Έργα και ημέρες στα τοπικά μας πράγματα...

 

@ Mεγάλα σχέδια είχε για τον Βοτανικό ο Δήμαρχος, μέχρι που είδε μάλλον κάποιο όνειρο και αποφάσισε τον μεγάλο αθλητικό πυρήνα -που κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς εμπεριέχει- να τον μεταφέρει στην Ανατολή. Μάλλον για να γειτονεύει με εκείνον της Περιφέρειας στον Κατσικά, που είναι επίσης ανύπαρκτος. Εκείνον ντε που κουβαλήσαμε από την Αθήνα, τον πληρώσαμε κάτι εκατομμύρια, και διελύθη εις τα εξ ων συνετέθη. Αλλά μην ανησυχείτε, οι τοπικοί μας άρχοντες ξέρουν καλύτερα. Μπορεί βέβαια να μην είναι σε θέση να συντηρήσουν ούτε τις υπάρχουσες  υποδομές, ούτε  καν τις παιδικές χαρές, αλλά εντάξει. Έχουν όραμα… Είδατε τι έγινε μ’ εκείνη την παιδική χαρά στη Ν. Ζέρβα… και να ήταν η μόνη…  

@ Άλλη μια δήλωση συνέπειας από τον Δήμαρχο. Πώς το είχε πει πριν λίγο καιρό; Ότι το χριστουγεννιάτικο δέντρο θα ανάψει στην κεντρική  πλατεία. Όχι, όχι… δεν εννοούσε ότι θα έχει τελειώσει το έργο κι ας ακούστηκε έτσι, απλώς για μια γωνία της μιλούσε που θα έχει στρωθεί με κυβόλιθο. Συγκλονιστικό, έτσι; Αυτό κι αν είναι είδηση… Για τέτοια μεγαλεία μιλάμε. Μελέτες επί μελετών, καθυστερήσεις  επί καθυστερήσεων, παρατάσεις επί παρατάσεων, ανύπαρκτα χρονοδιαγράμματα, ένα ατελείωτο δούλεμα με τις λαμαρίνες δυο-τρία χρόνια τώρα στη θέση τους για να μας θυμίζουν το πώς γίνονται τα έργα στην πόλη μας…

@ Πήρε πανελλήνιες διαστάσεις η γέφυρα στην Κόνιτσα που κατασκευάζει η Περιφέρεια στη μέση του πουθενά και η οποία ενώνει το τίποτα με το τίποτα και με αρχικό προϋπολογισμό 600.000 ευρώ ενώ η πρόβλεψη ολοκλήρωσης ήταν 18 μήνες από τον Μάη του 2019! Βέβαια, από τότε έχουν περάσει έξι χρόνια και έχουν δοθεί έξι παρατάσεις αλλά και τι έγινε; Του το ζήτησαν οι κάτοικοι το έργο είπε ο Περιφερειάρχης, πράγμα όμως που εκείνοι διαψεύδουν. Πάντως ο Περιφερειάρχης μας θεωρείται απολύτως επιτυχημένος και πείθεται κανείς εύκολα γι' αυτό αν διαβάσει το άρθρο του Κ. Καλτσή με τίτλο: “Η αμύθητη περιουσία του κ. Καχριμάνη”.

https://www.stotapsi.gr/2012-01-13-10-53-43/2025/4458-i-amythiti-periousia-tou-perifereiarxi-ipeirou.html

@ Το έργο της αναβάθμισης του oδοφωτισμού με Led  έρχεται οσονούπω και στη πόλη μας, μπορεί -αν όλα πάνε καλά- και μέσα στην πενταετία! Εντυπωσιακό, έτσι; Μέχρι τότε θα περπατάμε στα σκοτάδια όπως εκείνες οι Καβαλιώτισσες από τη Χρυσούπολη που προσπαθούσαν να φωτίσουν τον δρόμο με τα κινητά τους στα Λιθαρίτσια για να μη γκρεμοτσακιστούν και μετά δημοσίευσαν φωτογραφίες από το πώς φωτίζονται τα πάρκα στη Χρυσούπολη. Η μέρα εκεί, η νύχτα εδώ. Δεν ήξεραν, δε ρώταγαν;

@ Ρίχνοντας μια ματιά στη μελέτη του Τοπικού Πολεοδομικού Σχεδίου παρατηρούμε ότι επανέρχεται το θέμα  του τρένου, όπως και εκείνο του τραμ. Το “πώς”, το “πότε” και το με “ποιον τρόπο” δεν φαίνεται να απασχολούν κανέναν. Άλλωστε, περί “έκθεσης ιδεών” πρόκειται. Πριν το 3000 μ.Χ. δεν πρόκειται να γίνει κάτι. Επίσης, θα πρέπει -λένε οι μελετητές- να ενισχυθεί η λιμναία συγκοινωνία ώστε οι οικισμοί γύρω από τη λίμνη να συνδεθούν με οικολογικό τρόπο με το κέντρο. Τι φαντασία αλήθεια! Και το Εθνικό Στάδιο –λέει- θα μετατραπεί σε χώρο πρασίνου. Σίγουρα. Αμφιβάλλει κανείς; 

Προβλέπουν ακόμη μία ήπια βιομηχανική ζώνη νότια του Κατσικά και μία νότια της Πεδινής (πολύς Νότος… πάντως) όπου σήμερα υπάρχει “άτυπη” (προσέξτε τη λέξη) συγκέντρωση μονάδων. Μιλάνε μάλλον για την περιοχή που ήδη τα φουγάρα στέλνουν όμορφες μυρωδιές και όχι μόνο, σε μεγάλη έκταση γύρω τους. Γιατί να μην προσθέσουμε λίγα φουγάρα ακόμη; Κάποιος να μας λυπηθεί…

@ Ο Δήμος (ναι, ο Δήμος) που κόπτεται για βιοκλιματικές αναπλάσεις και κλιματικά ουδέτερες πόλεις (στα λόγια) δημιούργησε μια κανονική, ανεξέλεγκτη, χωματερή κοντά στη Νιάρχου έτσι για να …διαφημίσει μάλλον και τον καινούριο δρόμο. Και ενώ δήλωναν ότι έχουν προσωρινή άδεια λειτουργίας η Περιφέρεια τους διέψευσε. Και ενώ δεσμεύτηκαν ότι τέλος Αυγούστου θα σταματούσε η εναπόθεση ογκωδών ούτε αυτό έγινε. Για κάτι τέτοια θέματα πάντως η εκπομπή Live You  στον SKAI με τον Πορτοσάλτε έγινε διάσημη. Πώς και δεν έφτασε εκεί το θέμα; Υπάρχει πάντως καιρός…  

@ Μεγάλη ταλαιπωρία για τους διασώστες που κάθε λίγο και λιγάκι κατεβαίνουν στις χαράδρες για να βγάλουν τουρίστες που έχουν πάει με σαγιονάρες για πεζοπορία και χωρίς καμία ενημέρωση για τους κινδύνους. Κανονικά, αφού υπάρξει επαρκής ενημέρωση με πινακίδες στα σημεία κατάβασης, πρέπει να αναφέρεται πως οποιαδήποτε κλήση για βοήθεια θα χρεώνεται αποκλειστικά στους ίδιους. Τότε θα προσέχουν σίγουρα περισσότερο...

