Απόψεις...

  

«Οδηγούμε μεθυσμένοι, με το κινητό στο χέρι κι εσχάτως με αγώνες ποδοσφαίρου στην ηλεκτρονική οθόνη του αυτοκινήτου!! Οδηγούμε με σαγιονάρες, καρικατούρες της ανοησίας, με μαγκιά πολλών τόνων, αγνοώντας σήματα ή φανάρια. Κι όσο κι αν αυστηροποιούνται οι ποινές, εμείς στα… ούμπαλά μας… Κι επειδή είμαστε και άσχετοι σε επίπεδο πολιτικής ηγεσίας, νομίζουμε ότι αν βάλουμε υπερβολικά χαμηλά όρια ταχύτητας, θα αλλάξουμε την εικόνα των δρόμων. 

Είδατε προχθές ο μάγκας ηθοποιός, που έγινε γνωστός ως ο «γκόμενος της Βανδή»;  Πήγε στη γιορτή του τσίπουρου, έριξε τις στροφές του και κατά το ξημέρωμα, πήρε το αγροτικό του «τανκ» για να γυρίσει  σπίτι του. Στο διάβα του, πήρε  παραμάζωμα μερικά αυτοκίνητα, έριξε κι ένα μαντρότοιχο κι έφυγε σαν κύριος. Κοιμήθηκε και μετά… φρεσκαδούρα, πήγε στην εκπομπή της Ναταλίας Γερμανού, να του κάνουν …τελετή αγιοποίησης…  Όχι για τα σπασμένα, αλλά για την πορεία του…Ποια πορεία; Δεν ξέρω. Μόνο ότι δήλωνε ΣΥΡΙΖΑ κι ήταν εραστής -πλην της Βανδή- και της επανάστασης! «Δεν εγκατέλειψα, δεν κρύφτηκα, δεν άφησα κανέναν. Πήγα πήρα τηλέφωνο την ασφαλιστική και ενημέρωσα τις Αρχές». 

Φυσικά, τα γεγονότα κι η Αστυνομία, τον διαψεύδουν. Όπως κι οι παθόντες.Να πούμε και κάτι ακόμη: Μια γρατζουνιά προκαλείς αθέλητα κι αφήνεις χαρτάκι ή μένεις εκεί για να δεις τι θα κάνεις… Όχι να κατεδαφίσεις τοίχους και να διαλύσεις αυτοκίνητα και μετά να φύγεις… Γιατί; Τι ήθελε να αποφύγει; Και πόση «αντρίλα» κρύβει αυτό;Σκέφτομαι, ότι αν καλούσε την αστυνομία, θα έπρεπε  να μείνει εκεί και να υποστεί το αλκοτέστ. Κι αν ήταν «λιάδα», θα έπρεπε όλα αυτά να τα πληρώσει από την τσέπη του!!! Μα αυτό λίγοι μάγκες το αντέχουν… Ο Μπισμπίκης, πάντως έφυγε…. 

Ο αντισυμβατικός της Φιλοθέης και της χλίδας. Ο επαναστάτης του σαλονιού. Δεν είναι ο πρώτος. Γεμάτη είναι η Ελλάδα από αντίστοιχους. Ναι, είναι απαραίτητο να μη ξεχνά κάποιος το παρελθόν του. Μα να ζεις στην απόλυτη χλιδή και ταυτοχρόνως να χορεύεις το αντισυμβατικό ζεϊμπέκικο με το τσιγάρο της μαγκιάς στο χέρι και το κόκκινο φανελάκι, δεν σε κάνει παιδί του λαού. Ούτε οι φωτογραφίες με ζαρτιέρες για να δείχνεις ότι είσαι το αντίθετο…Πολύ περισσότερο, όταν την κοπανάς και κρύβεσαι, την ώρα που η μαγκιά σου πρέπει να κρέμεται και να ακουμπά στο έδαφος…Τζάμπα μάγκας, τζάμπα επαναστάτης».

                                                          (Ν.Γ. Σακελλαρόπουλος-emvolos.gr)

«Για πολλούς μήνες, η πλατεία Συντάγματος δεν είναι μια κεντρική πλατεία της Αθήνας, μπροστά στο Κοινοβούλιο, στο βάθος της οποίας δεσπόζει το Μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη, που φυλάσσεται από τους ευζώνους. Το θανατηφόρο δυστύχημα στα Τέμπη ήταν το δώρο που έκανε η πραγματικότητα σε μια τεμπέλα και ανέμπνευστη αντιπολίτευση, που δεν έμαθε άλλον τρόπο να πολιτεύεται από την γκρίνια, τη διαμαρτυρία, από την πολιτική εκμετάλλευση της θυματοποίησης.  Η θυματοποίηση αυτή έχει αυτόνομα ιδεολογικά χαρακτηριστικά, γι’ αυτό προτιμώ να την αποκαλώ με έναν ιδεολογικό όρο: θυματισμός. 

Το βασικότερο χαρακτηριστικό του θυματισμού είναι ότι παράγει μνησικακία, επαναφέρει δηλαδή τις πρακτικές της κοινωνικής αποδιάρθρωσης της προηγούμενης δεκαετίας στο όνομα των μνημονίων, που οδήγησε τη χώρα εκεί όπου ξέρουμε.  Η μνησικακία, στάση πιο διαρκής και πιο συστηματική από την εκδήλωση του μίσους, επειδή έχει μονιμότητα, επηρεάζει συνολικά την ανάλυση όσων την υποκινούν για τον κόσμο, είναι η πρώτη ύλη της αντίστασης κατά των ελίτ, που είναι ο αξεπέραστος ορίζοντας της εποχής μας. Και οδηγεί σε διάθεση κατάλυσης, σε μηδενισμό.  

Στο όνομα του θυματισμού, μάλιστα, εμφανίζονται και τα καινούργια καλλιτεχνικά είδωλα που φιλοδοξούν να γίνουν οι ραψωδοί του. Ηδη στο Σύνταγμα τον απεργό πείνας επισκέφτηκαν, πρώτοι καλλιτέχνες, η Μποφίλιου και ο Δεληβοριάς, προλαβαίνοντας τον Κραουνάκη».

                                                                  (Ηλίας Κανέλλης-protagon.gr)

 «Ο Τραμπ είναι δηλωμένος θαυμαστής των αυταρχικών ηγετών (Πούτιν, Κιμ κ.λπ.) και έστρωσε χαλί στον Ερντογάν. Ο Μπάιντεν, αντίθετα, στήριζε την Ελλάδα και πήγαινε κόντρα στον αναθεωρητισμό, εξοπλίζοντας την Ουκρανία. Τα πράγματα άλλαξαν. Συμβαίνει. Είναι λόγος να αλλάξουμε στρατόπεδο ή να πιάσουμε τις περικεφαλαίες;»

                                                                     (Α. Παπαστάθης–protagon.gr)