Απόψεις...

  

«Οι άδειες καρέκλες απλώς επιβεβαίωσαν πως το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς ήταν ένα παραμύθι για ενδοαριστερή κατανάλωση. Ασήμαντοι, μικρόψυχοι, εμπαθείς, δικαιώνουν συνεχώς τον Μάνο Χατζηδάκι, ο οποίος όταν τον ρώτησαν γιατί είναι με τη Δεξιά απάντησε πως η Δεξιά σου επιτρέπει να μην είσαι μαζί της. Προφανώς όλοι τους δεν ντράπηκαν τη φωτογραφία που κάνει τον γύρο του Διαδικτύου και δείχνει τα άδεια καθίσματα με τα ονόματά τους. Τα καρτελάκια θα υπενθυμίζουν πως όλοι τους δεν μπορούν να αποδεχθούν πως είναι δικαίωμα του καθενός να αναθεωρεί τις ιδεολογικές προτιμήσεις του και πως το έργο ενός σημαντικού δημιουργού είναι ανεξάρτητο από αυτές.

Η έννοια της αποστασίας κυριαρχεί ακόμα στον χώρο της Αριστεράς. Βέβαια, παλιότερα τους δολοφονούσαν, τώρα απλώς δεν πηγαίνουν στην κηδεία τους. Είναι ένα βήμα προς τα εμπρός. Όμως, το ζητούμενο κάθε φορά δεν είναι τι κραυγάζει ο όχλος, αλλά ποια είναι η στάση των ηγεσιών. 

Και χθες, η ηγεσία της Αριστεράς, εζυγίσθη, εμετρήθη και ευρέθη ελλιπής. Θα μου πείτε δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό. Πάντα οι ηγέτες της Αριστεράς χάνουν στο ζύγι. Και για τον λόγο αυτό βολοδέρνουν μέσα στην κακομοιριά τους και στον φανατισμό τους. Το «τόσο χαμηλά» δεν έχει πάτο».

                                                                          (Σ.Μουμτζής-liberal.gr)

«Καλύτερα, τελικά, που δεν πήγαν μέχρι την κηδεία του Σαββόπουλου. Αν και λίγη ντροπή να είχαν μέσα τους, θα τους είχε αποτρέψει. Δεν πίστευα ότι σήμερα, στην Ελλάδα, υπάρχουν τέτοιοι πολιτικοί, απροκάλυπτα αυταρχικοί, ώστε να επιχειρήσουν με αυτόν τον τρόπο να απορρίψουν έναν καλλιτέχνη για κάποια πολιτικά του σχόλια. Προφανώς επειδή, αθυρόστομος και απελευθερωμένος καθώς ήταν ο μεγάλος τραγουδοποιός, τους είχε κάποτε επιπλήξει, ως καθείς μας έχει το δικαίωμα, για τις επικαιρικές επιλογές τους. 

Φαντασθείτε τι θα συνέβαινε αν αυτοί οι άνθρωποι αποκτήσουν χουν την εξουσία να κρίνουν τι μπορεί και τι δεν μπορεί να λέει ένας καλλιτέχνης, για την πολιτική και την καθημερινότητα.Φαντασθείτε τι σκέφτονται για όσους μεταξύ μας τολμούν να διαφωνούν μαζί τους και όποτε έχουμε την ευκαιρία, τους το λένε για να το ακούσουν.Φαντασθείτε τι αντιλήψεις κρύβουν στα έγκατα της πολιτικής τους συνείδησης για την πραγματική ελευθερία έκφραση.

Φαντασθείτε πόσο «ανθρωπάκια» είναι, όπως θα τους είχε όμορφα αποκαλύψει ο μέγας Ράιχ αν τους ενέτασσε στην ψυχαναλυτική ανάλυση του αυταρχισμού. Όταν μάλιστα κι αυτοί θα έχουν πολλές φορές τραγουδήσει κάποια από τα περιπαικτικά και τόσο ανατρεπτικά τραγούδια που μας άφησε ο Σαββόπουλος για να τον θυμόμαστε.Τόσο αχάριστοι, τόσο μικρόψυχοι!»

                                                                   (Μπ.Παπαδημητρίου-liberal.gr)

 «Δεν είναι βέβαιο εάν ο ίδιος ο Τραμπ το ξέρει, αλλά η Γκίλφοϊλ ήταν το καλύτερο match που θα μπορούσε να κάνει με την Ελλάδα. Στέλνει, σε μια κοινωνία στην οποία βασιλεύει ο αρχοντοχωριατισμός, μια γυναίκα που θα τον ταΐσει με τα κουτάλια. Θα φωτογραφηθεί με τους πάντες, θα παραστεί σε γκαλά και εγκαίνια, θα αφήσει τον κάθε Καμμένο να υποννοεί ότι είναι κολλητοί και θα κάνει δηλώσεις φλου αρτιστίκ, του στιλ «τι όμορφη χώρα που έχετε εδώ!»

                                                                           (Μ.Δεδούση –protagon.gr)