@ Στις δυόμισι χιλιάδες ανέρχονται τα αδέσποτα σκυλιά που υπάρχουν στον Δήμο Ιωαννιτών, σύμφωνα με επίσημη δήλωση. Καλά πάμε κι εδώ… Και το καλύτερο; Κάθε μήνα καταγράφονται περί τις 100 νέες εγκαταλείψεις! Αλλά και το ακόμη πιο ωραίο; Αντί οι έλεγχοι στους “ιδιοκτήτες” σκύλων να είναι καθημερινοί και εντατικοί ώστε να εξαλειφθεί κάποια στιγμή το φαινόμενο, οι υπεύθυνοι του Δήμου έκαναν… έκκληση στους πολίτες να σταματήσουν τις εγκαταλείψεις. Κι εκείνοι …φοβήθηκαν. Τον επόμενο μήνα, άλλα εκατό δέσποτα σκυλιά στους δρόμους. Άντε και καλά δαγκώματα...   

@ 500.000 ευρώ ετησίως χρειάζονται για τη συντήρηση  του Πάρκου Πυρσινέλλα (Γιαννιώτικο Σαλόνι για τους πολλούς) απεφάνθη ο δήμαρχος κ. Μπέγκας , γιατί λέει οι υπηρεσίες του δεν μπορούν να ανταποκριθούν. Ε, βέβαια, αλλιώς έχουν συνηθίσει, ειδικά αν δει κανείς πόσο ανταποκρίνονται στην καθημερινή καθαριότητα της πόλης και των συνοικιών της. Αλλά με ωράριο ελάχιστων ωρών  τι να προλάβεις να κάνεις; Γι' αυτό μένει να το δώσει σε ιδιώτες γιατί μόνο έτσι μπορεί να γίνει η δουλειά και οι δημότες να πληρώνουν διπλά. Και εξακολουθεί να υπάρχει η απορία από κάποιους αν θα είναι ανοιχτό λέει το πάρκο όλο το 24ωρο-κάτι που θα συνιστά παγκόσμια πρωτοτυπία, καθώς όλα τα κανονικά πάρκα έχουν ωράρια… 

@ Και ενώ η Ξάνθη, για παράδειγμα -όπως και πολλές άλλες πόλεις της χώρας- έχει έναν θεσμό κάθε Σεπτέμβρη με τις «γιορτές της παλιάς πόλης» (δείτε το καταπληκτικό πρόγραμμα για φέτος και θα καταλάβετε για τι πράγμα μιλάμε) εδώ μείναμε με τη «Φωτομετρία», δηλαδή ακίνητες, αμίλητες, φωτογραφίες. Η τετραετία του Μ. Ελισάφ στο Π.Κ. ήταν η μόνη που άφησε εποχή αλλά οι νυν ιθύνοντες κάνουν πως  δεν τη θυμούνται.  

https://www.cityofxanthi.gr/enimerosi/nea/press/giortes-palias-poles-2025-programma-ekdeloseon

@ Όγδοη παράταση πήρε η επέκταση του καταφυγίου αδέσποτων στην περιοχή της Δουρούτης από την Δήμο των παρατάσεων και των πικνίκ…

@ 55 ηλεκτρικά ποδήλατα έχει ο Δήμος στις αποθήκες του αλλά ακόμη δεν ξέρει πώς πρέπει να τα διαχειριστεί. Γι’ αυτό καλά είναι κι εκεί που κάθονται. Αν είναι να καταντήσουν σαν τα προηγούμενα…

@ Ολόκληρο το θέλει το Βελισσάριο ο δήμαρχος κ. Μπέγκας για να το κάνει λέει πάρκο, τη στιγμή που δεν μπορεί να συντηρήσει ούτε ο Γιαννιώτικο Σαλόνι (όταν και αν ολοκληρωθεί η ανάπλαση). Και ο πρώην δήμαρχος Φίλιος, όταν του έδιναν το 60 % του στρατοπέδου έλεγε πως το ήθελε ολόκληρο ή καθόλου και πήρε το καθόλου. Τελικά πέρασαν τόσα χρόνια  που θα μπορούσαν να αλλάξουν το σκηνικό για ολόκληρη την πόλη και ακόμη βαυκαλιζόμαστε. Άλλωστε και οι δύο προαναφερόμενοι τοπικοί άρχοντες από την ίδια παράταξη προέρχονται. 

Και επειδή ως φαίνεται δεν υπάρχει κανένα λογικό σχέδιο έτοιμο, η ίδια η λογική λέει πως ΑΝ και ΟΤΑΝ ο Δήμος καταλήξει κάποια στιγμή σε πρόταση, αυτή δεν θα έχει κανένα αντίκρισμα.    

@ Ένα δίκτυο από δέκα αυτόματους μετεωρολογικούς σταθμούς είχε η περιοχή μας και η Περιφέρεια το άφησε να καταρρεύσει για να μην πληρώσει 15.000  ευρώ τον χρόνο για συντήρηση. Επτά χρόνια τώρα δεν διέθεσε ούτε ένα ευρώ… Πού να περισσέψουν βέβαια όταν τα εκατομμύρια φεύγουν για κόμβους και γέφυρες στη μέση του πουθενά… 

@ Πόσο ακόμη θα καμαρώνουν για τους παράνομους μετανάστες που δέχτηκαν στην πόλη και θα διοργανώνουν events για την δήθεν ένταξή τους στην κοινωνία; Ας μας πουν καλύτερα αν πρόκειται κάποτε όλοι αυτοί να εργαστούν για όσα δωρεάν τους παρέχονται, όταν συμπολίτες μας εργαζόμενοι τους προμηθεύουν με delivery. Βέβαια είναι γνωστό πια το πώς εξυπηρετούνται τα τοπικά συμφέροντα με όλη αυτή την κατάσταση. Το  άρθρο του Κ. Καλτσή από τον "Πρωινό Λόγο" τα λέει όλα…   

https://www.proinoslogos.gr/%CE%B1%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%B1/92308-%CE%BD%CE%B1%CE%B9,-%CE%B2%CE%BF%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%B4%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%8D%CF%82,-%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AC-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%B9-%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%AD%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%88%CF%85%CF%87%CE%AE

 

Τι να συγκρίνεις;

Συμπολίτες μας που βρέθηκαν στη Δράμα για το φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους μάς έστειλαν φωτογραφίες από δύο πάρκα της πόλης για να δούμε πώς είναι τα ...πραγματικά πάρκα και να τα συγκρίνουμε με τα δικά μας; Αλλά με τι να τα συγκρίνουμε; Με το βανδαλισμένο και πρωτόγονο Άλσος ή με το πάρκινγκ Λιθαρίτσια που διαθέτει και κανονική χωματερή κάτω από τις επάλξεις αλλά και κλαμπ που έχει εγκατασταθεί στον αρχαιολογικό χώρο και το οποίο έχει καταφέρει να αφήσει πολύ κόσμο χωρίς ύπνο το καλοκαίρι, με αποτέλεσμα οι περίοικοι να μαζεύουν υπογραφές. Δηλαδή: Λιθαρίτσια τρία σ' ένα: Πάρκινγκ- χωματερή και κλαμπ! Πού να μας φτάσει εμάς η Δράμα… 

