Απόψεις...

 

@ Ακριβώς εξαιτίας του φόβου ισλαμιστικών τρομοκρατικών επιθέσεων, το κόστος διοργάνωσης μιας χριστουγεννιάτικης αγοράς έχει φτάσει στον... Αλλάχ. Όχι μόνο ο δήμος του Όβερατ (στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία) αλλά και πολλοί άλλοι δήμοι της Γερμανίας ακύρωσαν τις χριστουγεννιάτικες γιορτές επειδή αδυνατούν να καλύψουν το τεράστιο κόστος ασφάλειας, που περιλαμβάνει τσιμεντένια οδοφράγματα (δες προηγούμενο post) για να εμποδίσουν τρελά αυτοκίνητα, περίφραξη και πύλες εισόδου όπως στα αεροδρόμια για να μην μπουν μαχαιροβγάλτες και βομβιστές αυτοκτονίας και προσωπικό ασφαλείας που θα περιπολεί 24/7, διότι οι στρατιώτες του Αλλάχ μπορούν να σκοτώσουν και με μπουνιές ή με μπουκάλια μπύρας.Κάποιες πόλεις για να... εξευμενίσουν τους τρομοκράτες, άλλαξαν το όνομα των εορτών. Το Κέρπεν, μια άλλη πόλη στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία μετονόμασε τη "Χριστουγεννιάτικη Αγορά" σε «Genussmarkt», δηλαδή αγορά λιχουδιών!    

@ Από τότε που έφτασε στο Ηνωμένο Βασίλειο, ένας Αιγύπτιος διέπραξε 19 σοβαρά αδικήματα, μεταξύ των οποίων ληστείες, διακίνηση ναρκωτικών, βίαιες επιθέσεις και παράνομη κατοχή όπλων. Πριν τα κάνει 20, διατάχθηκε η απέλασή του. Όμως αυτός προσέφυγε στα βρετανικά δικαστήρια λέγοντας ότι απειλείται η ζωή του αν επιστρέψει στην Αίγυπτο. Το Δικαστήριο ακύρωσε την απέλασή του, κρίνοντας ότι θα παραβίαζε την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα [ΕΣΔΑ]. Βλέπετε, τους τρομοκράτες των Αδελφών Μουσουλμάνων, οι Αιγύπτιοι Μουσουλμάνοι τους διώκουν, αλλά οι Βρετανοί τους ταχταρίζουν! Το δικαστήριο του χορήγησε επίσης το δικαίωμα να παραμείνει ανώνυμος για να προστατεύσει την ταυτότητά του (!!!) και να μπορεί να συνεχίσει την εγκληματική του καριέρα απερίσπαστος.

@ Όχι, δεν αρχίζει τώρα ο πόλεμος με το Ισλάμ. Έχει ήδη τελειώσει. Και ηττηθήκαμε κατά κράτος, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Διότι την Ευρώπη που ήξερες, τώρα να την ξεχάσεις, διαβάτη αποσπερνέ. Την Ευρώπη της ελευθερίας, της ανεκτικότητας, της χαράς, της εμπιστοσύνης, “μιαν αυγινή την κούρσεψαν ανίδρωτοι λοτόμοι”, διαβάτη αποσπερνέ. Την ανεμελιά στις γιορτές, την ασφάλεια που ένιωθες στους δημόσιους χώρους, στις συγκεντρώσεις των ανθρώπων, τα χάσαμε αυτά, τέλος.  Μπαίνεις στο μετρό στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στο Βερολίνο, προσεχώς και στην Αθήνα, και κοιτάς με τρόπο τους διπλανούς με τα μούσια, μήπως κάτι περίεργο φουσκώνει κάτω από την κελεμπία. 

Νυστάζεις και δεν κλείνεις τα μάτια για πέντε έστω λεπτά, για να είσαι σε εγρήγορση, μήπως κάποιος βγάλει ματσέτα κι αρχίσει να χτυπάει δεξιά κι αριστερά. Μαθαίνεις για κάποια δημόσια εκδήλωση και λες “άσ' το καλύτερα, δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί”. Τελευταία στιγμή, αποφασίζεις: “έ όχι, δεν θα με νικήσει αυτό” και πας. Και βλέπεις μια ουρά, χιλιόμετρα, να στήνεται για έλεγχο. Ανοίγεις τσάντες, ανοίγεις λάπτοπ, περνάς από ακτίνες, από σωματική έρευνα. Βλέπεις στη γωνία πάνοπλους αστυνομικούς, ακροβολισμένους στρατιώτες. Ακούς για κόκκινο συναγερμό. Και καταλαβαίνεις ότι “αυτό” ήδη σε νίκησε. Η Ευρώπη της ανεμελιάς μεταμορφώθηκε πια σε Ευρώπη του φόβου.

                                                                (Θ.Τζήμερος- Δημιουργία ξανά)