Παρασκευή 29 Αυγούστου 2025
Αντί του Ερντογάν, Ουκρανία...
«Η απάντηση των Βρυξελλών στον Πούτιν αλλά και στον Τραμπ πρέπει να είναι η ένταξη «εδώ και τώρα» της Ουκρανίας στην ΕΕ, με fast track διαδικασίες. Διότι η Ουκρανία μάχεται για την Ευρώπη, για την ελευθερία και τη δημοκρατία σε όλη τη γηραιά ήπειρο.
Η Ουκρανία είναι η ψυχή και η καρδιά της Ευρώπης. Αν ηττηθεί η Ουκρανία θα έχει ηττηθεί η Ευρώπη, η Δύση, η ελευθερία, η δημοκρατία. Και «η ψευδαίσθηση ότι η οικονομική διάσταση από μόνη της εξασφαλίζει οποιαδήποτε μορφή γεωπολιτικής ισχύος», όπως είπε ο Μάριο Ντράγκι, όχι μόνο θα διαλυθεί, αλλά θα διαπιστώσουν σύντομα και τη ραγδαία συρρίκνωση της οικονομικής ισχύος.
Ούτε η αχαρακτήριστη εκ μέρους του Τραμπ αντιμετώπιση της Ευρώπης και όλης της Δύσης τους χάλασε τον quiet sleep: συνεχίζουν να κινούνται με τους γραφειοκρατικούς ρυθμούς των Βρυξελλών. Οι μετριότητες της ΕΕ δεν καλούν λ.χ. τον Μάριο Ντράγκι να ηγηθεί, αφού οι πολιτικοί τύπου Κόστα εξασφαλίζουν την ψευδαίσθηση της διαρκούς ειρήνης και τον quiet sleep, ενώ οι ευρωδίαιτες ΜΚΟ θα συνεχίσουν να μας διδάσκουν τις ανθρώπινες αξίες.
Δεν διανοούνται να εκφράσουν, με πράξεις ένα «Whatever it takes» προς τον δικτάτορα του Κρεμλίνου. Δεν διανοούνται να χρησιμοποιήσουν τα δεσμευμένα στην Ευρώπη 300 δισ. κρατικών περιουσιακών στοιχείων της Ρωσίας για τον στρατιωτικό εξοπλισμό της Ουκρανίας και εν συνεχεία για την ανοικοδόμησή της. Δεν διανοήθηκαν να επιβάλουν τις κυρώσεις με τρόπο που θα στραγγάλιζαν την ετοιμόρροπη ρωσική οικονομία, αλλά ανέχθηκαν τη συστηματική παραβίαση και ακύρωσή τους μέσω Τουρκίας!
Δεν διανοούνται να συγκροτήσουν ένα έκτακτο νέο όργανο, ένα Πανευρωπαϊκό Πολεμικό Συμβούλιο (ή αν το προτιμούν Αμυντικό), στο οποίο να μετέχει οπωσδήποτε η Μεγάλη Βρετανία.Oι ευρωπαϊκές χώρες oφείλουν τώρα να «χτίσουν» ένα Σιδηρούν (και Ηλεκτρονικό/Δορυφορικό) Παραπέτασμα, θωρακίζοντας τα ευρωπαϊκά σύνορα με τη Ρωσία, το οποίο θα μπορούσε να ονομαστεί «Γραμμή Τσώρτσιλ» (Churchill Line) προς τιμήν του πραγματικού πατέρα της ενωμένης Ευρώπης, καθώς παραπέμπει και στην περίφημη ομιλία του για το Iron Curtain το 1946.
Αφού, λοιπόν, ο τύραννος του Κρεμλίνου έκανε τα τελευταία τεστ με αυτούς τους δυο ασήμαντους ηγέτες των μεγαλύτερων χωρών της ΕΕ, Μακρόν και Σολτς, διαπίστωσε ότι μπορεί απρόσκοπτα να εισβάλει στην Ουκρανία, πράγμα που έπραξε στις 24 Φεβρουαρίου. Δεν υπολόγισε βέβαια την ηρωική απάντηση του προέδρου Ζελένσκι και τη σφοδρή αντίδραση της Μ. Βρετανίας και των ΗΠΑ, για να ακολουθήσουν και οι χώρες της ΕΕ, πλην της Ουγγαρίας.
Διανοούνται όμως μετά από 3,5 χρόνια πολέμου και διακίνησης ρωσικού πετρελαίου μέσω Τουρκίας, σε μια ακόμη επίδειξη αδυναμίας, να βάλουν τον οικοδεσπότη των τρομοκρατών της Χαμάς, Ερντογάν, και τους Αδελφούς Μουσουλμάνους να φυλάνε τα σύνορα της Ευρώπης, να παριστάνουν τους εγγυητές της ασφάλειας!
Αν θέλουν ευρωπαϊκό στρατό, υπάρχει ο πυρήνας του έτοιμος: είναι ο ηρωικός και εμπειρότατος ουκρανικός στρατός. Βασικός αρμός της αρχιτεκτονικής ασφαλείας της Ευρώπης είναι αυτός ο στρατός και η καρδιά της πολεμικής βιομηχανίας της είναι η Ουκρανία.
Αντί της συνεργασίας με την ημιδικτατορία του Ερντογάν, αντί των τουρκικών drones, οι χώρες της ΕΕ οφείλουν να αναπτύξουν συνεργασία με την εντυπωσιακά προηγμένη πολεμική βιομηχανία της Ουκρανίας, η οποία επιδιώκει να μοιραστεί τη δική της πρωτοπόρα τεχνολογία στα drones με τους Ευρωπαίους συμμάχους της».
(Άρθρο του Μ. Βασιλάκη από την Αthensvoice)
Τι θυμόμαστε από τον Τσίπρα...
«Η διαφαινόμενη “ολική επαναφορά” του πρώην πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, συνιστά την απόλυτη ύβρη απέναντι στον ελληνικό λαό.Και συνιστά την απόλυτη ύβρη γιατί πέραν της καταστροφικής του πενταετίας, ουδέποτε ο κύριος αυτός προέβη σε αυτοκριτική για τα τραγικά του λάθη που παραλίγο να προκαλέσουν καταστροφή μεγαλύτερη κι απ’ την Μικρασιατική. Δεν ήταν βέβαια ο μόνος στη Μεταπολίτευση που δεν έκανε αυτοκριτική. Αλλά ήταν ο μόνος που προκάλεσε τόση συσσωρευμένη ζημιά σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα.
Διότι δεν ήταν μόνο η αισχρή εξαπάτηση του κόσμου με τις υποσχέσεις για σκίσιμο μνημονίων “μ ’ένα νόμο κι ένα άρθρο” η για τον ΕΝΦΙΑ που “δεν μειώνεται αλλά καταργείται”. Δεν ήταν μόνο η καιροσκοπική σύμπραξη με τους ακροδεξιούς των ΑΝΕΛ του κατά τ ‘άλλα “προοδευτικού” Σύριζα, προκειμένου να γίνει το ρεσάλτο στην εξουσία. Δεν ήταν μόνο η εγκληματική διαπραγμάτευση του πρώτου εξαμήνου του 2015 που φόρτωσε τη χώρα με 100 δις επιπλέον χρέους κι ένα τρίτο αχρείαστο μνημόνιο.
Δεν ήταν μόνο το ντου που επιχειρήθηκε στο Νομισματοκοπείο προκειμένου να “απαλλοτριωθούν” τα αποθεματικά της Τράπεζας της Ελλάδος.Δεν ήταν μόνο τα μυστηριώδη ταξίδια στη Βενεζουέλα και το Ιράν αλλά και τα παρακάλια στον Πούτιν να μας τυπώσει δραχμές χωρίς καν να υπάρχει εντολή από τον ελληνικό λαό για έξοδο απ’ το ευρώ.
Ήταν η
εξαχρείωση των θεσμών με τη χειραγώγηση της Δικαιοσύνης στην υπόθεση
Νοβάρτις. Ήταν η φίμωση μη αρεστών Μέσων ενημέρωσης που ξεδιάντροπα επιχειρήθηκε
με τις περίφημες 4 τηλεοπτικές άδειες και με βάση μια ανύπαρκτη μελέτη ενός
ανύπαρκτου “Ινστιτούτου της Φλωρεντίας”.Ήταν οι “συνακροάσεις” και
παρακολουθήσεις πολιτικών αντιπάλων, τροϊκανών αλλά και υπουργών της κυβέρνησης
Τσίπρα. Ήταν το χάιδεμα τρομοκρατών αρχικά με την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ
και μετά με τις χαριστικές μεταγωγές σε αγροτικές φυλακές και τις άδειες που
δίνονταν αφειδώς στον Κουφοντίνα.Ήταν ο νόμος Παρασκευόπουλου με τον οποίο
αφέθηκαν ελεύθεροι εκατοντάδες εγκληματίες.
