Απόψεις...

 

@ Τα δικαστήρια αναγνωρίζουν το ελαφρυντικό της μετεφηβικής ηλικίας σε "ημιπιτσιρικάδες" από 18-25 ετών εφαρμόζοντας το άρθρο 133 ΠΚ. Δηλαδή ο νομοθέτης κρίνει ότι σ΄ αυτή την ηλικία δεν έχει "πήξει ακόμα το μυαλό". Γιατί τότε παρέχεται το δικαίωμα της ψήφου από την εφηβική, ούτε καν μετεφηβική, ηλικία των 16 ετών; Πλήρη δικαιώματα και ελλιπείς υποχρεώσεις δεν συνδυάζονται. Θα μπορούσαν οι ημιπιτσιρικάδες, μέχρι να κλείσουν τα 25, να ψηφίζουν μόνο στις αυτοδιοικητικές εκλογές ή, μετά τα 18, να ψηφίζουν μόνο εάν είναι οικονομικά ανεξάρτητοι. 

Δεν είναι τυχαίο ότι λαϊκιστικά συνθήματα - δεξιά και αριστερά - έχουν πέραση σ' αυτές τις ηλικίες. Επιπλέον, οι πολιτικοί για να ψαρέψουν από τις δεξαμενές του νεαρόκοσμου, χρησιμοποιούν τα social media, υποβαθμίζοντας τον πολιτικό λόγο σε χαζά, πλακατζίδικα βιντεάκια του ενός λεπτού, που εξ ορισμού στοχεύουν στο θυμικό, αποκλείοντας κάθε σοβαρό επιχείρημα. 

@ Βρες ΕΝΑΝ άνθρωπο στον κόσμο που θα θεωρήσει σοβαρό ένα κράτος στο οποίο το Δικαστήριο κρίνει αντισυνταγματικό έναν νόμο, κι όχι οποιονδήποτε νόμο, αλλά τον Νέο Οικοδομικό Κανονισμό, ΔΩΔΕΚΑ ολόκληρα χρόνια μετά την εφαρμογή του, τινάζοντας στον αέρα χιλιάδες σχέδια, επενδύσεις και οικονομικές μελέτες. Ποιος θα εξηγήσει στους "αρμόδιους", κυβερνητικούς και δικαστικούς, την έννοια "ασφάλεια δικαίου" που χωρίς αυτή δεν προχωράει τίποτε, πουθενά, όχι μόνο στην οικονομία;

@ Η χώρα θα έπρεπε να θυμάται τον Τσιμιρίκα. Αυτόν να έχει πρoτυπο. Όχι μόνο για τον αυτοθυσιαστικό θάνατό του. Αλλά και για την υποδειγματική ζωή του, για όσα κατάφερε στο σύντομο πέρασμά του απ' αυτόν τον κόσμο. Για τον Τηλέμαχο Τσιμιρίκα θα έπρεπε να γίνονται ομιλίες στα σχολεία, να γράφονται εκθέσεις. 

Και για τον Βασίλη Ραχούτη, τον 19χρονο στρατιώτη που πνίγηκε το 2010, στο ναυάγιο του «ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ», στην προσπάθειά του να διασώσει συνεπιβάτες του. Αυτοί, και πολλοί άλλοι, άγνωστοι στην Ελλάδα της αριστερίστικης παρακμής, θα έπρεπε να βρίσκονται στο Πάνθεον των Ηρώων της Μεταπολίτευσης. Και όχι ανερμάτιστα τσογλάνια των Βορείων Προαστίων που κάνουν επαναστατική γυμναστική με το χαρτζιλίκι της μαμάς.

                                                                    (Θ.Τζήμερος- Δημιουργία ξανά)