίσουν» ένα Σιδηρούν (και Ηλεκτρονικό/Δορυφορικό) Παραπέτασμα, θωρακίζοντας τα ευρωπαϊκά σύνορα με τη Ρωσία, το οποίο θα μπορούσε να ονομαστεί «Γραμμή Τσώρτσιλ» (Churchill Line) προς τιμήν του πραγματικού πατέρα της ενωμένης Ευρώπης, καθώς παραπέμπει και στην περίφημη ομιλία του για το Iron Curtain το 1946. 

Αφού, λοιπόν, ο τύραννος του Κρεμλίνου έκανε τα τελευταία τεστ με αυτούς τους δυο ασήμαντους ηγέτες των μεγαλύτερων χωρών της ΕΕ, Μακρόν και Σολτς, διαπίστωσε ότι μπορεί απρόσκοπτα να εισβάλει στην Ουκρανία, πράγμα που έπραξε στις 24 Φεβρουαρίου. Δεν υπολόγισε βέβαια την ηρωική απάντηση του προέδρου Ζελένσκι και τη σφοδρή αντίδραση της Μ. Βρετανίας και των ΗΠΑ, για να ακολουθήσουν και οι χώρες της ΕΕ, πλην της Ουγγαρίας.

Διανοούνται όμως μετά από 3,5 χρόνια πολέμου και διακίνησης ρωσικού πετρελαίου μέσω Τουρκίας, σε μια ακόμη επίδειξη αδυναμίας, να βάλουν τον οικοδεσπότη των τρομοκρατών της Χαμάς, Ερντογάν, και τους Αδελφούς Μουσουλμάνους να φυλάνε τα σύνορα της Ευρώπης, να παριστάνουν τους εγγυητές της ασφάλειας! 

Αν θέλουν ευρωπαϊκό στρατό, υπάρχει ο πυρήνας του έτοιμος: είναι ο ηρωικός και εμπειρότατος ουκρανικός στρατός. Βασικός αρμός της αρχιτεκτονικής ασφαλείας της Ευρώπης είναι αυτός ο στρατός και η καρδιά της πολεμικής βιομηχανίας της είναι η Ουκρανία. 

Αντί της συνεργασίας με την ημιδικτατορία του Ερντογάν, αντί των τουρκικών drones, οι χώρες της ΕΕ οφείλουν να αναπτύξουν συνεργασία με την εντυπωσιακά προηγμένη πολεμική βιομηχανία της Ουκρανίας, η οποία επιδιώκει να μοιραστεί τη δική της πρωτοπόρα τεχνολογία στα drones με τους Ευρωπαίους συμμάχους της».

                                          (Άρθρο του Μ. Βασιλάκη από την Αthensvoice)