Απόψεις...

«Τέτοιο τσουνάμι χολής που ξέσπασε στα social media για το Μετρό, είχε να χυθεί από τον πρώτο καιρό των μνημονίων. Ταιριάζει προφανώς στην ιδιοσυστασία μας ως λαού. Και περισσότερο ταιριάζει σε ένα είδος της Αριστεράς, και δη αυτής που χειροκροτούσε τους μουσαμάδες που εγκαινίασε ο Τσίπρας. 

Δεν ξέρουμε, αν υπάρχει χώρα στη γη, όπου ένα τέτοιο εμβληματικό έργο γίνεται δεκτό με τόση κακορίζικη δυσθυμία. Και η δυσθυμία που έγινε χολή οφείλεται αφενός από το γεγονός ότι το έργο αποπεράτωσε ο μισητός αντίπαλος, αφετέρου η διαπίστωση της ήττας τους. Υπάρχει σωρεία δημοσιευμάτων στο ιντερνέτ για τον Γολγοθά των προσφυγών και των εξ αυτών καθυστερήσεων,  που επιμήκυναν τον χρόνο και εκτόξευσαν το κόστος το έργου.

Τα ίδια έκαναν και με το «τσιμέντωμα» της Ακρόπολης ή με το «μαύρισμα» από πυρκαγιά της Πύλης των Λεόντων στην κύρια είσοδο των Μυκηνών. Και το αποτέλεσμα το είδαν στις εκλογές και τώρα το βλέπουν στις δημοσκοπήσεις».

                                                                                  (Γ.Σιδέρης- liberal.gr)

«Απορώ πώς αυτό το Σαββατοκύριακο δεν γέμισαν τα επείγοντα των νοσοκομείων με τύπους, που δάγκωσαν την γλώσσα τους και δηλητηριάστηκαν. Μιλάμε για φαρμάκι. Κάθε λέξη τους, κάθε έκφραση τους, κάθε ανάρτηση τους, κάθε ανακοίνωση τους, κάθε σχόλιο τους, έσταζε όξος και βιτριόλι και στρυχνίνη και χολή. Όσο έβλεπαν τις εικόνες από το μετρό τόσο λύσσαγαν. Αν μπορούσαν να τσουλήσουν από τις κυλιόμενες σκάλες βαρέλια νιτρογλυκερίνη να το βουλιάξουν αύτανδρο, θα το έκαναν με αγαλλίαση. 

Το τι άκουσα και διάβασα το περασμένο διήμερο, δεν περιγράφεται. Μιλούν και γράφουν εναντίον του έργου, λες και τα πολυδαίδαλα μετρό των άλλων ευρωπαϊκών πόλεων με τα εκατοντάδες χιλιόμετρα δικτύου και τους εκατοντάδες σταθμούς, έγιναν όλα μαζί και μέσα σε μια νύχτα. Τα ήθελαν όλα μαζί, δυτικές συνοικίες, κέντρο, αεροδρόμιο, αρχαιότητες και δίχως να το πάρει χαμπάρι κανένας στην επιφάνεια. «We want the world and we want it now», που έλεγαν και στον Μάη του ’68. 

Αμ το κόστος; Λες και οι δικές τους προσφυγές (90 τον αριθμό παρακαλώ) δεν αύξησαν το κόστος μέσω των υποχρεωτικών καθυστερήσεων. Λες και όταν κατέβαινε ο Αλέξης στην τρύπα με τους μουσαμάδες, το έργο ήταν τσάμπα, μετά αυξήθηκε απότομα. Αμ ο σταθμός Βενιζέλου; Τον βλέπει πια και τον αποθαυμάζει όλη η Θεσσαλονίκη και η χώρα, αλλά εκείνοι τον χαβά τους. «Έγκλημα, έγκλημα, έγκλημα». 

Γιατί έγκλημα; Διότι –λέει- με την προσωρινή τους απόσπαση, έχασαν την αυθεντικότητα τους ακόμα κι αν ξανατοποθετήθηκαν ακριβώς όπως ήταν με ακρίβεια χιλιοστού».

                                                                          (Δ. Καμπουράκης- liberal.gr)