Αλλαγή πλεύσης στο ενεργειακό...

  

«Μόλις πριν από 3-4 χρόνια κορυφαίοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι έκαναν δηλώσεις που χαρακτήριζαν τους υδρογονάνθρακες ως βαρβαρικό κατάλοιπο του παρελθόντος, ενώ τώρα θεωρούν μεγάλη επιτυχία το γεγονός ότι η χώρα ξεκινά γεωτρήσεις. 

Τον Απρίλιο του 2021 ο τότε υπουργός Εξωτερικών Ν. Δένδιας είχε δηλώσει: «Η Ελλάδα πιστεύει στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας… δεν πρόκειται να αρχίσει να σκάβει τον βυθό της Μεσογείου για να βρει αέριο και πετρέλαιο… Από οικονομικής άποψης δεν οραματίζομαι την Ελλάδα να γίνει χώρα παραγωγής πετρελαίου. Το Αιγαίο… είναι παράδεισος, δεν σκοπεύουμε να το μετατρέψουμε σε Κόλπο του Μεξικού».

Ένα χρόνο περίπου αργότερα, τον Φεβρουάριο του 2022, είχε αναφέρει:«Ακόμα και αν ξεκινήσουμε τώρα, θα χρειαστούν 20 χρόνια για να ωριμάσουν [τα έργα] και πιστεύουμε ότι μέχρι τότε θα είναι αδιάφορα» (αναφερόμενος στην εκμετάλλευση υδρογονανθράκων).

Τι έχει αλλάξει από τότε; Τα πάντα. Η στρατηγική της ΕΕ για ενεργειακή μετάβαση, που στηριζόταν ως γέφυρα στο ρωσικό φυσικό αέριο, έχει ανατραπεί. Μετά την εισβολή στην Ουκρανία, η Ευρώπη απομακρύνεται από την ενεργειακή εξάρτηση από τη Ρωσία.Η κακοσχεδιασμένη ενεργειακή μετάβαση από τα «πράσινα» και «κόκκινα» επιτελεία γραφειοκρατών της ΕΕ έχει εκτινάξει τις τιμές και απειλεί με στραγγαλισμό την παραγωγική βάση και τα νοικοκυριά.Η Γερμανία του Μερτς, μετά τις κυβερνήσεις Μέρκελ - Πρασίνων, Μέρκελ - Σοσιαλδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών–Πρασίνων, σχεδιάζει την επάνοδο της πυρηνικής ενέργειας.

Ανάλογες είναι οι εξελίξεις και στις ΗΠΑ μετά την εκλογή του προέδρου Τραμπ, που βάζει στον πάγο όλα τα μεγαλεπήβολα «πράσινα» σχέδια των Δημοκρατικών.Αυτό που αλλάζει διεθνώς στη Δύση είναι ότι η πλήρης εξάλειψη της καύσης υδρογονανθράκων, στο πλαίσιο της πρόληψης της κλιματικής αλλαγής, ως χρονικός ορίζοντας θα επιμηκυνθεί στο μέλλον.Με το προηγούμενο όριο, περί το 2050, η μείωση της χρήσης υδρογονανθράκων θα ήταν δραστική. Με αυτόν τον χρονικό ορίζοντα, οι περισσότερες έρευνες θα έπρεπε να σταματήσουν. 

Πολλές μεγάλες εταιρείες έρευνας και εξόρυξης σταμάτησαν να επενδύουν, φοβούμενες ότι θα μείνουν με χρέη στις τράπεζες και τα κοιτάσματα ανεκμετάλλευτα λόγω πτώσης της ζήτησης.Τα τελευταία χρόνια αλλάζει η προσέγγιση ως προς τον ορίζοντα της ενεργειακής μετάβασης. Οι μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες επανέρχονται και ξεκινούν σχέδια που είχαν εγκαταλείψει.Έτσι εξηγούνται οι αλλαγές πλεύσης. 

Κάποιοι θα αναρωτηθούν: «Και με την κλιματική αλλαγή τι θα γίνει;»Μάλλον ό,τι ήταν να γίνει, θα γίνει. Ακόμη και αν η Ευρώπη κατάφερνε να μειώσει το μερίδιό της σε εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου από το 8% στο 4% των παγκόσμιων εκπομπών, η επίδραση θα ήταν μηδαμινή.Ο υπόλοιπος κόσμος συνεχίζει να καίει φθηνό, ρυπογόνο άνθρακα, αποσπώντας την παραγωγική βάση της Δύσης.

Ο «ευαίσθητος» δυτικός άνθρωπος επέβαλε αυστηρούς κανόνες στις δικές του επιχειρήσεις με πέναλτι ρύπων, χωρίς να μειώσει την καταναλωτική του βουλιμία και άνεση. Η παραγωγή μεταφέρθηκε στις αναπτυσσόμενες χώρες και μαζί με αυτήν οι ρύποι στην ατμόσφαιρα πολλαπλασιάστηκαν, καθώς εκεί δεν υπάρχουν καθόλου κανόνες.Η άνοδος της γεωπολιτικής έντασης καταδεικνύει τώρα τους κινδύνους της απουσίας στοιχειώδους παραγωγικής αυτάρκειας».

(Απόσπααμα άρθρου του Κ.Στούπα από το liberal.gr)