Ήταν η ωμή εκβίαση επιχειρηματιών μέσα στο μέγαρο Μαξίμου
προκειμένου “να φανούν λογικοί” και “συνεργάσιμοι” με το καθεστώς Τσίπρα.Ήταν
οι αναφορές για τους “αρμούς της εξουσίας που δεν ελέγχονταν” και παρέπεμπε σε
αυταρχική “δημοκρατία” λατινοαμερικάνικου τύπου.Ήταν το “ο στρατός εγγυάται την
εσωτερική ασφάλεια”.Ήταν το “είχαμε την κυβέρνηση αλλά όχι την εξουσία”.
Ήταν η αλλαγή του ποινικού κώδικα, μια μόλις εβδομάδα πριν τις εκλογές του 2019, κίνηση με την οποία προφανώς ξεπληρώθηκαν γραμμάτια.Αλλά και αρκετά πριν την ανάληψη της εξουσίας, ήταν και η ελεεινή αντιπολίτευση της περιόδου 2010-2014 με την οποία “προειδοποιήθηκαν” επενδυτές να ακυρώσουν δουλειές στην Ελλάδα γιατί “θα χάσουν τα λεφτά τους”, επιχειρήθηκαν δολοφονίες χαρακτήρα και έγιναν δαιμονοποιησεις πολιτικών αντιπάλων, προπηλακισμοί και “νομιμοποίηση” γενικώς της αλητείας στην πολιτική ζωή.
Όπως επίσης και η ακόμα χειρότερη αντιπολίτευση της περιόδου 2019-2023 με την ευθεία υπονόμευση του εμβολιαστικού προγράμματος, με τα εμβόλια που ο Τσίπρας αποκαλούσε χυδαία, “ρετσινόλαδα”, κλείνοντας το μάτι σε ανεμβολίαστες και συνωμοσιολόγους, τα “μετά θα λογαριαστούμε”, τις 300 πορείες υπέρ του Κουφοντινα σε εποχές σκληρών λοκ νταουν, την απαίτηση για γκρέμισμα του φράχτη του Έβρου την ώρα που ήταν εξέλιξη η απόπειρα εισβολής, την καταψήφιση της αγοράς των Ραφάλ και πολλά άλλα.
Μια αντιπολίτευση για την οποία ο Τσίπρας και το κόμμα του τιμωρήθηκαν σκληρά και από το 32% του 2019, πήγαν αρχικά στο 20% και μετά στο 17% του 2023.Και τώρα - μετά και τις πολλαπλές διασπάσεις - βρίσκονται πια στα τάρταρα καταγράφοντας αξιοθρήνητα δημοκοπικά ποσοστά της τάξεως του 6 % και 7%.Αλλά όπως φαίνεται τα αναγκαία συμπεράσματα δεν βγήκαν.Ουδέποτε αναστοχάστηκαν εκεί για τα αίτια της ήττας του 2023. Μιας ήττας που είχε για την ακρίβεια διαστάσεις συντριβής.
Ουδέποτε είπαν “κάναμε λάθος”. Ουδέποτε ζήτησαν συγνώμη.Ισχυρίζονται απεναντίας και με περίσσιο θράσος, ότι “έβγαλαν τη χώρα απ’ τα μνημόνια με την κοινωνία όρθια”. Κι ας υποθήκευσαν τη δημόσια περιουσία για 99 χρόνια. Κι ας ξεπούλησαν τις τράπεζες σε ξένους. Κι ας δεσμεύτηκαν για πλεονάσματα μέχρι το 2060.
Και τώρα μια δεκαετία μετά, σε μια γιγαντιαία
επιχείρηση χειραγώγησης της κοινής γνώμης, και βλέποντας ότι ο τωρινός Σύριζα
πνέει τα λοίσθια, ο Τσίπρας έγινε ξαφνικά “ηγέτης με διεθνή ακτινοβολία” και ο
άνθρωπος “που θα ενώσει την κεντροαριστερά” ως αντίπαλον δέος του Μητσοτάκη.Το
πότε βέβαια ο Τσίπρας έγινε “κεντροαριστερός”, χαμπάρι δεν πήραμε.λλά ας όψεται
αυτό το άτιμο το rebranding».
(Άρθρο του Κ. Μπερμπερίδη από το liberal.gr)
.jpg)
Απόψεις...
«Μέχρι και στρατό κατέβασε στους δρόμους μεγαλουπόλεων. Γιατί άραγε; Υπήρχε κίνδυνος ανατροπής του δημοκρατικού καθεστώτος; Υπήρχαν ενδείξεις ότι επίκειται εξέγερση; Τίποτα από αυτά δεν συνέβαιναν στις ΗΠΑ. Ηταν όχι απλώς μια επίδειξη ισχύος του Αμερικανού προέδρου, αλλά ένας συμβολισμός για το είδος της εξουσίας που θέλει να εγκαθιδρύσει. Και σαν να μην έφτανε αυτό, το FBI επέδραμε στο σπίτι του πρώην στενού συνεργάτη του Τζον Μπόλτον, ο οποίος λίγο πριν δήλωνε στην «Καθημερινή» πως «ο Πούτιν χειραγωγεί έναν αδαή πρόεδρο». Βαριά κατηγορία για κάποιον που ισχυρίζεται ότι τερμάτισε επτά πολέμους και επιθυμεί το Νομπέλ Ειρήνης. Τελευταίο κατόρθωμα του Τραμπ είναι η απόλυση της διοικήτριας της FED, Λίζας Κουκ, η οποία αρνιόταν να παραιτηθεί, επικαλούμενη την αυτονομία της Κεντρικής Τράπεζας από την εκτελεστική εξουσία.
Ο απλοϊκός λόγος, η διαρκής παραγωγή εχθρών, η συνωμοσιο-λογία, είναι εύπεπτη και κυρίως εύγευστη τροφή για το φιλοθέαμον κοινό… Και στη Ρωσία και στην Τουρκία και στη Βενεζουέλα διεξάγονται εκλογές και, ω του θαύματος, εκλέγονται συνεχώς οι ίδιοι ηγέτες, ενώ είναι αβέβαιη η τύχη των πολιτικών που τους αντιπολιτεύονται. Αλλοι εκπαραθυρώνονται, άλλοι φυλακίζονται, άλλοι εκπατρίζονται. Δεν είναι τυχαίο πως σε αυτά τα καθεστώτα, στα οποία δεν υπάρχει ούτε διαφάνεια ούτε λογοδοσία, οι σημαντικές αποφάσεις εξωτερικής πολιτικής λαμβάνονται αποκλειστικά από τον ηγέτη.
Το αισιόδοξο σενάριο για τις ΗΠΑ, αλλά και για τον κόσμο όλο: Μεταξύ του
τραμπισμού και των ακραίων θέσεων του Δημοκρατικού Κόμματος, να αναφανεί κοινός
τόπος ανάμεσα στους μετριοπαθείς Ρεπουμπλικανούς και στους μετριοπαθείς
Δημοκρατικούς. Στα καθ’ ημάς: Οσοι έχουν τον Τραμπ ως πρότυπο, ας το
ξανακοιτάξουν».
(Σ. Μουμτζής-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
«Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο πρόεδρος Μακρόν έχει χάσει την πρωτοβουλία των κινήσεων.Τεχνικά ζητήματα μιας δημοκρατίας η οποία διαθέτει ισχυρούς και ανθεκτικούς θεσμούς, ικανούς να αντιμετωπίσουν τα θεσμικά αδιέξοδα. Δεν φθάνουν οι ισχυροί θεσμοί όμως για να λύσουν τα πολιτικά αδιέξοδα. Κι αυτό σε έναν κόσμο όπου τίποτε δεν είναι σταθερό και η Ευρώπη καλείται να ανακτήσει το χαμένο της κύρος. Πριν από μερικά χρόνια ποιος φανταζόταν ότι μπορεί να τεθεί θέμα Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στη μία από τις δύο μεγάλες οικονομίες της Ενωσης;
Πριν από μερικά χρόνια η εκλογή του Μακρόν δημιούργησε προσδοκίες πως η Ευρώπη θα αποκτούσε έναν δυναμικό ηγέτη, ικανό να δώσει πολιτική στους λογιστές Γερμανούς. Ομως δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει την καχεξία των μεσαίων στρωμάτων που έφερε την κοινωνική κατάθλιψη. Εγκλωβισμένος ανάμεσα στην εθνικιστική Ακροδεξιά και την εμμονική Αριστερά, δεν μπόρεσε να λύσει το πρόβλημα της ένταξης των μεταναστών.
