Απόψεις...

 «Η λέξη «μπλόκο» έχει προστεθεί στο πολιτικό μας λεξιλόγιο, μαζί με λέξεις όπως «κόμμα», «συλλογικότητες», «παρέμβαση», «κατάληψη». Σημαίνει δε το σημείο συγκέντρωσης τρακτέρ με στόχο τον αποκλεισμό οδικών αρτηριών. Η λέξη συνοδεύεται από κάποιο τοπωνύμιο, όπως το μπλόκο των Μαλγάρων, της Νίκαιας, κάτι αντίστοιχο με τις μεγάλες μάχες της Ιστορίας μας. να μπλόκο λειτουργεί με αυστηρή ιεραρχία. Υπάρχουν οι λεγόμενοι «στρατηγοί» –έτσι τουλάχιστον τους αποκαλούν οι εκφωνητές–, όπως και οι εκπρόσωποι Τύπου που εμφανίζονται στα Μέσα για να εκθέσουν τις επόμενες κινήσεις. 

Τα μπλόκα έχουν και κανόνες συμπεριφοράς. Ο πρώτος είναι ότι όποιοι αναφέρονται σ’ αυτά φροντίζουν να εξηγήσουν ότι οι αγρότες έχουν δίκιο, όμως κινδυνεύουν να το χάσουν. Είναι μια από τις στερεότυπες εκφράσεις, όπως το «τιμούμε τους αγώνες της Αριστεράς» ή το «τραγικές φιγούρες οι συγγενείς του θύματος». Ο δεύτερος είναι ότι τα τρακτέρ μπορούν να κινούνται κατά των αστυνομικών, όμως οι αστυνομικοί δεν δικαιούνται να αμύνονται. Αυτή η περίπτωση καλείται αστυνομοκρατία και αλόγιστη χρήση βίας.

Εκείνο που είναι ελαφρώς μπερδεμένο και προκαλεί σύγχυση είναι εναντίον ποίων στρέφονται οι μαχητές των μπλόκων. Στον έμπορο, που περιμένει το εμπόρευμά του αλλά δεν μπορεί να ζητήσει αποζημίωση για τις απώλειες; Εναντίον των ωφελημένων του ΟΠΕΚΕΠΕ, μερικοί από τους οποίους, όπως διάβασα, συμμετέχουν στα μπλόκα; Ή μήπως εναντίον οποιουδήποτε έχει το θράσος να κυκλοφορεί ελεύθερος τη στιγμή που αυτοί είναι εγκλωβισμένοι στα μπλόκα; 

Ξέρουμε ότι οι αγρότες έχουν προβλήματα, ξέρουμε ότι η κυβέρνηση τα έχει κάνει λίγο μούσκεμα, όμως δεν ξέρουμε ποιες λύσεις ποιων προβλημάτων θα τους ικανοποιήσουν ώστε να απελευθερώσουν την κοινωνία από την ομηρία της. Δεν έχει και τόση σημασία νομίζω. Ολο και κάποια λύση θα βρεθεί. Τα μπλόκα είναι οργανισμοί της δημοκρατίας. Και, ως γνωστόν, η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα. Σε αντίθεση με τους δρόμους και τις εθνικές οδούς».

                                                           (Τ.Θεοδωρόπουλος- KAΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Ολόκληρο το ιδεολόγημα της ευρωπαϊκής "ελίτ" μετά το 1990 κατέρρευσε:

Η παγκοσμιοποίηση "θα έλυνε τα προβλήματα όλων": κανείς δεν το πιστεύει πια - και κυρίως κανείς δεν πιστεύει ότι η διάλυση των εθνικών κρατών και των συνόρων είναι στοιχείο "προόδου". Η πολυ-πολιτισμικότητα "θα εμπλούτιζε τις κοινωνίες μας": στην πραγματικότητα διέλυσε τον κοινωνικό ιστό.Η πράσινη ουτοπία "θα έκανε την Ευρώπη πρωτοπόρο": οδήγησε σε αποβιομηχάνιση και ενεργειακή φτώχεια. 

Οι υδρογονάνθρακες "ήταν παρελθόν": σήμερα η τάση διεθνούς ζήτησης για φυσικό αέριο είναι ανοδική για τα επόμενα πολλά χρόνια και οι πάντες ψάχνουν νέα κοιτάσματα - οι πάντες εκτός από τους ίδιους τους Ευρωπαίους, που σνομπάρουν και αγνοούν τα "δικά τους" κοιτάσματα στην Ανατολική Μεσόγειο. Με μία κουβέντα:Το αφήγημα του ευρω-κατεστημένου κατέρρευσε! Και ο Τράμπ, απλώς τους το λέει ωμά...

Η Ευρώπη έγινε η Μη-Ευρώπη! Δεν είναι Χώρος Ασφάλειας και Δημοκρατίας. Αντί για προστασία συνόρων, έχουμε λαθρομετανάστευση, ισλαμιστική διείσδυση και ένα καθεστώς φίμωσης όσων μιλούν για τα αυτονόητα. Αντί για ελευθερίες, έχουμε λογοκρισία και ποινικοποίηση της κοινής λογικής.Αυτή ΔΕΝ είναι Ευρώπη.Είναι το αντίθετο της Ευρώπης».

                                                                                   (Θανάσης Κ. - f/B)