Απόψεις...

 

«Επιμένω λοιπόν. Το πράγμα δεν πάει καλά, παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης. Έχουμε μπει σε φάση ακραίου μαξιμαλισμού των αιτημάτων από την κοινωνία και ακραίας σύγχυσης των πολιτών, σύγχυσης που δεν τους αφήνει να σταθμίσουν ορθολογικά τις δυνατότητες του κράτους με τις ανάγκες των πολιτών, ούτε να  αντιληφθούν την απλή πρόταση «δεν γίνεται να ικανοποιηθούν όλοι σε όλα». Έχουμε μπει ανεπαισθήτως σ’ ένα κλίμα Μάη του ’68, που το κυρίαρχο σύνθημα ήταν «we want the world and we want it now», δηλαδή «θέλουμε τον κόσμο και τον θέλουμε τώρα», με το «the world» να έχει την έννοια του «τα πάντα». 

Η πολιτική κατάσταση στη χώρα μας έχει ανατριχιαστικές ομοιότητες με την κατάσταση στη Γαλλία. Να το γράψω αλλιώς; Πάμε ντουγρού για να γίνουμε Γαλλία.Όταν εις Παρισίους βλέπουμε την αριστερά, την  ακροδεξιά, τους ψεκασμένους, τους διανοούμενους, τους επιχειρηματίες, να στρατεύονται με μοναδικό στόχο να φύγει ο Μακρόν, δίχως να ενδιαφέρονται για τους οικονομικούς κλυδωνισμούς της χώρας και δίχως να προσφέρουν εναλλακτική λύση εξουσίας, εσείς δεν διακρίνετε ομοιότητες με την Ελλάδα; Δικαιούστε βέβαια να μην τις διακρίνετε, αλλά κι εγώ είμαι υποχρεωμένος να παρατηρήσω ότι το κεφάλι σας είναι χωμένο στην άμμο.

Τέλος πάντων, κοντός ψαλμός αλληλούια. Σε έναν με ενάμισι χρόνο, το σημερινό Παρίσι θα μετακομίσει εις Αθήνας, οπότε θα δείτε επιτέλους το φως το αληθινό. Εύχομαι πολλοί από τους σημερινούς τυφλούς, να μην διαπιστώσουν τότε ότι παρατηρούν τα πράγματα από τη θέση του χρήσιμου ηλίθιου». 

                                                                         (Δ.Καμπουράκης-liberal.gr)

«Όταν πέθανε η Μάργκαρετ Θάτσερ, οι δρόμοι γέμισαν με πανηγυρισμούς και τραγούδια. Το 2020, όταν πέθανε η Ρουθ Μπέιντερ Γκίνσμπεργκ, κάθε ψίθυρος κριτικής θεωρήθηκε ιεροσυλία. Η χαρά για τον θάνατο συντηρητικών είναι δικαίωμα. Η αμφισβήτηση προοδευτικών αγίων είναι μισαλλοδοξία. Όλα αυτά συνθέτουν την ίδια εικόνα: οι προοδευτικοί δεν πιστεύουν πραγματικά σε αρχές. Δεν πιστεύουν στην ελευθερία λόγου, δεν πιστεύουν στη Δικαιοσύνη. Χρησιμοποιούν τις αρχές ως όπλο, μόνο όταν τους βολεύει. Και τις πετούν αμέσως μόλις στραφούν εναντίον τους. 

Δικαιοσύνη σημαίνει να εφαρμόζεις τους ίδιους κανόνες για όλους. Οι προοδευτικοί κάνουν το αντίθετο: επιβάλλουν κανόνες στους άλλους και εξαιρούν τον εαυτό τους. Αυτό δεν είναι ηθικό πλεονέκτημα. Μειονέκτημα είναι. 

Η κοινωνία δεν μπορεί να ζήσει με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Δεν μπορεί να υπάρξει ελευθερία αν αυτή ισχύει μόνο για όσους έχουν τις «σωστές» απόψεις. Το μόνο παρήγορο είναι ότι πλέον ο κόσμος βλέπει πιο καθαρά αυτή την υποκρισία και τους γυρίζει την πλάτη. Αυτό δεν σημαίνει ότι στρέφεται απαραίτητα σε καλύτερες επιλογές· σημαίνει όμως ότι οι προοδευτικοί φωστήρες δεν μπορούν πλέον ανενόχλητοι να κρύβουν τις προθέσεις τους πίσω από τον μανδύα του δικαιωματισμού και της φιλελεύθερης Δημοκρατίας. Το προσωπείο έπεσε».

                                                                            (Αλ. Σκούρας-liberal.gr)