Απόψεις...

 

«Ο κ. Ρούτσι, δεν αρκέστηκε στην ικανοποίηση του αιτήματός του για εκταφή του γιου του. Αφού διέκοψε την απεργία δεν αποχώρησε. Παρέμεινε στον χώρο προκειμένου να υποδεχθεί τους υποστηρικτές του! Μια δυο ημέρες μετά, άσκησε κριτική στην απόφαση του πρωθυπουργού να ανατεθεί η διοικητική μέριμνα του μνημείου στο υπουργείο Άμυνας και έκανε αξιολογικές κρίσεις επί της Ελληνικής Δημοκρατίας, εκφράζοντας την άποψη ότι «και η πιο μικρή ελπίδα για δημοκρατία στη χώρα έσβησε»! (έχει βιώματα δημοκρατίας από τον Ενβέρ Χότζα και τον Έντι Ράμα)!

Και δεν αρκέστηκε σε αυτό αλλά εκτόξευσε και απειλές λέγοντας «θέλουν πάση θυσία να μας διώξουν, να σβήσουν τα ονόματα των θυμάτων και να καθαρίσει το τοπίο. Αυτό δεν πρόκειται να γίνει. Θα είμαστε εκεί όλοι. Αν το κάνει, δεν θα θέλει (σημ: ο Έλληνας πρωθυπουργός) να ζήσει την επόμενη μέρα»! Άλλωστε και κατ’ αυτόν «υπάρχει μια συμμορία με ιατροδικαστές, δικαστές, που λειτουργούν με εντολές της κυβέρνησης».

Γιατί να μην τα πει; Αφού η καθοδηγήτρια συνήγορός του (και βουλευτής του ελληνικού κοινοβουλίου) επανειλημμένα έχει κατηγορήσει δικαστές και εισαγγελείς ότι ως υποτελείς «κάνουν ό,τι τους λέει ο Μητσοτάκης και ο Φλωρίδης».

                                                                           (Γ. Σιδέρης-Liberal.gr)

«Είναι εντυπωσιακό πως δεν υπήρχε επιζήσασα γυναίκα μεταξύ των Ισραηλινών ομήρων. Από τους 48 που παρέμεναν φυλακισμένοι στις σήραγγες της Χαμάς, μια ήταν γυναίκα και αυτή χάθηκε. Ως γνωστόν επέστρεψαν 20, όλοι άντρες. Κατά πληροφορίες οι γυναίκες που απήχθησαν από τους τρομοκράτες την 7η Οκτωβρίου 2023 ήταν 68. Επέστρεψαν τον χειμώνα του 2025 οι εφτά, άρα…Δεν χρειάζεται να αναφερθώ στην αναισθησία όλων των γυναικείων οργανώσεων, ούτε στην αισχρή σιωπή των ημέτερων αριστερών «βουλευτριών». 

Και αυτό το θλιβερό φαινόμενο δεν είναι μόνον ελληνικό. Πλήρης σιωπή, στην καλύτερη περίπτωση, σε όλον τον δυτικό κόσμο, πρωτοπόρο του πάλαι ποτέ φεμινιστικού κινήματος. Διότι υπήρξε και κάτι ακόμα χειρότερο: το σύνθημα «ο βιασμός είναι αντίσταση». Αυτό το σύνθημα εγείρει πολλά ερωτηματικά για το πώς βλέπει ένα κομμάτι της Αριστεράς τις γυναίκες όλου του κόσμου».

                                                                              (Σ. Μουμτζής-liberal.gr)

«Έως τώρα στα ελληνικά ΑΕΙ επικρατεί ο νόμος της ανοχής, το πειθαρχικό δίκαιο σπάνια εφαρμόζεται για τους φοιτητές, ακόμη και όταν έχουν κάνει ακρότητες. Δεν επιβλήθηκαν ποινές στους φοιτητές που «καρύδωσαν» καθηγητή κατά τη διάρκεια σύσκεψης στο ΑΠΘ το 2019. Δεν τιμωρήθηκαν οι φοιτητές που προ ετών «έχτισαν» την πόρτα του πρύτανη του Γεωπονικού. Το ίδιο συνέβη με τους φοιτητές που απέθεσαν σκουπίδια στο γραφείο αντιπρύτανη στο ΕΚΠΑ.

Πλέον το υπουργείο Παιδείας θέτει τις πρυτανικές αρχές, τους κοσμήτορες των σχολών και τους προέδρους των τμημάτων προ των ευθυνών τους. Η εγκύκλιος ορίζει τις ποινές για τα παραπτώματα των φοιτητών αλλά και των αρμόδιων οργάνων του ΑΕΙ εάν δεν τις εφαρμόσουν. Μάλιστα, σε περίπτωση καταστροφών στο πανεπιστήμιο οι φοιτητές θα πρέπει να πληρώνουν τις ζημιές, αλλά, το πιθανότερο, οι γονείς θα καλούνται να πληρώνουν το… μάρμαρο».

                                                                                    (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)