Απόψεις...

 

«Βλέπω τις συνεχείς ογκώδεις διαδηλώσεις στο Ισραήλ υπέρ της άμεσης απελευθέρωσης των ομήρων και του τερματισμού του πολέμου. Αλλοι διακατέχονται από το πασιφιστικό πνεύμα και άλλοι, πιο ψαγμένοι, διαβλέπουν πως η στρατηγική της κυβέρνησής τους οδηγεί σε αδιέξοδο. Ενας μακρόθεν σχολιαστής είναι προβληματικό, από πολλές απόψεις, να παίρνει θέση για την εσωτερική κατάσταση ενός δημοκρατικού κράτους. Οφείλει, όμως, να επισημάνει πως η παρούσα κυβέρνηση, με τη δεδομένη σύνθεση, δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να περιστείλει, εν όλω ή εν μέρει, τις ατομικές ελευθερίες των Ισραηλινών, ενώ διαρκεί ένας άνευ αρχών πόλεμος. Πολεμά ένας τακτικός στρατός εναντίον ενόπλων ντυμένων με πολιτικά, που κρύβονται μέσα στους αμάχους.

Το πού θα οδηγήσει η πολιτική Νετανιάχου, είναι άγνωστο. Αλλά επ’ αυτού θα αποφασίσουν οι πολίτες του Ισραήλ στις κάλπες.Αυτά που βλέπουμε διαψεύδουν όλους όσοι, αναφερόμενοι στο Ισραήλ, μιλούν για κράτος απαρτχάιντ. Για ένα κράτος αποκλεισμών και διώξεων. Δεν είναι μόνο που το 20% του πληθυσμού του είναι Αραβες, είναι ότι στην ίδια αναλογία όλοι αυτοί σπουδάζουν στα ισραηλινά πανεπιστήμια και τυγχάνουν μιας υψηλού επιπέδου κοινωνικής πρόνοιας. 

Δεν είναι τυχαίο πως και τις δύο φορές που το παλαιστινιακό πρόβλημα έφτασε κοντά σε μια λύση, τη δεκαετία του 1990 και το 2000 στο Καμπ Ντέιβιντ, δύο μικρές πόλεις του Ισραήλ, με συντριπτική πλειονότητα του αραβικού πληθυσμού, αρνήθηκαν να αποσπαστούν από το Ισραήλ και να προσαρτηθούν στο νέο παλαιστινιακό κράτος. Δεν ήθελαν να ρισκάρουν το επίπεδο της ζωής τους.

Οι εγχώριοι «φριπαλεστάιν», επειδή ελάχιστη σχέση έχουν με τη δημοκρατία, είναι λογικό να αγνοούν και τους κανόνες της. Λάτρεις αυταρχικών και ολοκληρωτικών καθεστώτων, όπου οι εκλογές αποτελούν μια περιστασιακή πολυτέλεια, προσπερνούν το γεγονός ότι στη Γάζα δεν έχουν διεξαχθεί εδώ και μια εικοσαετία και στη «δημοκρατία» της Δυτικής Οχθης φιλοξενούνται καμιά δεκαριά ένοπλες ταξιαρχίες διαφόρων «μαρτύρων».

                                                                   (Σ.Μουμτζής-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ) 

«Κατασκευασμένες ειδήσεις επιζούν χωρίς να υφίστανται τις συνέπειες της θεσμικής τους διάψευσης – π.χ. ότι δεν πέθαναν μέσα σε ένα 24ωρο τέσσεριςα γιατροί στην Κρήτη εξαιτίας των εμβολίων mRNA. Πολλοί εξακολουθούν να πιστεύουν πως πέθαναν… Και επιχειρείται κάθε φορά να εξηγηθεί γιατί τόσο πολύ μας ελκύει –και ενίοτε μας χειραγωγεί– το συχνά ψευδές κακό νέο. 

Σήμερα το Διαδίκτυο έχει πολλαπλασιάσει τη ροή του δυσοίωνου, στην οποία εμείς είμαστε ιδιαίτερα εκτεθειμένοι, καθώς επιλέγουμε ως κύρια πηγή ενημέρωσης τα κοινωνικά δίκτυα, όπου το διεγερτικό, σκοτεινό ή προπαγανδιστικό περιεχόμενο διαχέεται με υψηλές ταχύτητες και θαυμαστά τεχνολογικά μέσα.

Ωστόσο στις μέρες μας τη σύγχυση επιτείνει η εκθετικά διογκούμενη πολυπλοκότητα των καιρών. Ενάντια σε αυτήν την πολυδαίδαλη πραγματικότητα υψώνεται ως όπλο η εξαπλουστευμένη κατανοητή εξήγηση του κακού, που επιβεβαιώνει προκαταλήψεις, ικανοποιεί νοσηρές περιέργειες, αποδίδει στα συμβαίνοντα μια αιτία. Η αλήθεια δεν δίνει άμεσες ανακουφιστικές απαντήσεις».

                                                                    (Τ.Καραϊσκάκη-KΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)