Παρατηρώντας βέβαια τις φωτογραφίες βλέπουμε μια υπέροχη παιδική χαρά (καμία σχέση με εκείνη στο πάρκο Κατσάρη ή την άλλη στα Λιθαρίτσια), μεγάλα συντριβάνια, έναν υπέροχο θερινό κινηματογράφο (καμία σχέση με τον πρωτόγονο δικό μας στα παλιά σφαγεία). Επίσης παρατηρούμε εργαζόμενους της καθαριότητας επί τω έργω (πράγμα σπάνιο για μας). Ακόμη βλέπουμε πάρα πολλά δέντρα που εκεί μάλλον δεν τα καρατομούν με την ευκολία που το κάνουν οι εδώ ...ιθύνοντες. 

  

  

 

                                                            Το πάρκο της Δράμας...

                                                 Μια γεύση από τα δικά μας...

Εδώ... γελάμε

                                                                                                               (Χ. Παπανίκος-"Ελλάδα 24")
 

Εδώ... γελάμε

                                                                                                  (Δ. Χαντζόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

Απόψεις...

 

«Ας το πάρουμε απόφαση. Διανύουμε μια περίοδο στην παγκόσμια σκηνή κατά την οποία ισχύει το «ο καθένας για τον εαυτό του». Οτιδήποτε ήταν δεδομένο το 2024 δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο σήμερα. Ούτε καν το ποιος παίρνει τις αποφάσεις. Το διαπιστώνουμε άλλωστε καθημερινά. Η Αίγυπτος, που τη θεωρούσαμε απολύτως δεδομένη φίλη και σύμμαχο, κάνει το δικό της παιχνίδι σε όλα τα μέτωπα. Ακόμη και η Γαλλία, στην οποία τόσο βασιζόμαστε, έχει ανοίξει κανάλια επικοινωνίας με την Άγκυρα. Οι ΗΠΑ είναι ένα μαύρο κουτί, καθώς είναι παντελώς άγνωστο ποιος χαράζει πολιτική στην περιοχή μας, γιατί αυτό είναι πολύ πιο πιθανό να γίνεται στο κατάστρωμα ενός σούπερ γιοτ παρά στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ. 

Η Ευρώπη, το ασφαλές μας αγκυροβόλιο μετά το 1974, δοκιμάζεται και φαντάζει αδύναμη. Το Ισραήλ, στο οποίο επίσης βασιζόμασταν τα τελευταία χρόνια, δεν έχει κεφάλαιο να ξοδέψει για λογαριασμό μας και καθιστά όλο και πιο δύσκολη τη συνεργασία με άλλες χώρες. Όλα αυτά εξηγούνται, βέβαια, από τη βασική αρχή των διεθνών σχέσεων, πως δεν υπάρχουν σταθερές φιλίες, αλλά ισχύς και συμφέροντα. 

Σε αυτόν τον κόσμο που διαμορφώνεται απέναντί μας, πρέπει να νιώσουμε αυτό που νιώθει και το Ισραήλ: την εθνική μας μοναξιά. Αλλά αντί να μυξοκλαίμε κάθε φορά που διαβάζουμε μια είδηση που μας στενοχωρεί, να κάνουμε κάτι για αυτό. Ούτε η μαζοχιστική ηττοπάθεια ούτε και η μυθοπλαστική αισιοδοξία ότι σκίζουμε παντού βοηθούν.

Τι έχει κάνει το Ισραήλ για να το φοβούνται και να το λογαριάζουν όλοι; Έχει φτιάξει ασύλληπτους μηχανισμούς και μια παγκοσμίου εμβελείας αμυντική βιομηχανία. Το ακριβώς αντίθετο από αυτό που κάναμε εμείς, δηλαδή, τα τελευταία 40 χρόνια. Αλλά έχει κάνει και κάτι ακόμη, έχει «αγοράσει» και «δέσει χειροπόδαρα» την Αμερική, με αποτέλεσμα ο πανίσχυρος Τραμπ να μην μπορεί να κάνει τίποτα όταν ο Νετανιάχου τον αγνοεί επιδεικτικά. Εμείς παραμελήσαμε τη διασπορά και το λόμπι το αφήσαμε να παρακμάσει και να τελματώσει σε ανόητες έριδες. Μπορούμε να τα αλλάξουμε όλα αυτά; Πολύ δύσκολο».

               (Απόσπασμα άρθρου του Αλ. Παπαχελά από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ) 

«Πριν από μια δεκαετία, ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας είχε πειστεί -και επιχειρούσε να πείσει και τους υπόλοιπους- ότι η χρεοκοπία προήλθε από τα μνημόνια και όχι το αντίστροφο, όπως υπαγόρευε η κοινή λογική. Τα τελευταία δύο χρόνια, άλλοι επιχειρούν να μας πείσουν ότι η έκρηξη στα Τέμπη προκάλεσε το δυστύχημα, και όχι η σύγκρουση των τρένων που οδήγησε στην έκρηξη.

Αν η αιτία ήταν η σύγκρουση, οι ευθύνες βαραίνουν τους σταθμάρχες και εκείνους που τους διόρισαν και εποπτεύουν τον σιδηρόδρομο. Το πρόσφατο εισαγγελικό πόρισμα κινείται σε αυτήν την κατεύθυνση. Αντίθετα, αν ήταν η έκρηξη που προκάλεσε τη σύγκρουση, τότε το βάρος πέφτει σε όσους επέτρεψαν τη μεταφορά πιθανών παράνομων φορτίων.

Είναι προφανές ότι ομάδες συμφερόντων καλλιεργούν θεωρίες συνωμοσίας, αξιοποιώντας την οργή και την απόγνωση συγγενών θυμάτων. Σε αυτές συγκαταλέγονται: Δικηγόροι, που κερδίζουν όσο η διαδικασία απονομής ευθυνών τραβιέται χρονικά, Πολιτικοί, που ποντάρουν στις συναισθηματικές αντιδράσεις για να πλήξουν αντιπάλους.  Επιχειρηματίες, που αισθάνονται αδικημένοι στη μοιρασιά κονδυλίων ή ελέγχονται από τη Δικαιοσύνη.

Οι πιέσεις αυτών των ομάδων να υιοθετηθούν οι δικές τους εκδοχές είναι ασφυκτικές -συχνά και απειλητικές- σε όλη τη δημόσια σφαίρα. Ωστόσο, δεν θα είχαν απήχηση χωρίς μια κρίσιμη μερίδα πολιτών που θεωρεί πιθανότερες τις παράλογες εξηγήσεις από τις λογικές.

