Απόψεις...

 

«Ο καλύτερος τρόπος για να απαλλαγείς από κάποιον κακό ηγέτη είναι να βρεις κάποιον χειρότερο». Eτσι τουλάχιστον υποστηρίζει ο Αριστοφάνης στους «Ιππής» του. Αν μη τι άλλο, εκφράζει το αίσθημα και τους φόβους τους οποίους εμπνέει στη διεθνή κοινότητα η ανατροπή του Ασαντ στη Συρία. Μια δολοφονική και διεφθαρμένη απολυταρχία, που κυβέρνησε κοντά μισόν αιώνα την ιστορική χώρα, κατέρρευσε μέσα σε μερικές ημέρες. Σχεδόν αναίμακτα. Ο στρατός δεν αντιστάθηκε στους τζιχαντιστές. Παρέδιδε τα όπλα διότι είχε χάσει την εμπιστοσύνη στο καθεστώς το οποίο υπερασπιζόταν. Πληρώνονταν 15 δολάρια τον μήνα. 

Η Συρία μετά τον εμφύλιο, το ενάμισι εκατ. νεκρούς και τα 11 εκατ. πρόσφυγες είναι μια εξαντλημένη χώρα. Η μόνη σοβαρή παραγωγή που της είχε απομείνει είναι το Captagon, το ναρκωτικό των τρομοκρατών. Αυτό που δεν κατάφερε η πανίσχυρη Αμερική του Ομπάμα, το κατάφεραν το Ισραήλ και η Ουκρανία. Το πρώτο εξουδετέρωσε τη Χεζμπολάχ, την αντιπροσωπεία του Ιράν, στήριγμα του καθεστώτος Ασαντ, κοινώς ακύρωσε την επιρροή των αγιατολάδων στην περιοχή. 

Η δε Ουκρανία οδήγησε τη ρωσική πολεμική μηχανή στα όριά της, ώστε να μην μπορεί να υποστηρίξει το καθεστώς της Συρίας. Η πτώση του Ασαντ είναι η πρώτη απτή νίκη του Ισραήλ και της Ουκρανίας. Το Ισραήλ κατάφερε να σπάσει τον άξονα του αντισιωνισμού. Η Ουκρανία να εγκλωβίσει τη Ρωσία σ’ έναν μεθοριακό πόλεμο. Ας ελπίσουμε ότι η νίκη δενθα αποδειχθεί πύρρειος».

                                                         (Τ. Θεοδωρόπουλος-KAθΗΜΕΡΙΝΗ)

«Η κυβέρνηση ψηφιοποιεί τις διαδικασίες του Δημοσίου, χωρίς ωστόσο να προβαίνει στην κατάργηση αρκετών από αυτές που δεν έχουν πλέον καν λόγο ύπαρξης. Με δυο λόγια η ψηφιοποίηση δεν είναι απαραίτητα και μεταρρύθμιση. Αυτό συμβαίνει και με το χαρτόσημο.Ήδη από το 2019 η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων, είχε ανακοινώσει ότι θα προχωρούσε στην κατάργηση του τέλους χαρτοσήμου 3,6% και στη μερική αντικατάσταση του σε ορισμένες περιπτώσεις από έναν άλλο φόρο επί των συναλλαγών. Δυστυχώς, αυτή η αναμενόμενη «μεταρρύθμιση» κατάληξε σε μια απλή βάπτιση. Αφού το μόνο που άλλαξε είναι το όνομα και ο τρόπος πληρωμής».

                                                                         (Κ.Χαροκόπος-liberal.gr)

«Η πτώση του δικτάτορα Μπασάρ αλ Ασαντ και η φυγή του στη Μόσχα του προστάτη του Βλαντιμίρ Πούτιν επήλθε έπειτα από μόλις έντεκα μέρες επέλασης της ισλαμιστικής συμμαχίας Χαγιάτ Ταχρίρ αλ Σαμ. Μολαταύτα, την κατακρήμνιση του αυταρχικότατου και γελοιωδώς προσωπολατρικού καθεστώτος της οικογένειας Ασαντ την προκάλεσε η οργή που συσσωρευόταν επί 53 χρόνια. Ειδικά ο υιός Χαφέζ διοικούσε τυραννικά τη Συρία όλα τα χρόνια του 21ου αιώνα, περίπου όσο και οι εν αυταρχισμώ αδελφοί του Πούτιν και Ερντογάν. Εξ ου και το νεοσουλτανικό καμάρι του Τούρκου ηγέτη: «Μόνο ο Πούτιν κι εγώ μείναμε».

                                                                    (Π.Μπουκάλας-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

 «Μήπως διαβάσαμε λάθος την πρωτοβουλία να γεμίσει με κόσμο και το Πεδίον του Αρεως (από τον Χαρδαλιά) ως «χαλάστρα» στη γιορτή του Συντάγματος (από τον Δούκα); Εχουμε στην Αθήνα τέτοιο πλεόνασμα χαράς και γιορτινής ατμόσφαιρας που μας χαλάει η αναβάθμιση ενός πρώην γκέτο; Γίναμε Βιέννη, γκώσαμε, και πρέπει να παρέμβει ο Μητσοτάκης να μπει ένα φρένο;»

(Αλ.Παπαναστασίου-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)