Απόψεις...

 

«Για όποιον συμπολίτη έχει αληθινές ευαισθησίες και είναι με τον Άνθρωπο, τα πράγματα είναι καθαρά (όπως καθαρά είναι πάντα τα πράγματα για όποιον ανήκει στον προοδευτικό κόσμο της χώρας): οι Πολωνοί θα πρέπει να κάνουν μια μικρή υποχώρηση προκειμένου να γλιτώσουν ζωές αμάχων και ειδικότερα παιδιών. Πρέπει να μάθουν ποια είναι η έκταση που χρειάζεται η ηρωική Ρωσία και να την παραδώσουν. Δεν υπάρχει λόγος να χυθεί αίμα για μερικές χιλιάδες στρέμματα μιας χώρας που μόνο μικρή δεν τη λες. Και στο κάτω κάτω μιλάμε για εδάφη που ανήκαν στη Ρωσία (κυρίως μετά το σύμφωνο Ρίμπεντροπ – Μολότοφ), πράγμα που κάνει τις πολωνικές ξεροκεφαλιές εντελώς απαράδεκτες.

Στο κάτω κάτω τι θέλει η Ρωσία; Λίγο ζωτικό χώρο προκειμένου να μην αισθάνεται απειλούμενη από τις χώρες τις οποίες κατείχε ή στις οποίες είχε εισβάλει στο παρελθόν. Περίπου δηλαδή ό,τι χρειάζεται και η άλλη παρεξηγημένη δύναμη της εποχής μας, η Τουρκία, της οποίας τα δίκια πρέπει να υπερασπιστούμε, αν φυσικά θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι. Και μαζί να υπερασπιστούμε και τα δίκια του Κατάρ που, στο πλαίσιο της εθνικής του κυριαρχίας, έχει κάθε δικαίωμα να δίνει στέγη ή να χρηματοδοτεί όποιον τρομοκράτη θέλει, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. 

Ταυτοχρόνως, είναι απολύτως απαραίτητο να ενώσουμε τις δυνάμεις μας εναντίον του Ισραήλ, που είναι η μοναδική μη ισλαμική και δημοκρατική χώρα της Μέσης Ανατολής και ταυτόχρονα η μοναδική χώρα που μοιάζει να προσπαθεί να εμποδίσει τα μεγαλεπήβολα νέο-οθωμανικά σχέδια της φίλης και γειτόνισσας Τουρκίας. 

Έχουμε χρέος να σταθούμε απέναντι σε οτιδήποτε δυτικό και δημοκρατικό και στο πλευρό κάθε απολυταρχικού καθεστώτος ή τρομοκρατικής οργάνωσης. Ο κοινός μας εχθρός είναι ο καπιταλισμός και ο νεοφιλελευθερισμός και μόνο ενωμένοι μπορούμε να ανατρέψουμε τους εκλεγμένους τυράννους της Δύσης, με τον ίδιο τρόπο που ο ηρωικός λαός του Νεπάλ ξεσηκώθηκε και ανέτρεψ… συγγνώμη, έκανα λάθος, ο λαός του Νεπάλ είναι αντιδραστικός και παρασυρμένος από ντόπια και ξένα συμφέροντα και στράφηκε εναντίον της φιλολαϊκής κομμουνιστικής κυβέρνησης των Ενωμένων Μαρξιστών-Λενινιστών».

                                                                        (M.Βουλαρίνος-ATHensvoice)

«Ο Τραμπ ουδέποτε έκρυψε τη συμπάθειά του προς τον Ερντογάν, όπως και προς άλλους αυταρχικούς ηγέτες. Ωστόσο, το Κογκρέσο παραμένει επιφυλακτικό απέναντι στην Τουρκία, διατηρώντας περιορισμούς στην πρόσβασή της σε αμερικανικό εξοπλισμό.Αν διαβάσει κανείς «πίσω από τις γραμμές» του μηνύματος Τραμπ –έστω και μέσω της «αυτόματης γραφής» του Αντρέ Μπρετόν– προκύπτει ότι η αναβάθμιση των F-16 είναι προ των πυλών, ενώ η επανένταξη της Άγκυρας στο πρόγραμμα F-35 θα μπορούσε να τεθεί στο απώτερο μέλλον».

                                                                            (Κ. Στούπας-liberal.gr)