Άρες, μάρες... κουκουνάρες

  

«Εξι μήνες αφού ανέλαβε τα καθήκοντά του, ο Ντόναλντ Τραμπ έχει αποδείξει ότι όποιος αψηφά τις όποιες βουλές του, κινδυνεύει να το πληρώσει ακριβά: ένας πολιτικός αντίπαλος μπορεί να τεθεί υπό έρευνα, ένα «αριστερό» πανεπιστήμιο να χάσει την κρατική επιχορήγηση, μια ενοχλητική οργάνωση να διωχθεί, ένας σχολαστικός δημόσιος υπάλληλος να απολυθεί ενώ όσον αφορά τα άλλα κράτη, είτε είναι αντίπαλα είτε φίλια, πλανιέται ο κίνδυνος των δασμών. Ο αμερικανός πρόεδρος αρέσκεται επίσης να προσβάλλει και να ταπεινώνει δημοσίως όλους όσοι δεν συμμορφώνονται προς τις όποιες θέσεις και επιθυμίες του. 

Εν ολίγοις ο Ντόναλντ Τραμπ είναι πάντα ετοιμοπόλεμος, πανέτοιμος να επιτεθεί σε όποιον στέκεται εμπόδιο στα σχέδιά του, σε όλους εκτός από τον ρώσο ομόλογό του, όπως αποδείχθηκε για πολλοστή φορά την περασμένη Παρασκευή στην Αλάσκα. «Ο Βλαντίμιρ Πούτιν αποτελεί μια μυστηριώδη εξαίρεση», γράφει ο Economist, και όχι μόνο σήμερα, στο πλαίσιο των προσπαθειών του Τραμπ για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, αλλά εδώ και πολλά χρόνια. Οσον αφορά τα τρεξίματα του λόγω της ρωσικής εμπλοκής στις προεδρικές εκλογές του 2016, ο αμερικανός πρόεδρος έχει κατηγορήσει τους πάντες εκτός από τον επικεφαλής του Κρεμλίνου. 

Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει επίσης απαλλάξει τον Πούτιν από κάθε ευθύνη για τον πόλεμο στην Ουκρανία, κατηγορώντας για την πρόκλησή του τον «αδύναμο» Τζο Μπάιντεν αλλά και τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Μάλιστα όταν ο Βλαντίμιρ Πούτιν διέταξε τα στρατεύματά του να εισβάλουν στην Ουκρανία, τον Φεβρουάριο του 2022, ο αμερικανός πρόεδρος είχε επαινέσει την «οξύνοιά» του. 

Τους προηγούμενους μήνες, καθώς ο ρώσος πρόεδρος πρακτικά χλεύαζε τον Τραμπ για τις υποσχέσεις του περί τερματισμού του πολέμου σε μία μέρα και τις εκκλήσεις του για κατάπαυση του πυρός, ο αμερικανός ηγέτης που είχε απειλήσει με «φωτιά και οργή» τη Βόρεια Κορέα και με δασμούς ύψους 245% την Κίνα, τελικά αντέδρασε περισσότερο παραπονετικά παρά αποφασιστικά. «Βλαντίμιρ, ΣΤΑΜΑΤΑ!» έγραψε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τον Απρίλιο, ποντάροντας στην υποτιθέμενη μεταξύ τους οικειότητα, εξ ου και η χρήση του βαφτιστικού ονόματος του Πούτιν. 

Στη συνέχεια, καθώς η Μόσχα συνέχιζε να βάλλει κατά ουκρανικών πόλεων, σκοτώνοντας αμάχους, ο Τραμπ προέβη, στα τέλη του Απριλίου, σε μια ακόμη περισσότερο αναπάντεχη κίνηση, αναγνωρίζοντας δημοσίως πως ο Πούτιν «ίσως να μην θέλει να σταματήσει τον πόλεμο, απλώς να με εμπαίζει».

Επειτα από έναν μήνα, έφτασε στο σημείο να ισχυριστεί ότι ο «φίλος» του δεν αποκλείεται να έχει «ΤΡΕΛΑΘΕΙ εντελώς!», όπως σημείωσε χαρακτηριστικά. Και στις αρχές του Ιουλίου παραδέχτηκε πως «είναι πολύ ευγενικός (ο Πούτιν) συνεχώς αλλά αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει αντίκρισμα».

 Αλλά κατά την πρώτη του θητεία, στο πλαίσιο του οράματός του για ειρήνη στη Μέση Ανατολή, ο Τραμπ αναγνώρισε δύο φορές κατακτημένα εδάφη, του Ισραήλ στα Υψίπεδα του Γκολάν και του Μαρόκου στη Δυτική Σαχάρα, ενώ σήμερα επιδιώκει ανοιχτά τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία μέσω της παραχώρησης κατεχόμενων ουκρανικών εδαφών στη Μόσχα. 

«Ετσι πιστεύουν οι “οξύνοες” άνθρωποι, όπως ο Τραμπ και ο Πούτιν, ότι λειτουργεί στην πραγματικότητα -ή θα έπρεπε να λειτουργεί- ο κόσμος: όχι σύμφωνα με κανόνες που έχουν επινοηθεί για τη διατήρηση της διεθνούς τάξης από σχολαστικούς διπλωμάτες αλλά μέσω της υποταγής στην εξουσία που ασκούν σπουδαίοι άνδρες. Ενας κόσμος όμηρος αυτής της θεωρίας μπορεί να είναι η κληρονομιά της πραγματικής τους συμπαιγνίας», προειδοποιεί ο Economist».

                                                                                          (Protagon Team)