Απόψεις...

 «Πώς φτάσαμε ώς εκεί; Πώς φτάσαμε στο σημείο ο πρωθυπουργός να ζητάει συνάντηση με τους αγρότες και εκείνοι να την αρνούνται; Πώς φτάσαμε στο σημείο η κυβέρνηση να μην μπορεί να ιεραρχήσει τα αιτήματα των αγροτών, να τα αξιολογήσει για να δημιουργήσει μια βάση διαλόγου; Κι αν τώρα προτείνει διάλογο για την επίλυση ορισμένων από τα προβλήματα τα οποία μπορεί να λύσει, γιατί δεν το έκανε πριν η σύγκρουση οδηγηθεί στο σημείο όπου κινδυνεύει να παραλύσει η χώρα; Τώρα είναι αργά. Το «Μπλόκο» έχει βρεθεί στο επίκεντρο της δημόσιας ζωής, απ’ αυτό εξαρτάται η λειτουργία του εμπορίου, κι όταν βρεθείς με μια τέτοια δύναμη στα χέρια σου δεν την αφήνεις ανέξοδα. 

Το «Μπλόκο» ενισχύεται από τη δημοσιότητα που του έχουν δώσει τα ΜΜΕ και οι εκπρόσωποί του αισθάνονται ότι από τις αποφάσεις τους εξαρτάται η λειτουργία της χώρας. Κοινώς, έχουν τη χώρα στα χέρια τους. Ο ναρκισσισμός της εξουσίας είναι δύναμη. Το κυνήγι αστυνομικών με μαγκούρες είναι η εικόνα που τα λέει όλα. Ο ΟΠΕΚΕΠΕ έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα. Εκείνο που εκφράζει το «Μπλόκο» είναι η διάρρηξη της εμπιστοσύνης ενός μέρους της κοινωνίας απέναντι στην κυβέρνηση. Για μια ακόμη φορά η κυβέρνηση υποτίμησε το πρόβλημα, όπως έκανε και με τα Τέμπη. Αμέλεια; Αδιαφορία; Αυτοκτονική αυτοπεποίθηση; Ας φρόντιζαν, που λένε».

                                                      (Τ. Θεοδωρόπουλος-KAΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Για τον Τίμοθι Σνάιντερ ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι μια γεωπολιτική διαπραγμάτευση, αλλά μια σύγκρουση αρχών. Η κυβέρνηση Τραμπ, ωστόσο, δεν τον αντιμετωπίζει ως τέτοια. «Ο Τραμπ βλέπει τα πάντα ως συναλλαγές μεταξύ πλούσιων ανθρώπων», λέει, υποστηρίζοντας ότι αυτή η λογική λειτουργεί ως πολλαπλασιαστής της ρωσικής ισχύος και παρατείνει τον πόλεμο. Ο Τίμοθι Σνάιντερ είναι Αμερικανός ιστορικός, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Γέιλ και ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους μελετητές της ευρωπαϊκής ιστορίας του 20ού αιώνα, με ειδίκευση στον ναζισμό, τον σταλινισμό, τον ολοκληρωτισμό και την Ανατολική Ευρώπη. 

Έγινε διεθνώς γνωστός από τα βιβλία «Αιματοβαμμένες χώρες» και «Περί τυραννίας», στα οποία ανέλυσε πώς τα αυταρχικά καθεστώτα καταστρέφουν θεσμούς και κοινωνίες, αλλά και πώς οι δημοκρατίες μπορούν να καταρρεύσουν εκ των έσω. Τα τελευταία χρόνια έχει αναδειχθεί σε μία από τις πιο καθαρές και τεκμηριωμένες φωνές υπέρ της Ουκρανίας, προειδοποιώντας ότι ο πόλεμος δεν αφορά μόνο εδαφικά ζητήματα αλλά τη συνολική αρχιτεκτονική της ευρωπαϊκής ελευθερίας και δημοκρατίας».

                                                                                          (Iefimerida.gr)

«Πόσο πρέπει να περιμένουν οι γονείς του Λυγγερίδη για την τιμωρία των ενόχων; Γιατί πρέπει να υποβάλλονται στο βασανιστήριο των αναβολών και της ματαίωσης κάθε φορά που πηγαίνουν στον Κορυδαλλό, για να δουν τη διαδικασία να προχωρά; Μοιάζει ασεβής απέναντί τους η καθυστέρηση».

                                                                                         (Protagon Team)