Απόψεις...

«Στη χθεσινή «Καθημερινή» ο κ. Τάκης Θεοδωρόπουλος μίλησε για το «ηθικό πλεονέκτημα του αντικομμουνισμού». Επιτέλους, τόλμησε να σπάσει την ιδεολογική τρομοκρατία που ασκούνταν στο άκουσμα της λέξης «αντικομμουνιστής». Μπορεί να δηλώνεις αντιιμπεριαλιστής, αντιμοναρχικός, αντιαμερικανός, αντιβενιζελικός, αντιολυμπιακός ή αντιπαναθηναϊκός, απαγορεύεται, όμως, δια ροπάλου (και κυριολεκτικά) να δηλώνεις αντικομμουνιστής. Θα σε ρίξουν άπαντες, φιλελεύθεροι, κεντροαριστεροί, αριστεροί και οι λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις στο πυρ το εξώτερον.

Και όμως, τι πιο απλό από το να δηλώνεις την αντίθεσή σου σε μια ιδεολογία; Και αυτό γίνεται ακόμα απλούστερο, αν λάβουμε υπόψη ότι αυτή η ιδεολογία σκόρπισε τη δυστυχία, τον τρόμο, τον θάνατο σε δεκάδες εκατομμύρια πολίτες στην ιστορική διαδρομή της. Θα έλεγα πως αυτή η αντίθεση είναι και επιβεβλημένη. Θα πρέπει να αποτελεί το μέρος της ταυτότητας κάθε πολίτη που πιστεύει στη φιλελεύθερη δημοκρατία. Να είναι το σήμα κατατεθέν των λεγόμενων αστικών κομμάτων.

Η πανουργία των «προοδευτικών» διανοουμένων έγκειται στο γεγονός πως συνέδεσαν την έννοια του αντικομμουνισμού με τη βία και τα διοικητικά μέτρα του περιορισμού της έκφρασης και των πολιτικών δραστηριοτήτων. Προβάλλουν τεχνηέντως στο παρόν καταστάσεις που επικρατούσαν στην Ελλάδα αμέσως μετά τον Εμφύλιο πόλεμο, τότε που ο βιωμένος αντικομμουνισμός ήταν ένα μαζικό κίνημα λόγω των τραυμάτων που άφησε στην ελληνική κοινωνία η δεκαετία του 1940. Όλα αυτά τα περιστατικά και δεκάδες άλλα παρόμοια, γνώρισαν την πλήρη σιωπή της Νέας Δημοκρατίας. Υπό τον φόβο, μήπως κατηγορηθεί για αντικομμουνισμό, σφύριζε αδιάφορα μπροστά στην καταρράκωση θεμελιωδών δικαιωμάτων των πολιτών από τις ομάδες κρούσης του ΚΚΕ. 

Αυτός ακριβώς είναι ο ορισμός της ιδεολογικής ηγεμονίας, που στην προκειμένη περίπτωση έχει προσλάβει όλα τα χαρακτηριστικά της ιδεολογικής τρομοκρατίας. Κλασική περίπτωση η στάση των ευρωβουλευτών της Νέας Δημοκρατίας, πλην μιας περιπτώσεως, της κυρίας Μισέλ Ασημακοπούλου, στο γνωστό ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου για το ναζισμό και τον κομμουνισμό. Μήπως είναι καιρός να προβάλλουμε άφοβα τον αντικομμουνισμό μας; Αφορμές μας δίνουν πολλές».

                                                                              (Σ. Μουμτζής- liberal.gr)

«Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι η ανυπαρξία έργων, αλλά η ανυπαρξία συντήρησής τους. Το σκεφτόμουν διαβάζοντας την είδηση ότι ο Νίκος Χαρδαλιάς επιθεώρησε τον κεντρικό αγωγό ομβρίων υδάτων του Αιγάλεω, που ήταν φραγμένος, αφού δεν είχε καθαριστεί για δεκαετίες. 

Επειδή ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλει να βελτιώσει την καθημερινότητα του πολίτη, επειδή ο Νίκος Χαρδαλιάς έχει ικανότητα στο micro management και επειδή στην Περιφέρεια Αττικής κατοικεί το ένα τρίτο της Ελλάδας, ο Πρωθυπουργός μπορεί να κάνει μια κίνηση που θα αλλάξει την εικόνα στασιμότητας της κυβέρνησης. Να καλέσει τον Νίκο Χαρδαλιά και να του πει: «Θα έχεις την ανάλογη κυβερνητική στήριξη που είχες την περίοδο της Covid. Αλλά στο επόμενο διάστημα θέλω η Αττική να έχει καθαρίσει από ταμπέλες και ταμπελίτσες, κάμερες που δεν δούλεψαν ποτέ και αυθαίρετα διαφημιστικά ταμπλό που μας δουλεύουν. Από κάθε λογής ασχήμια της περιφέρειας που μαζεύτηκε με τα χρόνια, όπως τα σκουπίδια στον αγωγό ομβρίων του Αιγάλεω. Και το έργο σου θα έχει προτεραιότητα. Θα έχεις τη στήριξη της κυβέρνησης σε όλα τα επίπεδα». 

Αν ο Χαρδαλιάς δεν μπορεί να το κάνει, θα σημαίνει ότι απλώς δεν γίνεται. Ταυτόχρονα ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί να κάνει και μια επανεκτίμηση των προσώπων και του πόσο αποδίδουν στις θέσεις που βρίσκονται. Είναι η στιγμή που πρέπει να σκεφτεί out of the box. Να κοιτάξει όχι μόνο τον πάγκο, αλλά το ρόστερ. Και να δείξει ότι καλός προπονητής είναι αυτός που καταλαβαίνει ότι η ομάδα έχει αρχίσει να κοιμάται και την ξυπνάει δίνοντας σε νέους παίκτες ευκαιρίες».

                                                                         (Α. Πανούτσος-protagon.gr)