Απόψεις...

 

«Στο θέμα των Τεμπών, η κυβέρνηση μονίμως αιφνιδιάζεται. Και μετά τον αιφνιδιασμό, μονίμως υποτιμά τα τεκταινόμενα. Αιφνιδιάστηκε από το δυστύχημα (λογικό), αιφνιδιάστηκε από τις συγκεντρώσεις δυο χρόνια αργότερα, αιφνιδιάστηκε από την πλήρη επικράτηση των θεωριών συνωμοσίας, τώρα αιφνιδιάστηκε από την απεργία πείνας του πατέρα στο Σύνταγμα. Όλα αυτά τα υποτίμησε παράλληλα, για να ξυπνήσει κατάπληκτη ύστερα από ένα κρίσιμο διάστημα, μέσα στο οποίο η πολιτική ζημιά είχε συντελεστεί. Σε κάθε φάση του σήριαλ «Τέμπη», πρέπει πρώτα να γίνει χαμός, να χάσει τα αυγά και τα πασχάλια, για να αρχίσει στην συνέχεια να αντιδρά και να λέει την γνώμη της.

Αντί να κάτσουν κάτω και να εκτιμήσουν προς τα πού πάει το πράγμα, αντί δώσουν απαντήσεις, να ξεσκεπάσουν ύπουλα σχέδια και να προλάβουν με κινήσεις όσα εύκολα μπορούν να προβλεφτούν, αφήνονται να αιφνιδιαστούν σε βαθμό που αναρωτιέται κανείς μήπως το κάνουν επίτηδες. Αφήνουν τους λογικά σκεφτόμενους ανθρώπους να ανακαλύψουν μόνοι τους τα επιχειρήματα που αντιστέκονται στις μεθοδεύσεις των αντιπολιτευόμενων ομάδων ή αποφασίζει να βγει μπροστά ο Φλωρίδης μόνος του, μπας και περιμαζέψει τα ασυμμάζευτα. Τρομερό επιτελικό κράτος, να το χαίρονται. 

Στο όνομα του θυματισμού, μάλιστα, εμφανίζονται και τα καινούργια καλλιτεχνικά είδωλα που φιλοδοξούν να γίνουν οι ραψωδοί του. Ηδη στο Σύνταγμα τον απεργό πείνας επισκέφτηκαν, πρώτοι καλλιτέχνες, η Μποφίλιου και ο Δεληβοριάς, προλαβαίνοντας τον Κραουνάκη».

                                                                        (Δ. Καμπουράκης-liberal.gr)

«Η αναγνώριση Παλαιστινιακού κράτους από χώρες όπως η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο συνιστά πλήγμα για τη δυτική συμμαχία, καθώς είναι μια από τις σπάνιες φορές που μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις διαφοροποιούνται από ΗΠΑ και Ισραήλ. Για την Ελλάδα και την Κύπρο, το συμφέρον είναι ξεκάθαρο: οι ΑΟΖ τους πρέπει να συνορεύουν ανατολικά μόνο με το Ισραήλ. Η «κηδεμονία» ενός παλαιστινιακού κράτους από την Τουρκία θα έδινε στην Άγκυρα νέο άλλοθι για παρέμβαση στην Ανατολική Μεσόγειο. 

Το έργο το έχουμε δει πολλές φορές: Ορούτς Ρέις, υπερπτήσεις, γεωτρύπανα στην κυπριακή ΑΟΖ. Το ζητούμενο είναι η Ελλάδα να μην αφήσει χώρο στην αφέλεια και την αδράνεια – γιατί οι τουρκικές απάτες γίνονται επικίνδυνες μόνο όταν βρίσκουν απέναντι κενό αντίδρασης.Αγνοήστε τους κλαυθμούς της αριστεράς. Η αριστερά δεν ήταν ποτέ με την Ελλάδα και τα συμφεροντά της, ούτε το ’22 με τον Ατατούρκ  ούτε ’45-49 με την απόσχιση της Μακεδονίας».

                                                                           (Κ. Στούπας-liberal.gr)