Απόψεις...

  

«Μας το είπε ο πρόεδρος Τραμπ, ότι η Τουρκία πήρε αυτό που ήθελε εδώ και 100 χρόνια στη Συρία. Η προεδρική αυτή διαπίστωση έχει πολλές αναγνώσεις. Υποκρύπτει έναν θαυμασμό προς τον Ερντογάν και ταυτόχρονα μια προειδοποίηση. Είναι κάτι σαν χρησμός της Πυθίας. Οι πολύτιμοι σύμμαχοί μας ασφαλώς και συνεχίζουν να υπολογίζουν την Τουρκία. Αλλά ταυτόχρονα έχουν το νου τους μην τυχόν και τα πράγματα ξεφύγουν. Ο Τραμπ έχει δίκιο για την πολιτική της Τουρκίας. Όταν οι Τούρκοι λένε κάτι δεν το κάνουν για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης, αλλά επειδή κτίζουν μέρα με τη μέρα το επόμενο αφήγημα. 

Η Τουρκία επιδιώκει την επανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με σύνορα που θα επεκτείνονται από τα βάθη της Ανατολής, μέχρι τις παρυφές της Κεντρικής Ευρώπης. Σήμερα η Συρία, αύριο από 10 χρόνια κάτι άλλο και έπειτα από 50 ή 100 κάτι ακόμη. Η Τουρκία σκοπεύει να γίνει μια πραγματική υπερδύναμη, απέναντι στην Κίνα και στις ΗΠΑ. Δεν το υποθέτουμε, το έχει πει ο Ταγίπ Ερντογάν.

Το κλειδί για τις εξελίξεις στην περιοχή είναι το Ισραήλ. Και οι Ισραηλινοί γνωρίζουν πλέον ότι όσο μεγαλώνει η επιρροή της Τουρκίας στην περιοχή τόσο αυξάνεται ο κίνδυνος για τους ίδιους. Η προοπτική της σύγκρουσης με την Τουρκία και τους δορυφόρους της στην περιοχή είναι δεδομένη. Είναι μόνο θέμα χρόνου. Η Τουρκία θεωρεί ότι κακώς τα νησιά «δόθηκαν» στην Ελλάδα και είναι βέβαιο ότι θα αναζητήσει την ευκαιρία να τα πάρει πίσω. Για να αλλάξει αυτό χρειάζεται να ηττηθεί η Τουρκία πριν προλάβει να γίνει και πάλι «αυτοκρατορία». 

Αυτό είναι το παιγνίδι. Κι όπως για τους Ισραηλινούς, έτσι και για μας, αυτό το Ισλάμ είναι η απειλή για την ύπαρξή μας. Αυτό είναι το κοινό σημείο που έχουμε σήμερα με τους Ισραηλινούς και σε αυτό πρέπει να επενδύσουμε. Χωρίς οπισθοχωρήσεις από θέσεις που πρέπει να γίνουν πάγιες και να αποκτήσουν πανεθνικό χαρακτήρα. Διαφορετικά θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας ή αλλιώς, επειδή εμείς διαμορφώνουμε τη μοίρα μας, ας κάνουμε μία φορά τη σωστή επιλογή».

                                                                           (Θ.Μαυρίδης-liberal.gr)

«Πώς θα εκμεταλλευθεί η Τουρκία του Ερντογάν την κατάρρευση του καθεστώτος Ασαντ στη Συρία; Πώς θα συμπεριφερθούν οι ΗΠΑ του Τραμπ στον Ερντογάν; Θα τον αφήσουν να εξοντώσει τους Κούρδους ή μήπως θα θυμηθούν ότι οι Κούρδοι είναι σύμμαχοί τους; Τι θα κάνει η Ρωσία; Θα κρατήσει τις βάσεις της στη Συρία, που της ανοίγουν τον δρόμο στη Μεσόγειο; Θα βρει το Ιράν κάποια εναλλακτική λύση για την παρέμβασή του στην περιοχή μετά την πτώχευση της Χεζμπολάχ; Και το Ισραήλ; Ποια θα είναι η θέση του μετά την ήττα της Χεζμπολάχ και την αντικατάσταση των σιιτών της από τους σουνίτες τζιχαντιστές; Ερωτήσεις προς τους ειδικούς της γεωπολιτικής. 

Δεν σας κάνει εντύπωση ότι κανείς δεν αναρωτιέται τι θα κάνει η Ευρωπαϊκή Eνωση; Θα μου πείτε η Γαλλία απέκτησε πρωθυπουργό και η Γερμανία θα έχει εκλογές στις 23 Φεβρουαρίου. Δεν είναι και λίγο. Παρ’ ολίγον να το ξεχάσω. Οι χώρες της Eνωσης αποφάσισαν ότι δεν πρόκειται να δεχθούν καινούργιες αιτήσεις ασύλου προερχόμενες από τη Συρία. Θα μπορούσε κάποιος κακεντρεχής να πει ότι αυτή είναι στάση ΜΚΟ. Και πάντως δεν είναι στάση ενός μεγάλου πολιτικού οργανισμού, που υποτίθεται ότι διεκδικεί μια αξιοπρεπή θέση στον παγκόσμιο χάρτη. 

Οταν μόνο μια πλευρά, με όλες τις πολυποίκιλες εκφράσεις της, έχει το δικαίωμα του λόγου στους πανεπιστημιακούς χώρους, τότε καταλύεται κάθε έννοια της ελευθερίας. Οταν μόνον η Αριστερά «δικαιούται διά να ομιλεί», τότε ο διάλογος έχει καταργηθεί. Και, δυστυχώς, αυτή είναι η κατάσταση στα ελληνικά πανεπιστήμια. 

Δεν γίνεται διαπάλη των απόψεων και των ιδεολογιών, αλλά στον βαθμό που οι μεν βαφτίζουν εαυτούς «αντιφασίστες» και τους ιδεολογικούς αντιπάλους τους συλλήβδην «ακροδεξιούς» –και η αποδοχή του συγκεκριμένου διαχωρισμού είναι το απαραίτητο διαβατήριο για να χαρακτηριστεί κάποιος «προοδευτικός»– είναι επόμενο οι «ακροδεξιοί» να εξοστρακιστούν από τους «αντιφασίστες» διά της βίας.Στα πανεπιστήμιά μας ζούμε τον φασισμό των «αντιφασιστών» υπό την ανοχή των λεγόμενων «προοδευτικών» καθηγητών».

                                                            (Τ. Θεοδωρόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)