Από τη χρεοκοπία του 2010 και την πανδημία έως τα Τέμπη, οι θεωρίες συνωμοσίας έχουν κοινό μοτίβο: αντιστρέφουν αιτία και αποτέλεσμα. «Τα μνημόνια έφεραν τη χρεοκοπία», «τα εμβόλια έφεραν την πανδημία», «η έκρηξη προκάλεσε τη σύγκρουση».

Η συνωμοσιολογία δεν είναι απλώς παραλογισμός∙ είναι στρατηγική που προσφέρει νόημα, ψευδαίσθηση ελέγχου και ταυτότητα. Με απλά λόγια: η συνωμοσιολογία είναι η γραμματική του αναλφάβητου».

(Απόσπασμα άρθρου του Κ. Στούπα από το liberal.gr)

Ρήσεις...

 

"Βολικές" ισορροπίες... με την ανομία

 

«Διάβασα χθες στην «Καθημερινή» πως οι φοιτητές του Πολυτεχνείου της Κρήτης που ξυλοκόπησαν συμφοιτητές τους θα μείνουν ατιμώρητοι, διότι η ηγεσία της σχολής δεν συγκρότησε το Πειθαρχικό Συμβούλιο, αν και υπήρξαν μαρτυρικές καταθέσεις και άλλα αποδεικτικά στοιχεία. Οπότε, ενθυμούμενος τον Κ. Σημίτη, αναφώνησα: «Αυτή είναι η Ελλάδα». Όμως, γιατί αντέχει αυτή η φράση τόσο πολύ στον χρόνο; Τι φταίει; 

Φαίνεται πως μέσα στην κοινωνία μας, σε κάθε νησίδα της, υπάρχει ένας πυρήνας που αντιστέκεται σε κάθε αλλαγή, διότι δεν θέλει να ανατραπούν οι ισχύουσες ισορροπίες. Αυτοί οι διάσπαρτοι πυρήνες έχουν βολευτεί με την ακινησία, καθώς έχουν εξασφαλίσει όχι μόνον την επιβίωσή τους αλλά και τα προνόμιά τους. Οι συμπεριφορές τους, εκ των πραγμάτων, είναι βαθύτατα συντηρητικές, αν και πολλές φορές τις έχουν καλύψει με μια προοδευτική μαντίλα, διότι αλλιώς δεν θα επιβίωναν. Μια παθογένεια με προοδευτικό πρόσημο, παύει να θεωρείται παθογένεια. 

Ένα Πειθαρχικό Συμβούλιο που δεν συγκροτείται είναι μια νίκη του φοιτητικού κινήματος. Για ποιο λόγο ολόκληροι καθηγητές πανεπιστημίου να μπλέξουν με επεισόδια μεταξύ φοιτητών; «Ξεκαθάρισμα λογαριασμών» και τελείωσε. Ιδίως αν οι δράστες είχαν υψηλά ιδεώδη. 

Τελικά ισχύει ο ατσαλένιος κανόνας: Αν μια κοινωνία δεν θέλει να μεταρρυθμιστεί, δεν μεταρρυθμίζεται όσο ισχυρή και αν είναι η πολιτική βούληση, διότι και αυτή συνήθως στην πορεία κάμπτεται. Η μεταρρυθμιστική φλόγα σιγά σιγά σβήνει, καθώς εμφιλοχωρεί και το πολιτικό κόστος. Είπαμε, στα δημοκρατικά πολιτεύματα οι μεταρρυθμιστικές τομές φθείρουν και οι εκάστοτε κυβερνώντες υποχωρούν, καθώς το βασικό μέλημά τους είναι η επανεκλογή τους.

Βέβαια, η ομολογία πως «αυτή είναι η Ελλάδα» αποκρύπτει το γεγονός ότι υπάρχει και μια άλλη Ελλάδα που θέλει να φύγει μπροστά, να αλλάξει, να εκσυγχρονιστεί. Εμφανώς είναι μειοψηφική και καθόλου θορυβώδης. Υπάρχει όμως και απογοητεύεται κάθε φορά που βλέπει την πολιτική εξουσία, θεωρητικά παντοδύναμη, απλώς να παρακολουθεί τις αντιδράσεις των συντηρητικών δυνάμεων της κοινωνίας μας. 

Συνεπώς, όσο ρεαλισμό κρύβει αυτό που είπε τότε ο Κ. Σημίτης, κρύβει άλλη τόση παθητικότητα και παραίτηση. Οι ηγέτες δεν είναι παρατηρητές των γεγονότων, τα διαμορφώνουν. Παρεμβαίνουν για να αλλάξουν καταστάσεις και, το κυριότερο, να αναδιαμορφώσουν συνειδήσεις. Η άνωθεν αδράνεια οδηγεί σε συμπεριφορές σαν αυτή της ηγεσίας του Πολυτεχνείου Κρήτης, που δεν θέλησε να διαταράξει κάποιες βολικές ισορροπίες χάριν ενός Πειθαρχικού».

(Απόσπασμα άρθρου του Σ. Μουμτζή από το liberal.gr)

 

 

 

 

Ρήσεις...

                                                                                                                 (ευρωπαϊστές f/B)
 

Απόψεις...

 

«Η δολοφονία του Charlie Kirk δεν είναι απλώς έγκλημα. Είναι καμπανάκι για μια Δύση που εθίζεται στην πολιτική απανθρωποποίηση. Στις ώρες και τις μέρες που ακολούθησαν, η αμερικανική Αριστερά δοκιμάστηκε. Και απέτυχε. Αντί για μια καθαρή, χωρίς αστερίσκους καταδίκη, είδαμε τρεις εκδοχές του ίδιου προβλήματος: πανηγυρισμό για τον θάνατο, «ευπρεπή» δαιμονοποίηση του θύματος, και δειλή σιωπή απέναντι στους δικούς της υπερβάλλοντες ζήλου. Όλα αυτά, ενώ ο φερόμενος ως δράστης οδηγείται στη Δικαιοσύνη με βαρύτατες κατηγορίες και οι εισαγγελείς προαναγγέλλουν διεκδίκηση θανατικής ποινής. 

Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία. Μόνο ευθύνη. Η χαμένη ευκαιρία της Αριστεράς δεν είναι επικοινωνιακή στην προκειμένη περίπτωση, είναι υπαρξιακή. Θα μπορούσε να πει στην Αμερική και στη Δύση: «Σταματάμε εδώ. Κανένας νεκρός για τις ιδέες του». Δεν το έκανε. Και έτσι ενίσχυσε τον κυνισμό, βάθυνε τις χαράδρες, άφησε το δηλητήριο να κυλήσει. Αν θέλουμε να υπάρξει αύριο στο οποίο μπορούμε να διαφωνούμε, πρέπει να επαναφέρουμε το παλιό, απλό όριο: αντίπαλοι, όχι εχθροί. Πολίτες, όχι στόχοι. Χωρίς αυτό, κάθε επόμενη δολοφονία θα είναι απλώς το επόμενο επεισόδιο σε μια άρρωστη, ατελείωτη σειρά».

