Απόψεις...

 

«Ας έρθω τώρα στην απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης. Εδώ διεξάγεται μια τοπική μάχη. Η Αριστερά, πριν από λίγα χρόνια, υφάρπαξε μια απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου και, αυθαιρετώντας, χάραξε σε μια αναμνηστική πλάκα πως τη Θεσσαλονίκη απελευθέρωσε ο ΕΛΑΣ. Φυσικά τη Θεσσαλονίκη ουδείς την απελευθέρωσε, οι Γερμανοί για τις ανάγκες του πολέμου την εγκατέλειψαν για να μην εγκλωβιστούν από τον προελαύνοντα Κόκκινο Στρατό. Μάλιστα, όλες οι πηγές αναφέρουν πως τα γερμανικά στρατεύματα αποχώρησαν από την πόλη συντεταγμένα και ανενόχλητα.

Διά ταύτα: Είσοδος των ανταρτών από τα ανατολικά έγινε ευθύς ως αποχώρησε η Βέρμαχτ προς τα δυτικά. Ολα τα υπόλοιπα αφορούν μύθους και αφηγήσεις για να διαιωνίζεται μιαυπόλοιπα αφορούν μύθους και αφηγήσεις για να διαιωνίζεται μια ιδεολογικοποιημένη ανάγνωση της Ιστορίας.Αυτές οι αδιέξοδες συζητήσεις τροφοδοτούν πρόσθετες εντάσεις, καθώς η μονοδιάστατη ερμηνεία της συγκεκριμένης ιστορικής περιόδου έχει ενσωματωθεί πλήρως στην ταυτότητα σύμπασας της Αριστεράς».

                                                          (Σ.Μουμτζής-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

 «Το 2007 η ελληνική Αστυνομία με 12 τζιπ επιχείρησε εισβολή στα Ζωνιανά. Δέχτηκε καταιγισμό πυρών από καλάσνικοφ, με αποτέλεσμα να τραυματισθούν τρεις αστυνομικοί.Θα νόμιζε κανείς ότι η ένοπλη επίθεση κατά των δυνάμεων της τάξης θα ήταν το κύκνειο άσμα του παράνομου «κρατιδίου» των Ζωνιανών. Αμ… δε! 

Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, το 2022 όταν οι αστυνομικές αρχές οργάνωσαν επιχείρηση για τον εντοπισμό ναρκωτικών και σύλληψη καλλιεργητών χασίς, οι κάτοικοι των Ζωνιανών τους δέχτηκαν με πέτρες, μπουκάλια και ξύλα, προσπαθώντας να εμποδίσουν τις έρευνες!Υπάρχει μια - κάποτε αθέατη αλλά πλέον θεατή - γραμμή που συνδέει όλες τις υποθέσεις της Κρήτης που απασχόλησαν το πανελλήνιο. Από τα Ζωνιανά και τους χθεσινούς νεκρούς ως τον…ΟΠΕΚΕΠΕ. Και αυτό λέγεται Πολιτική ανοχή. Ανοχή με αντάλλαγμα την ψηφοθηρική πρόσοδο».

                                                                         (Γ.Σιδέρης-liberal.gr)

« Τα επιδοτούμενα ελλείμματα είναι μια προσφιλής πολιτική για να είναι όλοι ευχαριστημένοι. Βουλευτές, εργαζόμενοι και ένα κομμάτι των πολιτών. Το ότι με αυτή τη λογική φτάσαμε στη χρεοκοπία δεν τους περνά από το μυαλό και γιατί άλλωστε να τους περάσει; Εννοείται ο πολιτικός που δείχνει κοινωνικό πρόσωπο είναι αγαπητός - και καλά κάνει και είναι - αν αυτό το κοινωνικό πρόσωπο δεν το κτίζει με τις τσέπες όλων των φορολογουμένων. Να ζητά κοινωνική πολιτική λόγω της κερδοφορίας των δημοσίων επιχειρήσεων, αυτό το καταλαβαίνω. Αλλά να υποστηρίζει την κοινωνική πολιτική μέσω των ελλειμμάτων, αυτό λέγεται και λαϊκισμός και γνωρίζουμε πού μας οδήγησε».

                                                                  (Σ.Μουμτζής- Liberal.gr)