Απόψεις...

 

«Στις 27 Σεπτεμβρίου 1938, ο βρετανός πρωθυπουργός Νέβιλ Τσάμπερλεν διαβεβαίωνε σε ραδιοφωνικό μήνυμα πως η χώρα του δεν προτίθεται να αναστατωθεί για «έναν καβγά σε μια μακρινή χώρα μεταξύ ανθρώπων για τους οποίους δεν ξέρουμε τίποτα». Δύο μέρες αργότερα, στις 29 Σεπτεμβρίου 1938, η «μακρινή χώρα» που αρνιόταν να αποδεχθεί τις συνοριακές απαιτήσεις της χιτλερικής Γερμανίας εκχωρήθηκε με τη Συμφωνία του Μονάχου και τη σύμφωνη γνώμη του Τσάμπερλεν στη… χιτλερική Γερμανία. Και διαμελίστηκε. Σε λιγότερο από έναν χρόνο, «οι άνθρωποι για τους οποίους δεν ξέρουμε τίποτα» βομβάρδιζαν το Λονδίνο. Τους μάθαμε. 

Αλλά βέβαια όπως θύμισε απερίφραστα προ ημερών ο αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο και για την Ουκρανία (17/8): Δεν είναι δικός μας πόλεμος! Σίγουρα όμως δεν φαίνεται να συμμερίζεται την επισήμανση του γάλλου προέδρου Εμ. Μακρόν ότι: «Ο Πούτιν είναι ένα αρπακτικό. Ενα τέρας στις πόρτες μας. Του χρειάζεται να συνεχίσει να τρώει για να επιβιώσει». 

Και έως τώρα από πουθενά κι από κανέναν δεν έχω ακούσει ότι η Ουκρανία απειλεί την παγκόσμια ειρήνη ή την ισορροπία της ευρωπαϊκής ασφάλειας. Αντιθέτως, οι περισσότεροι που έχω στο μυαλό μου συμμερίζονται (με τον έναν ή τον άλλον τρόπο…) την ανάλυση του Μακρόν.

                                                   (Maria Papadopoulou- ευρωπαϊστές f/B)

«Μόλις γύρισα από Ρουμανία-χώρα της γυναίκας μου που επισκέφτηκα τελευταία φορά 6 χρόνια πριν. Έπαθα σοκ καθώς η επαρχία έχει αναμορφωθεί.Σε τρεις ώρες οδικό ταξίδι από Βουκουρέστι μέχρι κέντρο της χώρας συνειδητοποίησα ότι όλα τα χωριά αριστερά δεξιά του δρόμου έχουν ανακαινιστεί στις περισσότερες περιπτώσεις από τα εμβάσματα προφανώς των μεταναστών.Δεν υπάρχουν πουθενά σκουπίδια οι δρόμοι έχουν πολύ καλό οδόστρωμα και καμία λακούβα. Το δε χωριό της γυναίκας μου που έχει 2.500 κάτοικους έχει σταθμό φόρτισης για ηλεκτρικά αυτοκίνητα, υποκατάστημα τράπεζας, τοπικό γιατρό, φαρμακείο και διάφορα μίνι μάρκετ.

Η αποκέντρωση σε όλο το μεγαλείο της!Η δε σύγκριση με την ελληνική επαρχία είναι θλιβερή και η επαρχία είναι το μέτρο σύγκρισης για την πρόοδο μιας χώρας. Η δε γυναίκα μου λέει ότι τουλάχιστον οι μισοί από τα 2-3 εκατομμύρια μεταναστών θέλουν να γυρίσουν πίσω. Και προφανώς αγαπούν την χώρα τους πιο πολύ από ότι την Ελλάδα οι Έλληνες και ανακαινίζουν τις πατρογονικές εστίες τους. Για το δε Βουκουρέστι να μη κάνουμε κουβέντα καθώς υπάρχει οικοδομικός οργασμός και ο μέσος μισθός εκεί είναι 1.700 ευρώ πλέον.Είναι μια σύγχρονη πρωτεύουσα κεντρικής Ευρώπης που η Αθήνα δεν θα γίνει ποτέ».

(Αναγνώστης στην ανάρτηση του Κ.Στούπα -liberal.gr)

«12 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1953. ΤΡΙΑ ΙΣΡΑΗΛΙΝΑ ΠΛΟΙΑ ΔΙΑΣΩΖΟΥΝ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΣΕΙΣΜΟΠΛΗΚΤΟΥΣ ΣΤΗ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ ...

 Για τρία μερόνυχτα, οι 450 Ισραηλινοί ναυτικοί εργάστηκαν πυρετωδώς μαζί με τους Αμερικανούς και τους Βρετανούς για τη διάσωση των κατοίκων των ελληνικών νησιών, σώζοντας εκατοντάδες ανθρώπους από βέβαιο θάνατο, μεταφέροντας 400 βαριά τραυματισμένους στην ενδοχώρα και παρέχοντας ιατρική περίθαλψη σε 16.000 άτομα.Ο ελληνικός λαός εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του. Ο τότε βασιλιάς της Ελλάδας, Παύλος, ήρθε προσωπικά να χαιρετίσει τους Ισραηλινούς ναυτικούς τιμώντας τους διοικητές της επιχείρησης Σλόμο Ερέλ και Ιτσχάκ Ντβίρι με παράσημα. Ο ελληνικός Τύπος χαρακτήρισε την ισραηλινή δύναμη «ΣΤΟΛΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑΣ» και τους Ισραηλινούς «Ισραηλινούς ναύτες ΣΩΤΗΡΙΑΣ ».

                                                           (M. Mordos-ευρωπαϊστές f/B)