Απόψεις...

 

«Μετά από το «παλλαϊκό αίτημα» των απανταχού σοσιαλιστών, να δοθούν τα κόκκινα δάνεια στους δανειολήπτες και όχι στα funds, έτσι ώστε να σταματήσει και ο τελευταίος συνεπής δανειολήπτης να πληρώνει την δόση του, η λαίλαπα του λαϊκισμού ζητάει τώρα από τις τράπεζες να παραδώσουν τα κέρδη τους στον λαό. Σου λέει, από τον λαό σώθηκαν, στον λαό ανήκουν. 

Ότι όλα αυτά έχουν ελάχιστη σχέση με την πραγματικότητα, είναι κακό για την πραγματικότητα. Ότι οι τραπεζίτες, επίσης, επέλεξαν τον εύκολο δρόμο των υψηλών προμηθειών, είναι επίσης γεγονός. Και έδωσαν «δικαιώματα». Το τραπεζικό σύστημα μιας χώρας είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να γίνεται στις πλάτες του συναγωνισμός των πολιτικών για το ποιος θα του βάλει φωτιά για να το κάψει καλύτερα. 

Με τις χρεώσεις των τραπεζών υπάρχει θέμα, Και οι τραπεζίτες θα έπρεπε να έχουν ακούσει τις «προειδοποιήσεις» του κεντρικού τραπεζίτη. Αυτό μπορεί να διορθωθεί, για να μην πούμε ότι επιβάλλεται να διορθωθεί. Αλλά η καλλιέργεια ενός κλίματος σε βάρος της επιχειρηματικότητας που γίνεται αυτήν την περίοδο από διάφορους πολιτικούς, προκαλεί ανεπανόρθωτη βλάβη στην οικονομία και στη χώρα. Μεγαλύτερη από τις υπερβολικές χρεώσεις των τραπεζών».

                                                                            (Θ. Μαυρίδης-liberal.gr)

«Από το δημοτικό έως και το λύκειο, οι δάσκαλοι και οι καθηγητές θα έχουν στη διάθεσή τους συνολικά πάνω από 7.000 βίντεο μικρής διάρκειας, τα οποία θα συμπληρώνουν το παραδοσιακό μάθημά τους. Εκτός από την αξιοποίησή τους από τους εκπαιδευτικούς στην τάξη, στόχος (ευσεβής;) του υπουργείου Παιδείας είναι οι μαθητές να τα παρακολουθούν και στο σπίτι, είτε επειδή θέλουν να εμπεδώσουν την ύλη είτε επειδή απουσίασαν από το σχολείο. Ειδικότερα, τα σχολεία εξοπλίζονται με διαδραστικά συστήματα μάθησης, τα οποία δεν είναι μόνο στατικές οθόνες, αλλά και διαδραστικοί κόμβοι που έχουν σχεδιαστεί για να κάνουν το μάθημα ελκυστικό και τη διδασκαλία αποτελεσματικότερη».

                                                                       (Απ.Λακασάς-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Το Μουσείο της Ακρόπολης· το Πάρκο Νιάρχου· το Μετρό της Θεσσαλονίκης: Τρία σημαντικά έργα που αποτελούν τοπόσημα της σύγχρονης Ελλάδας που προχωράει μπροστά. Τι κοινό έχουν αυτά τα τρία έργα; Και τα τρία δεν θα υπήρχαν σήμερα εάν είχαν επιβάλει τη θέλησή τους οι φανατισμένοι πολέμιοί τους, το κόμμα της αντίδρασης και του «Οχι» σε όλα. 

Ο Κώστας Σημίτης έτρεχε στα δικαστήρια χρόνια μετά την αποχώρησή του από την εξουσία, γιατί διάφοροι εμμονικοί είχαν στραφεί εναντίον του για το Μουσείο. Ο Κώστας Καραμανλής αναγκάστηκε να ξοδέψει απίστευτη ενέργεια και χρόνο για να προχωρήσει το Πάρκο. Και βέβαια, το νέο μετρό είχε γίνει το Ιερό Δισκοπότηρο μιας ετερόκλητης συμμαχίας ιδεοληπτικών και φανατικών πολιτών.

Αν η μειοψηφία που ξέρει να φωνάζει για τα πάντα και να επιβάλλει τη θέλησή της κατάφερνε να επικρατήσει σε όλα τα μέτωπα, η χώρα θα ήταν πολύ φτωχότερη».

                                                                    (Αλ.Παπαχελάς-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)