                                                                             (Αλ. Σκούρας-liberal.gr)

«Αποτέλεσμα της αδιαφορίας του ελληνικού κράτους (δηλαδή των ελληνικών κυβερνήσεων) είναι το ένα τέταρτο, το 25%, των νεοδιόριστων εκπαιδευτικών να παίρνει άδεια με το που διορίζεται. Ο ένας στους τέσσερις συμπολίτες που ζητούν δουλειά εκπαιδευτικού από το ελληνικό δημόσιο, μόλις παίρνει τη δουλειά βρίσκει τρόπο να μην πάει να κάνει τη δουλειά που ζήτησε. Και φυσικά τα καταφέρνει αφού, όπως όλοι ξέρουμε, η βασική δουλειά του δημοσίου δεν είναι να εξυπηρετεί όλους τους πολίτες αλλά τους διορισμένους σε αυτό».

                                                                      (M.Βουλαρίνος-ATHensvoice)

 

Ρήσεις...

 

Απόψεις...

  

«Ο διεθνισμός ξεπερνάει τα σύνορα που τα θεωρεί τεχνητές κατασκευές, τη στιγμή που η υπεράσπιση των συνόρων αποτελεί μία από τις θεμελιώδεις σταθερές του εθνικού συμφέροντος. Συνεπώς, αφετηριακά, διεθνισμός και εθνικό συμφέρον κινούνται σε διαφορετικά επίπεδα που υπό προϋποθέσεις μπορεί να συγκρουστούν. Αν το άνοιγμα των συνόρων προκαλεί προβλήματα σε ένα κράτος, ποιο είναι το προέχον; 

Η υπεράσπιση των αφηρημένων αξιών ή η υπεράσπιση της ασφάλειας και του τρόπου ζωής των πολιτών; Και από την άλλη πλευρά, αν το εθνικό συμφέρον επιτάσσει συνεργασία ή και συμμαχία με κράτος που καταπατεί τα ανθρώπινα δικαιώματα, τι ιεραρχούμε πρώτο; Τα στρατόπεδα μάλλον είναι διαμορφωμένα και οι απαντήσεις έτοιμες, καθώς και οι δύο πλευρές έχουν τα επιχειρήματά τους.

Παλαιότερα η κατάσταση ήταν πιο ξεκάθαρη. Ο προλεταριακός διεθνισμός είχε συγκεκριμένο περιεχόμενο και αποτελούσε μέρος της ταυτότητας της ορθόδοξης Αριστεράς σε όλον τον πλανήτη. Συγχρόνως τροφοδοτούσε με επιχειρήματα την απέναντι πλευρά. Σήμερα, αρκετές φορές η έννοια του διεθνισμού διαπλέκεται με την έννοια του ανθρωπισμού επιτείνοντας τα διλήμματα και τις διακυβεύσεις, κλονίζοντας βεβαιότητες και δημιουργώντας ρηγματώσεις σε παραδοσιακές αντιλήψεις και συμπεριφορές».

                                                                         (Σ. Μουμτζής-liberal.gr) 

«Ο λαϊκισμός βρήκε τρόπο να ανασυνταχθεί και να κάνει αισθητή την παρουσία του με θορυβώδη τρόπο. Ο λαϊκισμός φυσικά και  δεν εκπροσωπείται από τον πονεμένο πατέρα Πάνο Ρούτσι, ο οποίος με επικοινωνιακά εντυπωσιακό τρόπο (απεργία πείνας στον Άγνωστο Στρατιώτη), ζητάει την εκταφή του παιδιού του. Είναι πατέρας που βιώνει την τραγωδία της απώλειας, και εν τη απελπισία του δικαιούται να υποβάλει το όποιο αίτημα. Και αυτό παρόλο που εγείρονται απορίες γιατί πέρασε δυόμισι χρόνια εν σιωπή και το υποβάλει τώρα.

Παράλληλα με τις απορίες εγείρονται όμως και υποψίες: Ότι κάποιοι τον καθοδηγούν, αφού η εκπλήρωση του αιτήματος   θα έχει ως συνέπεια την αναβολή έναρξης της δίκης. Και την αναβολή αρκετοί επιθυμούν, αφού η δίκη θα αναδείξει τα πραγματικά γεγονότα, θα καταρρίψει μύθους και εικασίες, ενώ θα απογυμνώσει και σκοπιμότητες. Σύμφωνα με ανακοίνωση του εισαγγελέα  του Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνου Τζαβέλλα, στο εξώδικο που απέστειλαν οι Πάνος Ρούτσι και Μαρία Καρυστιανού «δεν υπάρχει σαφές αίτημα εκταφής! Εφόσον  υπάρξει θα εξεταστεί ή θα απαντηθεί άμεσα». 

Στήνεται νέο σκηνικό με αφορμή την τραγωδία των Τεμπών, αλλά η κυβέρνηση το αντιμετωπίζει με μεγάλη αμηχανία. Ειδικά στον τομέα της πληροφόρησης το σύστημα πάσχει. Και κάπως έτσι θα βρεθεί η κυβέρνηση και πάλι με την πλάτη στον τοίχο. Επειδή δεν βγαίνει ένας άνθρωπος να εξηγεί καθημερινά τι συμβαίνει στην πραγματικότητα και να απαντά στα fake news». 

                                                                                 (Γ. Σιδέρης-liberal.gr)

Εδώ ...γελάμε

                                                                                                 (Α. Πετρουλάκης-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
  

Απόψεις...

 

«Για όποιον συμπολίτη έχει αληθινές ευαισθησίες και είναι με τον Άνθρωπο, τα πράγματα είναι καθαρά (όπως καθαρά είναι πάντα τα πράγματα για όποιον ανήκει στον προοδευτικό κόσμο της χώρας): οι Πολωνοί θα πρέπει να κάνουν μια μικρή υποχώρηση προκειμένου να γλιτώσουν ζωές αμάχων και ειδικότερα παιδιών. Πρέπει να μάθουν ποια είναι η έκταση που χρειάζεται η ηρωική Ρωσία και να την παραδώσουν. Δεν υπάρχει λόγος να χυθεί αίμα για μερικές χιλιάδες στρέμματα μιας χώρας που μόνο μικρή δεν τη λες. Και στο κάτω κάτω μιλάμε για εδάφη που ανήκαν στη Ρωσία (κυρίως μετά το σύμφωνο Ρίμπεντροπ – Μολότοφ), πράγμα που κάνει τις πολωνικές ξεροκεφαλιές εντελώς απαράδεκτες.

Στο κάτω κάτω τι θέλει η Ρωσία; Λίγο ζωτικό χώρο προκειμένου να μην αισθάνεται απειλούμενη από τις χώρες τις οποίες κατείχε ή στις οποίες είχε εισβάλει στο παρελθόν. Περίπου δηλαδή ό,τι χρειάζεται και η άλλη παρεξηγημένη δύναμη της εποχής μας, η Τουρκία, της οποίας τα δίκια πρέπει να υπερασπιστούμε, αν φυσικά θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι. Και μαζί να υπερασπιστούμε και τα δίκια του Κατάρ που, στο πλαίσιο της εθνικής του κυριαρχίας, έχει κάθε δικαίωμα να δίνει στέγη ή να χρηματοδοτεί όποιον τρομοκράτη θέλει, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. 