Υποχωρεί
απέναντι στην επέλαση του αντισημιτισμού δηλώνοντας ότι θα αναγνωρίσει το
«κράτος» της Παλαιστίνης. Η Γαλλία δανείζεται ακριβότερα από την Ελλάδα.Πρώτες
σκέψεις από την κρίση της μεγάλης χώρας που καθορίζει το παρόν και το μέλλον
της Ευρώπης».
(Τ.Θεοδωρόπουλος- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
.jpg)
.jpg)
Απόψεις...
«Τα έχω λίγο μπερδέψει με τους μήνες. Το υπουργείο Παιδείας είχε ανακοινώσει ότι έως τον Ιούλιο τα πανεπιστήμια θα είχαν παρουσιάσει τα σχέδιά τους για την ασφάλεια των χώρων τους. Επρόκειτο περί τελεσιγράφου. Κάτι σαν τα τελεσίγραφα που στέλνει ο Τραμπ στον Πούτιν. Ομως ο Ιούλιος πέρασε και το τελεσίγραφο παρέμεινε τελεσίγραφο. Λογικό. Τον Ιούλιο μας ταλαιπώρησαν οι καύσωνες, ακραίες μετεωρολογικές συνθήκες οι οποίες δεν επιτρέπουν την ολοκλήρωση τόσο σοβαρών σχεδίων. Βλέπετε η κλιματική αλλαγή επηρεάζει ακόμη και την ασφάλεια των πανεπιστημιακών χώρων.
Εμαθα ότι παρ’ όλα αυτά, καταβάλλοντας υπεράνθρωπες προσπάθειες κάποια σχέδια παρουσιάστηκαν, τα οποία όμως δεν ήσαν ολοκληρωμένα. Τι σημαίνει αυτό; Ισως ότι θα εγκατασταθούν τουρνικέ, τα οποία όμως δεν θα λειτουργούν σε συνθήκες καύσωνα, οπότε οι διοικήσεις των πανεπιστημίων ζήτησαν παράταση για να αντιμετωπίσουν το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής. Νέο τελεσίγραφο από το υπουργείο. Ο Ιούλιος έγινε Αύγουστος, χωρίς όμως να ληφθεί υπόψη ότι ο Αύγουστος είναι ο μήνας με τις άδειες και είναι τουλάχιστον απάνθρωπο να αναγκάσεις ανθρώπους επιστήμονες να ασχοληθούν με τουρνικέ, ενώ απολαμβάνουν το ελληνικό καλοκαίρι.
Γι’ αυτό και ο Αύγουστος πλησιάζει προς το τέλος του και ακολουθεί ο Σεπτέμβριος, όπου υποθέτω ότι το υπουργείο θα αντιμετωπίσει το ζήτημα με ένα ακόμη τελεσίγραφο. Ο πληροφοριοδότης μου με ενημερώνει ότι αυτό θα είναι το τελευταίο και οριστικό, πριν το νέο τελεσίγραφο που θα σταλεί για τον Οκτώβριο.
Κοστίζει η ασφάλεια,
λένε. Εχουν υπολογίσει αν κοστίζει περισσότερο από τις καταστροφές που
προκαλούνται από την έλλειψη μέτρων ασφαλείας; Ομως, τις καταστροφές τις
αντιμετωπίζουμε σαν φυσικό φαινόμενο, όπως την κλιματική αλλαγή. Ας το
παραδεχθούμε επιτέλους να τελειώνουμε. Οι διοικήσεις δεν θέλουν μέτρα
ασφαλείας. Αν ήθελαν θα τα είχαν ήδη οργανώσει. Φοβούνται τις αντιδράσεις των
κουκουλοφόρων ή μήπως πολλοί απ’ αυτούς θεωρούν ότι έτσι πρέπει να λειτουργεί
το πανεπιστήμιο;»
(Τ. Θεοδωρόπουλος-KAΘΗΜΕΡΙΝΗ)
«Ο Μάριο Ντράγκι στο Ρίμινι έκανε μια τομή: μίλησε ξεκάθαρα για «Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης». Το επιχείρημά του είναι ότι η εποχή των εθνών-κρατών έχει περάσει και μόνο μια ενιαία Ευρώπη μπορεί να σταθεί απέναντι σε ΗΠΑ, Κίνα και τις νέες γεωπολιτικές καταιγίδες.
Τέσσερις βασικοί άξονες της πρότασης: Κοινή Άμυνα: συγκέντρωση πόρων για έρευνα & ανάπτυξη στην άμυνα. Κοινή Ενέργεια: ευρωπαϊκά δίκτυα και υποδομές. Κοινή Τεχνολογία: επενδύσεις σε chips & AI για ανταγωνιστικότητα. Κοινό Χρέος: κοινή χρηματοδότηση στρατηγικών έργων, όπως έγινε με το Ταμείο Ανάκαμψης.
Ουσιαστικά ζητά το «άλμα» που ποτέ δεν τόλμησε η Ε.Ε.: να περάσει από μια χαλαρή ένωση κρατών σε πολιτική και οικονομική ομοσπονδία. Το όραμα είναι να πάψει η Ευρώπη να είναι κατακερματισμένος παίκτης, που παρακολουθεί αδύναμη, και να αποκτήσει στρατηγική ανεξαρτησία.
Το ερώτημα όμως είναι διπλό: Έχουν οι λαοί διάθεση να παραχωρήσουν εθνική
κυριαρχία; Ή μήπως η κρίση (πόλεμοι,
ενεργειακή ανασφάλεια, κινεζο-αμερικανική σύγκρουση) θα τους αναγκάσει; Εσείς;
Θα προτιμούσατε μια Ευρώπη-υπερδύναμη ή κρατίδια που κρέμονται από τις διαθέσεις
Ουάσιγκτον και Πεκίνου;»
(Κ.Στούπας- liberal.gr)
Απόψεις...
«Το 2024 καταγράφηκε ο χαμηλότερος αριθμός γεννήσεων στη νεότερη ιστορία της χώρας μας –μόλις 69.675 (έναντι 128.259 θανάτων)– και φέτος αναμένεται να πέσουν κάτω από τις 60.000.Μόλις 71.181 παιδιά θα περάσουν φέτος το κατώφλι δημοτικού σχολείου για να φοιτήσουν στην Α΄ Τάξη, τη στιγμή που το 2010 τα πρωτάκια ήταν 120.000. Μισό εκατομμύριο λιγότεροι είμαστε σήμερα οι Ελληνες σε σχέση με το 2011, ενώ, σύμφωνα με εκτιμήσεις του Εργαστηρίου Δημογραφικών και Κοινωνικών Αναλύσεων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, μέχρι το 2050 ο ελληνικός πληθυσμός θα έχει μειωθεί κατά 1,3 -1,5 εκατομμύριο.
Η κατάρρευση των γεννήσεων ως απόρροια διαφόρων κοινωνικών και οικονομικών πιέσεων και η μετανάστευση χιλιάδων νέων στα χρόνια της κρίσης άνοιξαν την πληγή· οι πρόχειρες, αποσπασματικές και εντέλει ατελέσφορες πολιτικές ενίσχυσης της ελληνικής οικογένειας δεν την αφήνουν να κλείσει…
Η Ελλάδα έχει ήδη το
μικρότερο ποσοστό νέων (έως 14 ετών / 13%) και το μεγαλύτερο ηλικιωμένων (άνω
των 65 ετών / 23%) από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο. Αν η πτωτική πορεία δεν ανακοπεί
άμεσα και αποτελεσματικά, μέχρι το 2035 (σύμφωνα με έρευνα του ΙΟΒΕ) θα έχουν
«χαθεί» 430.000 μαθητές, δηλαδή, περίπου το 1/3 όσων φοιτούν σήμερα και θα έχει
μπει λουκέτο στο 29,2% των σχολείων μας. Αδεια θρανία, άδειο μέλλον. Θα το
συνειδητοποιήσουμε, επιτέλους;»
(Τ. Επτακοίλη-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
«Ο ένας είναι ο
πρωθυπουργός του Ισραήλ Βενιαμίν Νετανιάχου και ο άλλος ο ηγέτης της
Παλαιστινιακής Αρχής. Ο Νετανιάχου, με δημόσιο λόγο σε ακροατήριο εκατομμυρίων
Αμερικανών, αναφέρθηκε στη γενοκτονία που διέπραξε η Οθωμανική Αυτοκρατορία σε
βάρος των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων. Μπορεί αυτή η παραδοχή να μην
αποτελεί την de jure αναγνώριση της γενοκτονίας, καθώς απαιτούνται άλλες
θεσμικού χαρακτήρα διαδικασίες, όμως σίγουρα αποτελεί μια πολιτική δήλωση και
για αυτό προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση του υπουργείου Εξωτερικών της
Τουρκίας.Το γραφείο του Μαχμούντ Αμπάς σε ανακοίνωσή του αναφέρθηκε στην
Ελληνική Διοίκηση της Νότιας Κύπρου, ενώ η Κυπριακή Δημοκρατία, ευθύς ως το
πληροφορήθηκε, αντέδρασε έντονα. Είναι γνωστές οι σχέσεις στοργής των
Παλαιστινίων με την Τουρκία».
