Απόψεις...

 

«Όποιος έχει πάει έστω και για βόλτα αναψυχής στην Κύπρο, θα έχει πάθει πλάκα από τον αριθμό των φοιτητών που βλέπει στους δρόμους. Χιλιάδες είναι, από κάθε περιοχή του πλανήτη. Αν ξέρατε πόσοι Ινδοί και Πακιστανοί σπουδάζουν (κυρίως μηχανικοί) στην Κύπρο θα μένατε άναυδοι. Καλά, δεν αναφέρομαι διόλου στους Ρώσους, τους Ουκρανούς ή τους Λιβανέζους, αυτοί είναι πραγματικά αμέτρητοι. Έλληνες ων ουκ έστιν αριθμός, αλλά και πάρα πολλοί Τούρκοι. Ναι μάλιστα, Τούρκοι.

Τι διαθέτει η Κύπρος και έχει τόση επιτυχία ως εκπαιδευτικός προορισμός; Τίποτα απολύτως. Ούτε εκπαιδευτική ιστορία διαθέτει, ούτε καμιά ειδική παράδοση (όπως η Ελλάδα στην αρχαιολογία, ας πούμε), ούτε πλεονάζον εκπαιδευτικό προσωπικό, ούτε κάτι άλλο που σχετίζεται με την παιδεία ή την ανώτατη εκπαίδευση. Τουναντίον, μηδενική παράδοση και σχέση με το αντικείμενο έχουν, όταν εγώ ήμουν φοιτητής το15% των συμφοιτητών μου ήταν Κύπριοι. Στην Αθήνα και στο Λονδίνο σπούδαζαν τότε, στο νησί υπήρχε μέχρι λύκειο. 

Απλώς οι Κύπριοι είναι σοβαροί όταν καταπιάνονται με μια δουλειά. Άνοιξαν το θεσμικό πλαίσιο, βρέθηκαν επενδυτές, έκαναν συμφωνίες με ξένα - αγγλικά κυρίως - πανεπιστήμια, αγόρασαν εκτάσεις στις παρυφές των πόλεων, έκτισαν πανεπιστημιακά κτίρια και δίπλα τους φοιτητικές εστίες, βρήκαν καθηγητές από το ντόπιο δυναμικό αλλά και από Ελλάδα και Ευρώπη, αντέγραψαν τα προγράμματα σπουδών των μητρικών πανεπιστημίων, άνοιξαν τις πόρτες τους και …γέμισαν. Έριξαν λεφτά βέβαια, αλλά τα έβγαλαν και θα τα βγάζουν στο μέλλον επ’ αόριστον.

Τώρα, γιατί εμείς δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό, θα σας γελάσω. Το κάνει πια και η Βουλγαρία να ξέρετε, όλη η βόρεια Ελλάδα βουλγάρικα μαθαίνει και σε πανεπιστήμια της νότιας Βουλγαρίας σπουδάζει. Εμείς όμως εδώ, αντί για εκπαιδευτικά ιδρύματα προτιμάμε να φτιάχνουμε «μέτωπα παιδείας». Τα οποία αποτελούνται από μερικές χιλιάδες φοιτητές στρατευμένους στην αριστερά, από λίγες εκατοντάδες μπαχαλάκηδες κι από ψοφοδεείς ηγεσίες κομμάτων που φοβούνται αυτά τα γλίσχρα φωνακλάδικα μέτωπα όπως ο διάολος το λιβάνι».

                                                                       (Δ.Καμπουράκης- Liberal.gr)

«Tο ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας συμμετέχει σε εκδήλωση με τίτλο : «Παλαιστίνη, από το απαρτχάιντ, στην αιματοχυσία». Πλέον μερικές ΜΚΟ και «φιλανθρωπικές οργανώσεις» δεν τηρούν ούτε τα προσχήματα. Υιοθετούν και προβάλλουν άκριτα τις θέσεις της Χαμάς, τηρώντας συγχρόνως μια επιθετική-εχθρική στάση απέναντι στο Ισραήλ. α υπενθυμίσω πως όλες αυτές οι «μυστήριες» οργανώσεις, συμπεριλαμβανομένης και της Διεθνούς Αμνηστίας:

δεν καταδίκασαν την τρομοκρατική επίθεση της 7ης Οκτωβρίου,δεν καταδίκασαν τις απαγωγές και τις κακοποιήσεις των γυναικών από τους τρομοκράτεςδε ζήτησαν από τη Χαμάς—που είναι η Παλαιστινιακή εξουσία στη Γάζα—να απελευθερώσει τους ομήρους, αποδεχόμενες έτσι το γεγονός πως οι απαγωγές πολιτών αποτελούν μέρος ενός πολέμου,ανέχθηκαν επί τόσο χρόνια να διανοίγονται, μπροστά στα μάτια τους, υπόγειες σήραγγες από τη Χαμάς, με κεφάλαια που προορίζονταν για τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων της Γάζας,έκαναν πως δε βλέπουν ότι η Χαμάς εγκαθιστούσε τα αρχηγεία της και τις αποθήκες εξοπλισμού δίπλα σε σχολεία, παιδικές χαρές και στα υπόγεια των μεγάλων νοσοκομείων. 

Και έχουν το θράσος να κατηγορούν το Ισραήλ που:επιζητεί Δικαιοσύνη για τη βάρβαρη, πολύνεκρη επίθεση που δέχτηκε στο έδαφός του στις 7 Οκτωβρίου,απομάκρυνε από τη Γάζα όλους τους Ισραηλινούς εποίκους το 2005-2006 σε τήρηση των συμφωνηθέντων, και σε ανταπόδοση η Χαμάς βομβάρδιζε με ρουκέτες παραμεθόριες πόλεις και κιμπούτς,μιλούν για απαρτχάιντ τη στιγμή που 20.000 Παλαιστίνιοι της Γάζας καθημερινώς έμπαιναν στο Ισραήλ και δούλευαν με μεροκάματα 3 και 4 φορές μεγαλύτερα από αυτά της Γάζας. Μάλιστα, πολλοί από αυτούς τους Παλαιστίνιους βοήθησαν με κάθε τρόπο τους τρομοκράτες της 7ης Οκτωβρίου και τέλος αρνούνται στο Ισραήλ το δικαίωμα να προστατεύει αποτελεσματικά τους πολίτες του σε όποιο σημείο της επικράτειας του και αν διαβιούν. 

Προς τι λοιπόν αυτή η προκατάληψη; Προς τι αυτός ο απροκάλυπτος αντισημιτισμός; Δικαιωματισμός και θεοκρατία δε συμβαδίζουν. Ίσως, οι διοργανωτές της εκδήλωσης «Παλαιστίνη, από το απαρτχάιντ στην αιματοχυσία» θα μπορούσαν να μας το εξηγήσουν, όπως να μας εξηγήσουν γιατί έχουν δαιμονοποιήσει το μόνο δημοκρατικό κράτος που υπάρχει στη Μ. Ανατολή και περιβάλλεται από εχθρούς που επιζητούν την εξαφάνισή του από τον χάρτη. Δια ταύτα: η φιλανθρωπία και η αλληλεγγύη δε μπορεί να είναι στρατευμένες, πολύ δε περισσότερο δεν μπορεί να είναι αργυρώνητες».

                                                                       (Σ.Μουμτζής-ΚΑΘΗΜEΡΙΝΗ)