Απόψεις...

 

«Ο κρατικός προϋπολογισμός του 2025 φέρνει στο προσκήνιο τόσο τις δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας όσο και τα διαχρονικά προβλήματα που τη συνοδεύουν. Συγκεκριμένα, ο προϋπολογισμός προβλέπει αύξηση του ΑΕΠ κατά 2,3%, ποσοστό που παραμένει υψηλότερο από τον μέσο όρο της ευρωζώνης, με τις δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις να αποτελούν βασικό πυλώνα στήριξης. Οι επενδύσεις αναμένεται να αυξηθούν κατά 8,4%, μειώνοντας το επενδυτικό κενό στο χαμηλότερο επίπεδο από το 2010. Παράλληλα, η δυναμική μείωση του δημόσιου χρέους, που αναμένεται να φτάσει το 147,5% του ΑΕΠ, ενισχύει την αξιοπιστία της χώρας στις διεθνείς αγορές. 

Η δημοσιονομική σταθερότητα είναι επίσης εμφανής, με το πρωτογενές πλεόνασμα να διαμορφώνεται στο 2,4%, ενώ το συνολικό έλλειμμα περιορίζεται στο 0,6% του ΑΕΠ. Ωστόσο, πίσω από τα ενθαρρυντικά μεγέθη, διαφαίνονται χρόνια δομικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας που χρειάζονται προσοχή. Το φορολογικό σύστημα παραμένει βαθιά ανισομερές, με τους έμμεσους φόρους να αποτελούν το 59,7% των συνολικών εσόδων, σε σύγκριση με τους άμεσους φόρους που συνεισφέρουν μόλις το 40,22%. Αυτή η ανισορροπία, που μεταφράζεται σε λόγο 1,48 έμμεσων προς άμεσους φόρους, δημιουργεί κοινωνικές ανισότητες και επιβαρύνει δυσανάλογα τα χαμηλά και μεσαία εισοδηματικά στρώματα.

Επιπλέον, η αύξηση των κρατικών εσόδων στα 69,2 δισ. ευρώ στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό σε έσοδα από τον ΦΠΑ, τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης και τις αυξήσεις εισοδημάτων, τα οποία επηρεάζονται από την ακρίβεια και τη μη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αυξάνεται το φορολογικό βάρος για χιλιάδες πολίτες, ιδιαίτερα για εκείνους που βλέπουν τις αποδοχές τους να ανεβαίνουν, περνώντας σε υψηλότερα φορολογικά κλιμάκια».

                                                                     (Π. Λιαργκόβας- Liberal.gr)

«Απόγευμα Πέμπτης και μόλις τελείωσαν τα μαθήματά τους στη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου, τρεις φοιτητές δεν πήγαν σπίτια τους για ξεκούραση. Φορτωμένοι με λάπτοπ, εξοπλισμό και έναν 3D εκτυπωτή – που είχε κάνει κατά διαστήματα τα δικά του ταξίδια μέσα στο μετρό και τα λεωφορεία της Αθήνας– κατευθύνθηκαν στο διαμέρισμα ενός φίλου τους στου Ζωγράφου, αποφασισμένοι να μετατρέψουν το μικρό σαλόνι σε ένα πλήρως λειτουργικό εργαστήριο.

Στις 17:00 ακριβώς, συνδέθηκαν διαδικτυακά με τον παγκόσμιο διαγωνισμό κυβερνοασφάλειας HACK3D, έναν από τους πιο απαιτητικούς στο πεδίο της προσθετικής κατασκευής και του 3D printing. Μέσα από αυτό το φοιτητικό σπίτι, η ομάδα τους, οι Greeks for Geeks, ή αλλιώς οι Χρήστος Μαδαμόπουλος, Νικόλαος Μωραΐτης, Στασινός Νταβέας και Γεώργιος Καραπιδάκης που συμμετείχε μέσω βιντεοκλήσης, κατάφεραν όχι μόνο να ανταγωνιστούν πανεπιστήμια όπως το Columbia University και το National Institute of Technology Tiruchirappalli, αλλά να τα ξεπεράσουν και να κατακτήσουν την πρώτη θέση.

Το HACK3D είναι ένας από τους πιο πρωτοποριακούς διαγωνισμούς στον τομέα της κυβερνοασφάλειας. Τι τους ξεχώρισε από τις υπόλοιπες ομάδες; «Η διαχείριση του χρόνου μας», λένε. «Εκεί που άλλοι έμεναν κολλημένοι σε λάθος στοιχεία, εμείς καταγράφαμε ό,τι βρίσκαμε, το κατηγοριοποιούσαμε και προχωρούσαμε». Παράλληλα, ετοίμαζαν την παρουσίαση και τη γραπτή αναφορά τους. Αυτή η μεθοδικότητα τους έδωσε το προβάδισμα και, τελικά, την πρώτη θέση. Ομως, οι συνθήκες δεν ήταν ιδανικές. Εξαιτίας της γραφειοκρατίας, δεν κατάφεραν να ταξιδέψουν στη Νέα Υόρκη και να διαγωνιστούν από κοντά. 

«Τελευταία στιγμή οι διοργανωτές μας πρότειναν να ταξιδέψουμε στη Νέα Υόρκη και να διαγωνιστούμε από κοντά, με πληρωμένα τα μισά μας έξοδα. Δυστυχώς, δεν μπόρεσε να βρεθεί η υπόλοιπη χρηματοδότηση εγκαίρως αφού οι γραφειοκρατικές διαδικασίες διαρκούσαν περισσότερο από τον χρόνο που είχαμε».Επιπλέον διαγωνισμός είχε μια μοναδική πρόκληση: ξεκινούσε στις 17:00 και ολοκληρωνόταν την ίδια ώρα την επόμενη μέρα. Αυτό σήμαινε ότι οι τέσσερις φοιτητές θα έπρεπε να δουλέψουν αδιάκοπα, ακόμα και μέσα στη νύχτα. 

Ο Χρήστος ειδικεύεται στο hardware 3d printing και την κυβερνοασφάλεια. Ο Γιώργος, με συμμετοχές σε παγκόσμιες ολυμπιάδες ρομποτικής, επικεντρώθηκε στην επεξεργασία και τη σχεδίαση των 3D αντικειμένων. Ο Στασινός είναι πολύ καλός στην ανάπτυξη αλγόριθμων και κρυπτογραφίας καθώς και στα μαθηματικά και ασχολήθηκε με αυτό το μέρος του προβλήματος. Τέλος, ο Νικόλας, καθώς έχει εμπειρία στη ρομποτική και μικροϋπολογιστές, ασχολήθηκε με την ανάλυση του κώδικα. Η συνεργασία τους ήταν το κλειδί».

                                                                                   (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)