(Σ. Μουμτζής-liberal.gr)
«Η κολακεία ήταν πάντοτε ένα χρήσιμο εργαλείο επιρροής και
εξουσίας. Δύσκολα μπορεί κάποιος να κοιτάξει πίσω από την κουρτίνα χωρίς να
εντυπωσιαστεί από το πώς συμπεριφέρονται «σοβαροί άνθρωποι» κάποιας εμβελείας
στα εκάστοτε πολιτικά τους αφεντικά. Στην περίπτωση του Τραμπ, το φαινόμενο
έχει λάβει βεβαίως άλλη διάσταση. Αρκεί να δει κανείς τις σκηνές από το
υπουργικό συμβούλιό του, όπου υπάρχει ένας εμφανής διαγωνισμός υπερβολής στο
ποιος θα του κάνει το καλύτερο κομπλιμέντο .Η κολακεία μπορεί, φυσικά, να γίνει
και πάρα πολύ επικίνδυνη, απίστευτα επικίνδυνη. Ειδικά όταν ένας ηγέτης
συνηθίζει να ακούει μόνο αυτά που θέλει και του αρέσουν. Είναι κάτι φυσιολογικό
που συνήθως έρχεται με τα χρόνια, την κούραση και την απομάκρυνση των…
αντιπαθητικών, που επιμένουν να λένε τα πράγματα με το όνομά τους».
(Αλ. Παπαχελάς-KAΘΗMEΡINH)
Aπόψεις...
«Δεν πέσαμε κι από τα σύννεφα. Δεν είναι καν είδηση ότι υπάρχουν ΜΚΟ οι οποίες υπονομεύουν την κρατική πολιτική για τον έλεγχο της παράνομης μετανάστευσης. Δεν είναι καν είδηση ότι πολλές απ’ αυτές καταγγέλλουν την Ελλάδα στις αρμόδιες υπηρεσίες της Ε.Ε. για την παράβαση των δικαιωμάτων των παράνομων μεταναστών, παρουσιάζοντάς την ως χώρα παρία. Ας μην ξεχνάμε τον πρωταγωνιστικό ρόλο που έπαιξαν ορισμένες απ’ αυτές στη διαφήμιση του θανάτου της μικρής Μαρίας από δάγκωμα σκορπιού.
Το 2015, όταν ο Τσίπρας κατήργησε τα θαλάσσια σύνορα της χώρας, οι ΜΚΟ αντικατέστησαν τις κρατικές υπηρεσίες. Διάφοροι τύποι, εκπρόσωποί τους, κυνηγούσαν «ρατσιστές» ανάμεσα στους κατοίκους των νησιών που υπέφεραν από την πλημμυρίδα προσφύγων από τη Συρία και μεταναστών.
Το μητρώο των ΜΚΟ περιλαμβάνει
100 τέτοιες οργανώσεις. Ποιος τις χρηματοδοτεί; Υποθέτω το ελληνικό κράτος και
η Ε.Ε. Ο κ. Πλεύρης αποφάσισε να το ξεκαθαρίσει. Ποιες απ’ αυτές υποδεικνύουν
στους μετανάστες τρόπους για να αποφύγουν την οικειοθελή αποχώρησή τους και τον
επαναπατρισμό τους; Ποιες έχουν κινηθεί κατά των αποφάσεων που προβλέπουν την
αναστολή ασύλου; Και τέλος πώς χρησιμοποιούν τη χρηματοδότησή τους; Ας
ελπίσουμε ότι η υπόθεση θα προχωρήσει και δεν θα παραπεμφθεί στις ελληνικές
καλένδες. Δεν φτάνει να εντοπισθούν και να διαγραφούν. Θα πρέπει το υπουργείο
να δημοσιοποιήσει και τους τίτλους τους και τις παραβάσεις για τις οποίες
κατηγορούνται».
(Τ.Θεοδωρόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
«Ας πούμε ότι ένα νέο παιδί έχει μια πραγματικά καινοτόμος ιδέα που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Όχι την Ελλάδα, αλλά τον πλανήτη ολόκληρο. Τι πιθανότητες δίνετε στον άνθρωπο αυτόν να πραγματοποιήσει το όνειρό του; Μικρές, απειροελάχιστες. Εντάξει! Σταματήσαμε να επιχορηγούμε τα καφέ και τα ενοικιαζόμενα, αλλά το να έχει κανείς μια καλή ιδέα στην Ελλάδα μοιάζει σαν να διαπιστώνει ότι κέρδισε τον πρώτο αριθμό του λαχείου, αλλά δεν μπορεί να εισπράξει το ποσό επειδή στο μεταξύ ναυάγησε σε ένα άγνωστο νησί στη μέση του πελάγους, χωρίς πιθανότητα επιστροφής...
Δεν είμαι γκρινιάρης, ούτε μηδενιστής. Αλλά η καινοτομία είναι
πραγματικά άγνωστη λέξη σε αυτήν τη χώρα. Κι αυτό είναι πραγματικά άδικο,
επειδή δεν μας λείπουν οι ταλαντούχοι νέοι και απόδειξη γι αυτό είναι η
σταδιοδρομία που κάνουν αυτοί οι άνθρωποι όταν αποφασίσουν να περάσουν τα
σύνορα της χώρας. Τα πανεπιστήμιά μας
βγάζουν καλούς ερευνητές. Εκείνο που λείπει είναι το κράτος. Και εδώ η απουσία
του είναι εκκωφαντική. Και εδώ...»
(Θ. Μαυρίδης-liberal.gr)
.jpg)
Απόψεις...
«Το ερώτημα είναι ένα: οι Έλληνες πολίτες είναι απροστάτευτοι απέναντι στις απειλές διαφόρων ΜΚΟ και διαφόρων συλλογικοτήτων; Ποιος ο ρόλος του κράτους και ποιος της κυβέρνησης; Είναι δυνατόν, με δημόσιο λόγο, να απειλούνται δήμαρχοι από οργάνωση που κινείται στο όριο της νομιμότητας και η κυβέρνηση να παραμένει θεατής και στην καλύτερη περίπτωση σχολιαστής του γεγονότος;
Η θερινή ραστώνη δεν αποτελεί δικαιολογία για κανένα.Στο κάτω - κάτω, η Νέα Δημοκρατία είναι καιρός να αντιληφθεί, έστω μετά από μισόν αιώνα, πως δε δίνει εξετάσεις στην Αριστερά και στους ποικιλώνυμους δικαιωματιστές, αλλά στους ψηφοφόρους της, οι οποίοι απαιτούν να τηρήσει κατά γράμμα το πρόγραμμα για το οποίο ψηφίστηκε.
Ο σεβασμός των νόμων και η τήρηση της τάξης
αποτελούν βασικά ιδεολογήματα της Κεντροδεξιάς που βρίσκονται στον πυρήνα των
καταστατικών αρχών της.Και η θεμελιώδης συνέπεια της τήρησης της τάξης είναι η
προστασία των πολιτών από απειλές άσκησης βίας. Το συνταγματικό δικαίωμα της
ελευθερίας της έκφρασης το υπερασπίζεται πρωτίστως η εκάστοτε εκλεγμένη
κυβέρνηση και η ελληνική δικαιοσύνη, διαφορετικά εισερχόμαστε στο σκοτεινό
πεδίο της αυτοδικίας».
