Απόψεις...

 

«Τι μπορεί να σημαίνει για ένα οργανωμένο κράτος «αδήλωτες κυψέλες μελισσών, εντός έκτασης της Πανεπιστημιούπολης του ΕΚΠΑ»; Χρειαζόταν να διαπιστωθεί ότι εκεί κοντά «ήταν η αρχική εστία της φωτιάς που εκδηλώθηκε στις 28 Ιουλίου στους πρόποδες του Υμηττού», εξαιτίας καπνίσματος των μελισσιών, όπως αποκαλύπτει το χθεσινό ρεπορτάζ της «Κ»;  

Δηλαδή αν δεν είχε συμβεί η καταστροφή, αν δεν είχε κινδυνεύσει ο αστικός ιστός, αν δεν είχαν επιχειρήσει την ημέρα εκείνη 110 πυροσβέστες με 5 ομάδες πεζοπόρων, 30 οχήματα, 11 αεροσκάφη και 8 ελικόπτερα, οι αδήλωτοι μελισσοκόμοι θα συνέχιζαν απερίσπαστοι και αμέριμνοι τη συγκομιδή τους; Και μάλιστα υπό την υψηλή προστασία του ΕΚΠΑ, είτε ο πρύτανης είχε πληροφορηθεί τη δραστηριότητα αυτή είτε όχι;

Το δεύτερο, λίγο δύσκολο, καθώς κυψέλες υπήρχαν εκεί τα τελευταία 20 χρόνια τουλάχιστον, ένας δε εκ των διαχειριστών τους είναι επιστάτης πανεπιστημιακής σχολής. Βεβαίως, πρόστιμο, εκτός από τους μελισσοκόμους, επιβλήθηκε και στον νέο (από το 2023) πρύτανη του ΕΚΠΑ, γιατί μετά την αυτοψία των αρμόδιων υπηρεσιών της Πυροσβεστικής εντοπίστηκαν απορρίμματα, γυαλιά, πλαστικά, μοτοποδήλατα, μηχανάκια και άλλα αντικείμενα που θα μπορούσαν να τροφοδοτήσουν την επέκταση μιας πυρκαγιάς…Εκ των υστέρων όλα. 

Τα ελληνικά πανεπιστήμια μοιάζουν –όχι όλα, ούτε παντού– αχαρτογράφητες περιοχές. Πριν από χρόνια «προκάλεσε αίσθηση», όπως γράφτηκε, η φυτεία κάνναβης σε έκταση του Πανεπιστημίου Κρήτης στο Ρέθυμνο, ενώ το 2021 εξαρθρώθηκε εγκληματική οργάνωση, τα μέλη της οποίας κατείχαν, αποθήκευαν και διακινούσαν συστηματικά ναρκωτικά στις φοιτητικές εστίες στου Ζωγράφου.

Υπάρχουν, άραγε, στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα πρωτόκολλα ασφαλείας, προσδιορισμένες θέσεις ευθύνης, κατανομή αρμοδιοτήτων για διαχείριση έκτακτων καταστάσεων, φυσικών καταστροφών ή άλλων περιστατικών, κανονισμοί λειτουργίας τέλος πάντων; »

                                                               (Μ.Κατσουνάκη-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ) 

«Ελάχιστοι γνωρίζουν το όνομα του σμηναγού Κέρμιτ Μπίαν, του βομβαρδιστή του αεροσκάφους Β29 που έριξε τη βόμβα πλουτωνίου, γνωστή ως «Παχύς Ανθρωπος», στο Ναγκασάκι στις 9 Αυγούστου 1945 – μια πράξη που τερμάτισε ίσως τον πιο σκληρό πόλεμο στην Ιστορία. Το θέμα, όμως, είναι ότι η βόμβα δεν έπεσε ακριβώς πάνω στο Ναγκασάκι, αλλά αφέθηκε 3,5 χιλιόμετρα βόρεια της πόλης, πάνω σε γήπεδα τένις που ανήκαν στον διευθύνοντα σύμβουλο της Mitsubishi, δίπλα σε αυτό που ήταν ο μεγαλύτερος ρωμαιοκαθολικός καθεδρικός ναός της Ιαπωνίας, στο λοφώδες προάστιο Ουρακάμι.

 Λόγω της «αστοχίας» του Μπίαν, μεγάλο μέρος της έκρηξης πέρασε πάνω από την πόλη ή απορροφήθηκε από τους λόφους, αποτρέποντας έτσι μια πολύ μεγαλύτερη απώλεια ζωών. Επί της ουσίας, ένα «εστιακό σημείο» στο κέντρο του Ναγκασάκι θα είχε σκοτώσει 100.000 ανθρώπους σε κλάσματα δευτερολέπτου – αλλά η τελική καταμέτρηση των νεκρών, έξι μήνες αργότερα, ήταν 38.000. Πρόκειται για έναν τρομακτικά μεγάλο αριθμό θανάτων, αλλά το παρασκήνιο της αστοχίας του Μπίαν ίσως είναι μια από τις πιο ανθρώπινες πράξεις στη μακρά ιστορία του πολέμου».

                                                                                         (Protagon Team)