Απόψεις...

 

«Πριν 10 χρόνια η μικρή Ελλάδα βρισκόταν στο χείλος του γκρεμού. Είχε χάσει σε μια νύχτα το 25% του ΑΕΠ της και φλέρταρε με την ανοικτή χρεοκοπία και την έξοδο από το ευρώ και, γιατί όχι, από την ΕΕ. Σήμερα η ελληνική οικονομία αναπτύσσεται ταχύτερα από τον Μ.Ο της ευρωζώνης, δανείζεται με επιτόκιο χαμηλότερο από αυτό που δανείζεται η Γαλλία και μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τη Γερμανία, τη χώρα που της έλεγε «πόσα θέλεις για να φύγεις από την Ευρωζώνη να γλιτώσουμε». 

Ωστόσο, παρ’ όλη την ανάκαμψη της οικονομίας και την ανάπτυξη του ιδιωτικού, ο δημόσιος τομέας ασθενεί και μια από τις πολλές του ασθένειες είναι και η διαφθορά. Παρά την εκτεταμένη μηχανοργάνωση, η γραφειοκρατία καλά κρατεί με αποτέλεσμα τη δημιουργία καθυστερήσεων, οι οποίες έχουν σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις τόσο στην λειτουργία των επιχειρήσεων όσο και στην καθημερινή ζωή των πολιτών. Κλασσική και διασημότερη όλων η καθυστέρηση στην απονομή δικαιοσύνης, την οποία δεν έχουμε καταφέρει μέχρι στιγμής να περιορίσουμε. Είναι η ίδια η λειτουργία του κράτους με τον ωχαδερφισμό αλλά και την πολυνομία του που οδηγεί σχεδόν αυτόματα σε παράνομες και αθέμιτες διεξόδους.

Δεν υπάρχει χειρότερη κατάντια από την ανοικτή «διαπαιδαγώγηση» της κοινωνίας στην παρανομία και στον χρηματισμό. Στην εμπέδωση του κακού. Η κυβέρνηση έχει ευθύνη και πρέπει να την αναλάβει. Δεν είναι παρωνυχίδες της δημόσιας διοίκησης, είναι πλοκάμια ολόκληρα που παράγουν εκτός των άλλων και διαλυτική ιδεολογία. Και πρέπει να κοπούν».

                                                                     (Λ.Καστανάς-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ) 

«Ως γνωστόν, αυτές τις γιορτινές μέρες όλοι ψάχνουν για μαγαζί στο οποίο θα κάνουν ρεβεγιόν. Χριστουγεννιάτικο, Πρωτοχρονιάτικο και πάει λέγοντας. Μη με ρωτήσετε γιατί, δεν έχω την απάντηση. Πάντως, ψάχνουν. Αγωνιωδώς. Φαίνεται τραβάει ο οργανισμός τους την ταλαιπωρία, τη βαβούρα, τη φτηνή απομίμηση διασκέδασης, το τσαλαπάτημα, το στρίμωγμα και φυσικά το οικονομικό γδάρσιμο. Ε, αφού τα θέλουν και τα ψάχνουν αυτά με μανία, εμένα δε μου πέφτει λόγος. Απλώς χαζεύω και σχολιάζω, δε θα μου αφαιρέσουν και αυτό το δικαίωμα… 

Για να κλείσετε ρεβεγιόν σ’ ένα από τα μεγάλα και γνωστά μαγαζιά στα οποία εμφανίζονται οι φίρμες, το τραπέζι των 8 ατόμων τιμάται στις 3.000 ευρώ. Ναι, μάλιστα. Τρεις μισθοί παρακαλώ. Προκαταβολή το ένα τρίτο των χρημάτων, ήτοι 1.000 ευρώ. Τα 3.000 ευρώ αντιστοιχούν σε δύο μπουκάλια ουίσκι ή βότκα, ανά τέσσερα άτομα ένα μπουκάλι. Ήτοι, 1.500 ευρώ το μπουκαλάκι. Άντε βρε, πάρτε τώρα τηλέφωνο να κλείσετε. Βιαστείτε διότι κινδυνεύετε να μη βρείτε.

Όποιος κλείσει σε κάποιο πιο δεύτερο μπουζουκομάγαζο που η τιμή μπορεί να είναι μόλις 1.000 ευρώ το μπουκάλι των τεσσάρων ατόμων, αν δεν πληρώσει προκαταβολή, πρέπει να είναι έτοιμος να λάβει δυο, τρία ή και τέσσερα τηλεφωνήματα επιβεβαίωσης της κράτησης τους. Ανά δυο μέρες, ντριν το τηλέφωνο, νάσου ένας αγενέστατος μάγκας που ρωτά και ξαναρωτά αν ισχύει η κράτηση. 

Μου διηγήθηκαν επίσης περίπτωση, που πήγαν σε δευτεροκλασάτο μαγαζί με προσυμφωνημένη τιμή 180 ευρώ το μπουκάλι (φθηνότατο τους φάνηκε μου είπαν), αλλά όταν έκατσαν διαπίστωσαν ότι όλα τα τραπέζια μακριά απ’ ην πίστα ήταν γεμάτα κι όλα τα κοντινά άδεια. Μόλις κάθισαν, το γκαρσόνι τους πρότεινε «αναβάθμιση» τραπεζιού, δηλαδή να τους πάει τρεις σειρές πιο μπροστά, αλλά με την τιμή του μπουκαλιού να ανεβαίνει στα 280 ευρώ. Πήγαν διότι από κει που βρίσκονταν δεν έβλεπαν τίποτα, για να ξανάρθει το γκαρσόνι και να τους προτείνει νέα «αναβάθμιση» είτε σε δεύτερο-τραπέζι-πίστα με 400 ευρώ, είτε πρώτο- τραπέζι με 550 ευρώ».

                                                                (Δ.Kαμπoυράκης-  Liberal.gr)