Απόψεις...

 

«Για μία ακόμη φορά η κυβέρνηση ακολουθεί την τακτική του Χάρι Τρούμαν: «Αν δεν μπορείς να τους πείσεις, μπέρδεψέ τους». Ζητεί αγνώστου φύσεως «στοιχεία» για τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής, όταν δουλειά της εν λόγω επιτροπής είναι να σταθμίσει τα υπάρχοντα στοιχεία. Να δεήσει, με άλλα λόγια, να επιτρέψει στις ελεγκτικές αρχές να κάνουν ό,τι θα έκανε κάθε ανακριτής με κάθε πολίτη, να απαντηθούν κάποιες εύλογες ερωτήσεις προς τους υπουργούς: «Γνωρίζετε τον επονομαζόμενο “Φραπέ”;», «Τι σχέση είχατε μαζί του;», «Γιατί λέει στο τηλέφωνο ότι θα διευθετήσετε την υπόθεσή του;» κ.λπ. 

Τώρα, συμφώνως με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, για να γίνουν αυτές οι ερωτήσεις, πρέπει να υπάρχουν «στοιχεία». Τι στοιχεία θέλει; Του περιοδικού πίνακα; Κανείς δεν λέει…Να δώσουμε ένα δίκιο στην κυβέρνηση, λέγοντας ότι και αυτή η παθογένεια –δηλαδή το ανέλεγκτο των υπουργών– είναι παλιά· απλώς οι τωρινοί την εκτόξευσαν. Ο νόμος περί ευθύνης υπουργών εξασφαλίζει το ακαταδίωκτό τους, ό,τι κι αν κάνουν, κάτι που αποτελεί κίνητρο να κάνουν πολλά. Γνωρίζουν ότι μπορούν να χρησιμοποιήσουν την πολιτική συγκυρία, να κολακέψουν τους συναδέλφους (και αμερόληπτους υποτίθεται ανακριτές) τους ή να εκβιάσουν».

                                                                   (Π.Μανδραβέλης- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία μάς έχει υπερβολική εμπιστοσύνη. Υπό αυτήν την έννοια, εκκινεί από λάθος αφετηρία. Παραείναι καλόπιστη. Κάνει την έρευνά της, βρίσκει στοιχεία εγκληματικών πράξεων που εμπλέκουν Ελληνες υπουργούς και ενημερώνει το ελληνικό κοινοβούλιο σχετικά, νομίζοντας ότι αυτό θα πάρει πρόθυμα τη σκυτάλη και θα εμβαθύνει στις έρευνες. Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία πιστεύει αφελώς ότι η Ελλάδα είναι ένα ευνομούμενο ευρωπαϊκό κράτος· ότι οι αρμόδιοι θα λάμβαναν τη δικογραφία για τον ΟΠΕΚΕΠΕ με ευγνωμοσύνη και θα έκαναν τα πάντα για να διαλευκάνουν την πλεκτάνη και να αποδώσουν ευθύνες, αδιαφορώντας για το πολιτικό συμφραζόμενο της διαδικασίας. 

Πάντως, η κυβέρνηση δεν θεώρησε ότι μας χρωστάει περισσότερες εξηγήσεις. Αποφάσισε ότι η δραστηριότητα των υπουργών της δεν χρήζει ποινικής διερεύνησης, αλλά παρέλειψε να τεκμηριώσει την απόφαση αυτή. Για μια κυβέρνηση, όμως, που έξι χρόνια μετά την εκλογή της εξακολουθεί να συγκρίνει τον εαυτό της με τον αλλοτινό και εντελώς παρηκμασμένο πια ανταγωνιστή της, αξίζει να αναρωτηθεί κανείς: Τι θα έλεγε αν ο ΣΥΡΙΖΑ ύψωνε αυτό το συμφεροντολογικό τείχος προστασίας για να θωρακίσει τα στελέχη του; 

Για να αποφύγει την ανάληψη της ευθύνης της, η κυβέρνηση μας παραπέμπει στις πραγματικές ή δυνητικές ευθύνες όλων των άλλων. Η πρότασή της για εξεταστική επιτροπή που θα καλύπτει το διάστημα από το 1998 μέχρι σήμερα παριστάνει το αντικειμενικό μέτρο διευρυμένης δικαιοσύνης, αλλά είναι ένα εκδικητικό πυροτέχνημα· ένας άλλος τρόπος να πει «αν είναι να βουλιάξω, θα σας πάρω όλους μαζί μου». 

Μόνο που δεν εννοεί καν αυτό· κανείς δεν θα θιγεί. Στόχος είναι η σαλατοποίηση ενός απροσμέτρητου αριθμού δεδομένων, περιστατικών, προσώπων και αρμοδιοτήτων, ώστε στο τέλος η αντίληψή μας για τον ΟΠΕΚΕΠΕ να γίνει ακόμη πιο χαοτική απ’ ό,τι σήμερα. Μην το ψάχνετε. Μη διαταράσσετε την πολιτική ομαλότητα. Προχωράμε παρακάτω. Ολοι είναι ίδιοι, απλώς εμείς είμαστε λίγο καλύτεροι. Δεν σας φτάνει αυτό;»

                                                            (Α.Αλεξανδρής- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)