Απόψεις...

 

 «Άχρηστοι ηλίθιοι. Δεν υπάρχει καλύτερη φράση για να περιγράψει όσους αποφάσισαν να εμποδίσουν Ισραηλινούς τουρίστες να αποβιβαστούν σε ελληνικά νησιά. Μόνο που κανείς δεν εμποδίζει Ρώσους τουρίστες, παρότι η χώρα τους καταστρέφει την Ουκρανία. Κανείς δεν σταμάτησε Αζέρους, παρά το έγκλημα εθνοκάθαρσης στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Κανείς δεν ενόχλησε Τούρκους τουρίστες, παρότι η κατοχή στην Κύπρο συνεχίζεται. Όχι, μόνο οι Ισραηλινοί θεωρούνται «ανεπιθύμητοι». Γιατί; Επειδή είναι Εβραίοι. Αυτή είναι η ωμή αλήθεια. 

Οι οργανωτές αυτών των δράσεων δεν είναι φιλειρηνιστές. Δεν είναι ανθρωπιστές. Είναι χρήσιμοι ηλίθιοι στην καλύτερη περίπτωση, και φανατισμένοι ρατσιστές στη χειρότερη. Πολλοί από αυτούς αγνοούν καν την ιστορία του Ισραήλ, της Μέσης Ανατολής ή της σύγκρουσης στη Γάζα. Τους ενδιαφέρει μόνο η ευκαιρία να εκφράσουν το μίσος τους ενάντια στη Δύση, στον καπιταλισμό, στον Εβραίο. Όλα αυτά πάνε μαζί στο μυαλό του σύγχρονου φασίστα με παλαιστινιακή σημαία. 

Η Ελλάδα έχει μακρά και ντροπιαστική ιστορία αντισημιτισμού. Από τις ταμπέλες «οι Εβραίοι φταίνε» στα μάρκετ της Καβάλας, μέχρι τις βεβηλώσεις στα εβραϊκά νεκροταφεία της Θεσσαλονίκης, ο αντισημιτισμός ποτίζει ακόμα και σήμερα το δημόσιο αίσθημα. Και τώρα, μεταμφιέζεται ως “αντιπολεμική δράση” για να αποκτήσει ηθικό μανδύα. Αλλά δεν τον σώζει τίποτα.

Ο φασισμός δεν έρχεται πια με στολή και εμβατήρια. Έρχεται με ταμπούρλα, κουτάλες και δήθεν ανθρωπιστικά πανό. Όποιος τον ανέχεται, τον στηρίζει. Όποιος τον δικαιολογεί, τον ενισχύει. Και όποιος τον καταγγέλλει μόνο «αν είναι της Χρυσής Αυγής», είναι απλώς δειλός. Η Ελλάδα έχει καθήκον να επιλέξει πλευρά. Ή με τον πολιτισμό, ή με τον όχλο. Ή με την ελευθερία, ή με την αλητεία. Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για ουδετερότητα. Οι «άχρηστοι ηλίθιοι» του φετινού καλοκαιριού δεν είναι απλώς γραφικοί. Είναι επικίνδυνοι. Και είναι ντροπή μας που τους επιτρέψαμε να κυριαρχήσουν στον δημόσιο χώρο χωρίς αντίλογο».

                                                                             (Γ. Σιδέρης-liberal.gr)

«Στο χθεσινό άρθρο μου αναφέρθηκα στην απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Καλλιθέας να δώσει το όνομα του Νίκου Μπελογιάννη στο 4ο Λύκειο της περιοχής. Αργότερα με πληροφόρησαν πως αυτή η απόφαση λήφθηκε ομόφωνα, δηλαδή συμφώνησαν και οι δημοτικοί σύμβουλοι οι προσκείμενοι στη Νέα Δημοκρατία. Εις μάτην περίμενα τη διάψευση της ομοφωνίας. Εύλογα θα μου πει ο αναγνώστης: «Και γιατί περίμενες τη διάψευση και τώρα εκπλήσσεσαι; Έκπληξη θα ήταν αν διαφωνούσαν!» 

Δηλαδή οι Νεοδημοκράτες δημοτικοί σύμβουλοι έκριναν πως ο Μπελογιάννης επιτέλεσε εθνικό έργο και ως εκ τούτου οι έφηβοι θα πρέπει να τον έχουν ως παράδειγμα. Αυτό ακριβώς που ανέφερε πανηγυρίζοντας ο δήμαρχος Καλλιθέας ο κ. Κώστας Ασκούνης, προερχόμενος από το ΠΑΣΟΚ. Τι έγραψε σχετικά στο Διαδίκτυο; « Ο Νίκος Μπελογιάννης υπήρξε σύμβολο αγώνα, αντίστασης, ηθικής συνέπειας…η παιδεία δεν είναι ουδέτερη έχει ρίζες, αξίες και κατεύθυνση». 

Για ένα πράγμα να είμαστε σίγουροι: αν δεν παρέμβει άμεσα η υπουργός Παιδείας, σε λίγο η Ελλάδα θα γεμίσει με Λύκεια που θα φέρουν τα ονόματα του Μπελογιάννη, του Βελουχιώτη και γιατί όχι και του Ζαχαριάδη. Το βασικό ερώτημα πλέον είναι: πόσο βαθιά είναι ιδεολογικά υποτελής στην Αριστερά η «βαθιά» Νέα Δημοκρατία; Είναι ιάσιμη η «ασθένεια;»

                                                                             (Σ. Μουμτζής-liberal.gr)