Απόψεις...

 

 «Η αλήθεια είναι πως ο Kirk ήταν κάτι πολύ πιο επικίνδυνο για την Αριστερά: νέος, ικανός και πειστικός. Δεν ήταν φανατικός. Ήταν συντηρητικός. Εναντίον των αμβλώσεων, με έμφαση στις παραδοσιακές αξίες, αντίθετος στον woke ολοκληρωτισμό. Έλεγε πράγματα που υποστηρίζει η μισή Αμερική - ίσως και περισσότεροι σε μία περίοδο που η κουλτούρα της ακύρωσης (cancel culture) είχε κάνει τον μέσο πολίτη να φοβάται να εκφράσει την οποιαδήποτε αμφισβήτηση στο κυρίαρχο αφήγημα της αριστεράς. Και είχε το θάρρος να τα λέει δημόσια, με επιχειρήματα, μπροστά σε κόσμο που διαφωνούσε μέσα στο εχθρικό - για κάθε μη αριστερό - περιβάλλον των αμερικανικών πανεπιστημίων. Αυτή ήταν η «απειλή» του.

Η αριστερή αφήγηση τον ήθελε «ακροδεξιό». Και αυτή η λέξη δεν είναι περιγραφή. Είναι καταδίκη. Ιδίως στην Ελλάδα, το «ακροδεξιός» σημαίνει φασίστας, νεο-ναζί, εγκληματίας. Οι ίδιοι δημοσιογράφοι που σήμερα τον αποκαλούν έτσι, πριν λίγα χρόνια χαρακτήριζαν «ακροδεξιό» τον Σαμαρά, τον Καρατζαφέρη, ακόμα και τον Μητσοτάκη. Όταν εμφανίστηκε η Χρυσή Αυγή, δεν υπήρχε λέξη για να την περιγράψουν – τις είχαν ήδη ξοδέψει όλες. 

Ο Kirk δεν ήταν φίλος μου. Δεν ήταν καν ιδεολογικός σύμμαχος. Εγώ είμαι κλασικός φιλελεύθερος - εκείνος ήταν συντηρητικός. Διαφωνούσαμε σε πολλά. Αλλά τον σεβόμουν. Και πάνω απ’ όλα, αναγνώριζα το έργο του: έβαλε ξανά τον συντηρητισμό στο τραπέζι των νέων ανθρώπων. Όχι με κραυγές, αλλά με ιδέες. Όχι με βία, αλλά με λόγο. Η ερώτηση λοιπόν δεν είναι αν συμφωνούσες μαζί του. Η ερώτηση είναι αν πιστεύεις ότι η πολιτική βία είναι ποτέ αποδεκτή. Κι αν όχι, γιατί τόσοι πολλοί προσπαθούν σήμερα να την εξηγήσουν, να την δικαιολογήσουν ή - το χειρότερο - να την καταλογίσουν στο θύμα της».

                                                                            (Αλ. Σκούρας-liberal.gr)

 «Είδαμε τον ιδιοκτήτη του Ολυμπιακού και άλλων ποδοσφαιρικών ομάδων ανά την υφήλιο να δίνει παράσταση υπέρ του τερματισμού του πολέμου στην Ουκρανία.  «Δεν μπορεί άλλο να σκοτώνονται παιδιά. Να δώσουν ένα κομμάτι της χώρας τους, να τελειώνει», ανέφερε! Κάτι που ακούγεται όλο και περισσότερο από φίλους του Πούτιν. Δηλαδή, ο πρόεδρος ποδοσφαιρικών ομάδων και μεγαλοεπιχειρηματίας, θα μπορούσε να δώσει και κομμάτι της Κύπρου για να… τελειώνει το ακανθώδες ζήτημα; Σοβαρά τώρα;

Αυτό είναι μόνο ένα μικρό πολιτικό/παραπολιτικό γεγονός. Η ουσία είναι ότι το Κρεμλίνο έχει ισχυρά ερείσματα στη χώρα μας. Σε όλους τους πολιτικούς χώρους και φυσικά στο Άγιο Όρος και σε μεγάλα τμήματα της θρησκευτικής ιεραρχίας. Ναι, ο Πούτιν έχει διεισδύσει βαθιά στην Ελλάδα. Η στάση Μητσοτάκη απέναντι στην εισβολή σε ξένο κράτος, έχει θεωρηθεί πιο μεγάλο αμάρτημα από το …μήλο της Εύας. Εξ ου και οι συνεχείς εντάσεις από τα μεγάλα καρτέλ πετρελαίου που κερδίζουν τεράστια ποσά από το ρωσικό πετρέλαιο.

Προσέξτε: Χωρίς να αναφερόμαστε καν στη στήριξη (παντοιοτρόπως) στις θεωρίες ξυλολίων και άλλων προβοκατόρικων ενεργειών προκειμένου να… πέσει ο Μητσοτάκης, σκεφτείτε μόνο ποιοι στήριξαν όλες αυτές τις θεωρίες συνωμοσίας και μέσω ποιων ΜΜΕ υποστηρίχτηκαν. Είναι κι άλλοι επιχειρηματίες/ολιγάρχες. Πρόσωπα που επιχείρησαν να καταστήσουν όμηρό τους τον Μητσοτάκη, μα δεν τους βγήκε και τώρα στέκονται απέναντι. Με επιχειρήσεις και ΜΜΕ. Όμως, παίζεται επικίνδυνο παιγνίδι.

Κάθε φορά που εναντιώνεται ο Πούτιν στη βοήθεια που πάει στην Ουκρανία, ολόκληρα «συστήματα»… εναντιώνονται στην ελληνική συμμετοχή. Κάθε φορά που ο Ερντογάν θυμώνει για τη συμμαχία της χώρας με το Ισραήλ, γεμίζουν οι δρόμοι από καθοδηγούμενες συγκεντρώσεις για …ελεύθερη Παλαιστίνη.  Κι όλα αυτά την ώρα που Ρωσία και Τουρκία επιχειρούν απροκάλυπτα να αλλάξουν τις ισορροπίες της περιοχής μας ακόμη και με έκνομες ενέργειες.

Την ίδια ώρα εντός της ΝΔ, τα μουρμουρητά έχουν δώσει τη θέση τους στις γκρίνιες. Οι συζητήσεις -ας λέμε τα πράγματα με το όνομά τους- φτάνουν στην… μετά Μητσοτάκη εποχή. Υπάρχουν βουλευτές που νοιάζονται ΜΟΝΟ για την επανεκλογή τους, αδιαφορώντας για τη σταθερότητα της χώρας!»

                                                               (Ν.Γ. Σακελλαρόπουλος-emvolos.gr)