Απόψεις...

 

«Ένας στους τρεις  ιδιοκτήτες μπαρ ισχυρίστηκε ότι ζει με 800 ευρώ το μήνα. Ένας στους δύο της εστίασης δήλωσε ζημίες ή μηδενικό αποτέλεσμα κι όσοι τα... κατάφεραν, το έκαναν με 1.500 ευρώ το μήνα. Το μηνιάτικο 41% των κομμωτών είναι μόλις 409 ευρώ. Ένα στα δύο συνεργεία αυτοκινήτων αποδίδει στον αρχιμάστορα 755 ευρώ/μήνα. Οι υδραυλικοί που δεν μπαίνουν μέσα ζουν με 941 ευρώ μηνιαίως, κ.ο.κ. 

Αν αντί του τεκμαρτού εισοδήματος γινόταν, έστω δειγματοληπτικά, έλεγχος στο «έσχες» των συγκεκριμένων συμπολιτών, αν δηλαδή κοίταζε η Εφορία τα περιουσιακά και άλλα στοιχεία για το πραγματικό κόστος διαβίωσης των οικογενειών τους και ξετίναζε σε βάθος μερικών ετών την τραγική εικόνα των οικονομικών τους, θα έβγαζε... παπάδες.Τώρα το κάνει μόνον όταν ο φορολογούμενος τολμήσει να αμφισβητήσει το αποτέλεσμα των τεκμηρίων. 

Nομίζω ότι κάτι περισσότερο πρέπει να κάνει η κυβέρνηση για την αποκάλυψη της αποκρυβώμενης φορολογητέας ύλης, όπως αποκαλούν τα εισοδήματά μας οι άνθρωποι του υπουργείου Οικονομικών. Δύσκολο ως ανεπίλυτο το δίλημμα για την κυβέρνηση. Αν το κάνει θα χάσει τις εκλογές. Όμως, αν δεν το κάνει, που είναι το πιθανότερο, θα πρέπει να γνωρίζει ότι οι μισθωτοί θα βρουν τον τρόπο να την τιμωρήσουν. Αρκεί να καταλάβουν ότι αυτός είναι ένας, ίσως μάλιστα ο σπουδαιότερος, λόγος που δεν τα βγάζουν πέρα με την ακρίβεια. Το κράτος φορολογεί τους μισθωτούς (και τους συνταξιούχους) υπερβολικά, ώστε να πληρώνουν και όσα δεν καταδέχονται να πληρώσουν οι επαγγελματίες της φοροδιαφυγής». 

                                                                (Μπ.Παπαδημητρίου-liberal.gr)

«Στην Ευρώπη, η λέξη «μεταρρύθμιση» έχει χάσει το νόημά της. Πλέον χρησιμοποιείται ως βιτρίνα για να προωθηθεί η πιο παλιά πολιτική τέχνη: η υπεράσπιση προνομίων. Όταν οι Βρυξέλλες μιλούν για «εναρμονισμό», συνήθως εννοούν καρτελοποίηση. Μια πολιτική διαδικασία όπου τα κράτη - μέλη και τα οργανωμένα συμφέροντα - συνδικάτα, γραφειοκρατίες, επιχειρηματικά λόμπι - ενώνονται για να εμποδίσουν τη μεταρρύθμιση, να καταπνίξουν την καινοτομία και να διασφαλίσουν ότι τίποτα ουσιαστικό δεν αλλάζει. Η ΕΕ δεν φοβάται την ανισότητα. Φοβάται τη διαφοροποίηση. Φοβάται μήπως κάποιο κράτος - μέλος επιχειρήσει μια τολμηρή πολιτική και αποδείξει ότι οι υπόλοιποι κάνουν λάθος. Γι’ αυτό το ευρωπαϊκό σύστημα ευνοεί την εξίσωση προς τα κάτω. Όχι, περισσότερη ελευθερία, αλλά περισσότερους κανόνες. Όχι ανταγωνισμό, αλλά ελεγχόμενη ομοιομορφία».

                                                                            (Αλ.Σκούρας-liberal.gr)

«Ένας άνθρωπος στη Γερμανία, ο Πέτερ Βόλνι, πέρασε σχεδόν τριάντα χρόνια από την πολύτιμη ζωή του προσπαθώντας να πιστοποιήσει την ταυτότητα δύο έργων κλασικής μουσικής. Οι έρευνές του θα μπορούσαν να είχαν οδηγήσει στην τρέλα. Ο Βόλνι, όμως, επέμεινε και χθες τα έργα παρουσιάστηκαν στον Άγιο Θωμά της Λειψίας. Πρόκειται για δύο χαμένα αριστουργήματα του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ».

                                                                      (Β.Στεργίου-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)