Απόψεις...

 

«Η Ελλάδα φιλοξενεί ένα από τα πιο ισχυρά σταλινικά κόμματα της Δύσης. Γιατί; Επειδή ο Τσόρτσιλ, με μια υπογραφή σε χαρτοπετσέτα, έπεισε τον Στάλιν να την κρατήσει εκτός σιδηρού παραπετάσματος. Αν είχαμε πέσει στις αγκάλες του «υπαρκτού σοσιαλισμού», η φτώχεια και η καταστολή θα είχαν κάνει το ΚΚΕ και τους συνοδοιπόρους του παρίες, διωκόμενους από την ίδια την κοινωνία. 

Η ρωσοφιλία της Αριστεράς, λοιπόν, είναι παράδοξο προϊόν της «τυχής» που μας κράτησε στη Δύση. Η ρωσοφιλία της άκρας Δεξιάς έχει βαθύτερες ρίζες: μεσαιωνικούς μύθους για το «ξανθό γένος» που θα απελευθέρωνε τους Έλληνες από τον οθωμανικό ζυγό. Όνειρα που κατέληξαν στον «κουβά», όπως λένε οι τζογαδόροι. Η Ρωσία, αντίπαλος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, υποδαύλιζε εξεγέρσεις για να αποδυναμώσει τους Τούρκους, αφήνοντας τους Έλληνες να σφαγιάζονται.

Η ρωσοφιλία είναι συμμαχία ετερόκλητων κινήτρων: η Ορθοδοξία δίνει συναισθηματικό έρεισμα, η σοβιετική νοσταλγία καλλιεργεί πειθαρχία, και ο αυταρχισμός προσφέρει «πολιτικό λίπος». Όμως η Ελλάδα δεν έχει να κερδίσει τίποτα από τη Ρωσία. Μια χώρα με τεράστιο ορυκτό πλούτο, αλλά χαμηλότερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ από το δικό μας, όπου οι περισσότεροι ζουν άθλια. Πέρα από όπλα και κατασκοπεία, η Ρωσία συνεισφέρει ελάχιστα σε κοινωνία, πολιτική ή τεχνολογία. Οι ταλαντούχοι Ρώσοι το ξέρουν και φεύγουν μαζικά για τη Δύση. Η ρωσοφιλία είναι μια ψευδαίσθηση που κοστίζει».

                                                                             (Κ.Στούπας-liberal.gr)

«Το μπλουζάκι του Λαβρόφ με τα αρχικά της ΕΣΣΔ λέγεται ότι έχει μεγάλη εμπορική επιτυχία. Το εργοστάσιο δεν προλαβαίνει να ανταποκριθεί στη ζήτηση. Λογικό. Το μπλουζάκι έχει ιστορική αξία. Ομολογία πίστεως σε ένα καθεστώς που ο Πούτιν σκοπεύει να αποκαταστήσει. Θέλει να επουλώσει το τραύμα που θεωρεί ότι είναι το μεγαλύτερο πλήγμα που δέχθηκε η Ρωσία στην Ιστορία της. Από δω και πέρα, ιδιαίτερα μετά την παράδοση της Ουκρανίας από τον Τραμπ, ο Πούτιν ξεκινά τη σοβιετοποίηση της Ρωσίας. Την είχε ήδη ξεκινήσει με διάφορες ασιατικές χώρες, όμως ποιος νοιάζεται γι’ αυτές; 

Η Ουκρανία ανήκει στην Ευρώπη και επιτέλους ο κ. Λαβρόφ μπορεί να φορέσει το μπλουζάκι που τόσο καιρό το κρατούσε διπλωμένο και άνοιγε κάθε τόσο την ντουλάπα του για να το χαϊδεύει και να το καθησυχάζει πως θα ‘ρθει μια μέρα για να το φορέσει.

 Ο Πούτιν κέρδισε τον πόλεμο στην Ουκρανία χάρη στη βοήθεια των ΗΠΑ. Δεν ξέρω αν ο Τραμπ είναι αφελής και κατ’ αυτόν τον τρόπο εκχωρεί μέρος της δύναμής του με την ψευδαίσθηση ότι θα εμποδίσει τον Πούτιν να δεθεί ακόμη περισσότερο με την Κίνα. Ποιος το ξέρει, θα μου πείτε. Ο Τραμπ είναι αυτός που είναι. Απρόβλεπτος, στα όρια του ασυνάρτητου. Δεν είναι η περίπτωση του Πούτιν. Ανάμεσά τους η Ευρώπη παρακολουθεί αμήχανη, πάντα αντιδρώντας εκ των υστέρων».

(Τ.Θεοδωρόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)