Ταυτοχρόνως, είναι απολύτως απαραίτητο να ενώσουμε τις δυνάμεις μας εναντίον του Ισραήλ, που είναι η μοναδική μη ισλαμική και δημοκρατική χώρα της Μέσης Ανατολής και ταυτόχρονα η μοναδική χώρα που μοιάζει να προσπαθεί να εμποδίσει τα μεγαλεπήβολα νέο-οθωμανικά σχέδια της φίλης και γειτόνισσας Τουρκίας. 

Έχουμε χρέος να σταθούμε απέναντι σε οτιδήποτε δυτικό και δημοκρατικό και στο πλευρό κάθε απολυταρχικού καθεστώτος ή τρομοκρατικής οργάνωσης. Ο κοινός μας εχθρός είναι ο καπιταλισμός και ο νεοφιλελευθερισμός και μόνο ενωμένοι μπορούμε να ανατρέψουμε τους εκλεγμένους τυράννους της Δύσης, με τον ίδιο τρόπο που ο ηρωικός λαός του Νεπάλ ξεσηκώθηκε και ανέτρεψ… συγγνώμη, έκανα λάθος, ο λαός του Νεπάλ είναι αντιδραστικός και παρασυρμένος από ντόπια και ξένα συμφέροντα και στράφηκε εναντίον της φιλολαϊκής κομμουνιστικής κυβέρνησης των Ενωμένων Μαρξιστών-Λενινιστών».

                                                                        (M.Βουλαρίνος-ATHensvoice)

«Ο Τραμπ ουδέποτε έκρυψε τη συμπάθειά του προς τον Ερντογάν, όπως και προς άλλους αυταρχικούς ηγέτες. Ωστόσο, το Κογκρέσο παραμένει επιφυλακτικό απέναντι στην Τουρκία, διατηρώντας περιορισμούς στην πρόσβασή της σε αμερικανικό εξοπλισμό.Αν διαβάσει κανείς «πίσω από τις γραμμές» του μηνύματος Τραμπ –έστω και μέσω της «αυτόματης γραφής» του Αντρέ Μπρετόν– προκύπτει ότι η αναβάθμιση των F-16 είναι προ των πυλών, ενώ η επανένταξη της Άγκυρας στο πρόγραμμα F-35 θα μπορούσε να τεθεί στο απώτερο μέλλον».

                                                                            (Κ. Στούπας-liberal.gr)

 

Ρήσεις...

 

Aπόψεις...

 

«Το τι γίνεται στον χώρο που βρίσκεται μπροστά από το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, εδώ και τέσσερις τουλάχιστον μήνες, είναι γνωστό και έχει περιγραφεί λεπτομερώς από πολλούς σχολιαστές. Ήταν κάτι που έπρεπε να «μαζευτεί» εν τη γενέσει του. Δεν συνέβη αυτό και σήμερα τρέχει η κυβέρνηση και δεν φτάνει. Φοβήθηκε τότε τις αντιδράσεις των απέναντι, τις οποίες δεν ήθελε να προκαλέσει. Δεν μπόρεσε να δει πως παραχωρώντας αυτόν τον χώρο, άνοιγε τον Ασκό του Αιόλου σε κάθε πικραμένο, με ή χωρίς εισαγωγικά. Βίαζε την ιερότητά του, βασικό στοιχείο της ταυτότητας των δικών της φίλων.

Φυσικά, οι καταληψίες έκαναν τη δουλειά τους. Διαλαλούσαν την πολιτική και ιδεολογική πραμάτεια τους στον πιο πολυσύχναστο χώρο της Αθήνας, αδιαφορώντας για το γεγονός πως πρόσβαλλαν την ιστορική μνήμη των Ελλήνων. Η δουλίτσα να γίνεται. Όμως η παρούσα κυβέρνηση δε λογοδοτεί ούτε στους αλληλέγγυους ούτε σε όσους εκμεταλλεύονται πολιτικά την τραγωδία των Τεμπών.

Όμως, όπως παρατηρώ, η κυβέρνηση εισπράττει την οργή των φίλων της για αυτή την ανεξήγητη συμπεριφορά της επί μεγάλο χρονικό διάστημα. Το ερώτημα είναι: τώρα που ξεχείλωσε η κατάσταση πώς συμμαζεύεται; Προφανώς εγώ απάντηση δεν μπορώ να δώσω. Όταν όμως, μαζί με άλλους, επισημαίναμε πριν από ένα μήνα τους κινδύνους που ελλόχευαν, τότε η κυβέρνηση μπορούσε να παρέμβει. Δεν το έπραξε και τώρα καλείται να διαχειριστεί εν εξελίξει γεγονότα από τα οποία θα βγει, ούτως ή άλλως, τραυματισμένη. Σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχει το κρίσιμο ερώτημα: ποιοι θέλεις να σε κατηγορήσουν; Οι δικοί σου ή οι άλλοι; Επιλέγεις και πορεύεσαι».

                                                                             (Σ. Μουμτζής-liberal.gr)

«Ξεκίνησα λοιπόν την τηλεοπτική συζήτηση με τον κτηνοτρόφο, ψάχνοντας μια κοινή βάση συνεννόησης πάνω στα αυτονόητα, μπας και μετά βγάλουμε άκρη για εκείνα στα οποία υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις. Του λέω: «Να συμφωνήσουμε κάτι. Κανένας από τους εμπλεκόμενους δεν θέλει να σφαχτούν εκατοντάδες χιλιάδες πρόβατα. Ούτε εσείς οι κτηνοτρόφοι, ούτε η κυβέρνηση, ούτε οι επιστήμονες.» Και αντί να κατανεύσει όπως πίστευα και να πάμε παρακάτω, τι είπε; «Λάθος. Η κυβέρνηση θέλει να τα σφάξουμε.» 

Τον κοίταξα, ομολογουμένως εμβρόντητος. «Γιατί η κυβέρνηση να θέλει να σφαχτούν τα πρόβατα σας;» τον ρώτησα. «Διότι θέλουν να μειωθεί το κρέας και το γάλα που βγαίνει στην αγορά, να αυξηθούν οι εισαγωγές και να ανέβουν οι τιμές σε κρεατικά και γαλακτοκομικά, να είναι μεγαλύτερος ο ΦΠΑ που πληρώνουν οι καταναλωτές, να εισπράττει τον αυξημένο ΦΠΑ το κράτος και να παρουσιάζει υπερπελεονάσματα ο Μητσοτάκης.» Εδώ ο ποιητής σηκώνει τα χέρια».

