Απόψεις...

 

«Πρωτότυπο θα ήταν εάν οι συνδικαλιστές των οδηγών - εργαζομένων στα τρόλεϊ, ταυτίζονταν με τον θετικό τρόπο που το επιβατικό κοινό της Αθήνας και του Πειραιά, υποδέχεται την αντικατάσταση των τρόλεϊ από ηλεκτρικά λεωφορεία. 

Πρωτότυπο θα ήταν οι συνδικαλιστές να παρουσίαζαν ένα επιχειρηματικό σχέδιο με οικονομικά δεδομένα, και να αποδείκνυαν ότι τα τρόλεϊ είναι τόσο για το Δημόσιο όσο και για τους πολίτες που τα χρησιμοποιούν, πιο αποδοτικά ως επιλογή. Οπότε η αντίδραση τους που είχε ξεκινήσει ήδη από τον Αύγουστο εντάσσεται στις κλασσικές, φθαρμένες, πολυκαιρισμένες συμπεριφορές τους».

«Τέλος εποχής, λοιπόν, για τα τρόλεϊ, μετά από περισσότερα από 70 χρόνια. Με τα δυσκίνητα και αργοκίνητα «κίτρινα ενυδρεία» με στοιβαγμένους επιβάτες που λέει και ο συγγραφέας, να αρχίζουν να εγκαταλείπουν τους αστικούς δρόμους και τον Αττικό ουρανό να απελευθερώνεται από την οπτική φυλακή των ηλεκτροφόρων καλωδίων και των μεταλλικών στύλων.

Και μάλιστα η επίσημη εφημερίδα και ιστοσελίδα του Σύριζα, «Η Αυγή» είχε κατηγορήσει τον Κωνσταντίνο Κυρανάκη, ότι σύμφωνα με τις καταγγελίες των συνδικαλιστών είναι «και πάλι πλασιέ συμφερόντων» και ότι εξυπηρετεί «αλλότρια συμφέροντα». Όπως και παλαιότερα για το Uber. Χωρίς ασφαλώς καμία απόδειξη περί τούτου. Μόνο λάσπη. Λάσπη που οφείλεται στο γεγονός ότι οι αποφάσεις του υπουργείου, ξεβολεύουν κάποια εδραιωμένα συμφέροντα.

Σύμφωνα με το υπουργείο, το λειτουργικό κόστος των τρόλεϊ είναι υπερδιπλάσιο από εκείνο ενός ηλεκτρικού λεωφορείου νέας γενιάς, ενώ το δαιδαλώδες εναέριο δίκτυο των 143 χιλιομέτρων δεν προσφέρει πλέον κανένα περιβαλλοντικό όφελος. Για κάθε χιλιόμετρο που εκτελείται με τρόλεϊ, το Δημόσιο πληρώνει περίπου 5,5 ευρώ, ενώ για το ίδιο χιλιόμετρο με ηλεκτρικό λεωφορείο το κόστος υποχωρεί στα 2,5 ευρώ».

                                                                         (Κ. Χαροκόπος-liberal.gr)

 «Το γράφει το βιβλίο του: πήγε στη Ρωσία για να ζητήσει λεφτά. Τα χρήματα των ευρωπαίων εταίρων και δανειστών, που απλώς ζητούσαν εξορθολογισμό της ελληνικής οικονομίας, να μην πετάμε τους πόρους στο πηγάδι, δεν του άρεσαν. Πίστευε ότι θα του έδινε λεφτά ο Πούτιν. Κι αν του έδινε, αναρωτήθηκε με ποια ανταλλάγματα; Κανείς δεν δίνει λεφτά για πλάκα, πόσο μάλλον ο πρόεδρος μιας χώρας που ήδη έχει εισβάλει στην Κριμαία, ήδη δηλαδή εκτελεί ένα σχέδιο αναθεωρητισμού. 

Κατά τη μαρτυρία του Τσίπρα, πάντως, όπως καταγράφεται στην «Ιθάκη», όταν ξαναπήγε να ζητήσει λεφτά, ο Πούτιν αρνήθηκε. «Θα προτιμούσε, μου είπε, εκείνα τα χρήματα που ζητήσαμε να τα έδινε σε ένα ορφανοτροφείο, διότι, αν τα έδινε στην Ελλάδα, θα ήταν σαν να τα πετούσε σε έναν σκουπιδοτενεκέ», αφηγείται ο Τσίπρας στο βιβλίο του. 

Και παρ’ όλα αυτά, παρ’ όλη την απαξιωτική αναφορά του Πούτιν στη χώρα που κυβερνούσε, ο Τσίπρας προχώρησε στο δημοψήφισμα, ρισκάροντας η χώρα να ξεμείνει από ρευστότητα και να βρεθεί εκτός του ενιαίου νομίσματος, ακόμα και εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

                                                                      (Ηλ. Κανέλλης-Protagon.gr)