(Σ. Μουμτζής-liberal.gr)
«Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι έχουν περάσει μόνο έξι μήνες και κάτι από την ημέρα που ο Ντόναλντ Τραμπ ορκίστηκε για δεύτερη φορά πρόεδρος των ΗΠΑ. Είναι απίστευτο γιατί έχει καταφέρει μέσα σε ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα να φέρει τα πάνω κάτω, τόσο μέσα στη χώρα του όσο και στον πλανήτη. Μετέτρεψε τον Λευκό Οίκο σε μια δική του εκδοχή τού Μαρ α Λάργκο με χρυσούς τοίχους και δικά του πορτρέτα, ενώ έκρυψε τα πορτρέτα των προκατόχων του στη σκάλα που οδηγεί στα υπόγεια. Μέχρι τώρα η μικρότερη αλλαγή στον Λευκό Οίκο ήταν αντικείμενο συζητήσεων, διαβουλεύσεων, μελετών ειδικών επιτροπών.
Ο Τραμπ τα αγνόησε όλα αυτά και
μεταχειρίζεται τον Λευκό Οίκο σαν μία ακόμη έπαυλή του. Θα πείτε, «μα σε σχέση
με όλα τα υπόλοιπα που έχει κάνει, αυτό ξεχωρίζετε σαν κάτι σημαντικό;». Και
όμως, είναι σημαντικό γιατί δείχνει το πώς αντιλαμβάνεται την εξουσία του, αλλά
και το πόσο αδύναμο να τον σταματήσει είναι το παλιό παραδοσιακό, διακομματικό
σύστημα που επέβαλε κανόνες και παραδόσεις στις ΗΠΑ εδώ και δεκαετίες».
(Αλ.Παπαχελάς-KAΘΗΜΕΡΙΝΗ)
Απόψεις...
«Μια ορδή από κότες είναι σήμερα πιο μαχητική από την ΕΕ»: Στις 7 Μαΐου του 2015 αυτή η δήλωση του Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ είχε θεωρηθεί από προκλητική ως υπερβολική. Δέκα χρόνια μετά, μπορούμε να του βγάλουμε το καπέλο. Αν σήμερα η ΕΕ είχε ευρωστρατό ΔΕΝ θα χρειαζόταν καν να τον χρησιμοποιήσει. Γιατί ο Πούτιν θα την υπολόγιζε. Δεν είχε περιοριστεί σ’ εκείνη την δήλωση. Είχε προσθέσει: «Μια ορδή από κότες είναι ένας σχηματισμός μάχης σώμα με σώμα, αν συγκριθεί με την εξωτερική πολιτική και την πολιτική ασφάλειας της ΕΕ».
Το 2000 η συζήτηση επανήλθε για να μην καταλήξει πουθενά. Αιτία και τότε η στάση της Τουρκίας, που επέμενε στην εξ ολοκλήρου συμμετοχή της στη λήψη αποφάσεων και σχεδιασμού του ευρωστρατού - με το επιχείρημα ότι θα παρέχονταν δυνάμεις του ΝΑΤΟ σε επιχειρήσεις της ΕΕ - και με την Ελλάδα να αντιδρά, χωρίς να μπορεί να επιβάλει τις απόψεις της. «Το λέω απλά: Οι 28 στρατοί δεν βρίσκονται στο ύψος των περιστάσεων», είχε πει τον Μάιο του 2015 ο Γιουνκέρ, αναφερόμενος και στην πατρίδα του, το Λουξεμβούργο, λέγοντας πως… «διαθέτει έναν στρατό 771 προσώπων, του υπουργού Αμύνης περιλαμβανομένου»!
Είχε, όμως, πει και κάτι ακόμη πιο προφητικό:«Ένας κοινός στρατός όλων των Ευρωπαίων θα έκανε τη Ρωσία να καταλάβει ότι είμαστε σοβαροί όταν πρόκειται να υπερασπίσουμε τις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης», είχε εξηγήσει τον Μάρτιο του 2015 στη γερμανική εφημερίδα Welt am Sonntag.Είχε προηγηθεί η προσάρτηση της Κριμαίας από την Ρωσία, που η Ευρώπη είχε τότε αντιμετωπίσει μόνο με οικονομικές κυρώσεις».
(Σ.Βούλτεψη-liberal.gr)
«Οταν ολοκληρωθούν οι χαλαρές κουβέντες του καλοκαιριού και επιστρέψουμε στην καθημερινότητα θα σκεφτούμε ίσως ξανά γιατί δεν γίνεται να ζήσουμε με ένα μέτρο αλληλοσεβασμού, ξεκινώντας από τον δημόσιο χώρο. Την απάντηση βέβαια τη ξέρουμε και θα τη συζητάμε και το επόμενο καλοκαίρι. Είναι προφανής: Δεν θα γίνουμε ίσως ποτέ «κανονική χώρα» γιατί δεν θέλουμε. Ή, σωστότερα, γιατί η μεγάλη πλειοψηφία ανάμεσά μας δεν το θέλει. Σταθερά και απερίφραστα εδώ και δεκαετίες. Και επειδή η Ελλάδα είναι ευτυχώς δημοκρατία, η πλειοψηφία επιβάλλει, όπως είναι αυτονόητο, τη θέλησή της.
Δεν αλλάζουμε, είναι ζήτημα δημοκρατίας. Αν κάποια στιγμή ζορίσουν πολύ τα πράγματα, θα τραβήξουμε ένα χαρτί απο το συρτάρι με τα επιχειρήματα για τέτοιες περιπτώσεις. Θα λέει ότι φταίνε αυτοί που ψηφίσαμε ή ακόμα καλύτερα αυτοί που ψήφισαν οι άλλοι. Λογικό συμπέρασμα.
(Αργ.Παπαστάθης-protagon.gr)
«Ποιος διαπαιδαγωγεί σήμερα; Η σημερινή ρήξη στο συνεχές της
διαπαιδαγώγησης δεν έχει προσωρινό χαρακτήρα. Η σταδιακά αυξανόμενη
αντικατάσταση γονέων και σχολείου, ως φορέων αγωγής, από τις οθόνες έχει
σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις -πέρα από την καθαυτή υγεία των νέων - στη
νοητικοψυχοκοινωνική τους οργάνωση».
(N.Σαλτερής-protagon.gr)
Απόψεις...
«Η ακύρωση της συναυλίας της Γλυκερίας, έπειτα από αντιδράσεις για τη συμμετοχή της σε εκδήλωση στο Ισραήλ, δεν είναι απλώς ένα καλλιτεχνικό ζήτημα. Είναι πολιτικό σύμπτωμα. Αποκαλύπτει το πώς η ελληνική Αριστερά, εγκλωβισμένη σε ιδεολογικές εμμονές, έχει χάσει κάθε ίχνος του «ηθικού πλεονεκτήματος» που επικαλούνταν για δεκαετίες. Εδώ και χρόνια καλλιεργείται στην Ελλάδα ένας άκρατος αντισημιτισμός, συχνά μεταμφιεσμένος σε «αντισιωνισμό». Στην τελευταία διετία, με αφορμή τον πόλεμο στη Γάζα, αυτός κορυφώθηκε: ισοπέδωση της πραγματικότητας, ταύτιση του Ισραήλ με κατακτητή, αποσιώπηση της δράσης τρομοκρατικών οργανώσεων. Η στοχοποίηση της Γλυκερίας επειδή τραγούδησε εκεί δεν είναι τυχαία· είναι προϊόν αυτής της καλλιεργημένης προκατάληψης.
Την ίδια ώρα, ουδείς βρίσκει πρόβλημα στις συναυλίες και τα φεστιβάλ που διοργανώνει το ΚΚΕ, όπου συμμετέχουν δεκάδες καλλιτέχνες υπό ξεκάθαρη κομματική ταυτότητα. Εκεί δεν γίνεται λόγος για «ταύτιση» με ιδεολογίες. Όμως, η συμμετοχή σε μια πολιτιστική εκδήλωση στο Ισραήλ καταδικάζεται μετά βδελυγμίας. Δύο μέτρα και δύο σταθμά, που φανερώνουν την πολιτική και ηθική υποκρισία.
Το ερώτημα είναι σαφές: θα
βρεθούν καλλιτέχνες να μιλήσουν ανοιχτά, να υπερασπιστούν την ελευθερία της
τέχνης και να καταγγείλουν την ιδεολογική τρομοκρατία; Ή μήπως μόνο η Γλυκερία
είχε το θάρρος να σταθεί απέναντι στη σιωπή; Ο αριστερός του χθες είχε ιδανικά,
καλλιέργεια και προσφορά. Ο σημερινός αριστερός μοιάζει εγκλωβισμένος στον
κυνισμό, στην ιδεολογική στείρωση και, πλέον, στην καλλιέργεια αντισημιτισμού.
Η ακύρωση της συναυλίας της Γλυκερίας είναι απλώς το πιο κραυγαλέο σύμπτωμα
αυτής της παρακμής».
