Απόψεις...

 

«Το ΚΚΕ, ως το μοναδικό - μετά την αποβολή της Χρυσής Αυγής - ολοκληρωτικού τύπου κόμμα του ελληνικού κοινοβουλίου, μόνον για την ελευθερία  δεν ενδιαφέρεται. Ωμή καπηλεία ασκεί.  Και αυτοδιαφήμιση κάνει με εμπόριο φορτισμένων με σημασίες λέξεων.  Ενώ ταυτόχρονα επιδιώκει να προκαλέσει την πολιτεία  να  εφαρμόσει τον νόμο, ώστε να εμφανίσει τα μέλη του ως διωκόμενα. Το ΚΚΕ όμως, ακριβώς γι' αυτό, έχει ένα ευπαθές σημείο: Τη Δημοκρατία. Μπροστά στην οποία, ως κόμμα του ολοκληρωτισμού και της υποκρισίας, παθαίνει ό,τι και οι βρυκόλακες μπροστά στο φως, όπως μας έλεγαν οι γιαγιάδες μας: Εξαφανίζεται. 

Δεν είναι τυχαίο ότι ούτε μία φορά δεν τους ξέφυγε  η λέξη "Δημοκρατία" για την Παλαιστίνη. Ωσάν οι Παλαιστίνιοι να είναι προορισμένοι από την "Ιστορία" ή την "Θεία Πρόνοια", να ζήσουν αιωνίως  σε καθεστώς ισλαμοφασισμού.  Το οποίο  ισλαμοφασιστικό καθεστώς περιφρονεί τους ανθρώπους και τους χρησιμοποιεί -  και κυρίως τους αμάχοιυς - σαν εργαλεία.  Γι' αυτό άλλωστε προκάλεσε σκόπιμα και μεθοδευμένα, υπηρετώντας δικούς του ανατριχιαστικούς σκοπούς, αυτό που υφίστανται σήμερα οι Παλαιστίνιοι. Που πάει να πει πως η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ στην Παλαιστίνη είναι η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ».

                                                                       (Κ. Κούρκουλος-emvolos.gr)

«Η πλήρης δήλωση είναι: «Ο Αλέξης δεν θέλει να κάνει κόμμα. Θέλει να γίνει πρωθυπουργός». Ποιος την έκανε; Ο Σταμάτης Κραουνάκης, μεγάλος δημιουργός, ευφυέστατο άτομο. Διάβαζα τα μεστά πολιτικού λόγου κείμενά του στο Διαδίκτυο –με τα οποία διαφωνούσα οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως– και απολάμβανα τη σπιρτάδα του και τον συντεταγμένα ασύντακτο λόγο του. Είπαμε, η ευαισθησία δεν κλείνεται σε μια αεροστεγή συσκευασία. Διαπερνά όλη την προσωπικότητα του δημιουργού, μπολιάζει όλες τις ταυτότητές του. Έτσι, το ζήτημα δεν είναι αν συμφωνείς ή διαφωνείς μαζί του, αλλά αν η παιδεία σου διαφεντεύει τη δυσανεξία σου στην άλλη άποψη, στον βαθμό βεβαίως που αυτή εκφέρεται με τρόπο δημιουργικά προκλητικό. 

Ο Σταμάτης Κραουνάκης, λοιπόν, φίλος του Αλέξη Τσίπρα, έκανε την παραπάνω δήλωση γνωρίζοντας τον τρόπο σκέψης και την ψυχοσύνθεση του φίλου του. Ήταν μια δήλωση εκ πρώτης όψεως αμφίσημη, όμως τελικά ήταν βαθύτατα αποκαλυπτική. Και απολύτως λογική, μέσα στην πρόκλησή της. Πού ακούστηκε κάποιος να θέλει να γίνει πρωθυπουργός χωρίς να υποστεί τη «βάσανο» της λαϊκής ψήφου;»

                                                                (Σ. Μουμτζής-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

 

«Το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο από το αν θα πάρουμε 20 σκουπιδιάρικα ή 10 λεωφορεία ακόμη, ή αν θα πεζοδρομήσουμε ένα δρομάκι. Το πρόβλημα είναι ότι η Αθήνα, με τη σημερινή μορφή της, δεν μας «σηκώνει» και επιπλέον δεν σηκώνει τα εκατομμύρια τουριστών που την επισκέπτονται. Αργοπεθαίνει και μαζί της αργοπεθαίνουμε και εμείς».

                                                                 (Μ. Δεδούση–protagon.gr)