Απόψεις...

 

«Προχθές, σε όλη την Ιταλία, τα σωματεία τα ελεγχόμενα από τις αριστερίστικες οργανώσεις κήρυξαν γενική απεργία γιατί η Μελόνι δεν αναγνωρίζει το παλαιστινιακό κράτος.Στο Μιλάνο οργανωμένες ομάδες αντίφα και μεταναστών επιτέθηκαν στις αστυνομικές δυνάμεις και προκάλεσαν σημαντικές ζημίες στον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης. Συγχρόνως, επιτέθηκαν σε εργαζόμενους στην εστίαση οι οποίοι δεν απεργούσαν, όπως δείχνουν τα σχετικά βίντεο. Οι καταστροφές που καταγράφηκαν ήταν σημαντικές.

Από τα μέσα της δεκαετίας του 2000 - δηλαδή σε ανύποπτο χρόνο - η λεγόμενη επαναστατική Αριστερά εκτιμούσε πως η εργατική τάξη των δυτικών καπιταλιστικών κρατών είχε πάψει να αποτελεί το εν δυνάμει επαναστατικό υποκείμενο. Είχε ενσωματωθεί πλήρως στο συγκεκριμένο κοινωνικό σύστημα και συμβιβασμένη, απολάμβανε τις ανέσεις που πρόσφερε.Επειδή το επαναστατικό προτσές δεν μπορεί να ακυρωθεί, διότι τότε καταρρέει η θεωρία, έπρεπε να ανακαλυφθεί άλλο συλλογικό υποκείμενο που θα έπαιζε τον ρόλο που εγκατέλειψε το προλεταριάτο. Αυτοί ήταν οι μετανάστες. Εξαθλιωμένοι, πένητες και άστεγοι, με φθόνο για τον δυτικό τρόπο ζωής, ήταν αντικειμενικά το κατάλληλο κοινωνικό μόρφωμα με το οποίο θα συμμαχούσαν οι αριστερίστικες συλλογικότητες. Έτσι, δεν είναι τυχαίο πως σε όλη την Ευρώπη η ριζοσπαστική και η επαναστατική Αριστερά ανέλαβε την προστασία τους. 

Σήμερα, με την έξαρση του αντισημιτισμού, βλέπουμε και στην πατρίδα μας το πάντρεμα στη δράση των αντίφα με ριζοσπαστικοποιημένους μετανάστες. Προφανώς, σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη είτε διότι σε αυτές, οι μουσουλμανικές κοινότητες αριθμούν κάποια εκατομμύρια είτε όπως στην Ιταλία οι αντίφα, μέσω κυρίως των ποδοσφαιρικών συνδέσμων, έχουν αποκτήσει σημαντική ισχύ «πυρός», βάζοντας στην άκρη, όποτε χρειάζεται, τις οπαδικές διαφορές τους».

                                                                            (Σ. Μουμτζής-liberal.gr)

«Αν δεν σηκώσουμε τα μανίκια να δουλέψουμε για να αλλάξει ρότα το καράβι, θα έχουμε  σύντομα σοβαρό πρόβλημα. Αν δεν το έχουμε ήδη. Οι συσχετισμοί αυτήν τη στιγμή δεν μας ευνοούν. Δεν είμαστε οι ισχυροί της περιοχής, δεν μπορούμε να παίξουμε κάποιον ιδιαίτερο ρόλο και να είμαστε έτσι χρήσιμοι. Σε αντίθεση με την Τουρκία που έχει αυξήσει την οικονομική της ισχύ τα τελευταία χρόνια και άρα και την πολιτική της ισχύ.  Η Chevron ήταν μια επιτυχία. Αναμφισβήτητα. Αλλά δεν φτάνει μια Chevron για να έρθει η Άνοιξη. 

Κι όλοι αυτοί οι εφοπλιστές που κόπτονται για το καλό της Ελλάδας, αντί να επενδύσουν τα κέρδη τους από το ρωσικό πετρέλαιο στην πτώση του Μητσοτάκη, θα μπορούσαν να τα επενδύσουν στην Αμερική στο όνομα της χώρας. Να κάνουν αυτοί δουλειές με τον Ντόναλντ. Αλλά τι λέμε!  Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε, είχε πει ο Γιώργος Παπανδρέου. Το σωστό θα ήταν να πει κάποιος ότι το μυστικό της επιβίωσης κρύβεται στο τρίπτυχο δουλειές - δουλειές - δουλειές. Πολύ φοβόμαστε ότι η χρεοκοπία δεν μας έγινε μάθημα. Ούτε να αλλάξουμε είμαστε διατεθειμένοι, ούτε να δουλέψουμε». 

                                                                             (Θ. Μαυρίδης-liberal.gr)