Απόψεις...

 

«Η ελληνική κοινωνία παραμένει εγκλωβισμένη σε μια αντιφατική στάση απέναντι στην οικονομία. Από τη μια, ζητάει ανάπτυξη και καλύτερες ευκαιρίες. Από την άλλη, επιμένει σε μια νοοτροπία καχυποψίας προς την αγορά και δυσπιστίας απέναντι στην αξία της σκληρής δουλειάς.Το πρώτο εύρημα που ξεχωρίζει είναι η προκατάληψη κατά της αγοράς. Μόλις τρεις στους δέκα πολίτες θεωρούν ότι η ιδιωτική πρωτοβουλία είναι πιο αποτελεσματική από τις κρατικές πολιτικές στη δημιουργία θέσεων εργασίας. Ακόμη κι αν συνυπολογίσουμε το «μάλλον ναι», η πλειοψηφία παραμένει εύθραυστη. Αυτό δείχνει ότι ο κρατισμός εξακολουθεί να λειτουργεί σαν ιδεολογικό καταφύγιο, παρά τις δεκαετίες χρεοκοπίας, μνημονίων και κακοδιαχείρισης.

Το δεύτερο εύρημα είναι ίσως ακόμη πιο ανησυχητικό: η απαξίωση της σκληρής δουλειάς. Μόλις το 8% των πολιτών πιστεύει ότι η εργασία και η αποτελεσματικότητα ανταμείβονται στην Ελλάδα. Πάνω από τους μισούς απαντούν ξεκάθαρα «όχι», ενώ το υπόλοιπο 36% καταφεύγει στο απογοητευτικό «μερικές φορές». Η απαξίωση της αξιοκρατίας τροφοδοτεί το brain drain, την παραοικονομία και τον φαύλο κύκλο μετριότητας.Το τρίτο κρίσιμο στοιχείο αφορά την οικονομική παιδεία. Μόνο 14% δηλώνουν ότι κατανοούν «πολύ καλά» βασικές οικονομικές έννοιες, ενώ όταν η ερώτηση αφορά τον «μέσο Έλληνα», το ποσοστό καταρρέει στο 2%. Με άλλα λόγια, οι πολίτες γνωρίζουν ότι η κοινωνία μας πάσχει από οικονομικό αναλφαβητισμό. 

Δεν είναι τυχαίο: για δεκαετίες, το εκπαιδευτικό μας σύστημα απέφευγε να διδάξει στοιχειώδεις έννοιες όπως ο προϋπολογισμός, το επιτόκιο ή η λειτουργία της αγοράς. Τα μέσα ενημέρωσης προτιμούν τον λαϊκισμό από την ανάλυση, ενώ οι πολιτικοί της αντιπολίτευσης κεφαλαιοποιούν την άγνοια για να τάζουν «παροχές» χωρίς κόστος.Αν βάλουμε αυτά τα τρία στοιχεία μαζί, σχηματίζεται μια εικόνα που εξηγεί πολλά για τη στασιμότητα της χώρας. Μια κοινωνία που δυσπιστεί απέναντι στην αγορά, που δεν πιστεύει στην αξία της εργασίας και που δεν κατανοεί βασικές οικονομικές έννοιες, είναι καταδικασμένη να αναζητά σωτήρες και να γυρίζει γύρω από τον εαυτό της».

                                                                             (Αλ. Σκούρας-liberal.gr)

«Αίφνης μας προέκυψε νέο εύφλεκτο υλικό, το ινδένιο. Τι είναι αυτό, δεν το γνωρίζω και ούτε έχω καμιά διάθεση να μάθω. Αυτό που γνωρίζω όμως είναι ότι αυτό το στοιχείο κουβαλούσε η εμπορική αμαξοστοιχία. Και μη ρωτάτε πού βρισκόταν, διότι θα σας απαντήσω εκεί που βρισκόταν και το ξυλόλιο. Μη γελάσετε, διότι ακολουθεί άλλο, καλύτερο ανέκδοτο. Πριν κοπάσει ο θόρυβος από τη μεγάλη αυτή αποκάλυψη ήρθε η δήλωση-βόμβα του γνωστού αντιεμβολιαστή καθηγητή ο οποίος μίλησε για μεταφορά απεμπλουτισμένου ουρανίου.

Εδώ το πράγμα σοβαρεύει. Μήπως αυτή η πυρόσφαιρα που είδαμε ήταν μια μίνι ατομική έκρηξη και αυτό το γεγονός ήθελε να συγκαλύψει ο Κούλης; Μήπως είχε δίκιο το Κόμμα που ευθύς εξ αρχής μιλούσε για νατοϊκό δάκτυλο; Και είμαστε ακόμα στην αρχή του τρίτου γύρου των αποκαλύψεων. (Πάντα σύντροφοι υπάρχει ένας τρίτος γύρος). Άρα να κάνετε συνετή διαχείριση του γέλιου σας».

                                                                            (Σ. Μουμτζής-liberal.gr)