Απόψεις...

 

@ Γκρέτα Χριστοφιλοπούλου - Οι ακτιβιστές του Facebook, του Instagram και των blogs που χύνουν ψηφιακά δάκρυα, αποσιωπούν εντέχνως το ποιος ξεκινά τη βία, ποιος εκτελεί αμάχους, ποιος εργαλειοποιεί παιδιά ως ανθρώπινες ασπίδες. Η αφήγηση είναι έτοιμη. Οι «καλοί» και οι «κακοί», με τον δυτικό λευκό άνθρωπο στο ρόλο του αιώνιου θύτη.Το αποτέλεσμα; Μια κοινωνία όπου η τραγωδία δεν μετριέται με βάση την αξία της ζωής, αλλά με την ιδεολογική χρησιμότητα του πτώματος. Ένα θέατρο που μοιάζει περισσότερο με διαφημιστική καμπάνια, παρά με έμπρακτη υπεράσπιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Κάπως έτσι, ενώ κάποιοι σπεύδουν να ανάψουν κεριά για να αποδείξουν την ηθική τους ανωτερότητα, άλλες ζωές χάνονται στη σιωπή. Άδοξα, αθέατα, αθόρυβα, ασήμαντα. Γιατί; Επειδή οι λάθος άνθρωποι πέθαναν.Όμως, κάθε φορά που συμβαίνει μια νέα τραγωδία, ξαναβγαίνουν από τις φωλιές τους οι γνωστοί διαχειριστές του πένθους: influencers με γυαλισμένες selfies, φοιτητικές οργανώσεις, τα γνωστά ναυάγια της κοινωνίας, επαναστάτες των οπισθίων, οι φασιστεροί και όλα τα απόβλητα που ξυπνούν από τον λήθαργο μόνο όταν είναι να φωνάξουν συνθήματα σε αγγλικά hashtags. 

Από κοντά, οι καλλιτέχνες της κακιάς ώρας που ανακαλύπτουν αίφνης τον ανθρωπισμό τους όταν αυτός συμβαδίζει με το κόνσεπτ της τελευταίας performance τους. Μιλούν, θρηνούν, καταγγέλλουν και βέβαια, πάντα, φωτογραφίζονται με κεράκια στο χέρι, για να διασφαλίσουν πως το δράμα θα πιάσει καλό engagement.Είναι οι ίδιοι που κλείνουν τα μάτια όταν οι «λάθος» άνθρωποι δολοφονούνται. Γιατί αν η αδικία δεν αποδίδει πολιτικούς πόντους, καλύτερα να μείνει θαμμένη. Ο θάνατος πρέπει να έχει marketing plan. Χωρίς αφήγημα, δεν υπάρχει δράμα. Χωρίς δράμα, δεν υπάρχει trending.Και κάπως έτσι, η ανθρώπινη ζωή γίνεται αντικείμενο εμπορίου, και το αίμα, μόνο αν «πουλάει», βαφτίζεται ιερό. Και καλεί τους ηλίθιους πορείες διαμαρτυρίας.Και τα υπόλοιπα θύματα; Έλα ρε! Μην ασχολείσαι. Είναι απλώς, στατιστικές…

@ Nicolas Arkoudoyiannis-  "Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο δεν έγινε φαινόμενο για τους πόντους, τα καρφώματα, τα βραβεία ή τα εκατομμύρια. Είναι φαινόμενο, που θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία, γιατί έδειξε πως η δύναμη δεν μετριέται στους μυς, αλλά στο ήθος. Γιατί απέδειξε πως η λάμψη δεν αξίζει, αν δεν αντέχεις το σκοτάδι. Και γιατί θύμισε σε όλους μας  πως  η αληθινή υπέρβαση δεν είναι να γίνεσαι είδωλο, είναι να μένεις άνθρωπος. Ο Γιάννης δεν είναι απλώς ένας παίκτης του ΝΒΑ. Ούτε φολκλόρ σύμβολο με φουστανέλα και τρόπαιο στη βιτρίνα του εθνικού μας ναρκισσισμού. Είναι πάνω από το δυνατό και πέρα από το δικό μας. 

Ο Γιάννης είναι ιδέα. Που μπορεί να σας κάνει καλύτερους παίκτες στο παιχνίδι της ζωής. Τον Γιάννη δεν τον έπλασε μόνο το γήπεδο. Τον σμίλεψαν οι δρόμοι που δεν τον δέχτηκαν. Τα βλέμματα που τον κάρφωναν επειδή ήταν «διαφορετικός». Οι πόρτες που έκλειναν. Οι λέξεις που πλήγωναν. Κι όμως, δεν λύγισε. Όλο αυτό το μαζούτ, το βαρύ, το τοξικό, το γύρισε σε καύσιμο υψηλών οκτανίων. Σε καθαρή ενέργεια που τον εκτόξευσε στην κορυφή, αφήνοντας στον πάτο όλους τους ψυχικά και εγκεφαλικά νάνους. Ο Γιάννης μεγάλωσε στη στέρηση. Έμαθε να μοιράζεται ένα ζευγάρι παπούτσια με τον αδελφό του, να μετράει κέρματα για να βγει το φαγητό της ημέρας, να λέει «θέλω» και να ξέρει ότι το «θέλω» σημαίνει κόπο και ιδρώτα. Κι από το τίποτα, να βρίσκει τη δύναμη να κυνηγάει τα πάντα.

(Aπόσπασμα από την ανάρτηση της  Georgia Retetakou).

                                                                                       (ευρωπαϊστές f/B)

@ Θάνος Τζήμερος - Άρρωστοι; Καθάρματα; Και τα δύο; Αριστεροί "αλληλέγγυοι" ξεκίνησαν διαδικτυακή εκστρατεία για τα νομικά έξοδα του 35χρονου που μαχαίρωσε την 23χρονη Ουκρανή μέσα στο μετρό ζητώντας να σταματήσει η... αδικία εις βάρος του δολοφόνου! Στην ανάρτηση αναφερόταν ότι ο μαχαιροβγάλτης Ντεκάρλος Μπράουν τζούνιορ ήταν εξίσου θύμα με την Ιρίνα Ζαρούτσκα, κι ότι η βοήθεια προς τον 35χρονο άστεγο, υπότροπο εγκληματία με πολλές καταδίκες και διαγνωσμένη ψυχική νόσο, θα ήταν μία κίνηση υπέρ της "καταπολέμησης του ρατσισμού και των προκαταλήψεων"! Πού ζούμε ρε φίλε! Τι έχει πάει τόσο στραβά; 

                                                                     (Θ. Τζήμερος-Δημιουργία ξανά)

@ Δήμητρα Ζάχου - Μέσα από την προσωπική της ιστορία η Brigitte Gabriel δείχνει την αλήθεια για την Παλαιστίνη που είναι διοικείται από ένα τρομοκρατικό καθεστώς που είναι φανατικοί οπαδοί του Ισλάμ. Μια θρησκευτική ιδεολογία που επιδιώκει την εξάπλωση  και κυριαρχία της σε όλο τον δυτικό πολιτισμό εξοντώνοντας ότι έρχεται σε αντίθεση με τα δικά τους πιστεύω...

https://www.facebook.com/100001811736790/videos/pcb.31116951077948544/1864808421136659?locale=el_GR