(Ηλ. Πέσσαχ-liberal.gr)
«Η Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων πέρασε κατά 100% σε εταιρεία ισραηλινών συμφερόντων. Οπως ήταν φυσικό, αυτό το γεγονός προκάλεσε αντιδράσεις για δύο λόγους: πρώτον, διότι οι νέοι ιδιοκτήτες είναι Ισραηλινοί και δεύτερον, διότι θα έπρεπε μια τέτοια εταιρεία να περάσει στον έλεγχο του κράτους. Δεν χρειάζεται να αναφερθώ στον πολιτικό χώρο αυτών των αντιδράσεων. Η ιστορία έχει δείξει πως αυτή η προσπάθεια είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Το πολιτικό μας σύστημα και δεν μπορεί και δεν θέλει να επιτύχει η διαδικασία εξυγίανσης μιας προβληματικής επιχείρησης, διότι η εξυγίανση δεν αποτελεί προτεραιότητα. Είναι το όχημα για ποικιλόμορφες διευθετήσεις. Όσοι προβάλλουν το επιχείρημα της εξυγίανσης είτε δεν έχουν μνήμη είτε απλώς επιθυμούν να διαιωνίζεται μια νοσηρή κατάσταση για την κοινωνία, όμως ιδιαίτερα επωφελής για εαυτούς και αλλήλους.
Θυμούμαι τις
απόπειρες εξυγίανσης της Ολυμπιακής Αεροπορίας, τα δισεκατομμύρια που
εξαερώθηκαν και τη σωτήρια λύση που επήλθε με την ιδιωτικοποίησή της. Τα ίδια
έγιναν και με τη ΛΑΡΚΟ και την ΕΑΒ και την ΕΒΟ. Πονεμένες ιστορίες. Από την
άλλη μεριά βλέπουμε πώς λειτουργούν όλα τα ναυπηγεία, πώς παράγουν πλούτο, πώς
δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας και όλα αυτά υπό τον έλεγχο ιδιωτών. Ζητήματα
που στον πολιτισμένο κόσμο είναι λυμένα, στην Ελλάδα του 2025 αποτελούν
διακυβεύσεις».
(Σ.Μουμτζής-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
Απόψεις...
« Ο κ. Τσίπρας ήταν στο παρελθόν επιλογή ισχυρών επιχειρηματικών κέντρων και εξακολουθεί να είναι. Η επάνοδος Τσίπρα είναι μια συνειδητή προσπάθεια επανεκκίνησης. Πετάνε στα σκουπίδια τα προβληματικά κομμάτια του προηγούμενου Project και το στήνουν και πάλι σε νέα βάση. Αντικειμενικός στόχος, οι αρμοί της εξουσίας... Και τι θέλει αυτό το επιχειρηματικό κατεστημένο που δεν το έχει από τον Κυριάκο Μητσοτάκη; Διότι ο κ. Μητσοτάκης προσπάθησε, αν μη τι άλλο, να ανοίξει το παιχνίδι για όλους και με σκοπό να ενισχυθεί έτσι η Οικονομία.
Ο κ. Μητσοτάκης πίστεψε ότι η ελληνική άρχουσα τάξη έχει φιλότιμο! Δουλειές πήραν, αλλά δεν επένδυσαν στη χώρα στο βαθμό που θα μπορούσαν. Αυτή η άρχουσα τάξη δεν θέλει να εξαρτάται από κάποιον σαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Θέλει τον πολυκερματισμό του πολιτικού συστήματος και τον έλεγχό του μέσα από πολυκομματικές κυβερνήσεις. Σε αυτό το αφήγημα ταιριάζει γάντι ο Αλέξης Τσίπρας. Και μάλιστα όχι ο Αλέξης του ακραίου ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ο Αλέξης της συναίνεσης, ο Αλέξης των συνθέσεων και του ... Δημοκρατικού Καπιταλισμού.
Γι αυτό ο Αλέξης Τσίπρας θα είναι ένας
εξαιρετικά επικίνδυνος αντίπαλος για τον κ. Μητσοτάκη. Επειδή έχει τη στήριξη
πανίσχυρων οικονομικών συμφερόντων που είναι έτοιμα να τραβήξουν το χαλί στη
σημερινή κυβέρνηση. Αν όλα αυτά που ήδη έχουν συμβεί σαν να μοιάζουν με πόλεμο,
περιμένετε να δείτε το κλίμα στους επόμενους μήνες και όσο πλησιάζουμε προς τις
εκλογές».
(Θ.Μαυρίδης-liberal.gr)
«Δεν χρειάζεται να είσαι Αμερικανός ή Ρώσος για να έχεις στρατηγικά όπλα. Αρκεί να είσαι Ουκρανός με ένα συνεργείο μηχανουργών, Τούρκος με ένα Bayraktar, ή Ιρανός με μερικά φθηνά drones.Η τεχνολογία έχει γίνει «δημοκρατική» – και αυτό αλλάζει τα πάντα.Η Τουρκία έφτιαξε τα Bayraktar και τα πουλάει στη μισή υφήλιο. Η Ουκρανία βύθισε το Moskva με τον Neptune και τώρα παρουσιάζει τον Flamingo FP-5 με 3.000 χιλιόμετρα εμβέλεια. Το Ιράν έστειλε τα Shahed drones να χτυπούν διυλιστήρια στη Σαουδική Αραβία με κόστος μερικές δεκάδες χιλιάδες δολάρια το κομμάτι. Η Βόρεια Κορέα απειλεί με ICBM που κάποτε μόνο οι υπερδυνάμεις διέθεταν.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι τα «μυστικά» δεν
είναι μυστικά. Τα ηλεκτρονικά, τα GPS, τα CNC μηχανήματα είναι διαθέσιμα σε
όποιον έχει λίγη φαντασία και αποφασιστικότητα. Το αποτέλεσμα; Ένας πύραυλος
των 100.000 δολαρίων μπορεί να καταστρέψει υποδομές δισεκατομμυρίων. Αυτό
λέγεται ασύμμετρη ισχύς».
(Κ.Στούπας-liberal.gr)
«Το δικαίωμα στην απεργία είναι ιερό, αλλά στην πράξη δεν το
έχουν όλοι. Κάποιοι επαγγελματίες του κρατικού συνδικαλισμού το ασκούν την
Πέμπτη για να παραμείνουν ανεξέλεγκτοι – Να μπορούν να μην υπηρετούν τους
άλλους που τρέχουν, να μην αξιολογούνται και να μην επιμορφώνονται. Πρόκειται
για ένα success story παγκόσμιας εμβέλειας».
(Αλ. Παπαναστασίου-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
.jpg)
.jpg)
Απόψεις...
«Το πρώτο πράγμα που κάνουν οι άνθρωποι όταν αισθάνονται οικονομικά ασφαλείς είναι να αυξάνουν τις δαπάνες για ψυχαγωγία. Τα ταξίδια στο εξωτερικό αποτελούν μια από τις πιο χαρακτηριστικές εκφράσεις αυτής της συμπεριφοράς. Αν λοιπόν ισχύει αυτό, τότε η οικονομία δεν μπορεί να πηγαίνει και τόσο άσχημα....
Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά: το 2024 οι Έλληνες ταξίδεψαν περισσότερο από ποτέ. Σχεδόν επτά εκατομμύρια ταξίδια στο εξωτερικό, δαπάνες άνω των 2,8 δισ. ευρώ και κατά κεφαλήν κόστος που ανέβηκε στα 420 ευρώ από 393 το 2023. Την ίδια ώρα, τα τουριστικά έσοδα της χώρας κατέγραψαν ιστορικό ρεκόρ στα 25 δισ. ευρώ. Η εικόνα «φτώχειας και πείνας» δεν στέκει.
Σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδος, το 2024 οι Έλληνες πραγματοποίησαν 6,85 εκατ. ταξίδια:5,82 εκατ. μεμονωμένα-864.800 μέσω οργανωμένων πακέτων-Φυσικά, ένα μέρος αφορά επαγγελματικές μετακινήσεις ή πολλαπλά ταξίδια των ίδιων ατόμων. Όπως και να έχει, ο αριθμός εντυπωσιάζει.Βέβαια, το εμπορικό έλλειμμα παραμένει υψηλό, παρά τον διπλασιασμό των εξαγωγών. Αυτό είναι αδύναμο σημείο που χρειάζεται προσοχή. Όμως το γενικό κλίμα είναι θετικό.
