Απόψεις...

 

«Νομίζω πως ο Πούτιν είναι από τους πρώτους οι οποίοι κατάλαβαν τον χαρακτήρα και τη συγκρότηση του Ντ. Τραμπ. Ένας άνθρωπος χωρίς σχέδιο, χωρίς στοιχειώδεις ιστορικές γνώσεις που θα δώσουν βάθος στη σκέψη του, χωρίς στρατηγική αντίληψη για τις συμμαχίες και χωρίς μελέτη όλων αυτών που θεωρεί αντιπάλους του. Βέβαια, σε αυτό το τελευταίο, το πρόβλημα βρίσκεται στο ότι διαρκώς αλλάζουν ρόλους οι βασικοί παίκτες της διεθνούς σκηνής. Οι φίλοι μετά από λίγο καιρό γίνονται αντίπαλοι και μετά ξαναγίνονται φίλοι.

Ο Πούτιν, ως γνήσιο τέκνο της σοβιετικής KGB που έφτασε στο ύπατο αξίωμα της εξουσίας, ευθύς εξ αρχής είχε σχέδιο το οποίο δεν έκρυψε. Την ανασύσταση, υπό νέα μορφή, της πάλαι ποτέ σοβιετικής αυτοκρατορίας καθώς, όπως είχε δηλώσει, ήταν λάθος η διάλυσή της. Έτσι, με μεθοδικά βήματα και με την ανοχή της Δύσης ξεδίπλωσε τις τακτικές του κινήσεις. Ως πολιτική συγκρότηση είναι εμφανές πως δε συγκρίνεται με τον Τραμπ. Δεν τρικλίζει πολιτικά, δεν υπαναχωρεί, δεν εκτίθεται προβάλλοντας μαξιμαλιστικούς στόχους. Με λίγα λόγια στη μεταξύ τους σχέση έχει το πάνω χέρι, όπως φάνηκε και από τη συνάντηση της Αλάσκας.

 Η Τζόρτζια Μελόνι, μια αναμφίβολα ευχάριστη έκπληξη, είπε κάτι που θα πρέπει να προβληματίσει τη νατοϊκή συμμαχία. «Την Ουκρανία θα πρέπει να την αντιμετωπίσουμε σαν να είναι μέλος του ΝΑΤΟ». Μια θέση σαφής, που ουδεμία σχέση έχει με τις κραυγές του Μακρόν και μερικών άλλων ηγετών της ΕΕ. Ο Πούτιν δεν καταλαβαίνει από προσβλητικές εκφράσεις. Απεναντίας το γλεντάει. Αυτό που τον πονά είναι η στρατιωτική ενίσχυση της Ουκρανίας, ώστε να αντέξει την πίεση στα πολεμικά μέτωπα».

                                                                              (Σ.Μουμτζής –liberal.gr)

«Η Γερμανία έχει σχεδόν τετραπλάσιες υποθέσεις και ζημία που αγγίζει τα 5 δισεκατομμύρια ευρώ – ποσά που κάνουν το ελληνικό σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ να μοιάζει… τοπικού βεληνεκούς. Όμως, σπάνια θα διαβάσετε στα μεγάλα διεθνή μέσα ή στα γερμανικά πρωτοσέλιδα για αυτά τα περιστατικά με τον ίδιο δραματικό τόνο που αφιερώνεται στην Ελλάδα. Ορίστε μερικές μόνο από τις υποθέσεις που ερευνά η EPPO για τη Γερμανία:

Adidas – 1,1 δισ. Ευρώ: Έρευνα για πιθανή αποφυγή καταβολής δασμών και ΦΠΑ σε εισαγωγές. Μιλάμε για ποσά που ξεπερνούν το ελληνικό ετήσιο πρόγραμμα για την υγεία.

Υπόθεση “Midas” – 195 εκατ. ευρώ: Πολυεθνικό κύκλωμα «carousel» απάτης ΦΠΑ, με έδρα γερμανικές πόλεις, σε εμπόριο smartphones και μασκών.

Diesel Fraud – 203 εκατ. ευρώ: Δίκτυο απέφυγε 66 εκατ. ευρώ ΦΠΑ και 137 εκατ. ευρώ ειδικούς φόρους κατανάλωσης, με πολυεπίπεδο δίκτυο εικονικών εταιρειών.

Κοινωνικές επιχειρήσεις: 6,6 εκατ. ευρώ επιδοτήσεις από τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο με ψευδή στοιχεία απασχόλησης.

Βιολογικός μάραθος – 1,3 εκατ. ευρώ: Επιδοτήσεις για καλλιέργεια που δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Γιατί δεν μιλάει κανείς; Η απάντηση είναι απλή και ενοχλητική: Απουσία πολιτικής εμπλοκής. Στη Γερμανία, τα περισσότερα σκάνδαλα δεν αγγίζουν πολιτικά πρόσωπα και περιορίζονται στη σφαίρα του οικονομικού εγκλήματος ενώ τα μεγάλα ΜΜΕ επιλέγουν να παρουσιάσουν τέτοιες υποθέσεις με χαμηλούς τόνους, ως τεχνικά ή διοικητικά ζητήματα. 

Η διαφθορά στην Ευρώπη είναι παντού – απλώς αλλάζει πρόσωπο: στην Ελλάδα φοράει κουστούμι υπουργού, στη Γερμανία κοστούμι CEO.Αν θέλουμε μια πραγματικά διαφανή και δίκαιη Ευρώπη, η κριτική πρέπει να είναι ίση, σκληρή και για τον Νότο και για τον Βορρά. Γιατί τα «βρώμικα χέρια» δεν έχουν εθνικότητα – έχουν εξουσία».

                                                                                       (meinbavaria.de)