                                                                      (Δ. Καμπουράκης-liberal.gr)

«Ποιος είναι ο δρόμος για την ταχύτερη και αποτελεσματικότερη απονομή δικαιοσύνης; Η απάντηση είναι σύνθετη. Το μόνο βέβαιο, ότι στα ασφαλή μονοπάτια του συγκαταλέγεται η διαμεσολάβηση, η εναλλακτική μέθοδος επίλυσης διαφορών που τόσο έχει δυσκολευτεί να βρει βηματισμό στη δική μας χώρα – σε αντίθεση με τη δημοφιλία της σε άλλες χώρες της Ευρώπης, εν γένει στο διεθνές σκηνικό. ο κ. Φλωρίδης είχε την ευκαιρία να ανακοινώσει ότι ο νέος Κώδικας Διαμεσολάβησης θα τεθεί σε δημόσια διαβούλευση το πρώτο τρίμηνο του 2026».

                                                                        (Ελ. Κόλλια-protagon.gr)

Ρήσεις...

                                                                                                                       (ευρωπαϊστές f/B)

Απόψεις...

 

«Το ΚΚΕ, ως το μοναδικό - μετά την αποβολή της Χρυσής Αυγής - ολοκληρωτικού τύπου κόμμα του ελληνικού κοινοβουλίου, μόνον για την ελευθερία  δεν ενδιαφέρεται. Ωμή καπηλεία ασκεί.  Και αυτοδιαφήμιση κάνει με εμπόριο φορτισμένων με σημασίες λέξεων.  Ενώ ταυτόχρονα επιδιώκει να προκαλέσει την πολιτεία  να  εφαρμόσει τον νόμο, ώστε να εμφανίσει τα μέλη του ως διωκόμενα. Το ΚΚΕ όμως, ακριβώς γι' αυτό, έχει ένα ευπαθές σημείο: Τη Δημοκρατία. Μπροστά στην οποία, ως κόμμα του ολοκληρωτισμού και της υποκρισίας, παθαίνει ό,τι και οι βρυκόλακες μπροστά στο φως, όπως μας έλεγαν οι γιαγιάδες μας: Εξαφανίζεται. 

Δεν είναι τυχαίο ότι ούτε μία φορά δεν τους ξέφυγε  η λέξη "Δημοκρατία" για την Παλαιστίνη. Ωσάν οι Παλαιστίνιοι να είναι προορισμένοι από την "Ιστορία" ή την "Θεία Πρόνοια", να ζήσουν αιωνίως  σε καθεστώς ισλαμοφασισμού.  Το οποίο  ισλαμοφασιστικό καθεστώς περιφρονεί τους ανθρώπους και τους χρησιμοποιεί -  και κυρίως τους αμάχοιυς - σαν εργαλεία.  Γι' αυτό άλλωστε προκάλεσε σκόπιμα και μεθοδευμένα, υπηρετώντας δικούς του ανατριχιαστικούς σκοπούς, αυτό που υφίστανται σήμερα οι Παλαιστίνιοι. Που πάει να πει πως η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ στην Παλαιστίνη είναι η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ».

                                                                       (Κ. Κούρκουλος-emvolos.gr)

«Η πλήρης δήλωση είναι: «Ο Αλέξης δεν θέλει να κάνει κόμμα. Θέλει να γίνει πρωθυπουργός». Ποιος την έκανε; Ο Σταμάτης Κραουνάκης, μεγάλος δημιουργός, ευφυέστατο άτομο. Διάβαζα τα μεστά πολιτικού λόγου κείμενά του στο Διαδίκτυο –με τα οποία διαφωνούσα οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως– και απολάμβανα τη σπιρτάδα του και τον συντεταγμένα ασύντακτο λόγο του. Είπαμε, η ευαισθησία δεν κλείνεται σε μια αεροστεγή συσκευασία. Διαπερνά όλη την προσωπικότητα του δημιουργού, μπολιάζει όλες τις ταυτότητές του. Έτσι, το ζήτημα δεν είναι αν συμφωνείς ή διαφωνείς μαζί του, αλλά αν η παιδεία σου διαφεντεύει τη δυσανεξία σου στην άλλη άποψη, στον βαθμό βεβαίως που αυτή εκφέρεται με τρόπο δημιουργικά προκλητικό. 

Ο Σταμάτης Κραουνάκης, λοιπόν, φίλος του Αλέξη Τσίπρα, έκανε την παραπάνω δήλωση γνωρίζοντας τον τρόπο σκέψης και την ψυχοσύνθεση του φίλου του. Ήταν μια δήλωση εκ πρώτης όψεως αμφίσημη, όμως τελικά ήταν βαθύτατα αποκαλυπτική. Και απολύτως λογική, μέσα στην πρόκλησή της. Πού ακούστηκε κάποιος να θέλει να γίνει πρωθυπουργός χωρίς να υποστεί τη «βάσανο» της λαϊκής ψήφου;»

                                                                (Σ. Μουμτζής-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

 

«Το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο από το αν θα πάρουμε 20 σκουπιδιάρικα ή 10 λεωφορεία ακόμη, ή αν θα πεζοδρομήσουμε ένα δρομάκι. Το πρόβλημα είναι ότι η Αθήνα, με τη σημερινή μορφή της, δεν μας «σηκώνει» και επιπλέον δεν σηκώνει τα εκατομμύρια τουριστών που την επισκέπτονται. Αργοπεθαίνει και μαζί της αργοπεθαίνουμε και εμείς».

                                                                 (Μ. Δεδούση–protagon.gr)

Ρήσεις...

 

                                                                                                                  (ευρωπαϊστές f/B)

Aπόψεις...

 

«Μετά τον Γράμμο, οι Κουκουέδες καταλαμβάνουν κάπου - κάπου και την Ακρόπολη. Είναι και αυτή τοπίο για τις επαναστατικές δράσεις του Κόμματος. Όπως έγραψε πριν από λίγο ένας σύντροφος, «η Ακρόπολη ήταν το λίκνο της δημοκρατίας επάνω στην οποία αναπτύχθηκε η αποικιοκρατία και ο καπιταλισμός».Έτσι, για να υπάρχει και θεωρητική τεκμηρίωση της κατάληψης. Βέβαια, η χθεσινή επαναστατική πράξη αφορούσε την Παλαιστίνη και το Ισραήλ. Προφανώς, προβλεπόταν στη σύμβαση έργου και όλοι καταλαβαινόμαστε.

Οι 5 φύλακες δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα. Άλλωστε, αν οι κομμουνιστές θελήσουν κάτι, τίποτα δεν τους σταματά. Η ατσαλένια θέλησή τους λυγίζει και κάστρα άπαρτα. Τι είναι μια Ακρόπολη με 5 φύλακες; Συνεπώς, όσοι αναζητούν ευθύνες από τους φύλακες είναι άδικοι. Το δε ΚΚΕ τυγχάνει της γνωστής ασυλίας, κτηθείσας ευθύς ως νομιμοποιήθηκε, πριν από ακριβώς 51 χρόνια. Ήταν μια από τις συμβάσεις της Μεταπολίτευσης. Το ΚΚΕ uber alles και νόμος είναι το δίκιο του εργάτη.