Σφάλουν όσοι κατηγορούν οποιοδήποτε θετικό
δημοσίευμα στο εσωτερικό σαν προϊόν συναλλαγής. Πολλά δημοσιεύματα στο διεθνή
τύπο είναι διθυραμβικά.Η μεσαία τάξη δείχνει να ανακάμπτει: οι δρόμοι γεμάτοι
αυτοκίνητα, τα θέρετρα γεμάτα τουρίστες, οι πτήσεις στο εξωτερικό γεμάτες Έλληνες.
Ο Μητσοτάκης κρατά ισχυρό χαρτί: την οικονομία. Μπορεί να υπάρχουν σοβαρά
ζητήματα - ακρίβεια, χαμηλοί μισθοί, ακριβός τουρισμός - αλλά η μεγάλη εικόνα
είναι ανοδική».
(Κ. Στούπας-liberal.gr)
«Δεν είναι καθόλου περίεργο που το ποσοστό ανακύκλωσης αστικών
αποβλήτων εδώ είναι 17%, ενώ ο μέσος όρος της ΕΕ είναι στο 49%, σύμφωνα με
στοιχεία της Eurostat από το 2022. Δεν πρέπει να προκαλεί εντύπωση ότι η ΕΕ μας
έχει στην μπούκα και περιμένει να αποτύχουμε ακόμα μια χρονιά στους στόχους που
θέτει για ανακύκλωση του 55% των αστικών αποβλήτων και του 65% των αποβλήτων
συσκευασιών».
(Λ.Σταμπούλογλου- prtoagon.gr)
«Κοστίζουν όσο ένα μικρό διαμέρισμα και κάθε τετραγωνικό τους
πληρώνεται σαν χρυσάφι. Στην Αθήνα τα πάρκινγκ είναι δυσεύρετα, περιζήτητα και
οι τιμές πώλησης έχουν εκτοξευτεί σε ιλιγγιώδη ύψη. Η προοδευτική αύξηση που
καταγράφεται από το 2019 και μετά είναι της τάξεως του 478%! Ακούγεται
εξωπραγματικό και όμως ισχύει. Δεν είναι λίγοι οι κάτοικοι του δήμου Αθηναίων
που αναγκάζονται να κάνουν «βόλτες» τα τετράγωνα ακόμη και 30’-40’ για να βρουν
μια θέση κοντά στο σπίτι τους: «Η διαθεσιμότητα θέσεων στάθμευσης είτε προς
ενοικίαση είτε προς πώληση είναι αρκετά περιορισμένη».
(Γ. Λιάλιος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
Απόψεις...
«Σύμφωνα με ευρωπαϊκή μελέτη, έως το 2035, η Ελλάδα θα χρειαστεί περισσότερους από 2.000.000 εργαζομένους. Μεγάλο ποσοστό των νέων θέσεων εργασίας θα δημιουργηθεί λόγω της αντικατάστασης ή συνταξιοδότησης σημαντικού αριθμού εργαζομένων, ενώ οι υπόλοιπες οφείλονται στην ανάπτυξη της οικονομίας και στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
Και επισημαίνουν ότι μόνο με συνδυαστικές πολιτικές, όπως η προώθηση των γυναικών και των μεγαλύτερων σε ηλικία στην αγορά εργασίας, η μετάκληση εργαζομένων από τρίτες χώρες ή και η ενσωμάτωση μέρους των μεταναστών και η προσέλκυση Ελλήνων του εξωτερικού, θα μπορούσε η πρόκληση να μετατραπεί σε ευκαιρία. Μάλιστα, οι πραγματικές ανάγκες, σύμφωνα με τους εκπροσώπους των επιχειρήσεων, υπερβαίνουν κατά πολύ τις προσεγγίσεις της ΕΛΣΤΑΤ κι ενδέχεται να προσεγγίζουν τις 200.000.
Μέσα στην
επόμενη 10ετία θα υπάρξει ανάγκη για 646.000 θέσεις εργασίας υψηλής
εξειδίκευσης.Οι υπόλοιπες θέσεις αφορούν, ενδεικτικά, εξειδικεύσεις και
επαγγέλματα κυρίως στον τομέα των προσωπικών υπηρεσιών με 337.000 θέσεις
εργασίας, επαγγελματίες υγείας 119.000, εργαζομένους προσωπικής φροντίδας
56.000 και επαγγελματίες διδασκαλίας 122.000, καθότι η αγορά θα χρειαστεί
επειγόντως πολιτικές εκπαίδευσης, επανακατάρτισης και ενίσχυσης της συμμετοχής
στην εργασία».
(Ρ.Σαλούρου-liberal.gr)
«Η επέκταση των ηλεκτρονικών πληρωμών στο σύνολο της οικονομίας φαίνεται ότι αποδίδει καρπούς, καθώς μειώνεται το «κενό» ΦΠΑ και αυξάνονται τα έσοδα του Δημοσίου. Οι πληρωμές σε εστιατόρια, μίνι μάρκετ, περίπτερα, ακόμη και ταξί, καταγράφουν θεαματική αύξηση. Συγκεκριμένα, οι ηλεκτρονικές συναλλαγές στην Ελλάδα κατέγραψαν σημαντική αύξηση το 2024, με την αξία τους να φτάνει τα 67,7 δισ. ευρώ (αύξηση 10,7% σε σχέση με το 2023). Σημαντική αύξηση καταγράφηκε σε διάφορους κλάδους, όπως πλυντήρια αυτοκινήτων, υπηρεσίες φροντίδας παιδιών, δικηγόρους και ταξί.
Οι ηλεκτρονικές συναλλαγές οδήγησαν στη
μείωση της φοροδιαφυγής και στην αύξηση των εσόδων, με το Δημόσιο να προσθέτει
δύο επιπλέον δισ. ευρώ στα ταμεία.Αντιθέτως, μεγάλο πρόβλημα παραμένουν οι
συναλλαγές σε επαγγελματικές ομάδες που δραστηριοποιούνται στον κλάδο της
οικοδομής».
(Πρ. Χατζηνικολάου-ΚAΘΗΜΕΙΡΝΗ)
«Tέσσερα χρόνια, από το 1986 ως το 1989. Τόσα χρειάστηκαν για
να αλλάξει για πάντα η Νέα Υόρκη. Η πόλη βρισκόταν τότε αντιμέτωπη με την
ανεξέλεγκτη εγκληματικότητα, την φτώχεια, την κρίση του AIDS και την οικονομική
ανασφάλεια, ενώ οι πολιτικοί και οι θεσμοί σε πολλές περιπτώσεις απέτυχαν να
αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις. Ταυτόχρονα, εμφανίζονταν νέες οικονομικές και
πολιτικές δυνάμεις, που θα έβαζαν τα θεμέλια για την αναγέννηση».
(Protagon Team)
.jpg)
Απόψεις...
«Μετά τις εκλογές της 20ής Ιουλίου για την ανανέωση 125 από τις 248 έδρες της Άνω Βουλής, η Ιαπωνία βρίσκεται πλέον με κυβέρνηση μειοψηφίας. Υπήρχαν και εκεί πολλοί λόγοι - η ακρίβεια, οι αμερικανικοί δασμοί, η εκτόξευση των επιτοκίων – αλλά η παράταξη που κυβερνά την χώρα αδιαλείπτως από το 1955, έχασε εξαιτίας ενός λαϊκιστικού κόμματος που στηρίχθηκε στην αντιμεταναστευτική ρητορία. Και αυτό συνέβη σε μια χώρα με σκληρή αντιμεταναστευτική πολιτική που φιλοξενεί ελάχιστους πρόσφυγες! Έτσι, το μεγάλο πρόβλημα του δημογραφικού πέρασε σε δεύτερη μοίρα.
Και όμως! Το 2024, για 16η συνεχόμενη χρονιά, η συρρίκνωση του ιαπωνικού πληθυσμού σημείωσε ρεκόρ: 900.000 λιγότεροι! Μάλιστα καταγράφτηκαν 41.227 λιγότερες γεννήσεις από το 2023. Πρόκειται για τον χαμηλότερο αριθμό γεννήσεων που έχει καταγραφτεί αφότου άρχισαν να τηρούνται στοιχεία, το 1899. Με λίγα λόγια, η Ιαπωνία δέχεται αλλοδαπούς μέσω νόμιμων οδών και αποκλειστικό σκοπό την εργασία.
