Απόψεις...

«Ο πρώτος χρόνος της διακυβέρνησης του Χαβιέρ Μιλέι στην Αργεντινή, που ολοκληρώθηκε χθες, σηματοδότησε μια τομή, όχι μόνο για τη χώρα του, αλλά και για τη διεθνή πολιτική σκηνή. Ο Μιλέι εξελέγη με ένα πρόγραμμα που έβαλε στο στόχαστρο τον κρατισμό, τον πληθωρισμό και την εξάρτηση από το πελατειακό σύστημα που είχε ριζώσει βαθιά στην Αργεντινή. Υποσχέθηκε να καταργήσει την κεντρική τράπεζα, να αντικαταστήσει το πέσο με το δολάριο, και να επιβάλει ένα ριζικό κούρεμα στα δημόσια έξοδα, ξεκινώντας από την κατάργηση ολόκληρων υπουργείων. 

Σε μια χώρα που μαστίζεται από τριψήφιο πληθωρισμό και μια εθνική οικονομία που ακροβατεί στα όρια της χρεοκοπίας, αυτές οι δεσμεύσεις φάνταζαν ως η μόνη λύση για πολλούς, αλλά προκαλούσαν τρόμο σε άλλους.

Συμπερασματικά, ο πρώτος χρόνος του Χαβιέρ Μιλέι είναι μια επιβεβαίωση ότι οι ιδέες, όσο ριζοσπαστικές και αν φαίνονται, μπορούν να γίνουν πράξη, όταν υπάρχει πολιτική βούληση. Οι «παντογνώστες» που προεξοφλούσαν την καταστροφή, καλούνται τώρα να εξηγήσουν γιατί οι δικές τους πολιτικές απέτυχαν για δεκαετίες. Ο Μιλέι δεν είναι τέλειος, αλλά αντιπροσωπεύει κάτι που έλειπε από την πολιτική: Το θάρρος να αμφισβητηθεί το status quo με σχέδιο και όχι απλά με άναρθρες κραυγές».

                                                                          (Αλ. Σκούρας-liberal.gr)

«Μέσα σε τέσσερα χρόνια, το επίπεδο ακρίβειας των τροφίμων (και ποτών) «πέταξε» περισσότερο όσο, ακριβώς, είχε ανέβει στη διάρκεια ολόκληρης της πρώτης δεκαετίας στο ευρώ (2001-2010).Αν πάλι παρακολουθήσουμε την εξέλιξη του κόστους διατροφής στη δεκαετία της κρίσης (2011-2020), η αύξηση είναι μόλις 3%.Για ένα τυπικό πακέτο αγαθών διατροφής, δίναμε 74 ευρώ το 200, το  2010 έγιναν 94, 100 το 2020 και το 2024 έφθασαν στα 131. Και θα συνεχίσει να συμβαίνει για τους επόμενους 12-16 μήνες. 

Μέχρις ότου να κερδίσει η νομισματική πολιτική την παρτίδα, όταν και αν δηλαδή τα υψηλά επιτόκια και συνακόλουθα το ακριβό δανειακό χρήμα, οδηγήσει σε συστολή της κατανάλωσης. Κάτι που δεν έχει ακόμη συμβεί στη χώρα μας, σε αντίθεση με αρκετές άλλες χώρες - μέλη της ευρωζώνης».

                                                                     (Μπ.Παπαδημητρίου-liberal.gr)

«Ξαφνικά, λοιπόν, αποκτήσαμε light τζιχαντιστές που θα αποκαταστήσουν τη δημοκρατία και η Συρία θα γίνει μία κανονική χώρα στην οποία θα επιστρέψουν όλοι οι εκπατρισθέντες. Βέβαια ο Ασαντ ήταν κάθαρμα από τα λίγα στην παγκόσμια Iστορία και σκέφτεσαι ότι οι επόμενοι δεν μπορεί να είναι χειρότεροι. Ενδεχομένως όμως να είναι ίδιοι».

                                                                        (Κ.Γιαννακίδης-protagon.gr)

«Ο Γεωργουσόπουλος αγάπησε το ελληνικό θέατρο .Δεν είναι μόνο το μεταφραστικό και συγγραφικό έργο του, δεν είναι μόνο η διδασκαλία του για το θέατρο και η θεατρική κριτική στην οποία επιδόθηκε επί 50 και πλέον χρόνια που έγραφε στον Τύπο, με σπάνιο βάθος και ευαισθησία. Είναι και η επίμονή του για τη διατήρηση του Θεατρικού Μουσείου, σε μια χώρα που ανέκαθεν αντιμετώπιζε τον πολιτισμό της ανερμάτιστα».

                                                                      (Λ.Σταμπούλογλου-protagon.gr)