Μια και πήγα τόσο πίσω, ειλικρινά δε θυμάμαι επί Χαρίλαου Φλωράκη να γινόταν τέτοιες βέβηλες πράξεις ακτιβισμού. Θα μου πείτε τότε ήταν άλλες οι εποχές, υπήρχε η μεγάλη Σοβιετία υπήρχαν και τα κεφάλαια που έρεαν αφειδώς μέσω των λουξεμβουργιανών τραπεζών, σύμφωνα πάντα με τα αντικομμουνιστικά - αντισοβιετικά ρεπορτάζ, τα οποία καταδικάζω.Τώρα λένε πως οι σύντροφοι θα πρέπει να δουλεύουν για το μεροκάματο. 

Δε γνωρίζω πόσο τιμολογείται η κατάληψη της Ακρόπολης όμως, λαμβάνοντας υπ΄όψη πως αποτελεί ένα παγκόσμιο μνημείο, σίγουρα το show θα ήταν ακριβοπληρωμένο, όπως θα ισχυριζόταν ένας κακόπιστος άνθρωπος. Βέβαια, κάπου διάβασα για κάποιες περίεργες χρηματοδοτήσεις ακροαριστερών οργανώσεων, αλλά μάλλον είναι διαδόσεις των σιωνιστών. Οι αριστεροί είναι υπεράνω χρημάτων. Και κάτι για ΜΚΟ και για κεφάλαια που διασπαθίστηκαν διάβασα, αλλά και αυτά δε θέλω να τα πιστέψω. Το φριπαλεστάιν δεν είναι επάγγελμα, είναι λειτούργημα».

                                                          (Σ.Μουμτζής- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Είναι σαν να ξαναπιάνουμε το ίδιο μπερδεμένο νήμα από την αρχή. Μεταφορά Πολεοδομιών από τους δήμους στο Κτηματολόγιο, όπως προ 14ετίας από τις νομαρχίες στους δήμους «για να τελειώνει», όπως ειπώθηκε και τότε, «το καρκίνωμα των πολεοδομιών». Διαφορετικές οι αλλοτινές από τις τωρινές συνθήκες και διαδικασίες, όπως η αυτόματη έκδοση της συντριπτικής πλειονότητας των οικοδομικών αδειών. Ομως ίδιος ο λάκκος της συναλλαγής και των παράνομων διευκολύνσεων. Το άτακτο εγχείρημα δεν κληροδότησε σοβαρή θεραπεία.Το νέο σχέδιο υπόσχεται συγκέντρωση δόμησης κάτω από κοινή στέγη, ενιαίο ψηφιακό περιβάλλον, ενιαία εποπτεία. Αρκούν για να σκοτώσουν το ανίατο σαράκι; »

                                                               (Τ.Καραϊσκάκη-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

Ρήσεις...

                                                                                                                      (ευρωπαϊστές f/B)

Aπόψεις...

 

«Η MAGA δικτατορία επελαύνει, και βέβαια ένα από τα πρώτα της θύματα —το πρώτο είναι η αισθητική— είναι η ελευθερία του λόγου, άρα κάθε φωνή που ασκεί κριτική στο καθεστώς. Μετά τον Στίβεν Κολμπέρ (The Late Show with Stephen Colbert), τέλος και για την εκπομπή του Τζίμι Κίμελ (Jimmy Kimmel Live!), ενώ δεν θα γλιτώσουν ούτε οι Τζίμι Φάλον (The Tonight Show Starring Jimmy Fallon) και Σεθ Μάγιερς (Late Night with Seth Meyers), όπως προανήγγειλε ο ίδιος ο… Πρόεδρος (!) των ΗΠΑ. 

Πώς έγινε αυτό; Πανεύκολα. Κανένα μεγάλο κανάλι δεν μπορεί να διακινδυνεύσει την αφαίρεση της άδειας λειτουργίας του —που μπορεί να βγει μέσα σε 5 λεπτά πια, κι ας είναι παράνομο από χίλιες μεριές—, οπότε όλοι υποκύπτουν εύκολα και γρήγορα στον ωμό εκβιασμό του Τραμπ και των πραιτοριανών του. Τα ίδια ασφαλώς ισχύουν και για τις μεγάλες, σοβαρές εφημερίδες. Μια αγωγή δισεκατομμυρίων θα μπορούσε να κλείσει ακόμη και ιστορικούς κολοσσούς όπως οι Τάιμς, και να τους κλείσει για πάντα. 

Με άλλα λόγια, μιλάμε για το απόλυτο τέλος της ελευθερίας έκφρασης, για ένα αυταρχικό καθεστώς που πλέον θα μπορεί να κατεβάζει τον στρατό στους δρόμους χωρίς καν να υπάρχουν Μέσα, όχι για να στηλιτεύσουν το γεγονός, αλλά ούτε καν για να το καταγράψουν, για να το καλύψουν. Η Αμερική ζει σε περιβάλλον σκληρής, ανελέητης λογοκρισίας, ρωσικού τύπου. Άλλωστε ο Τραμπ είναι ο υπ’ αριθμόν ένα θαυμαστής του Πούτιν. (Εξαιρούμε εδώ μερικά εκατομμύρια Έλληνες)».

                                                                  (Κ. Αθανασιάδης-Athensvoice) 

 «Η επίθεση της 7ης Οκτωβρίου έπεισε την ισραηλινή ηγεσία να εγκαταλείψει κάθε ιδέα ότι είναι εφικτή η συνδιαλλαγή και η συνύπαρξη με οργανώσεις τύπου Χαμάς στα σύνορα του Ισραήλ. Έτσι, εγκαταλείφθηκε η προηγούμενη πολιτική της ανάσχεσης (containment) και της επιτήρησης υπέρ μιας επιθετικής δράσης με στόχο την ήττα των εχθρών (οργανώσεων αλλά και κρατών) και τη αναδιάταξη της ευρύτερης περιοχής.

Στο πλαίσιο αυτής της νέας πολιτικής, το Ισραήλ ισοπεδώνει τη Γάζα, διεξάγει επιχειρήσεις στη Δυτική Όχθη, εισβάλλει και πλήττει στόχους στον Λίβανο και στη Συρία, επιτίθεται σε εγκαταστάσεις στο Ιράν και, ταυτόχρονα, εξοντώνει ηγετικά στελέχη των αντιπάλων του οπουδήποτε μπορεί να τα εντοπίσει. Το νέο στοιχείο είναι ότι, σε αντίθεση με το παρελθόν, σήμερα το Ισραήλ δεν «κρύβεται», αλλά παραδέχεται ανοιχτά τις ενέργειές του, θέλοντας να στείλει το μήνυμα ότι κανένα πρόσωπο και κανένα κράτος δεν απολαμβάνουν ασυλίας. 

Η πολιτική αυτή δεν υποκρύπτει διάθεση του Ισραήλ να αναδειχτεί σε ηγεμονική δύναμη στη Μέση Ανατολή. Κάτι τέτοιο θα ήταν εντελώς άτοπο μέσα σε μια θάλασσα μουσουλμανικών κρατών και λαών. Ο στόχος της ηγεσίας του είναι η επιβίωση, μέσω της αποτροπής, της πρόληψης και ισχυρών, κατά το δυνατόν, συμμαχιών».

                                                                 (Γ. Στεφανίδης-Athensvoice)

Ρήσεις...