Το 2022, η
χώρα δέχθηκε 144.000 μετανάστες (55% εργαζόμενοι, 41% μέλη των οικογενειών τους
και μόλις 1% για ανθρωπιστικούς λόγους).Επιπλέον η χώρα δέχθηκε 167.000
μεταπτυχιακούς φοιτητές και 224.000 αλλοδαπούς με άδειες εργασίας περιορισμένου
χρόνου. Το 2024 ψηφίστηκε νόμος βάσει του οποίου δίδεται άδεια παραμονής με βάση
τα επαγγελματικά προσόντα του αλλοδαπού. Σκοπός η αντιμετώπιση των μεγάλων
αναγκών σε εργατικό δυναμικό και ο νόμος θα τεθεί σε εφαρμογή το 2027.Οι άδειες
παραμονής των ψηφιακών νομάδων δεν ξεπερνούν τους έξι μήνες».
(Σ.Βούλτεψη- Liberal.gr)
«Εχει περάσει κάτι λιγότερο από ένας χρόνος από την ημέρα που
η Καθολική Εκκλησία της Ελλάδας συγκλονιζόταν από ένα πρωτοφανές στα χρονικά
οικονομικό σκάνδαλο, με αρκετές μάλιστα ακόμη προεκτάσεις και επίκεντρο την
Επισκοπή της Σύρου. Από έρευνα της Αρχής για το Ξέπλυμα, της οποίας προΐσταται
ο Χαράλαμπος Βουρλιώτης, είχαν προκύψει μεταφορές εμβασμάτων από τον επίσημο
τραπεζικό λογαριασμό της Επισκοπής προς επιχειρηματία της Πάτρας, ιδιοκτήτη
νυχτερινών κέντρων στην αχαϊκή πρωτεύουσα. Σύμφωνα με όσα είχαν τότε γίνει
γνωστά, το ποσό που είχε μεταφερθεί από τον λογαριασμό της Καθολικής Εκκλησίας
της Σύρου προς συνολικά πέντε τραπεζικούς λογαριασμούς που άμεσα ή έμμεσα
συνδέονταν με τον εν λόγω επιχειρηματία, ανερχόταν στα 3 εκατ. ευρώ».
(Γ.
Σουλιώτης-KAΘHMEΡINH)
« Οι μπουφέδες του
πρωινού στα ξενοδοχεία ανά τον κόσμο υπόσχονται αφθονία και συχνά συνοδεύονται
από υπερβολή. Ομως πίσω από τη γοητεία κρύβεται μια πιο σκοτεινή αλήθεια: η
σπατάλη τροφίμων. Ενα διαχρονικό «σήμα κατατεθέν» της πολυτέλειας, ο μπουφές
έχει τεθεί στο μικροσκόπιο περιβαλλοντικών οργανώσεων και σεφ, εξαιτίας των
συνεπειών υπερκατανάλωσης και των περιβαλλοντικών επιπτώσεων που συνοδεύουν την
υπηρεσία. Τα πρωινά μπουφέ είναι από τους χειρότερους «συνεργούς», παράγοντας
υπερδιπλάσια απορρίμματα σε σχέση με τα πρωινά που σερβίρονται σε συγκεκριμένες
μερίδες – περίπου 300 γραμμάρια έναντι 130 γραμμαρίων για γεύματα κατόπιν
παραγγελίας».
(Ν.Μ. Πασχαλίδου-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
.jpg)
.jpg){kind=link}
Απόψεις...
«Στις 27 Σεπτεμβρίου 1938, ο βρετανός πρωθυπουργός Νέβιλ Τσάμπερλεν διαβεβαίωνε σε ραδιοφωνικό μήνυμα πως η χώρα του δεν προτίθεται να αναστατωθεί για «έναν καβγά σε μια μακρινή χώρα μεταξύ ανθρώπων για τους οποίους δεν ξέρουμε τίποτα». Δύο μέρες αργότερα, στις 29 Σεπτεμβρίου 1938, η «μακρινή χώρα» που αρνιόταν να αποδεχθεί τις συνοριακές απαιτήσεις της χιτλερικής Γερμανίας εκχωρήθηκε με τη Συμφωνία του Μονάχου και τη σύμφωνη γνώμη του Τσάμπερλεν στη… χιτλερική Γερμανία. Και διαμελίστηκε. Σε λιγότερο από έναν χρόνο, «οι άνθρωποι για τους οποίους δεν ξέρουμε τίποτα» βομβάρδιζαν το Λονδίνο. Τους μάθαμε.
Αλλά βέβαια όπως θύμισε απερίφραστα προ ημερών ο αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο και για την Ουκρανία (17/8): Δεν είναι δικός μας πόλεμος! Σίγουρα όμως δεν φαίνεται να συμμερίζεται την επισήμανση του γάλλου προέδρου Εμ. Μακρόν ότι: «Ο Πούτιν είναι ένα αρπακτικό. Ενα τέρας στις πόρτες μας. Του χρειάζεται να συνεχίσει να τρώει για να επιβιώσει».
Και έως τώρα
από πουθενά κι από κανέναν δεν έχω ακούσει ότι η Ουκρανία απειλεί την παγκόσμια
ειρήνη ή την ισορροπία της ευρωπαϊκής ασφάλειας. Αντιθέτως, οι περισσότεροι που
έχω στο μυαλό μου συμμερίζονται (με τον έναν ή τον άλλον τρόπο…) την ανάλυση
του Μακρόν.
(Maria Papadopoulou- ευρωπαϊστές f/B)
«Μόλις γύρισα από Ρουμανία-χώρα της γυναίκας μου που επισκέφτηκα τελευταία φορά 6 χρόνια πριν. Έπαθα σοκ καθώς η επαρχία έχει αναμορφωθεί.Σε τρεις ώρες οδικό ταξίδι από Βουκουρέστι μέχρι κέντρο της χώρας συνειδητοποίησα ότι όλα τα χωριά αριστερά δεξιά του δρόμου έχουν ανακαινιστεί στις περισσότερες περιπτώσεις από τα εμβάσματα προφανώς των μεταναστών.Δεν υπάρχουν πουθενά σκουπίδια οι δρόμοι έχουν πολύ καλό οδόστρωμα και καμία λακούβα. Το δε χωριό της γυναίκας μου που έχει 2.500 κάτοικους έχει σταθμό φόρτισης για ηλεκτρικά αυτοκίνητα, υποκατάστημα τράπεζας, τοπικό γιατρό, φαρμακείο και διάφορα μίνι μάρκετ.
Η αποκέντρωση σε όλο το μεγαλείο της!Η δε
σύγκριση με την ελληνική επαρχία είναι θλιβερή και η επαρχία είναι το μέτρο
σύγκρισης για την πρόοδο μιας χώρας. Η δε γυναίκα μου λέει ότι τουλάχιστον οι
μισοί από τα 2-3 εκατομμύρια μεταναστών θέλουν να γυρίσουν πίσω. Και προφανώς
αγαπούν την χώρα τους πιο πολύ από ότι την Ελλάδα οι Έλληνες και ανακαινίζουν
τις πατρογονικές εστίες τους. Για το δε Βουκουρέστι να μη κάνουμε κουβέντα καθώς
υπάρχει οικοδομικός οργασμός και ο μέσος μισθός εκεί είναι 1.700 ευρώ
πλέον.Είναι μια σύγχρονη πρωτεύουσα κεντρικής Ευρώπης που η Αθήνα δεν θα γίνει
ποτέ».
(Αναγνώστης στην ανάρτηση του Κ.Στούπα -liberal.gr)
«12 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1953. ΤΡΙΑ ΙΣΡΑΗΛΙΝΑ ΠΛΟΙΑ ΔΙΑΣΩΖΟΥΝ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΣΕΙΣΜΟΠΛΗΚΤΟΥΣ ΣΤΗ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ ...
Για
τρία μερόνυχτα, οι 450 Ισραηλινοί ναυτικοί εργάστηκαν πυρετωδώς μαζί με τους
Αμερικανούς και τους Βρετανούς για τη διάσωση των κατοίκων των ελληνικών
νησιών, σώζοντας εκατοντάδες ανθρώπους από βέβαιο θάνατο, μεταφέροντας 400
βαριά τραυματισμένους στην ενδοχώρα και παρέχοντας ιατρική περίθαλψη σε 16.000
άτομα.Ο ελληνικός λαός εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του. Ο τότε βασιλιάς της
Ελλάδας, Παύλος, ήρθε προσωπικά να χαιρετίσει τους Ισραηλινούς ναυτικούς
τιμώντας τους διοικητές της επιχείρησης Σλόμο Ερέλ και Ιτσχάκ Ντβίρι με
παράσημα. Ο ελληνικός Τύπος χαρακτήρισε την ισραηλινή δύναμη «ΣΤΟΛΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑΣ» και τους Ισραηλινούς «Ισραηλινούς ναύτες ΣΩΤΗΡΙΑΣ ».
(M. Mordos-ευρωπαϊστές f/B)
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)
